“Βασιλιά, εμείς δεν ήρθαμε εδώ για σε προσκυνήσουμε,εμείς ήρθαμε εδώ για εκτέλεση”!

 Όταν οι Σπαρτιάτες επάνω στην οργή τους θανάτωσαν τους δυο Πέρσες αγγελιοφόρους που τους είχαν φέρει μήνυμα από τον μεγάλο Θεό και Βασιλιά της Περσίας,ζητώντας από τους Σπαρτιάτες(Γη και ύδωρ)…πετώντας τους μέσα στο βαθύ πηγάδι, λέγοντάς τους, πάρτε και τα δυο,και Γη και Ύδωρ.
Μετά που συνειδητοποίησαν και τους έφυγε ο θύμος,καταλάβαν ότι παραβιάσανε τον νόμο…γιατί τους αγγελιοφόρους δεν πρέπει να τους σκοτώνουν.
Τότε ζήτησε ο βασιλιάς της Σπάρτης δυο εθελοντές να πάνε για ανταλλαγή των δυο αγγελιοφόρων,για να τους εκτελέσει ο Ξέρξης.
Και όλοι στρατιώτες του τριγύρω σηκώσανε το χέρι!
Διάλεξε ο Λεωνίδας δυο όμορφα παληκάριακαι τα έστειλε να πάνε μπροστά στον μέγα βασιλιά και να του εξηγήσουν ότι ήρθανε εθελοντικά για εκτέλεση, και για αντάλλαγμα των δυο νεκρών αγγελιοφόρων.
Όταν παρουσιάστηκαν μπροστά στον βασιλιά,οι φρουροί του Ξέρξη,
διατάζουν τους δυο Σπαρτιάτες να πέσουν στα γόνατα τους και να προσκυνήσουνε τον βασιλιά…
Οι δυο σπαρτιάτες χαμογελαστοί,ατρόμητοι, αγέρωχοι
κι όρθιοι σαν κολόνες,κοιτούσανε τους Πέρσες παράξενα και τους θωρούσαν σαν τρελούς,ψυχοπαθείς και αρρώστους…
Οι φρουροί επέμεναν και διατάζαν τους Σπαρτιάτες να προσκυνήσουνε τον βασιλιά τους…
Οι δυο Σπαρτιάτες δεν γνώριζαντην λέξη προσκύνημα,ουτε το νόημα,μα ουτε και την μέθοδο το πως πρέπει να προσκυνούνε…
Ο διερμηνέας τους έδειξε τον τρόποτο πως πρέπει να προσκυνήσουνε τον βασιλιά...Οι δυο Σπαρτιάτες ξεκαρδιστήκανε στα γέλια!
Κι απαντώντας στον Ξέρξη λέγοντάς του;
“Βασιλιά, εμείς δεν ήρθαμε εδώ για σε προσκυνήσουμε,εμείς ήρθαμε εδώ για εκτέλεση”!
Είδε ο Ξέρξης την συμπεριφορά,το θάρρος, την τόλμη,και την παληκαριά των δυο Σπαρτιατών και τρόμαξε…
Κι όλο το σώμα του και τα γόνατα του,αρχίσαν να τρέμουνε από φόβο,από οργή κι από ντροπή.Όλο το Περσικό συμβούλιο και το στρατόπεδό πάγωσε…
Γιατί όλοι τους, περιμένανε από τους Σπαρτιάτεςνα πέσουν στα ποδιά του βασιλειά
με δάκρια, και κλάματα,ικετεύοντας να τους χαρίσει την ζωή τους...
Αυτή η φάση, ήταν ο πρώτος και ο μεγαλύτερος Θρίαμβος από τους δυο Σπαρτιάτες εναντίον των Περσών…
Ήτανε η ισχυρότερη ήττα των Περσών…Τους σκότωσε, τους σμπαράλιασε
πνευματικά, ηθικά και ψυχικά…
Για σκέψου… δυο Σπαρτιάτες μόνο με την παρουσία τους, τραυματίσανε ένα τεράστιο στρατόπεδο ,το μεγαλύτερο της Ιστορίας!

πηγή

ΣΠΕΡΘΙΑΣ ΚΑΙ ΒΟΥΛΙΣ
Ηροδότου "Ιστορίαι"
Κι ενώ ο κήρυκας φώναζε: «Ποιός Σπαρτιάτης δέχεται με τη θέλησή του να δώσει τη ζωή του για τη Σπάρτη;», ο Σπερθίας, ο γιος του Ανηρίστου, κι ο Βούλις, ο γιος του Νικολάου, Σπαρτιάτες που κι απ᾽ τη φύση τους ήταν προικισμένοι με χαρίσματα κι από την πλουσιότερη τάξη της πόλης, ανέλαβαν εθελοντικά να τιμωρηθούν από τον Ξέρξη για τη θανάτωση των κηρύκων του Δαρείου στη Σπάρτη. Έτσι οι Σπαρτιάτες τους έστειλαν στους Πέρσες για να θανατωθούν.
Αξιοθαύμαστη στάθηκε και αυτή η τολμηρή πράξη των αντρών αυτών, αλλά κοντά σ᾽ αυτήν και τα λόγια τους. Δηλαδή, στην πορεία τους προς τα Σούσα φτάνουν στην αυλή του Υδάρνη. Κι ο Υδάρνης, Πέρσης στην καταγωγή, ήταν διοικητής των στρατιωτικών δυνάμεων στα παραθαλάσσια της Μικράς Ασίας· αυτός τους φιλοξένησε κάνοντάς τους τραπέζι· και πάνω στο τραπέζι, τους ρώτησε: «Άνδρες Λακεδαιμόνιοι, γιατί δε δέχεστε να γίνετε φίλοι του βασιλιά; Νά, βλέπετε πώς ξέρει ο βασιλιάς να τιμά τους άντρες που έχουν αρετή, ρίχνοντας μια ματιά σε μένα και τη θέση που κατέχω. Έτσι λοιπόν κι εσείς, αν γίνετε άνθρωποι του βασιλιά (γιατί έχει σχηματίσει τη γνώμη πως είστε άντρες με αρετή), ο καθένας σας θα μπορούσε να εξουσιάζει μια περιοχή της Ελλάδας που θα του παραχωρούσε ο βασιλιάς».
Η απόκρισή τους ήταν η εξής: «Υδάρνη, η συμβουλή που μας απευθύνεις στηρίζεται σε μονόπλευρη εμπειρία· γιατί μας συμβουλεύεις για δυο πράγματα, που το ένα τους το δοκίμασες, το άλλο όμως όχι· δηλαδή γνωρίζεις πολύ καλά πώς ζουν οι δούλοι, όμως δε δοκίμασες ώς σήμερα την ελευθερία, τί άραγε να ᾽ναι, γλυκό ή όχι. Γιατί αν κάποτε τη δοκίμαζες, θα μας συμβούλευες ν᾽ αγωνιζόμαστε γι᾽ αυτήν όχι μονάχα με δόρατα, αλλά και με τσεκούρια». Αυτή την απάντηση έδωσαν στον Υδάρνη.
Κι απο εκεί ανέβηκαν στα Σούσα· κι όταν παρουσιάστηκαν στο βασιλιά, πρώτα πρώτα, ενώ οι σωματοφύλακές του τους πρόσταζαν, ασκώντας βία, να πέσουν και προσκυνήσουν το βασιλιά, δε δέχτηκαν με κανένα τρόπο να το κάνουν, όσο κι αν εκείνοι τους έσπρωχναν το κεφάλι προς τα κάτω· γιατί, επέμεναν, ούτε στο νόμο τους είναι γραμμένο να προσκυνούν άνθρωπο ούτε γι᾽ αυτό ήρθαν· κι αφού με αγώνα απέφυγαν την προσκύνηση, κατόπι λένε τα εξής και με το ακόλουθο περίπου περιεχόμενο:
«Βασιλιά των Μήδων, εμάς μας έστειλαν οι Λακεδαιμόνιοι αντιστάθμισμα για τους κήρυκές σας που θανατώθηκαν στη Σπάρτη, για να πληρώσουμε εμείς για το θάνατό τους».