Πάω να φτιάξω κόσμους Βυζαντινούς ,να χαθώ στη μαγεία των χρόνων που πέρασαν, και άφησαν τα σημάδια ενός Πολιτισμού που πια στην Ελλάδα δεν θα υπάρξει ...Η δική μας γενιά γκρέμισε ,δεν έχτισε ...και τα πολιτικά ανθρωπάκια ξεπούλησαν ..γιατί τους αφήσαμε εμείς ...Κρίμα που δεν θα αφήσουμε κάτι πίσω μας φεύγοντας για τις επόμενε γενιές ..Παρά μόνο μια Ελλάδα ρημαδιό ,σε ξένα χέρια .....Αλήθεια βλέποντας τις εικόνες και ακούγοντας το τραγούδι ,σας έμειναν δάκρυα μνήμης ,δάκρυα για τον χαμένο Ελληνισμό μας ,η σας πάγωσαν την καρδιά τα ανθρωπάκια ;
Ήταν ο τόπος μου βράχος και
χώματα ήλιος και μαύρο
κρασί. Όργωνα θέριζα και με
τον Όμηρο σε τραγουδούσα,
λαέ μου. Πάνω στα κύματα
νύχτες ολόκληρες σε ονειρεύτηκα.
Ήταν τα σπίτια μου άσπρα
γαρίφαλα και τα κορίτσια σεμνά.
Είχαν αρμύρα στα χείλη στα
μάτια τους καίγανε την οικουμένη
και τα παιδιά μου με μια
φυσαρμόνικα τα ξελογιάζανε.
Ήταν ο τόπος μου σαν το χαμόγελο,
όνειρο καθημερινό.Κάποιος τον
πούλησε, κάποιος τον ρήμαξε
σαν δανεισμένη πραμάτεια.
Τώρα τ' αγόρια μου παίζουν
το θάνατο στα χαρακώματα
Από το Facebook της Ιωάννας Ξέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου