Το μάθημα των Θρησκευτικών δεν απευθύνεται σε θρήσκους αποκλειστικά, ούτε σε χριστιανούς ειδικά.
Αφορά καθέναν πολίτη αυτής της χώρας ο οποίος έχει το αναφαίρετο δικαίωμα για έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωσή του στην ιστορία, τον πολιτισμό και την κοινωνία του τόπου μας και της οικουμένης. Η θρησκεία είναι το «τσιμέντο» της κοινωνίας διαχρονικά και συγχρονικά και αποτελεί το συνεκτικό υλικό που ενώνει τις γενιές μέσα στο χρόνο και τις κοινωνίες μέσα στο χώρο. Αν η Γλώσσα και η Ιστορία είναι μαθήματα τέτοιας υφής, τότε τα Θρησκευτικά αποτελούν παρόμοιο παιδευτικό αγαθό. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί ούτε πρέπει να στερηθεί κανένας μας στην εγκύκλια Παιδεία του.
Ειδικά στη Ελλάδα σήμερα, που από εικοσαετίας έπαψε να είναι μονοπολιτισμική, μονοφυλετική και μονοθρησκευτική χώρα, το μάθημα των Θρησκευτικών απευθύνεται σε ετερόδοξους και αλλόθρησκους συμπολίτες μας. Αυτοί ακριβώς οι συνάνθρωποί μας ζητούν την ενσωμάτωσή τους στη νεοελληνική κοινωνία χωρίς φανατισμό και δίχως φονταμενταλισμό.
Το καίριο και κύριο θέμα του θρησκευτικού μαθήματος δεν είναι να κάνει τα παιδιά μας να πιστεύουν, αφού κανένας ποτέ δεν πίστεψε από βιβλία και διδαχές, αλλά από βιώματα και προσωπικές εμπειρίες. Το ζήτημα είναι να μείνουν αφανάτιστα τα Ελληνόπουλα, ομογενή ή αλλογενή, ημεδαπά και αλλοδαπά. Με αυτήν την έννοια το μάθημα των Θρησκευτικών είναι υπόθεση δημοκρατικής αγωγής του πολίτη πλέον, στην πράξη, καθημερινά.
* Κοσμήτορα Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών/enet.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου