Μέσα στην ψύχρα της νύχτας, βουβές σε προσευχή, με τις λαμπάδες μας αναμμένες, Σε περιμένουμε Νυμφίε Κύριε.
Έξω δειλά η άνοιξη αρχίζει να δίνει τα πρώτα ισχνά σημεία ζωής παρόλο που η φωτιά στην σόμπα μας ακόμα καίει ακοίμητη.
Ο Χέρμαν αφήνει την θέση του δίπλα της μόνο όταν πάμε στον ναό και κάποιες φορές που ανεβαίνει στο παράθυρο του καθιστικού κοιτώντας νοσταλγικά έξω. Κι αυτός περιμένει. Ψιλοβρέχει εδώ και μέρες και ο ήχος της βροχής έχει γίνει πιστός σύντροφος τις ατέλειωτες ώρες της σιωπής μας.
Το δάσος τις νύχτες έχει ακόμη το χαρακτηριστικό βουητό του ανέμου της χειμωνιάτικης μοναξιάς καθώς γοργός περνά μέσα από τα γυμνά κλαδιά των δέντρων. Μοιάζει αφιλόξενο για αυτόν που δεν γνωρίζει τον τόπο, όπως συμβαίνει και με την γκρίζα θάλασσα που μας περιβάλλει που ακόμα την ακούς να μανιάζει και να φέρνει κρύο άνεμο απ' την μεριά του Κόλπου της Αλάσκας. Πόση γλύκα κρύβεται σε αυτή την έρημο όμως!
Πόσες ψυχές Αγίων ευφράνθησαν και εγεώργησαν τον τόπο με τα λυτρωτικά τους δάκρυα.
Θα πρέπει να περιμένουμε ακόμη έναν μήνα για να πούμε ότι και στην βόρεια αυτή γωνιά του κόσμου η φύση ξύπνησε και συντελέστηκε το πέρασμα από την μια εποχή στην άλλη.
Μέσα μας όμως η προσμονή της Αναστάσεως και η χαρά του Παραδείσου μας κρατούν διαρκώς σε κατάσταση ανοιξιάτικης χαράς. Ζούμε στην αιώνια άνοιξη της Χάριτος του Θεού λέγει η Γερόντισσα. Την άνοιξη της Αναστάσεως! Δόξα Σοι Κύριε!
Προσπαθήσαμε την αγιασμένη περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής να είμαστε όσο γίνεται περισσότερο συγκεντρωμένες στον εαυτό μας και να μείνουμε εκτός κάθε επικοινωνίας. Δεν σας ξεχάσαμε όμως. Πάντα είστε παρόντες στην προσευχή μας. Σας παρακαλούμε και εσείς να εύχεσθε για μας. Καλή Μεγάλη Εβδομάδα! Η ειρήνη του Θεού μαζί σας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου