Ἀρχιμανδρίτου Σπυρίδωνος Πέτρου
Ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ ἔκρινε ὅτι ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος θὰ ἦταν δυνατὸ φῶς γιὰ πολλοὺς ἄλλους ποὺ ζοῦσαν στὸ σκοτάδι τῆς ἄγνοιας καὶ τῶν παθῶν, καὶ τὸν πῆρε ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος τῶν μοναχῶν,τῶν εὐωδιαστῶν λουλουδιῶν, τῆς ἀέναης προσευχῆς, τῆς ἀκατάπαυστης ψαλμωδίας, καὶ τὸν ἔφερε ποῦ;
Στὴν ἀρχὴ στὴν Εὔβοια, στὴν πατρίδα του, καὶ τελικὰ στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας, τὴν Ὁμόνοια.Τώρα πλέον ὅλα διαφορετικά, ὅλα ἀνάποδα.
Ἀντὶ γιὰ ἁγιασμένους μοναχοὺς συναντοῦσε καθημερινὰ κάθε λογῆς ἀνθρώπους, συχνὰ δύστυχους καὶ ἁμαρτωλούς· πόρνες, ναρκομανεῖς, μέθυσους καὶ τόσους ἄλλους.
Ἀντὶ νὰ γλυκαίνεται μὲ τὰ σοφὰ λόγια τῶν ἁγιορειτῶν πατέρων, ἄκουγε νυχθημερὸν ἐξομολογήσεις καὶ πικρὰ βάσανα πονεμένων ἀνθρώπων.
Ἀντὶ νὰ εὐφραίνεται μὲ τὶς πάντερπνες ψαλμωδίες τῶν καλλικέλαδων ψαλτῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους, βομβαρδιζόταν μὲ λαϊκὰ ἄσματα τοῦ δισκοπωλείου ποὺ «ἔτυχε» νὰ βρίσκεται ἀπέναντι ἀπὸ τὸ ἐκκλησάκι τοῦ ἁγίου Γερασίμου, τῆς Πολυκλινικῆς Ἀθηνῶν, στὸ ὁποῖο διακονοῦσε.
Ἀντὶ νὰ ἀναπαύεται στὸ κελλάκι του στὴ σκήτη τῶν Καυσοκαλυβίων συχνὰ προσπαθοῦσε νὰ «κλέψει» λίγο ὕπνο σὲ ἕνα παγκάκι κάποιου διαδρόμου της Πολυκλινικῆς.
Ἀντὶ νὰ περπατᾶ στὰ ἥσυχα μονοπάτια τῆς ἀθωνικῆς πολιτείας, κυκλοφοροῦσε μέσα στοὺς δρόμους τῆς πολύβουης Ἀθήνας.
Ἀντὶ νὰ στηρίζεται ἀπὸ τὴν πνευματικὴ καθοδήγηση τῶν γερόντων του στὰ Καυσοκαλύβια, τώρα μόνος μονώτατος στὴ μέση τῆς Ἀθήνας, μὲ μόνη συντροφιὰ τὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὶς γλυκὲς ἀναμνήσεις τοῦ Ἄθωνα.
Πειραϊκή Εκκλησία Τεύχος 307, Ὀκτώβριος 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου