«Καί σχίσας τό χειρόγραφον ἀκούει παρά πάντως: Ἀλληλούϊα»

Μητροπολίτου Ἐδέσσης, Πέλλης και Ἀλμωπίας κ.ΙΩΗΛ

 Ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος ἐννοιολογικῶς χωρίζεται στά δύο. Οἱ μισοί οἰκοι ἀπό τό γράμμα Α-Μ ἀναφέρονται στά γεγονότα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Πῶς συνέλαβε τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, πῶς τόν γέννησε, πῶς τόν ἐσπαργάνωσε, πῶς τόν ὁδήγησε στό Ναό γιά νά εὐλογηθεῖ. 

Οἱ ὐπόλοιποι δώδεκα οἴκοι ἀπό τό γράμμα Ν ἔως τό Ω ἀναφέρονται στήν ἔνσαρκη οἰκονομία τοῦ Σωτῆρος. Πῶς ὁ Κύριος ἔγινε ἄνθρωπος, πῶς κατεπλάγησαν οἱ ἄγγελοι ἀπό τό ἔργο τῆς ἐνανθρωπήσεως κ.τ.λ.

  Σέ ἕναν ἀπό τούς οἴκους πού ἀκούμε σήμερα ὁ ὑμνογράφος παίρνοντας ἀφορμή ἀπό ἕνα χωρίο τοῦ Παύλου ἀπό τήν πρός Κολασσαεῖς ἐπιστολή μᾶς λέγει πώς, ὁ Χριστός τό χειρόγραφο τῶν ὀφειλῶν μας τό ἔσκισε «καί σχίσας τό χειρόγραφον» καί μᾶς χάρισε τό χρεολύσιο. Μᾶς ἔδωσε χάρη. Ἀπήλειψε καί ἐξαφάνισε τό χρέος μας.

Γιά νά δοῦμε ποιό εἶναι τό χειρόγραφο τῶν ὀφειλῶν μας;
Γιά νά καταλάβουμε τήν ἔννοια τοῦ χειρογράφου πρέπει νά ἀνατρέξουμε στήν πρός Κολασσαεῖς ἐπιστολή, ὅπου ὁ Παῦλος ἀπευθύνεται στούς πρώην εἰδωλολάτρες καί νῦν χριστιανούς καί τούς λέγει πώς ὁ Χριστός «ἐξαλείψας τό καθ᾿ ἡμῶν χειρόγραφον τοῖς δόγμασιν, ὅ ἦν ὑπεναντίους ἡμῖν. καί αὐτό ἦρεν ἐκ μέσου προσηλώσας αὐτῷ τῷ σταυρῷ». Τό χειρόγραφο τῶν ὀφειλῶν μας, λέγει ὁ Χρυσόστομος τό προσήλωσε ὁ Χριστός στό Σταυρό. Ὁ διάβολος εἶναι ὁ ἀρχιληστής τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ἔριξε τό ἀνθρώπινο γένος ἀπό τά καλύτερα στά χειρότερα. Ἀπό τόν Παράδεισο τόν ὁδήγησε στόν Ἅδη. Ἡ τροφή, ἡ σκέπη καί ἡ πανοπλία τοῦ διαβόλου εἶναι τά ἁμαρτήματα τά δικά μας.

Πιό ἀναλυτικά. Ὅταν δημιουργηθήκαμε ὁ Θεός ἔκανε μιά συμφωνία μαζί μας.

Μᾶς ὑποσχέθηκε ἀπό τή μεριά του νά μᾶς κάνει Θεούς κατά χάριν. Ἀλλά ζήτησε καί ἀπό μᾶς νά τοῦ κάνουμε ὑπακοή. «Ἧ, δ᾿ ἄν ἡμέρα φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε». Παραβήκαμε τή συμφωνία. Ἐνῶ πρίν ἀπό τήν πτώση ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἐλεύθερος τῆς φθορᾶς καί τῆς ἁμαρτίας, μετά τήν πτώση ἔγινε ἄνθρωπος παθητός, δηλαδή θνητός. Καταδικάστηκε νά γεννιέται «διά πάθους καί ἁμαρτίας», ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Μάξιμος.

 Ἡ ἁμαρτωλή ροπή εἶναι νόμος τῆς φύσεώς μας. Γεννιώμαστε μέσα στήν ἁμαρτία. Κληρονομοῦμε μέ τή γέννησή μας τή ροπή πρός τό κακό. Κάθε φορά πού γεννιέται ἕνας ἄνθρωπος ἀναβιώνει ἡ προπατορική ἁμαρτία. «συνήκμαζε ἀεί τῷ παθητῷ τῆς γεννήσεως διά τῆς ἁμαρτίας ἡ πρώτη παράβασις». 

Ἀποκτήσαμε πονηρή γνώμη ἡ ὁποία ἀντιμάχεται τή φύση πού δημιούργησε ὁ Θεός. Κανένας ἄνθρωπος δέν μποροῦσε νά τηρήσει τή συμφωνία μέ τό Θεό. Ὁ διάβολος κρατοῦσε τό χειρόγραφο τῶν ἁμαρτιῶν μας καί τῆς παραβάσεώς μας μέ τό Θεό καί τό ἔδειχνε καί ἔλεγε ὅλοι εἶναι δικοί μου, γιατί κανένας δέν βρέθηκε χωρίς ἁμαρτίες καί χωρίς νά ἔχει παραβεῖ τό νόμο τοῦ Θεοῦ. Ὅλοι κρατήσαμε ἕνα χειρόγραφο μέ χρέη πολλά, δηλαδή, τίς ἁμαρτίες μας ἀπέναντι στό Θεό.
Ὅταν γεννήθηκε ὁ Χριστός γεννήθηκε ἀναμάρτητος ἀλλά καί θνητός. Ὁ διάβολος νόμισε πώς εἶναι ἕνας κοινός ἄνθρωπος. Δέν περίμενε πώς ὁ Χριστός θά εἶναι χωρίς τήν ἁμαρτωλή φορά. Τόν πρόσβαλε. Προσπάθησε νά τόν ρίξει στίς ἠδονές. Π.χ. οἱ πειρασμοί στήν ἔρημο. Νικήθηκε. Προσπάθησε νά τοῦ δημιουργήσει ὀδύνη, δηλαδή λύπη. Τόν ἀνέβασε πάνω στό σταυρό. Ἐκεῖ ὅμως νικήθηκε κατά κράτος. Νόμισε πώς σταύρωσε ἕνα θνητό ἀλλά διαπίστωσε ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἦταν θεάνθρωπος. 

Ἐκεῖ πάνω στό Σταυρό ὁ διάβολος κατάλαβε πώς εἶναι ἀνίσχυρος. Ὁ Χριστός δέν κρατοῦσε κανένα χειρόγραφο δικῶν του ἁμαρτιῶν. «Ἔρχεται ὁ τοῦ κόσμου ἄρχων καί ἐν ἐμοί εὐρίσκει οὐδέν». Ἀντίθετα μέ τό αἷμα του ἔσβυσε τό χειρόγραφο τῶν ἁμαρτιῶν μας. Κάρφωσε πάνω στό σταυρό τά χαρτά τῶν ὀφειλῶν μας καί τά ἔσχισε, καί ἔτσι ἐλευθερώθηκε τό ἀνθρώπινο γένος. Στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ πού δέν εἶχε καμιά ἁμαρτία ἐλευθερώθηκε ὁλόκληρο τό ἀνθρώπινο γένος, πού χρωστοῦσε πολλά. Ἀπό σῶμα νεκρό πού ἦταν ἑνωμένο μέ τήν θεότητα δέχτηκε θανάσημο χτύπημα. Ἀγόρασε ὁ Κύριος μέ τό αἷμα του τό χειρόγραφο τῶν ἁμαρτιῶν μας καί μᾶς ἔσωσε.

Ἀγαπητοί μου.
Εἴδατε παραβήκαμε τ΄συμφωνία μέ τό Θεό καί ὁ διάβολος κρατοῦσε τό χειρόγραφο τῶν ἁμαρτιῶν καί μᾶς καταδυνάστευε. Ὁ Χριστός μᾶς ἔδωσε νέα συνθήκη. Ὅταν βαπτιζόμαστε ὑπογράφουμε συμφωνία μέ τό Χριστό καί τί λέμε; «Ἀποτάσσομαι τῷ Σατανᾷ καί πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ, καί πᾶσι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ καί πᾶσι τῇ πομπῇ αὐτοῦ καί πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ». Μέ πανηγυρικό τρόπο ἀπομακρύνουμε τήν ἐξουσία τοῦ διαβόλου καί ἀπό τήν ἄλλη μεριά διακηρύσουμε· «συντάσσομαι τῷ Χριστῷ». Μέ τό βάπτισμα σχίζουμε τό χειρόγραφο τῶν ἁμαρτιῶν καί ἀπό τήν ἄλλη συνάπτουμε συνθήκη μέ τόν Χριστό.
Τό ἐρώτημα εἶνα: Ἐνῶ εἴμαστε βαπτισμένοι τηροῦμε τίς ὑποσχέσεις μας, πού δώσαμε στό Χριστό; Δυστυχῶς ὄχι. Στή ζωή μας πολλοί ἀπό μᾶς εὐαρεστούμεθα νά κάνουμε τά ἔργα τοῦ σκότους καί ὄχι τοῦ Θεοῦ. Ἡ ζωή μας εἶναι βουτηγμένη στήν ἁμαρτία. ΣΤτήν κάθε λογής ἁμαρτία. Ὁ διάβολος ἀποκτάει πάνω μας δικαιώματα. Γινόμαστε ἐπίορκοι. Δέν τηροῦμε τίς ὑποσχέσεις, πού δώσαμε στό βάπτισμα. Λερώσαμε τό χιτῶνα τοῦ βαπτίσματος. Ὁ φωτεινός χιτῶνας γέμισε ἀπό διάφορα ἁμαρτήματα. Μέ μιά διαφορά. Πρίν ἔλθει ὁ Χριστός κανείς δέν μποροῦσε νά ἀλλάξει τήν κατάσταση. Μετά τό Χριστό ὑπάρχει ἡ μετάνοια, ἡ ἐξομολόγηση, ἡ Θεία Εὐχαριστία, ἡ προσευχή, πού σβύνει τά διάφορα ἁμαρτήματά μας.
Λοιπόν ἄς φροντίσουμε νά σχίσουμε τό χειρόγραφο τῶν ἁμαρτιῶν μας γιά νά ἐλευθερωθοῦμε πνευματικά. Ἀμήν.

πηγή