Μεσοτεσσαρακοστή σήμερα!Ανεβήκαμε με επώδυνη θλίψη το μέγα όρος της νηστείας και φθάσαμε στο μέσον της πορείας

Τῆς Νηστείας τὴν ὁδὸν μεσάσαντες, τὴν ἄγουσαν ἐπὶ τὸν Σταυρόν σου τὸν τίμιον, τὴν σὴν ἡμέραν ἰδεῖν, ἣν εἶδεν Ἀβραὰμ καὶ ἐχάρη, ὡς ἐκ τάφου τοῦ βουνοῦ, ζῶντα λαβὼν τὸν Ἰσαάκ, εὐδόκησον καὶ ἡμᾶς, πίστει ῥυσθέντας τοῦ ἐχθροῦ, καὶ Δείπνου μετασχεῖν τοῦ μυστικοῦ, ἐν εἰρήνῃ κράζοντας· ὁ φωτισμὸς καὶ ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, δόξα σοι.

Μεσοτεσσαρακοστή σήμερα!

  Ανεβήκαμε με επώδυνη θλίψη το μέγα όρος της νηστείας και φθάσαμε στο μέσον της πορείας. Πήραμε την απόφαση να τα θυσιάσουμε όλα, μικρές χαρές και ηδονές για να εξευμενίσουμε τον Κύριο, όπως ο Αβραάμ έτρεχε με οδύνη αλλά και φόβο Θεού να εκτελέσει τα της πίστης του. 

Γιατί έτσι σκέφτονται οι άνθρωποι για τον Θεό. Και ιδού στο μέσον του βουνού της θυσίας, βλέπουμε τον Σταυρό και τον επ' αυτού Κύριο να μας λέει: "Ιδού! Θαρσείτε γιατί εγώ θυσιάστηκα για εσάς και σας απάλλαξα από την τυραννία και γίνομαι ίλεως σε όσους με ακολουθούν!".
Και έτσι ενισχυμένοι και πλήρεις με την χαρά την οποία είχε ο Αβραάμ εκείνη την ημέρα της λύτρωσης του, ατενίζουμε, όχι πολύ μακρυά πλέον την κυρία Ημέρα της Ανάστασης να ακτινοβολεί και μνηστευόμαστε την κοινή Ελπίδα.

Τετάρτη Δ Νηστειών. Μεσοτεσσαρακοστή._____πηγή

Στὶς 21 Μαρτίου τοῦ 629, Τρίτη τῆς δ’ ἑβδομάδας τῶν νηστειῶν, ὁ δεσπότης-αὐτοκράτορας Ἡράκλειος παρέδωσε στὸν ἅγιο Μόδεστο πατριάρχη Ἱεροσολύμων τὸν τίμιο Σταυρὸ ποὺ εἶχαν κλέψει οἱ Πέρσες. Τότε θεσμοθετήθηκε ἡ ἑορτὴ τῆς Σταυροπροσκύνησης. Βλ. καὶ χφ. ἁγ. Σάβα 366 ἀνθολόγιο ιγ’ αἰ. φ. 22v.
Πρόκειται γιὰ τὴν ἰδιαίτερη ἡμέρα τῆς μεσονηστίμου (παράβαλε Μεσοπεντηκοστή), ἀρχικὴ σταυροπροσκύνηση καὶ ἀγρυπνία κατὰ τὸ τυπικὸ Εὐεργέτιδος Κωνσταντινουπόλεως ιβ' αἰ. σ. 530. Σὲ αὐτὴν τὴν ἡμέρα τῆς σταυροπροσκυνήσεως ἀνήκει καὶ τὸ κοντάκιο «Οὐκ ἔτι φλογίνη ῥομφαία...» (χφφ. κοντακάρια), τὸ ὁποῖο ἀργότερα βρέθηκε καὶ στὴν Παρασκευὴ καὶ τὴν προηγούμενη Κυριακή. Ἡ ἐπιστροφὴ τοῦ Σταυροῦ ἐγγὺς καὶ τὸ μέσον τοῦ σταδίου τῆς νηστείας τοῦ θείου πάθους θεωρήθηκε ἁρμόδιο γιὰ μία ἀναδίπλωση τῆς κύριας προσκύνησης («...προσκυνοῦμεν σου τὰ πάθη Χριστὲ...») (καὶ πλύσης) τοῦ Σταυροῦ τῆς Μ. Παρασκευῆς, ὡς προανάκρουσμα, ὑπόμνηση καὶ τόνωση τοῦ σκοποῦ τῆς νηστείας.