Του π.Γεωργίου Κονισπολιάτη
Γεννήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 1970 στην πόλη Κιρώβ της Ρωσίας.Στα 17 του χρόνια αφού βαπτίστηκε έγινε δόκιμος στην Μονή του Βαλαάμ που μόλις είχε ξανανοίξει μετά από πενήντα χρόνια.Ήταν νέος με ταλέντο στην ζωγραφική και στην αγιογραφία.Όταν άκουσε στην τηλεόραση ότι οι Ορθόδοξοι Σέρβοι αδελφοί πολεμούνται από τους Βόσνιους μουσουλμάνους και τους Κροάτες καθολικούς θέλησε να καταταχθεί ως εθελοντής στον σερβικό στρατό.
Θάφτηκε με στρατιωτικές τιμές στο νεκροταφείο Doni Miliceva, κοντά στο Σεράγεβο. Στο ίδιο μέρος όπου βρίσκονται θαμμένοι δεκαοχτώ άλλοι ρώσοι εθελοντές.
Γράφει ο Mikhail Mikhailovich Gorimov :«Πήγε να υπερασπιστεί τους Ορθόδοξους διωκόμενους αδελφούς του χωρίς ευλογία. Αλλά υπάρχουν κάποιοι που θα προσπαθήσουν να καταδικάσουν τη Ρωμανό επειδή ήταν δόκιμος μοναχός. Προσευχήθείτε γι 'αυτόν, ορθόδοξοι αδελφοί! Προσευχήθείτε για τον δούλο του Θεού Ρωμανό που σκοτώθηκε στο πεδίο της μάχης.Προσεύχεστε για όλους τους σκοτωμένους Ορθόδοξους στρατιώτες.
Ήρθε στον πνευματικό του πατέρα και είπε για την απόφασή του. «Όχι», απάντησε ο πνευματικός του πατέρας. Αυτό δεν είναι για εσένα.Ο Κύριος σου έχει δώσει ταλέντο, Μείνε στο μοναστήρι!
«Δεν μπορώ, πατέρα, η ψυχή πονάει για τους Ορθόδοξους αδελφούς θέλω να τους βοηθήσω».
«Αν πάς στη Βοσνία, δεν θα επιστρέψεις.Μείνε καλύτερα στο μοναστήρι!»
Και ο Ρωμανός έμεινε. Συνέχισε να εργάζεται. Μια μέρα μια επιστολή από το Άγιο Όρος ήρθε στο μοναστήρι, Καλούσαν τον Ρωμανό να αγιογραφήσει ένα τέμπλο στο Άγιο Όρος. Ο πνευματικός του πατέρας τον ευλόγησε και ξεκίνησε το ταξίδι του. Παιρνώντας από το Βελιγράδι και σε έναν από τους δρόμους του Βελιγραδίου ο Ρωμανός συνάντησε τυχαία ρώσους εθελοντές που πολεμούσαν στην Βοσνία.Η ψυχή του πήρε φωτιά και έσπευσε μαζί τους στη Βοσνία.
«Αν πάς στη Βοσνία, δεν θα επιστρέψεις.Μείνε καλύτερα στο μοναστήρι!»
Και ο Ρωμανός έμεινε. Συνέχισε να εργάζεται. Μια μέρα μια επιστολή από το Άγιο Όρος ήρθε στο μοναστήρι, Καλούσαν τον Ρωμανό να αγιογραφήσει ένα τέμπλο στο Άγιο Όρος. Ο πνευματικός του πατέρας τον ευλόγησε και ξεκίνησε το ταξίδι του. Παιρνώντας από το Βελιγράδι και σε έναν από τους δρόμους του Βελιγραδίου ο Ρωμανός συνάντησε τυχαία ρώσους εθελοντές που πολεμούσαν στην Βοσνία.Η ψυχή του πήρε φωτιά και έσπευσε μαζί τους στη Βοσνία.
Πολέμησε στην πρώτη γραμμή των επιχειρήσεων.Συμμετείχε στην υπεράσπιση των Σερβικών θέσεων στο Gyrbovitsy και στο οροπέδιο Nishichk.Μετά από αυτό πήγε με μια ομάδα Ρώσων εθελοντών στην αναγνώριση με την ομάδα σαμποτάζ των«Λευκών Λύκων» Στο πλαίσιο αυτής συμμετείχε στην ανακάλυψη των εχθρικών θέσεων στο Μεγάλο Γιάσεν και στο Πόλο.
Η ομάδα του,αυτός και άλλα οχτώ άτομα μπήκαν βαθιά στο μουσουλμανικό έδαφος .Έγιναν αντιληπτοί από εκάτο περίπου Αλβανούς Κοσοβάρους.Η μάχη ήταν άνιση αλλά συγκλονιστική.Ο Ρωμανός έμεινε τελευταίος για να καλύψει τον υποχώρηση των συστρατιωτών του.Τον τραυμάτισαν.Το παραμορφωμένο πτώμα του το παρέλαβαν μετά από δέκα μέρες σε μία ανταλλαγή.
Επιμέλεια-απόδοση στα ελληνικά π.Γεώργιος Κονισπολιάτης/proskynitis.blogspot
4 σχόλια:
ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ!
σας ευχαριστουμε π.Γεωργιε για την μεταφραση!
ευλογειτε.
Ηρωική μορφή, αναμφίβολα, ο Κύριος να τον αναπαύσει.
Ωστόσο, εκτός άλλων στοιχείων, δεν μπορεί να θεωρηθεί μάρτυρας της πίστεως και άγιος. Τον άγιο Ευγένιο Ροντιόνωφ τον σκότωσαν, αφού τον βασάνισαν, για να αρνηθεί την πίστη του.
Το μοναχό Ρωμανό δεν ξέρουμε, προς το παρόν, πώς τον βρήκε ο θάνατος.
Ας τον μνημονεύουμε. Τα λοιπά, είναι του Θεου.
Αμήν.
Συμφωνω σε αυτό που λέτε,απλά ρώσικες και σερβικες ιστοσελίδες τον θεωρούν νεομάρτυρα.Πάντως και για τον Ευγένιο η Ρωσική Σύνοδος δεν έχει αποφανθεί ακόμη επίσημα
Τον 10ο αιώνα ο γενναίος και ευλαβέστατος και ασκητικότατος βυζαντινός αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς ζήτησε από τον πατριάρχη Πολύευκτο να κηρύσσονται άγιοι όσοι στρατιώτες ρωμαίοι (βυζαντινοί) έπεφταν στον απελευθερωτικό πόλεμο κατά των απίστων μουσουλμάνων. Ο πατριάρχης σοφά αρνήθηκε. Ο Νικηφόρος ήθελε να μιμηθεί την αρχή του "τζιχάντ", να την μεταφυτεύσει σε χριστιανικό "έδαφος", για να εμψυχώσει τους στρατιώτες του. Αλλά θα ήταν παραβίαση της ορθόδοξης θεολογίας περί μαρτυρίου.
Ο δόκιμος μοναχός Ρωμανός είναι εθνομάρτυρας οπωσδήποτε. Μάρτυρας όμως θα μπορούσε να θεωρηθεί μόνο αν γνωρίζαμε ότι είχε συλληφθεί, του προτάθηκε να αρνηθεί την πίστη του και αρνήθηκε να το κάνει, έμεινε πιστός "άχρι θανάτου". Αυτός είναι απαράβατος όρος για να θεωρηθεί μάρτυς.
Η περίπτωση του Ευγενίου Ροντιόνωφ είναι διαφορετική. Και τιμαται κανονικά ως άγιος, έστω και αν δεν έχει ανακηρυχθεί. Εχω δει και εικόνα του σε τοιχογραφία σε εκκλησία της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς.
Δημοσίευση σχολίου