Πῶς θά καταλάβει ἕνας ἄνθρωπος, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι μέσα του;

Λέει ὁ ἄλλος
- Ἔχω τὸν Χριστὸ μέσα μου...
- Πῶς τὸ κατάλαβες, ὅτι ἔχεις τὸν Χριστὸ μέσα σου, ἐφόσον ἡ ζωή σου, δὲν εἶναι ἡ ἀνάλογη μ’ αὐτὰ ποῦ δίδαξε ὁ Χριστός;
- Ἔχω τὸν Χριστὸ μέσα μου...
Δὲν ξέρει νὰ σὲ ἀπαντήσει. Δὲν μπορεῖ νὰ τὸ τεκμηριώσει.

Ὅταν κάποτε ὁ Μέγα Ἀθανάσιος ρωτήθηκε ἀπὸ κάποιον Ἀντίοχο:
- Πῶς θὰ καταλάβει ἕνας ἄνθρωπος, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι μέσα του;
Ἀπάντησε ὁ Μέγας Ἀθανάσιος:
- Θὰ τὸ καταλάβει ὁ ἄνθρωπος αὐτό, ἀπὸ τὰ σκιρτήματα ποὺ ἔχει μέσα του. Ὅπως ἡ γυναίκα ὅταν συλλάβει γνωρίζει ἀπόλυτα, ὅτι εἶναι σὲ ἐνδιαφέρουσα ἀπὸ τὰ σκιρτήματα τῆς κοιλίας της, ἔτσι καὶ ὁ ἄνθρωπος θὰ τὸ καταλάβει ἀπὸ τὰ σκιρτήματα τῆς καρδιᾶς του, τὸ πὼς αἰσθάνεται τὸ Πάσχα. Τὸ πῶς αἰσθάνεται ὅταν Κοινωνεῖ. Τὸ πῶς αἰσθάνεται ὅταν ἐκκλησιάζεται, ὅταν προσεύχεται, ὅταν κλαίει... Τί σκιρτήματα, τί νοιώθει μέσα του, τί χαρά. Ἀπὸ ἐκεῖ θὰ καταλάβει, ὅτι ἔχει συλλάβει τὸν Χριστό. Ἀπὸ τίποτα ἄλλο δὲν μπορεῖ τὸ καταλαβαίνει.
Γι’ αὐτό, γνώμη μποροῦν νὰ ἔχουν στὸ θέμα αὐτό, οἱ ἄνθρωποι ποὺ κάποτε μετανόησαν.
Πῶς αἰσθάνονται μετὰ ἀπὸ τὴν μετάνοιά τους. Νοιώθουν πράγματι μέσα τους, ὅτι κάποιος ἄλλος ἀέρας φυσάει. Κατιτὶ ἄλλο, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ τὸ προσδιορίσουν. Κάτι ποὺ λέγεται Πνεῦμα, ποὺ λέγεται Χάρις, ποὺ δὲν τὸ εἴχανε χθές.
Ἀπὸ τὴ στιγμὴ μάλιστα ποὺ βγήκανε ἀπὸ τὸ ἐξομολογητήριο, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ἐκείνη καὶ ἔπειτα εἶναι ἄλλοι ἄνθρωποι.
Βλέπουν ἀλλιῶς. Αἰσθάνονται ἀλλιῶς.
Παρηγοροῦνται, ἐκεῖ ποὺ δὲν μποροῦσαν νὰ παρηγορηθοῦν.
Βρίσκουν λύσεις, ἐκεῖ ποὺ δὲν μπορούσανε νὰ βροῦνε.
Βλέπουν ἐκεῖνα ποὺ δὲν ἔβλεπαν.
Μισοῦνε ἐκεῖνα ποὺ ἀγαποῦσαν καὶ ἀγαποῦνε ἐκεῖνα ποὺ μισοῦσαν.
Ποιὸς ἔκανε αὐτὰ τὰ πράγματα;Ποιὸς ἔκανε ὅλη αὐτὴ τὴν ἀλλαγή;

Δημήτριος Παναγόπουλος-Ἱεροκήρυκας (1916 - 1982)