«Και τίκτεις, και παρθενεύεις, και μένεις δι’ αμφοτέρων, φύσει Παρθένος·

Εκ του Μεγάλου Κανόνος του Άγιου Ανδρέα Κρήτης

«Και τίκτεις, και παρθενεύεις,

και μένεις δι’ αμφοτέρων, φύσει Παρθένος·

ο τεχθείς καινίζει νόμους φύσεως, η νηδύς δε κύει μη λοχεύουσα.

Θεός όπου θέλει, νικάται φύσεως τάξις· ποιεί γαρ όσα βούλεται.

Καὶ γεννᾶς καὶ διατηρεῖσαι παρθένος
καὶ ἐξακολουθεῖς νὰ μένεις μέχρι τέλος Παρθένος.
Αὐτὸς ποὺ γεννήθηκε, καινουργώνει τοὺς νόμους           [τῆς φύσεως. 
Ἡ κοιλιὰ γεννᾶ χωρὶς νὰ ἔχει τὰ φαινόμενα           [τῆς λοχείας.
Ὅπου θέλει ὁ Θεός, ἡ τάξη τῶν φυσικῶν νόμων           [νικιέται.
Διότι Ἐκεῖνος κάνει ὅσα θέλει.

Εκ σου ημφιάσατο το φύραμά μου,

άφθορε άνανδρε, Μητροπάρθενε,

Θεός, ο κτίσας τους αιώνας,

και ήνωσεν εαυτώ, την των ανθρώπων φύσιν.

Κόρη, ποὺ δὲ γνώρισες φθορὰ τῆς παρθενίας καὶ δὲν 
μητέρα καὶ συνάμα παρθένος,    [ἔλαβες πείρα ἄνδρα, 
ἀπὸ σένα ντύθηκε τὸ σῶμα μου ὁ Θεός,
ποὺ δημιούργησε τοὺς αἰῶνες
κι ἕνωσε στὸν ἑαυτό Του
τὴ φύση τῶν ἀνθρώπων.

Υμνούμεν σε, ευλογούμεν σε,

προσκυνούμεν σε Θεογεννήτορ,

Ότι της αχωρίστου Τριάδος, απεκύησας τον ένα Υιόν και Θεόν·

Και αυτή προανεώξας ημίν, τοις εν τη γη τα επουράνια.

Σὲ ὑμνοῦμε. Σ᾿ εὐλογοῦμε
καὶ σὲ προσκυνοῦμε, Θεογεννήτρια,
γιατὶ ἀπ᾿ τὴν ἀχώριστη Τριάδα
γέννησες
τὸν Ἕνα, τὸν Υἱὸ καὶ Θεό.
Καὶ σὺ πρώτη ἄνοιξες σ᾿ ἐμᾶς,
τὰ πλάσματα τῆς γῆς, τὰ ἐπουράνια

Ον στρατιαί, ουρανών δοξάζουσι,

και φρίττει τα Χερουβίμ, και τα Σεραφίμ,

πάσα πνοή και κτίσις, υμνείτε, ευλογείτε, και υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας»

Κεῖνον ποὺ οἱ στρατιὲς τῶν οὐρανῶν δοξάζουν
καὶ τρέμουν τὰ Χερουβὶμ
καὶ τὰ Σεραφίμ,
καθετὶ ποὺ ἀναπνέει καὶ ἡ κτίση ὁλάκερη·
ὑμνεῖτε, εὐλογεῖτε
καὶ διατηρεῖτε στὰ ὕψη τοῦ πνεύματός σας
ἀκατάπαυστα.

πηγή