Μετά την απομάκρυνση των πρωτοπλάστων από το Θεό, Εκείνος δεν τους εγκατέλειψε, αλλά προανήγγειλε αμέσως τη σωτηρία τους. Διαβάζουμε στη Γένεση: «Και είπε ο Θεός στο (διάβολο) το φίδι: Θα βάλω έχθρα ανάμεσα σε σένα και τη γυναίκα και ανάμεσα στους απογόνους σου και τους απογόνους της· αυτός θα σου συντρίψει το κεφάλι και συ θα κεντήσεις τη φτέρνα του» (Γεν. 3,15).
Μέσα στην απελπισία του ο άνθρωπος, ακούει για πρώτη φορά τη χαρούμενη είδηση της λύτρωσής του. Μαθαίνει πως θα έρθει κάποτε η ώρα, που ο απόγονος κάποιας γυναίκας θα συντρίψει τη δύναμη του διαβόλου και θα ελευθερώσει το ανθρώπινο γένος από το κακό και το θάνατο. Αυτό ονομάζεται Πρωτευαγγέλιο, πρώτη δηλαδή χαρούμενη είδηση στην ανθρώπινη ιστορία. Η υπόσχεση αυτή θα γίνει πραγματικότητα αιώνες αργότερα, στο πρόσωπο της Θεοτόκου Μαρίας, η οποία για το λόγο αυτό ονομάζεται από την Εκκλησία μας και νέα Εύα. Ο γιός της πέθανε πάνω στο Σταυρό, (η πληγή στη φτέρνα), όμως η εκ νεκρών Ανάστασή του, συνέτριψε την εξουσία του διαβόλου (χτύπημα στο κεφάλι) και ελευθέρωσε τους ανθρώπους από την κυριαρχία του θανάτου.
Έτσι η Παναγία μας έπαιξε σπουδαίο ρόλο στο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία όλης της ανθρωπότητας. Ο απόστολος Παύλος δηλώνει: «όταν έφτασε ο κατάλληλος καιρός που είχε καθορίσει ο Θεός, απέστειλε τον Υιό του που γεννήθηκε από μια γυναίκα…» (Γαλ. 4,4). Οι Πατέρες λένε, ότι «ο κατάλληλος καιρός» δεν ήταν μόνο οι ιστορικές, πολιτικές και πολιτιστικές συνθήκες που θα υπήρχαν στον κόσμο, αλλά και να βρεθεί το κατάλληλο πρόσωπο που θα είχε την δεκτικότητα να γίνει δοχείο της Θεότητας.
Ο άγγελος όταν ήρθε να της ανακοινώσει ότι θα γίνει η Μητέρα του Θεού, την χαιρέτησε λέγοντας: «Χαίρε εσύ, η προικισμένη με τη χάρη του Θεού! Ο Κύριος είναι μαζί σου. Ευλογημένη απ’ το Θεό είσαι εσύ, περισσότερο απ’ όλες τις γυναίκες». Την αποκαλεί «κεχαριτωμένη» και της δηλώνει ότι θα έρθει σε αυτήν το Άγιο Πνεύμα και θα την σκεπάσει η δύναμη του Θεού, έτσι θα μείνει έγκυος και θα γεννήσει τον Υιό του Θεού και σωτήρα των ανθρώπων. Η Παναγία μας φοβήθηκε. Τα λόγια του αγγέλου ήταν πέρα από την ανθρώπινη λογική. Προβληματίστηκε πώς θα το πει στον αρραβωνιαστικό της, πώς θα αντιμετωπίσει τη νοοτροπία της κοινωνίας της εποχής της, που αυτές τις «παρανομίες» τις τιμωρούσε άμεσα με θάνατο. Παρ’ όλους αυτούς τους λογικούς δισταγμούς, αφήνει τον εαυτό της στα χέρια του Θεού και απαντάει στον άγγελο: «Είμαι δούλη του Κυρίου, ας γίνει το θέλημά του σ’ εμένα όπως μου το είπες».
Η πρώτη διαβεβαίωση για την αλήθεια των λόγων του αγγέλου, ήλθε από το στόμα της συγγενούς της Ελισάβετ, που την υποδέχτηκε έκπληκτη και γεμάτη χαρά αναφωνώντας: «… Τι μεγάλη τιμή είναι αυτή σε μένα, να με επισκεφθεί η Μητέρα του Θεού μου;». Η Παναγία απευθύνει τότε, έναν υπέροχο ύμνο ευχαριστίας και δοξολογίας προς το Θεό, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Από τώρα θα με καλοτυχίζουν όλες οι γενιές, γιατί ο δυνατός Θεός έκανε σ’ εμένα θαυμαστά έργα». Πράγματι, η προφητεία της επαληθεύτηκε στο ακέραιο και όλοι οι Χριστιανοί, αιώνες τώρα, την μακαρίζουν και ζητούν την μεσιτεία και τη βοήθειά της.
Χτίστηκαν προς τιμή της αμέτρητες Εκκλησίες. Ιστορήθηκαν εικόνες της, πολλές μάλιστα θαυματουργούν. Γράφτηκαν ακολουθίες, ύμνοι, προσευχές, εγκωμιαστικοί λόγοι. Το χριστιανικό εορτολόγιο είναι γεμάτο εορτές της, με αποκορύφωση την σημερινή μεγάλη γιορτή της Κοίμησής της. Η Εκκλησία μας την θεωρεί ανώτερη από τους αγγέλους. Την αποκαλεί πολυτιμότερη από τα Χερουβείμ και ασύγκριτα πιο ένδοξη από τα Σεραφείμ. Στον κανόνα της εορτής του Ευαγγελισμού, όπου ποιητικά παρουσιάζεται ο διάλογος του αγγέλου με την Θεοτόκο, ο άγγελος φαίνεται να απαντάει στο φόβο που αισθάνθηκε η Παναγία μας στη θέα του: «τὶ με φοβῇ Πανάμωμε, τὸν μᾶλλόν σε φοβούμενον, τὶ εὐλαβῇ με Δέσποινα, τὸν σὲ σεπτῶς εὐλαβούμενον;».
Για τον πιστό λαό μας δεν είναι μόνο η «κλῖμαξ ἡ ἐπουράνιος͵ δι΄ ἧς κατέβη ὁ Θεός» και η «γέφυρα ἡ μετάγουσα τοὺς ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν», αλλά κυρίως η Μητέρα, η προστάτης, η παρηγοριά και η σωτηρία όλων των ανθρώπων. Όλοι, είτε σαν πρόσωπα, είτε σαν λαός, έχουμε πείρα αυτής της βοήθειας. Για το λόγο αυτό, όλη την ημέρα αλλά και στην βραδινή μας προσευχή την επικαλούμεθα λέγοντας: «Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα ἡμῶν εἰς σὲ ἀνατιθέμεθα, Μήτηρ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον ἡμᾶς ὑπὸ τὴν σκέπην σου». Αμήν.
Μέσα στην απελπισία του ο άνθρωπος, ακούει για πρώτη φορά τη χαρούμενη είδηση της λύτρωσής του. Μαθαίνει πως θα έρθει κάποτε η ώρα, που ο απόγονος κάποιας γυναίκας θα συντρίψει τη δύναμη του διαβόλου και θα ελευθερώσει το ανθρώπινο γένος από το κακό και το θάνατο. Αυτό ονομάζεται Πρωτευαγγέλιο, πρώτη δηλαδή χαρούμενη είδηση στην ανθρώπινη ιστορία. Η υπόσχεση αυτή θα γίνει πραγματικότητα αιώνες αργότερα, στο πρόσωπο της Θεοτόκου Μαρίας, η οποία για το λόγο αυτό ονομάζεται από την Εκκλησία μας και νέα Εύα. Ο γιός της πέθανε πάνω στο Σταυρό, (η πληγή στη φτέρνα), όμως η εκ νεκρών Ανάστασή του, συνέτριψε την εξουσία του διαβόλου (χτύπημα στο κεφάλι) και ελευθέρωσε τους ανθρώπους από την κυριαρχία του θανάτου.
Έτσι η Παναγία μας έπαιξε σπουδαίο ρόλο στο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία όλης της ανθρωπότητας. Ο απόστολος Παύλος δηλώνει: «όταν έφτασε ο κατάλληλος καιρός που είχε καθορίσει ο Θεός, απέστειλε τον Υιό του που γεννήθηκε από μια γυναίκα…» (Γαλ. 4,4). Οι Πατέρες λένε, ότι «ο κατάλληλος καιρός» δεν ήταν μόνο οι ιστορικές, πολιτικές και πολιτιστικές συνθήκες που θα υπήρχαν στον κόσμο, αλλά και να βρεθεί το κατάλληλο πρόσωπο που θα είχε την δεκτικότητα να γίνει δοχείο της Θεότητας.
Ο άγγελος όταν ήρθε να της ανακοινώσει ότι θα γίνει η Μητέρα του Θεού, την χαιρέτησε λέγοντας: «Χαίρε εσύ, η προικισμένη με τη χάρη του Θεού! Ο Κύριος είναι μαζί σου. Ευλογημένη απ’ το Θεό είσαι εσύ, περισσότερο απ’ όλες τις γυναίκες». Την αποκαλεί «κεχαριτωμένη» και της δηλώνει ότι θα έρθει σε αυτήν το Άγιο Πνεύμα και θα την σκεπάσει η δύναμη του Θεού, έτσι θα μείνει έγκυος και θα γεννήσει τον Υιό του Θεού και σωτήρα των ανθρώπων. Η Παναγία μας φοβήθηκε. Τα λόγια του αγγέλου ήταν πέρα από την ανθρώπινη λογική. Προβληματίστηκε πώς θα το πει στον αρραβωνιαστικό της, πώς θα αντιμετωπίσει τη νοοτροπία της κοινωνίας της εποχής της, που αυτές τις «παρανομίες» τις τιμωρούσε άμεσα με θάνατο. Παρ’ όλους αυτούς τους λογικούς δισταγμούς, αφήνει τον εαυτό της στα χέρια του Θεού και απαντάει στον άγγελο: «Είμαι δούλη του Κυρίου, ας γίνει το θέλημά του σ’ εμένα όπως μου το είπες».
Η πρώτη διαβεβαίωση για την αλήθεια των λόγων του αγγέλου, ήλθε από το στόμα της συγγενούς της Ελισάβετ, που την υποδέχτηκε έκπληκτη και γεμάτη χαρά αναφωνώντας: «… Τι μεγάλη τιμή είναι αυτή σε μένα, να με επισκεφθεί η Μητέρα του Θεού μου;». Η Παναγία απευθύνει τότε, έναν υπέροχο ύμνο ευχαριστίας και δοξολογίας προς το Θεό, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Από τώρα θα με καλοτυχίζουν όλες οι γενιές, γιατί ο δυνατός Θεός έκανε σ’ εμένα θαυμαστά έργα». Πράγματι, η προφητεία της επαληθεύτηκε στο ακέραιο και όλοι οι Χριστιανοί, αιώνες τώρα, την μακαρίζουν και ζητούν την μεσιτεία και τη βοήθειά της.
Χτίστηκαν προς τιμή της αμέτρητες Εκκλησίες. Ιστορήθηκαν εικόνες της, πολλές μάλιστα θαυματουργούν. Γράφτηκαν ακολουθίες, ύμνοι, προσευχές, εγκωμιαστικοί λόγοι. Το χριστιανικό εορτολόγιο είναι γεμάτο εορτές της, με αποκορύφωση την σημερινή μεγάλη γιορτή της Κοίμησής της. Η Εκκλησία μας την θεωρεί ανώτερη από τους αγγέλους. Την αποκαλεί πολυτιμότερη από τα Χερουβείμ και ασύγκριτα πιο ένδοξη από τα Σεραφείμ. Στον κανόνα της εορτής του Ευαγγελισμού, όπου ποιητικά παρουσιάζεται ο διάλογος του αγγέλου με την Θεοτόκο, ο άγγελος φαίνεται να απαντάει στο φόβο που αισθάνθηκε η Παναγία μας στη θέα του: «τὶ με φοβῇ Πανάμωμε, τὸν μᾶλλόν σε φοβούμενον, τὶ εὐλαβῇ με Δέσποινα, τὸν σὲ σεπτῶς εὐλαβούμενον;».
Για τον πιστό λαό μας δεν είναι μόνο η «κλῖμαξ ἡ ἐπουράνιος͵ δι΄ ἧς κατέβη ὁ Θεός» και η «γέφυρα ἡ μετάγουσα τοὺς ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν», αλλά κυρίως η Μητέρα, η προστάτης, η παρηγοριά και η σωτηρία όλων των ανθρώπων. Όλοι, είτε σαν πρόσωπα, είτε σαν λαός, έχουμε πείρα αυτής της βοήθειας. Για το λόγο αυτό, όλη την ημέρα αλλά και στην βραδινή μας προσευχή την επικαλούμεθα λέγοντας: «Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα ἡμῶν εἰς σὲ ἀνατιθέμεθα, Μήτηρ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον ἡμᾶς ὑπὸ τὴν σκέπην σου». Αμήν.
Γραπτό κήρυγμα Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας(15-8-2021)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου