Του Δεκεμβρίου τα εισόδια

π. Κων. Ν. Καλλιανός

 Ὄχι, δεν εἶναι ὁ ἔσχατος τοῦ χρόνου μῆνας ὁ Δεκέμβριος που μᾶς ἔκαμε τη χάρη και μᾶς ἐπισκέφτηκε κι ἐφέτος. Εἶναι ὁ πιο τρυφερός μῆνας ὅλου τοῦ χρόνου, γιατί μᾶς προετοιμάζει για την στοργική μεγάλη Γιορτή τῶν Χριστουγέννων και πολύ περισσότερο μᾶς ξαναγυρίζει στα χρόνια ἐκεῖνα που εὐωδιάζουν ἀθωότητα και ἄμετρη συγκίνηση: Τα χρόνια τῆς παιδικῆς ἡλικίας, τότε που μετρούσαμε τις μέρες για να φτάσει ὁ καιρός ὁποῦ θὰ κλείσουν τα Σχολεῖα και θα χαιρόμαστε τις μέρες τοῦ Δωδεκαημέρου.

Ὡστόσο ὁ Δεκέμβριος με τα Νικολοβάρβαρα, τις ἄλλες γιορτές τῶν Ἁγίων, φωτίζει καὶ τον προεόρτιο δρόμο μας καὶ μᾶς γαληνεύει την ψυχή με την εἰκόνα πραότητος π.χ. τοῦ Ἁγίου τῶν θαλασσῶν Νικολάου, την φιλότιμη μορφὴ τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος ο ὁποῖος «ἀγγέλους ἔσχε συλλειτουργοῦντας» τον, ὁ Προφήτης Δανιήλ μὲ τους Ἁγίους Προπάτορες ποὺ μᾶς γνέφουν νὰ προσεγγίσουμε «ἐν πίστει τὸ Μυστήριον» τῶν τοῦ Χριστοῦ Γεννῶν και να προευτρεπίσουμε τῶν Χριστουγέννων τας εἰσόδους.

 Δεκέμβριος, λοιπόν... Με τους φωταγωγημένους δρόμους, τα σπίτια, τα καταστήματα. Φῶτα ποικίλα καὶ ἑλκυστικά. Ποὺ στολίζουν Χριστουγεννιάτικα δέντρα, προσόψεις σπιτιῶν, πλατεῖες, δρόμους. Ὡστόσο, τὸ ζητούμενο δὲν εἶναι αὐτό, γιατὶ ὅπως λέει κι ὁ ποιητής «Οἱ βιτρίνες δὲν ἀνασταίνουν τὸν παράδεισό μου» (Π. Β. Πασχος). Καὶ τὸν Παράδεισο, ἄν μᾶς ἐνδιαφέρει, θὰ χρειαστεὶ νὰ τὸν ἀναζητήσουμε σὲ μιὰ σπηλιά. 
«Δεῦτε λάβωμεν τὰ τοῦ Παραδείσου ἔνδον σπηλαίου» μᾶς συμβουλεύει ἡ Ἐκκλησία, ὅπως ἐπίσης μᾶς προτρέπει κι ἄλλο ἕνα πρᾶγμα: Νὰ ἀναζητήσουμε μέσα στὰ πολλὰ καὶ ποικιλόχρωμα φῶτα «τὸ φῶς τὸ τῆς Γνώσεως». Κι ὄλοι ξέρουμε ποιὸ εἶναι αὐτὸ τὸ φῶς. Λιγοστοὶ, ἐλάχιστοι ὅμως τὸ ἀναζητοῦμε...Γιατί, τάχα;

πηγή