Βράδυ Χριστουγέννων στην Αιόλου.

  Πολλές ευχές σε όλους επι τοις Χριστουγέννοις. Ο εν Σπηλαίω γεννηθείς Κύριος να είναι αρωγός στη ζωή μας Θυμάμαι όταν ήμουν μαθητή σε μια τάξη από τις τελευταίες του τότε 6ταξίου Γυμνασίου _ στην 5η ή στην 6η- ο θεολόγος καθηγητής μας , ονόματι Ηλιόπουλος ( δεν θυμάμαι το μικρό του) , ένας θαυμάσιο άνθρωπος που ξέφευγε από την ύλη και μας έλεγε πολλά ενδιαφέροντα για τις σχέσεις Χριστιανισμού και αρχαίου κόσμου, με μεγάλη όρεξη και με εμβρίθεια στο θέμα , χρησιμοποιούσε για τον χαρακτηρισμό της ελληνικής γραμματείας το επίρρημα "θύραθεν " Η θύραθεν παιδεία, η θύραθεν γραμματεία κλπ.

   Τον ρωτήσαμε τι σημαίνει θύραθεν και μας είπε ότι πρόκειται για τη γραμματεία που βρίσκεται έξω από την θύρα του ναού , δηλαδή έξω από την Εκκλησία , την αρχαία γραμματεία. Έγινε συζήτηση που θυμάμαι ήταν οξύτατη, καίτοι ο καθηγητής έλεγε, ότι η γραμματεία αυτή δεν απορρίπτεται αλλά είναι έξω από την χριστιανισμό. Μερικοί σκανδαλίζονταν και έλεγαν ότι είναι περιφρονητικός ο όρος για την τεράστια αρχαία γραμματεία Ο καθηγητή επέμενε. Είναι δική μας , αλλά είναι η προ χριστιανική από την οποία μπολιάστηκε η χριστιανική

  Όλη αυτή η συζήτηση μου ήρθε στη θύμησή μου χθες το βράδυ, στην Αγία Ειρήνη της οδού Αιόλου , κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας . 

 Πρέπει να πω ότι η περιοχή έχει γεμίσει από μπαράκια και τα συναφή . Για να πλησιάσει κανείς το ναό πρέπει να περάσει από τα εμπόδια των μικροπωλητών και των τραπεζιών .

  Όταν πήγαμε , γύρω στις 8, 30 το βράδυ γινόταν αυτό που λέμε "της κακομοίρας". Όλα τα κέντρα είχαν πλήθος κόσμου , που είχε καταλάβει όχι μόνο τα πολλά τραπεζοκαθίσματα ,αλλά και τα πεζοδρόμια και τα σκαλιά του ναού. Όλα είχαν τη δική τους μουσική , δυνατά ώστε να ακούνε και οι εκτός πελάτες. Το σύνολο ήταν να γίνεται ένας εκκωφαντικός μουσικός θόρυβος που σε τρέλαινε. Αυτά μέχρι την είσοδο στο ναό. 

Αμέσως μετά το πανηγύρι των ύμνων.

 Η Ακολουθία του Πανηγυρικού Εσπερινού με τα υπέροχα τροπάρια και τις εξαίσιες μελωδίες. Ακολούθησε ό Όρθρος και τα λοιπά τη Εορτής. Έξω συνεχιζόταν το νταβαντούρι. Εκείνη την ώρα θυμήθηκα τη συζήτηση που κάναμε τότε στο σχολείο. 

Ιδού η ερμηνεία του όρου "Θύραθεν".

 Έξω χαμός ενός κόσμου που έχει μπερδέψει τις γιορτές με τις σχόλες, Οι Θύραθεν. Μέσα οι θαυμάσιες μελωδίες .

Θύραθεν ο χαμός των θορύβων.

 Μέσα τα καθίσματα " Δεύτε ίδωμεν πιστοί πού εγεννήθη ο Χριστός" " Τί θαυμάζεις Μαριάμ " , οι Πολυέλαιοι , " Ο αχώρητος παντί " και τα λοιπά ψαλλόμενα από τους υπέροχους χορούς της Αγίας Ειρήνης υπό τον Μιχάλη Ζάμπα και τον Γιάννη Τσιοτσιόπουλο , όπως και όλη η Αγρυπνία που απόψε είχαν βάλει "τα καλά " τους.

 Δύο διαφορετικοί κόσμοι.
Και για να μην γκρινιάζω τέτοια μέρα κάτι που έχει τη σημειολογία του . Πρίν την έναρξη της Λειτουργίας , περασμένες 12 , στο τέλος της Δοξολογίας, ο αριστερός χορός έψαλλε πανηγυρικά το τροπάριο της ημέρα " Η γέννησή σου Χριστέ ο Θεός". Τότε σήμανε πανηγυρικά η καμπάνα του ναού. Σαν να ξύπνησαν οι δεκάδες των διασκεδαστών που κατάλαβαν ότι παρά ταύτα είναι Χριστούγεννα και μπήκαν στο ναό να προσκυνήσουν, άναψαν το κερί τους και κάθισαν και λίγο. Κάτι είναι κι αυτό !

George Printzipas/Facebook