Όσες εικόνες Σου κι αν έχω...

Όσες εικόνες Σου κι αν έχω, δεν χορταίνω!... Δεν με φτάνουν!... Δεν θα πώ ποτέ άρκεί!... 

Το ήλιοστάλαχτο φώς του προσώπου Σου, 

ή ώραιότητα της παρθενίας Σου, 

ό διάχρυσος ιματισμος της άρετης Σου,

 ή εσωθεν Θεοθυγατρική Σου δόξα, 

ό εν χλωρότητι χρυσίου κροσσωτός στολίσμός 

της πανωραίας και υπέρλαμπρης άγνείας Σου, 

ό περίσεμνος εΰαγγελισμός της άγάπης Σου, 

το περίδοξο μητρικό Σου κάλλος, 

ή ικετευτική Σου ταπείνωση, 

ή παραμυθητική παρρησία Σου,

 ή τετρωμένη από τη δίστομη ρομφαία του πόνου πεντακάθαρη καρδιά Σου,

 ή φωτεινή σκέπη τής προστασίας Σου, 

ή ζωοδόχος πηγή χών χαρίτων Σου, 

ή κραχαιά ώς Θάνατος αγάπη Σου, 

ή χρυσοκέρινη ειδή της ζωαρχικης Σου κοίμησης, 

τό ύπερκόσμιο Θεομητορικό Σου μεγαλείο, 

Μάννα μου, Φώς μου, δεν χορταίνονται! 

Ναχαν ό κάθε τοίχος, ή κάθε σελίδα, ή κάθε διαθέσιμη επιφάνεια Εικόνα Σου, 

Παναγία μου! Ίαμα χών ματιών, 

καϊ της καρδιάς,και της ψυχής μου!

Του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Προικονήσου κ.Ιωσήφ.

Λεμεσός, 20-1-09/Πειραική Εκκλησία