Η Νεομάρτυς Στεφανίδα από το Κόσσοβο(+1945)

Η Αγία Νεομάρτυς Στεφανίδα από το Κόσσοβο

Στο βάπτισμα, αυτό το αγαπημένο παιδί του Θεού ονομάσθηκε Στέφκα Ντιούρτσεβιτς. Γεννήθηκε το 1887 ατό χωριό Βράκα, κοντά στην πόλη Σκάνταρ, στην Αλβανία. Όταν ήταν ακόμη παιδί, οι Αλβανοί εκδίωξαν την Στέφκα και την οικογένεια της, εξαναγκάζοντας τους να μετακομίσουν στο χωριό Ντρένοβατς του Κοσσυφοπεδίου. Όταν ενηλικιώθηκε, ή Στέφκα ζούσε μόνη σε ένα μικρό σπίτι στο Ντρένοβατς, αφιερώνοντας τον εαυτό της στον Κύριο και Σωτήρα Ιησού Χριστό μέσω της προσευχής, τής νηστείας και τής ησυχίας. Πήγαινε τακτικά για εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία στην Μονή Ντέτσανι, όπου την ανακάλυψε ό Επίσκοπος Νικόλαος, ό όποιος τής ζήτησε να μετακομίσει στην Μονή τής Ζίτσα για να την έχει για παράδειγμα σε όλες τις μοναχές εκεί.

Αυτή επειδή υπέφερε από τα πόδια της, λόγω τής ορθοστασίας στις πολύωρες ακολουθίες, δεν μπορούσε πια να κάνει την εξαντλητική πορεία μέχρι το Ντέτσανι και επομένως δέχθηκε την κλήση του Επισκόπου Νικολάου. Επιθυμώντας την κατά μόνας προσευχή, ή Στέφκα δέχθηκε αργότερα την πρόσκληση τής Νάντα Αντγιτς—τής μετέπειτα Μητέρας Άννας—και ταξίδεψε στο Μοναστήρι, όπου πέρασε τα τελευταία χρόνια τής ζωής της σε ένα απομονωμένο σπιτάκι στον κήπο του βρεφικού σταθμού «Μπόγκνταϊ».

Στο τέλος τής ζωής της φανέρωσε ένα διπλό μαρτύριο. Υπομονετικά υπέμεινε τον πόνο των ανοιχτών πληγών στα πόδια της από τις πολλές ώρες τής προσωπικής της προσευχής στο σπιτάκι της επιπλέον, οι Γερμανοί στρατιώτες επιδείνωσαν την κατάσταση τής υγείας της, όταν την έδειραν, επειδή δεν έσβηνε την κανδήλα πού έκαιγε συνεχώς στο δωμάτιο της, ενώ εκείνοι είχαν δώσει διαταγή να γίνει στην πόλη γενική συσκότιση. Υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες πού είπαν ότι ενόσω την χτυπούσαν, το αίμα από τις πληγές της ξεχύνονταν και γέμιζε το πάτωμα και τούς τοίχους του δωματίου της. Πέθανε ως μάρτυς το 1945. λίγο μόνο πριν τον θάνατο της, κάποιος Βούλγαρος επίσκοπος δέχτηκε την Στέφκα στις μοναστικές τάξεις δίνοντας της το όνομα Στεφανίδα, το οποίο προέρχεται από την ελληνική λέξη «στέφανος». Ή Αδελφή Στεφανίδα ή Νεομάρτυς θάφτηκε τιμητικά στην Μονή του Άγ. Χριστόφορου, κοντά στο Μοναστήρι.

Ή Αδελφή Στεφανίδα μας άφησε ένα Ορθόδοξο πνευματικό κλασσικό έργο των καιρών μας—τις Εξομολογήσεις της. Αυτές οι 92 εξομολογητικές επιστολές, τις όποιες συνέθεσε λόγω τής υπόσχεσης της ησυχίας πού είχε δώσει, συγκεντρώθηκαν από τον πνευματικό της πατέρα, Βίκτωρα, τον Σέρβο Ορθόδοξο Επίσκοπο του Σκάνταρ. 
Οι επιστολές περιέχουν κατά τον Επίσκοπο Άμφιλόχιο Ράντοβιτς, «την φωτεινή λάμψη όπως επίσης και την απλή πνευματική εμπειρία αυτής τής Αγίας του καιρού μας. 
Σε αυτές παρατηρούμε ότι. με την φλογερή πίστη για τον Χριστό και την αγάπη της για τον Θεό, συμμετείχε στην Θεία Ευχαριστία κάθε εβδομάδα, και μερικές φορές δύο φορές την εβδομάδα. Νήστευε αυστηρά όλον τον χρόνο, χρησιμοποιώντας το λάδι κυρίως για το κανδήλι της, και τρώγοντας ψάρι μόνον στην Γέννηση του Χριστού και το Πάσχα, από αγάπη για τούς άλλους. Οι Εξομολογήσεις της είναι διαποτισμένες από μία βαθειά παραδοσιακή θλίψη, πού χαρακτηρίζει εν γένει τον λαό μας, αλλά με μία ακόμη βαθύτερη χαρά, πού γεννιόταν μέσα της από την διαρκή ένωσή της με τον Χριστό». Αληθινά ψυχωφελείς για όλους τούς Σέρβους Ορθοδόξους ζηλωτές, αυτές οι εξομολογητικές επιστολές, όταν μεταφρασθούν, θα γίνουν για όλους πηγή ύδατος ζώντος.

ΣΕΡΒΙΚΟ ΠΑΤΕΡΙΚΟ. Τόμος Α,Εκδόσεις Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ

πηγή