.jpg)
Στο μοναστήρι της Καλόπετρας που έχτισε ο ηγεμόνας της Βλαχίας Αλέξανδρος Υψηλάντης (τάμα που υλοποίησε φτάνοντας στην Ρόδο εξόριστος το φθινόπωρο του 1782, όταν κατά την παράδοση κινδύνευσε από τρικυμία), εκεί, πάνω από την κοιλάδα των Πεταλούδων, όπου ο Έλληνας πρίγκιπας είδε "μελιχρόν φέγγος να επιχρίει τον ουρανό".
Εκεί που πριν ενενήντα έξι χρόνια, στις 5 Οκτωβρίου 1928, βρέθηκαν ο σπουδαίος Ρόδιος ποιητής Κ. Ν. Κωνσταντινίδης (1885-1971, κορυφαίο μέλος του κύκλου των Παλαμιστών της Αλεξάνδρειας), μαζί με τον καλό του φίλο παπα- Γιάννη Χατζηαντωνίου (παππού μου), για να σώσουν την επιγραφή που σφράγιζε την εθνική συνέχεια και να πάρουν δύναμη για τον αγώνα τους ενάντια στην μουσολινική Ιταλία.
Ένα μικρό μελέτημα του Κ. Ν. Κωνσταντινίδη, που εκδόθηκε είκοσι πέντε χρόνια μετά, όταν τα νησιά ήταν πλέον ελεύθερα, θυμίζει εκείνο το ανέβασμα, μικρό ανάθημα στον Ενωτικό αγώνα των Δωδεκανησίων που σταθήκαμε πιο τυχεροί από τ' αδέλφια μας ανατολικότερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου