Ο ανυψώσας το κέρας ημών, άγιος ει Κύριε.

 

Η φράση αυτή βρίσκεται στον ειρμό της γ’ ωδής (στις Καταβασίες των Χριστουγέννων “Χριστός γεννάται δοξάσατε…”) του όρθρου των Χριστουγέννων:
Τω προ των αιώνων, εκ Πατρός γεννηθέντι αρρεύστως Υιώ, και επ΄εσχάτων εκ παρθένου, σαρκωθέντι ασπόρως, Χριστώ τω Θεώ βοήσωμεν: Ο ανυψώσας το κέρας ημών, άγιος ει Κύριε.

Εδώ ο Κοσμάς ο Μελωδός, δανείσθηκε τα λόγια αυτά του Ειρμού της γ’ ωδής του Κανόνος των Χριστουγέννων, από την τρίτη Ωδή της Π. Διαθήκης την οποία εμελούργησε η προφήτις Άννα, η μητέρα του Σαμουήλ του προφήτη, για να ευχαριστήσει τον Θεό, διότι ενώ ήταν στείρα με θαυματουργικό τρόπο εγέννησε τον Σαμουήλ, δηλ. το “Υψώθη κέρας μου εν Θεώ μου” και το “ουκ έστι Άγιος πλην σου” (Α’ Βασιλ. β’ 2).
Τα λόγια λοιπόν αυτά αφού έλαβε από εκείνη ο Μελωδός Κοσμάς, τα απευθύνει προς τους Χριστιανούς, και λέγει ελάτε να φωνάξωμε προς τον Χριστό που εγεννήθη τώρα σε μας, εκείνα τα ευχαριστήρια λόγια που πρωτύτερα εφώναξε η στείρα προφήτις Άννα: Κύριε είσαι άγιος, συ ο οποίος ανύψωσες την δόξα και την δύναμη ημών των ανθρώπων, δια της ιδικής σου ενανθρωπήσεως.

(Πέτρου Κ. Καλύβα : Η ασματική ακολουθία των Χριστουγέννων σελ 448)

πηγή/αντιγραφή