Ο Ιερεύς είχε προετοιμασθεί μεν εξωτερικά, διαβάζοντας την Θεία Μετάληψη και κάνοντας όλα τα σχετικά τυπικά, δυστυχώς όμως, το κυριότερο, την εσωτερική προετοιμασία, δεν το έκανε:το να εξομολογηθεί ταπεινά, για να διώξει τον φθόνο και την ζήλεια απ΄ την καρδιά του, τα οποία δεν φεύγουν με το να αλλάξουμε τα ρούχα μας και να λούσουμε το κεφάλι.
Έτσι, λοιπόν,με τη εξωτερική αυτή προετοιμασία προχώρησε στο φοβερό Θυσιαστήριο,για να λειτουργήσει.Μόλις άρχισε να προσκομίζει τι συνέβη όμως ; Ακούστηκε ξαφνικά ένας μεγάλος κρότος, είδε να φεύγει το Άγιο Δισκάριο από την Προσκομιδή και να εξαφανίζεται !
Επόμενο ήταν να μη μπορέσουν πια να λειτουργήσουν. Εάν δεν τους εμπόδιζε ο Καλός Θεός με αυτόν τον τρόπο, και λειτουργούσε ο Ιερεύς με την ψυχική κατάσταση στην οποία βρισκόταν, μου λέει ο λογισμός μου ότι θα πάθαινε μεγάλο κακό.
Αυτή τη γνώμη είχε και ο Παπα–Βαρλαάμ της Βίγλας,ο οποίος και μου διηγήθηκε το περιστατικό αυτό.
Γέροντος Παισίου Αγιορείτου,''Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα''
Εκδ.Ι.Ησυχαστηρίου Ευαγγελιστού Ιωάννου Θεολόγου,Σουρωτη
agioritikovima
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου