Ο άνθρωπος δεν θέλει να πάει στον Θεό επειδή δεν θέλει να ταπεινωθεί...

 Ἡ ρίζα ὅλων τῶν κακῶν εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια. Ὁ ἄνθρωπος δέν θέλει νά πάει στόν Θεό, γιατί δέν θέλει νά ταπεινωθεῖ, νά κάνει ὑπακοή, δέν θέλει νά βασιλέψει ὁ Θεός μέσα του. Θέλει νά εἶναι κυρίαρχος ὁ ἴδιος.

  Εἶναι αὐτή ἡ ἀπάτη τοῦ διαβόλου πού εἶχε ὑποβάλει καί στούς πρωτόπλαστους, νά μποῦν στή θέση τοῦ Θεοῦ. Σ’ αὐτήν τήν πλάνη πέφτουμε κι ἐμεῖς. Στούς πρωτόπλαστους ἔβαλε τή σκέψη ὅτι ὁ Θεός εἶναι πονηρός καί γι’ αὐτό δέν ἀφήνει νά φᾶνε ἀπό τό δέντρο.Τους ἔπεισε ὅτι ἄν φᾶνε θά μποῦν στή θέση τοῦ Θεοῦ. Συκοφάντησε τόν Θεό καί ἐκεῖνοι ἔπεσαν στήν παγίδα. 

 Ἔτσι καί σήμερα ὁ πονηρός μᾶς βάζει λογισμούς γιά τούς ἱερεῖς ὅτι εἶναι πονηροί καί πώς ὅ,τι μᾶς λένε, τό κάνουν γιά νά μᾶς πάρουν τά λεφτά. Εἶναι ἀκριβῶς ἡ ἴδια ’ἔκδοση’ τοῦ πονηροῦ. Μᾶς πλανᾶ λέγοντάς μας νά κάνουμε ὅ,τι καί οἱ πολλοί, νά κρατήσουμε καί κάτι στήν ἄκρη… Ὁπότε μᾶς ὁδηγεῖ στό νά πιστέψουμε ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε οἱ κύριοι, ὄχι ὁ Θεός καί συνεπῶς ἐμεῖς πρέπει νά πάρουμε στά χέρια μας τή ζωή μας, χωρίς ν’ ἀκοῦμε τί λένε οἱ παπάδες καί ἡ Ἐκκλησία. Αὐτή ἀκριβῶς εἶναι ἡ βλασφημία, ἡ ὑπερηφάνειά μας. Δέν δεχόμαστε τόν Κύριο καί Θεό μας ὡς κύριο νά βασιλεύει στή ζωή μας. Ἔτσι αὐτονομούμαστε καί φεύγουμε ἀπό τόν Θεό.

Ἀντίθετα ὁ ἁπλός, ὁ ταπεινός ἄνθρωπος σκέφτεται σάν ἕνα παιδάκι και κάνει ὑπακοή στόν πνευματικό του. Μπορεῖ ἀκόμα νά εἶναι καί ἀγράμματος καί νά ἔχει νοερά προσευχή, ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ καί νά νιώθει ὅτι δεν εἶναι τίποτα. Αὐτός μπορεῖ νά φτάσει στό σημεῖο νά κάνει θαύματα, ἐνῶ οἱ ἄλλοι οἱ μορφωμένοι, νά μήν κάνουν τίποτα.......

….. Τουλάχιστον νά ἀναγνωρίζουμε τήν ὁλιγοπιστία μας καί νά ζητᾶμε ἀπό τόν Κύριο βοήθεια.Πρέπει κάθε στιγμή ν’ ἀνανεώνουμε τήν πίστη μας. Πρέπει νά ἐπιβεβαιώνουμε τή θέλησή μας νά βασιλέψει ὁ Θεός στή ζωή μας. Κάθε στιγμή ὑπάρχει ἡ ἀντίρροπη δύναμη τοῦ πονηροῦ, τοῦ κόσμου, τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου πού μᾶς ἀπειλεῖ, ὅτι θά μᾶς πάρει πίσω. Γι’ αὐτό ὁ Χριστός μᾶς μίλησε γιά ἐγρήγορση καί προσευχή, ὄχι μόνο γιά προσευχή. Μπορεῖ νά προσεύχεσαι καί νά τό κάνεις μηχανικά. Τότε δέν κάνεις τίποτα. Πρέπει νά καταλαβαίνεις τί λές καί νά τό λές μέ ἀγάπη, νά κάνεις καρδιακή προσευχή, νά τό λές μέ πόνο, νά τό νιώθεις, νά τό λές μέ λαχτάρα, ἁπλά,άλλά παρακλητικά, ἀπό τήν καρδιά σου.

Απόσπασμα από απομαγνωτοφωνημένη ομιλία του Αρχιμ. π.Σάββα Αγιορείτου

ΠΗΓΗ