Η αγάπη δεν φαίνεται στον θυμό και στην οργή αλλά στην υπομονή και στην συγχώρεση.
Η αγάπη δεν λυγίζει στο πόνο της καρδιά μας αλλά στην αγάπη του άλλου.
Η αγάπη δεν φανερώνεται εύκολα στο λόγο αλλά στο βλέμμα της ευσπλαγχνίας.
Η αγάπη δεν χαρίζεται στο σώμα του άλλου αλλά μέσα στην ταπεινή καρδιά.
Η αγάπη δεν φωνάζει στην αδικία του άλλου αλλά σιωπά στην ταπείνωση του εαυτού μας.
Η αγάπη δεν φωνάζει στην αδικία του άλλου αλλά σιωπά στην ταπείνωση του εαυτού μας.
Η αγάπη δεν χάνεται μέσα στην βοή του κόσμου αλλά δείχνει την παρουσία της με την πλούσια αρετή της.
Η αγάπη δεν καταστρέφεται με την αδιαφορία αλλά βοηθεί με τον ενδιαφέρον της.
Η αγάπη δεν καταστρέφεται με την αδιαφορία αλλά βοηθεί με τον ενδιαφέρον της.
Η αγάπη δεν αδιαφορεί για την αδυναμία του άλλου αλλά ενδιαφέρεται για την σωτηρία του.
Η αγάπη δεν τρέχει μαζί με το θυμό αλλά τον προσπερνά με γρήγορο βηματισμό για να συναντήσει την αδελφή της την ταπείνωση.
Η αγάπη δεν κοιμάται χωρίς να συγχωρήσει τον άλλον.
Η αγάπη δεν κοιτά το παρελθόν αλλά κοιτά το μέλλον για να αγαπήσει περισσότερο τον άλλον.
Η αγάπη δεν καταδικάζει τον άλλον αλλά σταυρώνεται παρά να σταυρώσει
Η αγάπη δεν κοιμάται χωρίς να συγχωρήσει τον άλλον.
Η αγάπη δεν κοιτά το παρελθόν αλλά κοιτά το μέλλον για να αγαπήσει περισσότερο τον άλλον.
Η αγάπη δεν καταδικάζει τον άλλον αλλά σταυρώνεται παρά να σταυρώσει
2 σχόλια:
Η ΑΓΑΠΗ , ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ, ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΚΟΥΦΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ.
στις μερες μας , πολλα ατομα παριστανουν τους Χριστιανους,ομως στην συμπεριφορα φαινεται η υποκρισια, διοτι δεν συμπονουν, δεν συμπασχουν και δεν κατανοουν τους αλλους που υποφερουν.
Και διαπιστωσα κατι τραγικο: μερικοι , τρεχουν να συνδραμουν τους ΔΗΘΕΝ προσφυγες , εκ τουρκιας, και οταν προκειται για Ελληνα που πασχει και κινδυνευει να πεθανει, ολοι αδιαφορουν...με σκανδαλιστικη αδιαφορια και ασπλαχνια.
Εκει φαινεται καθαρα λοιπον, ο σκοτισμος του νου, η ελλειψη διακρισης και η υποκρισια.
Θυμάμαι τον μακαριστό πατέρα μου. Δεν ήταν πολύ της εκκλησίας που λέμε σήμερα, αλλά πάντα όταν μας επισκέπτετο ξαφνική φτώχεια, βάσανα και στέρηση μας έδινε θάρρος με δυο μόνο λέξεις: Εχει ο Θεός.
Και το έλεγε μετά λόγου γνώσεως και μια ελπίδα και αισιοδοξία που δεν την έχω συναντήσει εκτοτε.
Το δεύτερο γνώρισμά του ήταν η φιλοξενία. Το σπίτι μας ήταν ανοιχτό για όλους ξένους και συγγενείς. Δεν μπορούσε ν΄αφήσει άνθρωπο στον δρόμο και πολλές φορές χωρίς λεφτά.
Τον Παράδεισο να βρείς πατέρα!
Δημοσίευση σχολίου