Ο Όσιος Θεοσέβιος και η Οσία Συμβία του (+12 Οκτωβρίου)

Το ιερό ζευγάρι των άγιων της Αρσινόης, ό όσιος Θεοσέβιος με τη Συμβία του. ιδιαίτερα εγκωμιάσθηκαν από τον άγιο συγγραφέα καί ασκητή Νεόφυτο τον "Εγκλειστο. Ό έγκωμιασμός τους οφείλεται στη μοναδική όσιακή βιοτή τους, την οποία έζησαν με κοινή συναίνεση, άφοϋ με τα δεσμά του γάμου εΐχαν ενωθεί σε «σάρκα μίαν» (Έφεσ. ε' 31). Ή ευγενής άμιλλα τους για την κατάκτηση της αρετής αποτελεί πρότυπο για όλους αυτούς πού μέσα από τον έγγαμο βίο σκοπεύουν στη θέωση.

Πατρίδα ό όσιος Θεοσέβιος είχε το μικρό χωριό της "Αρσινόης Μελάνδρα, στη νήσο της λεμονιάς και της ελιάς, την άγιοτόκο Κύπρο μας. Το χαρακτηριστικό της ζωής του ήταν ή μεγάλη εγκράτεια πού έπεδείκνυε σε όλους τους τομείς. Υπήρχαν ημέρες πού έμενε εντελώς άσιτος, ενώ το ψωμί πού του έδιναν οι δικοί του, το έτριβε και το έδινε στα πουλιά του ουρανού, αν δεν εύρισκε κάποιο φτωχό στο δρόμο, να του το δώσει, συνδυάζοντας την εκούσια στέρηση με την ελεημοσύνη.
 Σέ νεαρή ηλικία συνδέθηκε με τα δεσμά του γάμου με μια ευσεβή νέα από το γειτονικό χωριό Φιλούσα, με την οποία είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: αγαπούσαν πάνω άπ' όλα τον Σωτήρα Χριστό, γι αυτό και συμφώνησαν να Του αφιερώσουν τη ζωή τους, παρά τίς δυσκολίες και τους πειρασμούς της νεότητος.

 Σέ απόσταση τριών μιλίων από τη Μελάνδρα βρίσκεται ένα υψωμα, στο όποιο ό Θεοσέβιος ανέβαινε τακτικά καί με την πρόφαση της πλούσιας εκεί βοσκής των προβάτων του, κρυβόταν σ' ένα σπήλαιο καί μυστικά προσευχόταν καί γλύκαινε την καρδιά του με τη νοερά προσευχή. Τον τρόπο αυτό ζωής συνέχισε ό Θεοσέβιος για αρκετά χρόνια καί με την υπεράνθρωπη άσκηση του, τη νηστεία, την προσευχή καί τα δάκρυα έφθασε σε μέτρα αρετής πολύ υψηλά, πού δύσκολα κανείς μπορεϊ να τα πλησιάσει. "Ετσι προγνώρισε το τέλος του, καί στην πάναγνη σύζυγ του, για να μη θλίβεται, της είπε ότι θ απουσιάσει για λίγο με το κοπάδι του συμβουλεύοντας την να μείνει μέχρι τέλους άμεμπτη καί θεοσεβής στο πατρικό της σπίτι. "Ακολούθως οδήγησε τα πρόβατά του κοντά στο αγαπημένο του σπή λαιο καί, αφού προσευχήθηκε στον «Βάσιλέα των βασιλευόντων καί Κύριο τών κυριευόντων» (Α' Τιμοθ. στ' 15), πάρεδώσε στα χέρια Του την αγία του ψυχή. 

Ή όσιακή κοίμηση του Θεοσεβίου έγινε γνωστή από το σκύλο, το φύλακα της αγέλης του, ό όποιος ευθύς ως άντελήφθη το θάνατο του αφεντικού του, συναξε τα πρόβατα με τα γαυγίσματά του καί τα οδήγησε στο πατρικό του σπίτι Εκεί οι γονείς του, όταν είδαν τα προβατά να επιστρέφουν μόνα, απόρησαν καί έτρεξαν σε αναζήτηση του. Μετα τρεις ημέρες βρήκαν το ιερό του λείψανο εντός του σπηλαίου να εύωδιάζει σαν ανθός εαρινό. Το ασπάσθηκαν καί παρέμειναν πλησίον του όλη τη νύκτα. Κατ' αυτήν παρουσιάσθηκε ό άγιος καί τους είπε να μη τον μεταφέρουν στο χωριό, αλλά να τον θάψουν έξω από τη σπηλιά καί εκεί να κτίσουν ναό στο Ονομα του προς δόξαν Θεού, του «θαυμαστού εν τοίς όσίοις αύτού» (Ψαλμ, ξζ' 36). Ό ναός αυτός καί ό τάφος του οσίου στα μετέπειτα χρόνια έδείχθη πηγή θαυμάτων αστείρευτος, έτσι πού ό όσιος Θεοσέβιος να θεωρείται προστάτης των γεωργών καί τυφλωτής των κοράκων, πού καταστρέφουν τα εισοδήματα τους.
 Ή όσια Συμβία του Θεοσεβίου διήλθε το υπόλοιπο της ζωής της, σύμφωνα με την προτροπή του συζύγου της, μέσα στο πέλαγος της άγνότητος καί της προσευχής καί κατάντησε στη Βασιλεία των ουρανών, όπου ό στεφοδότης Κύριος την υποδέχθηκε καί της χάρισε το άμαράντινο στεφάνι της αιωνιότητος. 

Δρος Χαραλάμπους Μ.Μπούσια

Υμνογράφου