Οι μέρες είναι πονηρές.

Οι μέρες είναι πονηρές.
Γυναίκα σκύψε τo κεφάλι
γιατί έρχεται Σαρακοστή
και θα σταυρώσουνε και πάλι
τον άγγελο και τον ληστή.
Γυναίκα χάθηκαν οι φίλοι
έγινε φίδι ο αδερφός
κόψε την κάφτρα στο καντήλι
να 'χουμε απόψε λίγο φως.
Κλείσ’ το παράθυρο γυναίκα
κοντεύει δώδεκα και δέκα
σου το ' χω πει τόσες φορές
οι μέρες είναι πονηρές.
...............................
Νίκου Γκάτσου, στίχοι:
" Οι μέρες είναι πονηρές ".
Μάνου Χατζιδάκι, μουσική.
Δίσκος: " Αθανασία ".

Υ.Γ.
Αν ο σπουδαίος Ν. Γκάτσος έφτανε στη θλιβερή διαπίστωση πως οι μέρες που εκείνος βίωνε στις δεκαετίες τού 60 και τού 70 ήταν πονηρές, τότε, για τη δική μας εποχή τί θα πρέπει να πει κανείς;
Και τί θα πρέπει να πρωτογράψει;
Όχι μόνο ο ποιητής,αλλά όλοι μας το γνωρίζουμε, βιωματικά πλέον,πως η πονηράδα των καιρών μας είναι ένα αδυσώπητο δηλητήριο που έχει βαρέσει κόκκινο σε κάθε επίπεδο.
Ένα άτεγκτο φαρμάκι που κατακαίει τα σπλάχνα τής Αδελφοσύνης και της Στοργής σε όλα τα διαπροσωπικά περιβάλλοντα.
Ένα ανελέητο δηλητήριο που κατασπαράζει, προπαντός, τον ίδιο τον εαυτό
και την αιώνια προοπτική του.
Όμως, κάθε δηλητήριο δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς το αντίδοτό του.
Διότι, κάποιοι συνάνθρωποί μας,με αφορμή των ημερών μας το αγκαθόγιομο τούτο φαρμάκι, εντοπίζουν το ανάλογο αντίδοτο στην περίοδο τής Σαρακοστής,
και σ' ό, τι εκείνη εμπεριέχει.
Εντοπίζουν την επούλωση στην Ταπείνωση, και στο σκύψιμο τής κεφαλής για το οποίο κάνει λόγο στους ανωτέρω στίχους του ο ποιητής.
Σ' αυτήν, δηλαδή, τη χρυσόσωμη και πυρσαυγή Αρετή την οποία, δυστυχώς,
παρακολουθούμε, ενεοί,να απουσιάζει, παταγωδώς,όχι μόνο από τη γνωστή εξεταστική επιτροπή αλλά από όλες τις επιτροπές τής ασπλαχνιάς, της πετροψυχιάς
και της αιμοβορίας τού παράξενου κόσμου μας.
Οι ποιητές, όμως, είπαμε Τα ξέρουν όλα.
Γνωρίζουν πολύ καλά κι από πικρά φαρμάκια κι από μεταμορφωτικά αντίδοτα...
Φίλες, φίλοι μου,καλή κι ευλογημένη Σαρακοστή ας έχουμε.
Καλό Στάδιο...

πηγή