Έχει ενδιαφέρον το γεγονός οτι ενώ ο εν λόγω ναός είναι αφιερωμένος στη Κοίμηση της Θεοτόκου, από παλιά- για άγνωστο λόγο- επικράτησε να πανηγυρίζει στην εορτή του Γενεσίου της Θεοτόκου.
Η φήμη του Ναού και της εικόνας του έχουν ξεπεράσει τα όρια της Κρήτης, ακόμα και της ηπειρωτικής Ελλάδος καθώς εκατοντάδες πιστοί την επισκέπτονται κάθε χρόνο για να προσκυνήσουν τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, την οποία μάλιστα αποκαλούν «Μαύρη Παναγία των Λιθινών».
Από παλιά επικρατούν διάφορες παραδόσεις για την απαγόρευση διέλευσης ατόμου έξω από τον περίβολο της Εκκλησίας, μεταφέροντας κρέας ή ψάρι ωμό.
Όσοι το επιχείρησαν, από δυσπιστία η παράλλειψη, είδαν το κρέας ή το ψάρι τους να αποσυντίθεται και σκουλικιάζει αμέσως,
ενώ απο την απιστια τους τιμωρήθηκαν και με θάνατο,τα αίτια του οποίου οι γιατροί δεν μπόρεσαν να διαπιστώσουν.
Ενώ λοιπόν η σφαίρα χτύπησε το εσωτερικό του πιάτου γύρισε, με εξοστρακισμό, και βρήκε τον Οθωμανό στο μάτι στερώντας του την όραση.
Αμέσως μετά, αναφέρει η παράδοση, μετανόησε και βαπτίσθηκε Χριστιανός, τόσο εκείνος όσο και ολόκληρη η οικογένεια του.
Το 1945 ο Νικόλαος Τσαγκαράκης από τον Χανδρά, σε ηλικία μόλις 3 ετών, αρρώστησε από πολιομυελίτιδα.Όλο οι γιατροί της επαρχίας τον είχαν ξεγραμμένο.
Ύστερα από παντελή παραλυσία 40 ημερών οι γονείς του τον μετέφεραν στο ναό της Παναγίας στις Λιθίνες.Με το πέρας της Θείας Λειτουργίας και της Παράκλησης γιατρεύθηκε μπροστά στην εικόνα της.
Το 1962, την παραμονή της εορτής (7 Σεπτεμβρίου), κατά την ώρα της Παρακλήσεως ένα παιδί που ήταν εκ γενετής παράλυτο και το είχαν φέρει οι γονείς του στο ναό από άλλο χωριό,θεραπεύθηκε και περπάτησε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας.
Και ενώ δεν είχε βγει ποτέ από το νησί της, ξεκίνησε με βεβαιότητα ότι η «μαυροφερεμένη» θα την οδηγούσε εκεί που έπρεπε. Πράγματι η Θεοτόκος καθοδήγησε τα βήματά της και ήλθε στο ναό της Παναγίας Λιθινών και αμέσως θεραπεύθηκε.
Στις 2 Οκτωβρίου 1958, ενώ τελούνταν Παράκληση υπέρ ξένων προσκυνητών η εικόνα της Θεοτόκου στις Λιθίνες άρχισε να δακρύζει συνεχώς και στο τέλος από το στόμα και τη μύτη φάνηκε αίμα. Τότε άρχισαν να έρχονται καθημερινά εκατοντάδες πιστών για να δουν το θαύμα και να δοξολογήσουν το όνομα της.
Μάλιστα, το περιστατικό επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι όταν η εικόνα συντηρήθηκε και καθαρίστηκε από την αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία το 1995 -και παρότι ήταν επιζωγραφισμένη και αφαιρέθηκε όλο το επιπλέον χρώμα- το αίμα παρέμενε πάνω στο ξύλο της.
Το 1962, την παραμονή της εορτής (7 Σεπτεμβρίου), κατά την ώρα της Παρακλήσεως ένα παιδί που ήταν εκ γενετής παράλυτο και το είχαν φέρει οι γονείς του στο ναό από άλλο χωριό θεραπεύθηκε και περπάτησε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας.
Αξίζει επίσης να αναφερθεί και το θαύμα που επιτελέσθηκε στον μακαριστό Αρχιμανδρίτη Εμμανουήλ Μυλωνάκη το 1913-1914.
Σε βρεφική ηλικία 9 έως 10 μηνών προσεβλήθη από βαρειά τυφοειδή ασθένεια, για την οποία ο γιατρός δεν έδωσε ελπίδα ζωής.
Όλοι περίμεναν το μοιραίο την ημέρα της διάγνωσης.Όσο περνούσε η ώρα η κατάσταση του χειροτέρευε.
Πλησίαζε η χαραυγή όταν ακούστηκε το κτύπημα της καμπάνας της Παναγίας.
Όλοι γονάτισαν και έκαναν Παράκληση στην Θεοτόκου και μετά του έριξαν νερό κρύο από το σταμνί στο κεφάλι.Το βρέφος άνοιξε τα μάτια του,
ενώ μετά από λίγο άρχισε να γελά και όλοι κατάλαβαν πως είχε γίνει ένα θαύμα.
Αμέτρητα ακομη θαύματα εχουν καταγραφεί.Βοήθειά μας η Παναγία μας.!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου