ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΕΞΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!

Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Το πορτραίτο της Παναγίας στον Ρωμανό τον Μελωδό

Ο Άγιος Ρωμανὸς ο Μελωδός μονάζοντας στὴν Παναγία τοῦ Κύρου, στη Βασιλεύουσα, ἔτρεφε ιδιαίτερη ἀγάπη γιὰ Εκείνη. Στον ἐξαίσιοὝμνο του στὴ Γέννησή Της,Την αποκαλεί μεταξὺ τῶν ἄλλων: «Ἄχραντη, Θεοτόκο,Μητέρα τῆς ζωῆς μας, Καλὴ Κόρη τῆς Ἄννας, Ἅγιο Ναό,Δοχεῖο τοῦ Κυρίου, Ἐλπίδα κάθε Χριστιανοῦ», ἐνῷ στὸν ἀπαράμιλλο  Ὕμνο του στὸν Εὐαγγελισμὸ της βροντοφωνάζει ὁ πιστὸς λαὸς τὸ«Χαῖρε, Νύμφη, Ἀνύμφευτε»καὶ Τὴν ἀποκαλεῖ ὁ Γαβριήλ:Ἄσπιλη, Θεοκάλεστη Κόρη,Ὁλόφωτη, Ἀψεγάδιαστη»,ὁ δὲ ἀπορημένος Ἰωσὴφ την ἀντικρίζει: «Φοβερὴ καὶ Γλυκειά, Φωτιὰ καὶ Δροσιά,Παράδεισο καὶ Καμίνι, Τόπο ταπεινὸ τοῦ Φιλανθρώπου»
 Καὶ στὸ θεσπέσιο Κοντάκιο τῆς Γεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μᾶς προσκαλεῖ ὁ Μελωδὸς νὰ πάμε στὸ Σπήλαιο νὰ δοῦμε, «Κόρη ποὺ γέννησε βρέφος». Ελάτε νὰ πάρουμε του παραδείσου τὰ δώρα μέσα στὸ Σπήλαιο ἐκεῖ ἐφανερώθηκε δέντρο Ὑπερφυσικό, ποὺ προσφέρει ἄφεσι, ἐκεῖ μέσα εὑρέθηκε πηγάδι ἀχειροποίητο, ἀπ’ὅπου ὁ Δαβὶδ παλιὰ ἐπιθύμησε νὰ πιῆ. Εκεῖ μέσα βρίσκεται Κόρη ποὺ ἐγέννησε Βρέφος καὶ σταμάτησεν ἀμέσως τὴ δίψα τοῦ Ἀδὰμ καὶ τοῦ Δαβίδ, καὶ Το ρωτᾶ: «πῶς ἦρθες μέσα μου;» Ὁ Δημιουργὸς τῆς μητέρας Γιός της θέλησε κι ἔγινε ο προστάτης τῶν βρεφῶν Βρέφος στὴ φάτνη πλάγιαζε⋅ καὶ προσπαθώντας νὰ Τὸν καταλάβη Τοῦ‘λεγεν ἡ Μητέρα Του: «Πές μου, παιδί μου, πῶς μέσα μου ἦρθες; Σὲ κοιτάζω, Σπλάχνο μου, καὶ μένω κατάπληκτη γιατὶ σὲ θηλάζω καὶ γάμο δὲν ἔκανα κι ἐγὼ Σὲ βλέπω σπαργανωμένο, τὴν παρθενίαν μου ἀκόμα ἀπείραχτην θωρῶ γιατὶ Ἐσὺ τὴν ἐφύλαξες ποὺ διάλεξες κι ἔγινες Νέο Παιδί, ὁ Ἄχρονος Θεός. Καὶ «γιατί στοὺς χωματένιους ἔφθασες;» Ὑπέροχε Βασιλιά, ποιά σχέση ἔχεις Ἐσὺ μ’ ἐκείνους ποὺ ἐπτώχευσαν; Δημιουργέ του οὐρανοῦ, γιατί στοὺς χωματένιους ήρθες; Ἀγάπησες τὸ Σπήλαιο ἢ ζήλεψες τὴ Φάτνη; Νά ποὺ δὲν βρίσκεται οὔτε δωμάτιο γιὰ τὴ δούλη Σου στὸν χῶρο ποὺ ξεπεζέψαμε.»
Κι οἱ Μάγοι Τὴν ἀποκαλοῦν «Μητέρα καὶ Τροφὸ Παιδιοῦ χωρὶς πατέρα» καὶ Φωτιὰ ποὺ δροσίζει». «Θέλεις νὰ μάθης ἐδῶ πῶς εὐρεθήκαμε; Ἀπὸ τὴ χώρα τῶν Χαλδαίων, ὅπου δὲν παραδέχονται ὅτι ὁ Κύριος εἶναι ὁ «Θεὸς τῶν θεῶν» ἀπὸ τὴ Βαβυλώνα ὅπου δὲν ξέρουνε ποιός ἔφτιαξε  ἐκεῖνα ποὺ λατρεύουν⋅ ἀπὸ ἐκεῖ ἦρθε καὶ μᾶς παρέλαβε τὸ Φῶς τοῦ Παιδιοῦ Σου ἀπὸ τὴν πυρολατρεία τῶν Περσῶν⋅ ἀφήσαμε τὴ φωτιὰ ποὺ ὅλα τὰ ἐξαφανίζει κι ἀντικρύζουμε Φωτιὰ ποὺ δροσίζει.»
 Καὶ μιλώντας ἡ ἴδια στὸ Πανάγιο Βρέφος γιὰ τὸν κόσμο τοῦ λέει: «Μ’ ἔκανες Στόμα καὶ Καύχημα ὅλου τοῦ Γένους μου», «Ἐμένα κοιτάζουν οἱ ἐξόριστοι τοῦ Παραδείσου,γιατὶ τοὺς ἐπαναφέρω καὶ τοὺς κάνω νὰ αἰσθανθοῦν ὅλα τὰ καλά»

«Ο Ρωμανός ήταν όλος μέσα στην χάρη του Χριστού και ότι έγραφε ήταν τέλειο»(Γέροντας Πορφύριος)

Εικόνα 4 από 207
ΑΓΙΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ Ο ΜΕΛΩΔΟΣ +1 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Ο θαυμαστός βίος του Αγ.Σεραφείμ της Βίριτσα(1866-1949)


Ο όσιος Σεραφείμ της Βίριτσα (κατά κόσμον Βασίλειος Μουραβιόβ του Νικολάου) γεννήθηκε στις 31 Μαρτίου του 1866 (με το παλαιό ημερολόγιο) στο χω­ριό Παχρομέγεβο της περιοχής Ρίμπινσκ, νομού Γιαροσλάβλ. Οι γονείς του Νικόλαος και Χιονία ήταν αγρότες. Το παιδί βαπτίστηκε την 1 Απριλίου του 1866 στο ναό του Χριστού Σωτήρος του χωριού Σπάσσκογε , που βρισκόταν κοντά στο Βαχρομέγεβο. Στο βάπτισμα έλαβε το όνομα Βασίλειος...
Μετά τον Βασίλειο στην οικογένεια Μουραβιόβ γεννήθηκαν δύο κορίτσια - η Ελισάβετ το έτος 1871 και η Ευδοκία το έτος 1875. Και τα δύο τους όμως πέ­θαναν πολύ σύντομα, δεν έζησαν ούτε από ένα χρόνο. Στις 5 Σεπτεμβρίου του 1876 πέθανε από φυματίωση ο πατέρας του Βασιλείου και το παιδί έμεινε με την μητέρα του, που και αυτή ήταν άρρωστη. Ο Κύριος όμως δεν άφησε τους δούλους του· μεταξύ των γειτό­νων βρέθηκε ένας καλός άνθρωπος που δούλευε ως βοηθός εμπόρου στην Αγία Πετρούπολη. Μαζί του ο Βασίλειος πήγε στην πρωτεύουσα όπου άρχισε να ερ­γάζεται και αυτός σ' ένα εμπορικό κατάστημα...
Από παιδί ο Βασίλειος ποθούσε πολύ να γίνει μο­ναχός. Μια μέρα αφού πήρε την άδεια από το αφεντικό του πήγε πρωί πρωί στην Λαύρα του αγίου Αλεξάνδρου Νιέβσκι με σκοπό να μιλήσει με τον ηγούμενο. Επειδή ήταν νωρίς ο ηγούμενος δεν τον δέχθηκε και οι μοναχοί του πρότειναν να πάει να μιλήσει με έ­ναν γέροντα, μεγαλόσχημο μοναχό. Ο Βασίλειος γο­νάτισε μπροστά του και άρχισε να τον παρακαλά να τον πάρουν στο μοναστήρι για οποιαδήποτε δουλειά. Η απάντηση όμως του διορατικού αυτού γέροντα ή­ταν η εξής: να μείνει στον κόσμο, να κάνει οικογέ­νεια, να θρέψει τα παιδιά του και μετά μαζί με τη σύ­ζυγο να αφιερώσει τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής στην μοναχική άσκηση. Ο ίδιος ο πατήρ Σεραφείμ μετά από πολλά χρόνια διηγήθηκε αυτή την ιστορία, χωρίς όμως να κάνει γνωστό το όνομα του γέροντα.
Το φαινόμενο της Παναγίας Γέροντος Σεραφείμ Vyritskomu
Πράος και ταπεινός που ήταν, ο Βασίλειος, δέχθη­κε τα λόγια αυτά στην καρδιά του σαν να ήταν το θέ­λημα του Θεού και προσπαθούσε να εναρμονίσει την ζωή του στην κατεύθυνση που του έδωσε ο Κύριος μέ­σω του πιστού του δούλου.
Εργαζόμενος στο εμπορικό κατάστημα ο Βασί­λειος έμαθε μόνος του τα γράμματα, φανερώνοντας μεγάλη ικανότητα για την μάθηση. Στα δεκαέξι του χρόνια ο ιδιοκτήτης του καταστήματος τον έκανε βοηθό του και στα δεκαεφτά πρώτο διαχειριστή του καταστήματος, που ήταν πρώτος αμέσως μετά τον κα­ταστηματάρχη. Τότε ο μισθός του ανέβηκε μέχρι δώδεκα ρούβλια και όλα τα χρήματα ο Βασίλειος τα έ­στελνε στη μητέρα του.
Η μέλλουσα σύζυγος του Βασιλείου, η Όλγα Ναϊντένοβα του Ιωάννου, καταγόταν και αυτή από μία αγροτική οικογένεια. Γεννήθηκε το 1872 στο χω­ριό Κομπίλινο της ίδιας περιοχής Ρίμπινσκ...
Από παιδί η Όλγα ήθελε να γίνει μοναχή. Μία μέρα μαζί με τους συγγενείς της πήγε προσκύνημα στο γυναικείο μοναστήρι των Ιβήρων. Εκεί είχε συ­ζήτηση με μία μεγαλόσχημη μοναχή Πελαγία, η ο­ποία ήταν καθοριστική για όλη την υπόλοιπη ζωή της. Η γερόντισσα της έδωσε ευλογία να μείνει στον κόσμο, να παντρευτεί έναν ευσεβή άνθρωπο και μετά από πολλά χρόνια οικογενειακής ζωής και κατόπιν κοινής συμφωνίας να λάβει το μοναχικό σχήμα.

Προφητείες του Αγ.Σεραφείμ της Βίριτσα


«…θα έλθει καιρός που όχι οι διωγμοί αλλά τα χρήματα και τα αγαθά αυτού του κόσμου θα απομακρύνουν τους ανθρώπους από τον Θεό. Και θα χαθούν ψυχές πολύ περισσότερες από ότι τον καιρό των διωγμών. Από την μία θα χρυσώνουν τους τρούλους και θα βάζουν επάνω τους τούς σταυρούς και από την άλλη παντού θα βασιλεύει κακία και ψεύδος. Η αληθινή Εκκλησία πάντα θα διώκεται. Αυτοί που θέλουν να σωθούν, θα σώζονται με τις ασθένειες και τις θλίψεις. Ο τρόπος που θα γίνονται οι διωγμοί θα είναι πολύ πονηρός και θα είναι πολύ δύσκολο κανείς να προβλέψει τους διωγμούς. Φοβερός θα είναι αυτός ο καιρός, λυπάμαι αυτούς που θα ζούνε τότε»
«…θα έλθει εποχή που η διαφθορά και η ακολασία μεταξύ των νέων θα φτάσει σε έσχατο σημείο. Παρθένοι νέοι σχεδόν δεν θα υπάρχουν. Θα βλέπουν την ατιμωρησία τους και θα νομίζουν ότι όλα τους είναι επιτρεπτά για να ικανοποιούν τις επιθυμίες τους…
Θα τους καλέσει, όμως, ο Θεός και θα καταλάβουν ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν μια τέτοια ζωή και με διάφορους τρόπους θα οδηγηθούν στον Θεό. Σε πολλούς θα υπάρχει τάση προς την ασκητική ζωή. Αυτοί που παλιά ήταν αμαρτωλοί και οινοπότες θα γεμίσουν τις εκκλησίες και θα αισθανθούν μεγάλη δίψα γιά την πνευματική ζωή. Πολλοί θα γίνουν μοναχοί. Θ’ ανοίξουν τα μοναστήρια και οι εκκλησίες θα είναι γεμάτες πιστούς. Το ότι σήμερα αμαρτάνουν πολύ, θα τους οδηγήσει σε πιο βαθιά μετάνοια.
Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα Εκδόσεις “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ”

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Επιστολή...προς Έλληνες από μία ελληνίστρια

Τι είναι για μένα η Ελλάδα και οι Ελληνες; Τι είναι αυτό, το τόσο ελκυστικό και γοητευτικό ώστε να αφιερώσω δεκαετίες από τη ζωή μου στη διδασκαλία της νεοελληνικής γλώσσας; Τι είναι αυτό που θέλω να μεταφέρω και στους φοιτητές μου; Ποια είναι αυτά τα γοητευτικά χαρακτηριστικά των Ελλήνων τα οποία ασκούν μαγική επίδραση και με έχουν σαγηνεύσει; Είναι η αγάπη για το συνάνθρωπο μας, για το διπλανό μας, που νιώθει ο Ελληνας και την εκφράζει με την ερώτηση "Τι κάνεις; Καλά είσαι;", που τη διατυπώνει σε κάθε του πρώτη συνάντηση.
Είναι η χαρά της ζωής. Είναι η αγάπη για τη ζωή που έχει μέσα του ο Ελληνας, και την εκφράζει στο απλό ερώτημα "πώς είσαι" με την απάντηση "μια χαρά, μια χαρούλα..." Είναι η ζωτικότητα που έχει αυτή η γλώσσα. Είναι η απέραντη αγάπη που νιώθει ο Ελληνας για την ελευθερία, τα ιδεώδη του, τη σκέψη του... που την περνάει μέσα στην έκφραση του, τη γλώσσα του.
Αυτά είναι μερικά που ως καθηγήτρια της Νεοελληνικής Γλώσσας θέλω να εμπνεύσω με τα κείμενα στα βιβλία μου, με το μάθημα μου. Να δείξω στους νέους να μπορούν πιο εύκολα να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της ζωής... Θα ήθελα να σας ευχηθώ, φίλοι Ελληνες, δύναμη και κουράγιο, να είστε καλά, να ανοίγετε δρόμους, όπως άνοιξαν δρόμους για την ανθρωπότητα οι αρχαίοι προγονοί σας, να είναι πάντα υψηλοί οι στόχοι σας...».



Η κ. Στόινα Πορόμανσκα είναι φανατική ελληνίστρια και υπεύθυνη καθηγήτρια του Νεοελληνικού Τμήματος, με μάνατζμεντ, στο ιδιωτικό Νέο Βουλγάρικο Πανεπιστήμιο, επισκέπτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της πόλης Βελίκο Τίρνοβο, ενώ έχει αναλάβει και την ευθύνη της διδασκαλίας των Νεοελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Φιλιππούπολης.Μια αδύνατη, αεικίνητη γυναίκα που εδώ και δέκα χρόνια, στον τομέα της έρευνας, εργάζεται πάνω σ' ένα μεγάλο «στοίχημα», να μπορέσει να καταγράψει την ελληνική διάλεκτο της Μαύρης Θάλασσας. Μια έρευνα δύσκολη, με πολλά ταξίδια στην περιοχή της παλαιάς Αγχιάλου, που έχει όπως λέει «να αντιμετωπίσει ένα μεγάλο εχθρό, το χρόνο, αφού οι γέροι φεύγουν... και μαζί τους χάνεται αυτή η ελληνική γλώσσα». Μια παράλληλη εργασία μαζί με ένα πλούσιο συγγραφικό έργο, πάνω στην ελληνική γλώσσα για Βουλγάρους που συνέχεια συμπληρώνει και εκσυγχρονίζει. Εργο που κατατάσσεται σε δυο επίπεδα, το ένα στα εγχειρίδια για αρχαρίους, που δίνουν βαρύτητα σε αυτό που ονομάζουμε διαπολιτισμική εκπαίδευση, και στα εγχειρίδια της Νεοελληνικής Γλώσσας για Προχωρημένους, με βάση μια σειρά από παράλληλα ελληνοβουλγαρικά κείμενα, δουλεμένα με τη συγκριτική μέθοδο. Ενα μεγάλο μορφωτικό συγγραφικό έργο που αποτελεί για τους Βούλγαρους «παράθυρο» για την ελληνική γλώσσα


Η Νήσος των Αγίων: 240 Άγιοι της Κύπρου

Δικαιολογημένα η Κύπρος ονομάστηκε «Νήσος των Αγίων», από διάφορους χρονογράφους και συγγραφείς, για το πλήθος των Αγίων οι οποίοι, είτε επέρασαν από το νησί είτε ετελείωσαν τη ζωή τους σ' αυτό, είτε κατάγονταν από αυτό. Από τους αποστολικούς χρόνους μέχρι σήμερα αναγράφονται 240 γνωστοί Άγιοι της Κύπρου. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι που είναι σήμερα άγνωστοι σ' εμάς. Υπάρχουν επίσης και μερικοί άλλοι Άγιου που δεν αναφέρονται εδώ οι οποίοι λατρεύονται από τον κυπριακό λαό μεν αλλά δεν τους αναγνωρίζει η Εκκλησία της Κύπρου. Ο Θεός ανέδειξε τόσο πλήθος Αγίων στο μικρό μας νησί επειδή οι Κύπριοι είναι σπλαχνικοί, φιλόξενοι και πιστοί άνθρωποι, που ξέρουν να τιμούν τους Αγίους τους. Από το μελέτημα του αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ' «Κύπρος η Αγία Νήσος» περιλαμβάνουμε πιο κάτω τα στοιχεία 369 Κυπρίων Αγίων (συν του Αγίου Φιλούμενου που μαρτύρησε το 1979), ένα κατάλογο που δεικνύει τη πυκνότητα της χριστιανικής ζωής και παράδοσης της Κύπρου.
1. Αββακούμ (ναός στο χωριό Φτερικούδι, Λευκωσία)
2. Αγάπιος (πληροφορίες στο Λ. Μαχαιρά)
3. Αθανάσιος (η μνήμη του εορτάζεται στις 23 Ιουνίου)
4. Αθανάσιος Πεντασχοινίτης (ερειπωμένος ναός στο πρώην χωριό Πεντάσχοινο)
5. Αθανάσιος Χύτρων (επίσκοπος Χύτρων=Κυθρέας, 4 αι.)
6. Ακάκιος ή Ισαάκιος (επίσκοπος Σίτης, εορτάζεται στις 21 Σεπτεμβρίου)
7. Αλέξανδρος (ασκητής παρά το χωριό Αξύλου της Πάφου)
8. Αλέξανδρος (επίσκοπος Αμαθούντος, 8. αι.)
9. Αλέξανδρος, μάρτυς (μαρτύρησε στη Σολέα, εορτάζεται στις 9 Φεβρουαρίου)
10. Αλέξιος (αρχιεπίσκοπος Κύπρου, αναφέρεται από Λ. Μαχαιρά)
11. Αμβρόσιος (ένας εκ των «300», δύο χωριά στην Κύπρο με το όνομά του)
12. Άμμων, μάρτυς (εορτάζεται στις 9 Φεβρουαρίου)
13. Αναστάσιος (πληροφορίες στο Λ. Μαχαιρά, εορτάζεται στις 17 Σεπτεμβρίου)
14. Ανδρόνικος (μνημονεύεται από αρχ. Κυπριανό)
15. Απρίων («επίσκοπος Κύπρου», εορτάζεται στις 7 Δεκεμβρίου)
16. Αργά ή Αρκά (ερειπωμένος ναός στο χωριό Καμινάρια Μαραθάσας)
17. Αριστίων (μαθητής Απ. Βαρνάβα, 1. αι.)
18. Αριστόβουλος (αδελφός Απ. Βαρνάβα, εορτάζεται στις 7 Δεκεμβρίου)
19. Αριστοκλειανός (επίσκοπος, 1. αι.)


Christianity — the only belief you can censor?


My attention was drawn by eChurch blog to a rather worrying report, on the threat of anti-Christian censorship on new media platforms.  The report on Internet censorship is by the  National Religious Broadcasters (NRB) and theAmerican Center for Law and Justice and is entitled: An Examination of the Threat of Anti-Christian Censorship and Other Viewpoint Discrimination on New Media Platforms.  The report is a sober, and rather worrying document.
The report is US-based, but a major example happened in the UK.  I excerpt some key findings:
Apple has twice removed applications that contained Christian content from its iTunes App Store. In both instances, Apple admitted that these apps were denied access because it considered the orthodox Christian viewpoints expressed in those applications to be “offensive.” One app had expressed the traditional, heterosexual view of marriage as set forth in the Bible; the other had stated the view that homosexuality is inappropriate conduct that can be changed through a Christ-centered spiritual transformation. Of the 425,000 apps available on Apple’s iPhone, the only ones censored by Apple for expressing otherwise lawful viewpoints have been apps with Christian content.
The search engine giant Google has committed past practices of anti-religious censorship. For content reasons, it refused to accept a pro-life advertisement from a Christian organization, an issue that prompted litigation in England. Google is also alleged to have blocked a website in America that had conservative Christian content. It had blacklisted certain religious terminology on its China-based Internet service, and in the United States it bowed to questionable copyright infringement threats from one religious sect, which had complained when a blog site criticizing it had quoted from the sect’s materials. Google blocked that blog site on alleged copyright violation grounds, disregarding the obvious “fair use” provisions of copyright law. Such a practice could block the ability of Christian “apologetics” ministries to quote from primary source materials when using Google platforms to educate the public on the teachings of certain religious groups. Also, in March of 2011, Google established new guidelines for its “Google for Non-Profits,” a special web tool program, but specifically excluded churches and other faith groups, including organizations that take into consideration religion or sexual orientation in hiring practices.
Facebook has partnered with gay rights advocates to halt content on its social networking site deemed to be “anti-homosexual,” and it is participating in gay-awareness programs, all of which suggest that Christian content critical of homosexuality, same-sex marriage, or similar practices will be at risk of censorship.
The underlying attitude of those in power in our days is mildly but profoundly hostile to Christianity.  It has been made socially acceptable to say almost anything about Christians, however negative or unfair; and socially unacceptable and risky to object to it.   The general urge towards censorship in our days will impact Christians badly, therefore.

Η συνάντηση του παπα-Φώτη με τον Άγιο Σιλουανό


Ό παπά-Φώτης είχε την ευλογία ακόμη να γνωρίσει στη Ρωσική Μονή του Αγίου Παντελεήμονος Αγίου Όρους τον νέον Άγιο της Εκκλησίας μας, Σιλουανό τον Άθωνίτη. Σχετικά έλεγε γι' αυτή τη γνωριμία του: «Είχα επίσης την ευλογία στο Άγιον Όρος να γνωρίσω και να διακονήσω και τον παπά-Τύχωνα τον ρώσο. Αλλά γνώρισα και τον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη του όποιου ήταν θαυμαστή ή αγιότητα του. Μεγάλες μορφές». Και κάπου άλλου έλεγε: «Πήγα στη Μονή του Αγίου Παντελεήμονος να προσκυνήσω. Αφού προσκύνησα κατευθύνθηκα στην Τραπεζαρία της Μονής.
Ή Τραπεζαρία πριν λίγη ώρα είχε κλείσει για τους επισκέπτες και οι μονάχοι οικονόμοι είχαν πάει στο Οίκονομείο για να φάνε μετά από την εξυπηρέτηση των επισκεπτών. Πήρε είδηση την παρουσία μου ένας Μοναχός και ήλθε σε εμένα και με πολλή αγάπη με ρώτησε αν έφαγα. Του είπα ότι δεν πρόλαβα την Τραπεζαρία ανοιχτή. Ό Μοναχός αυτός ήταν ό Σιλουανός και με πήρε με το ζόρι σχεδόν στο Οίκονομείο και με περιποιήθηκε ό ίδιος. Μας δόθηκε ευκαιρία να συζητήσουμε πολλά πνευματικά θέματα και από την πρώτη στιγμή πού μου μίλησε κατάλαβα ότι πρόκειται για πνευματικό άνθρωπο και ή μορφή τον έλαμπε από αγιότητα. Μου εξήγησε ότι πήρε το διακονημα του Οίκονόμου χάριν τής υπακοής και ευχαριστούσε το Θεό για το διακόνημα αυτό».Ό ίδιος ό παπά-Φώτης ενθυμείτο και την συμβουλή που του έδωσε ό Άγιος του Θεού Σιλουανός: «Πρέπει να αγαπάς τους συνανθρώπους σου, να συμπάσχεις μ' αυτούς, και να προσεύχεσαι γι` αυτούς όχι έτσι απλά, άλλα να κάνεις προσευχή και να χύνεις αίμα!».

http://apantaortodoxias.blogspot.com
 Από το βιβλίο-Παπά-Φώτης Λαυριώτης σημείον αντιλεγόμενο



Συμπλήρωμα:  ο παπαΦώτης μας έλεγε ότι η συνάντηση αυτή έγινε όταν είχε πνευματικό τον Γέροντα Σωφρόνιο του Εσσεξ και οτι με την υπόδειξη εκείνου έγινε η επίσκεψη....
Θυμόταν ο παπαΦώτης το μεγάλο μέγεθος του σώματος του Αγίου Σιλουανού μιας και ο ίδιος ήταν και μικρόσωμος και την ακτινοβολία του προσώπου Του!!!
Ο παπα-Φώτης σαν την μέλισσα σ'όλη τη ζωή Του γύρναγε και μάζευε εμπειρίες απο Αγίους και πνευματικούς ανθρώπους....όλους τους ήξερε όλους τους είχε γνωρίσει με όλους είχε μιλήσει.....και το άγιο τέλος Του επιβράβευσε τη μυστική πνευματική μαρτυρική ζωή Του!!!
Την ευχή Του να έχουμε....
http://ahdoni.blogspot.com/

Η βότκα, η Εκκλησία και ο κινηματογράφος...


ΤΟ ΘΕΑΜΑ, ΕΝΑ ΦΟΒΕΡΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΟΠΛΟ

Δημοσιεύουμε αποσπάσματα από άρθρο του περιώνυμου Ρώσου μπολσεβίκου και μαρξιστή Λέοντος Τρότσκυ (1879-1940), ενός από τους ηγέτες της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, δευτέρου μετά τον Βλαδίμηρο Λένιν, σχετικά με τη δύναμη του θεάματος (συγκεκριμένα του κινηματογράφου, τότε) ως μέσου απομάκρυνσης του λαού από τον εκκλησιασμό.

Το άρθρο αυτό, «Η βότκα, η Εκκλησία και ο κινηματογράφος», πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Πράβντα» στις 12 Ιουλίου του 1923. Εμείς το δημοσιεύουμε αποσπασματικώς από αγγλική μετάφρασή του στο Διαδίκτυο (http://www.marxists.org/archive/trotsky/women/life/23_07_12.htm ).
 Το άρθρο είναι ενδεικτικό πολλών πραγμάτων, για ένα προσεκτικό ερευνητή της Νέας αντιχρίστου Εποχής (που ήδη άρχιζε με την είσοδο του 20ού αι.), ενδεικτικό της νοοτροπίας αλλά και των συνωμοτικών διεργασιών των εκάστοτε κυβερνητών, οι οποίες αποσκοπούν στη χειραγώγηση των πληθυσμών, αλλ’ επίσης ενδεικτικό και της πολύ ρηχής κατανόησης της Εκκλησιαστικής Λατρείας από τους εχθρούς της Εκκλησίας· σφάλμα που στοίχισε στους Μπολσεβίκους την ήττα τους από την Ρωσική Ορθοδοξία, όπως αποδεικνύει περίτρανα τα 20 τελευταία έτη η πανηγυρική επιστροφή της Εκκλησίας σε όλους τους τομείς του ρωσικού βίου.
 Ο τηλεοπτικός «οχετός» στις μέρες μας, από τις χαμηλότερες εκφάνσεις του, την καλλιέργεια των σαρκικών και φονικών παθών, μέχρι και τις πλέον «ψυχικές» (Α΄ Κορ. 2,14) ή δαιμονικές, όπως είναι ο τυφλός ορθολογισμός και η μαγεία, επιβάλλει βαρύ φόρο ψυχικής απωλείας στην ανθρωπότητα. Γι αυτό δημοσιεύουμε το παρόν, προς γνώση και συναίσθηση του φοβερού κινδύνου και των μηχανισμών που όπισθεν της τηλεόρασης, του κινηματογράφου, του διαδικτύου και όλων των λοιπών διαύλων του θεάματος οργανώνουν τη συστηματική κατεδάφιση των ανθρωπίνων αξιών και την καλλιέργεια όλης της υποκουλτούρας της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της Νέας Εποχής του Αντιχρίστου.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
«Το θέμα της ψυχαγωγίας, σε αυτή τη σύνδεση, αποκτά εξαιρετικά αυξημένη σπουδαιότητα, όσον αφορά στην κουλτούρα και την παιδεία. Ο χαρακτήρας ενός παιδιού αποκαλύπτεται και διαμορφώνεται στο παιχνίδι του. Ο χαρακτήρας ενός ενήλικος εκφαίνεται καθαρά στο παιχνίδι και τις ψυχαγωγίες του. Αλλά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μιας ολόκληρης τάξης, όταν αυτή η τάξη είναι νεαρή και προοδεύει, όπως το προλεταριάτο, οι ψυχαγωγίες και το παιχνίδι πρέπει να κατέχουν διακεκριμένη θέση.

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Εκοιμήθη ο γέροντας Αντριάν Φαγκατσεάνου

Εκοιμήθη ο γέροντας Αντριάν Φαγκατσεάνου,χτες 27 Σεπτεμβρίου 2011 στις 19.30, σε νοσοκομείο του Βουκουρεστίου.Στις 16 Νοεμβρίου θα γινόνταν 99 ετών.ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ
Διαβάστε για την τεράστια αυτή μορφή της ρουμανικής ορθόδοξης εκκλησίας σ''ένα παλαιότερο άρθρο μου


-π.Αντριάν Φαγκατσεάνου-Ο γέροντας με τις επτά ζωές!


-Ο βίος του γέροντα Αντριάν Φαγκατσεάνου

Θεία Λειτουργία στο μετόχι της Αυτόνομης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κίνας


Metoc Patriarhal Biserica Ortodoxa Autonoma Chineza Moscova 2011 LONews 5
Το 2010 συμπληρώθηκαν 325 χρόνια της Ορθόδοξης παρουσίας στην Κίνα. Η πρώτη εμφάνιση της Ορθοδοξίας στο Πεκίνο οφείλεται στους αιχμάλωτους Ρώσους Κοζάκους του φρουρίου Αλμπαζίν. Με αφορμή αυτή την επέτειο ακριβώς έγινε η έκδοση του μοναδικού βιβλίου «Η Ορθοδοξία στην Κίνα», όπου περιγράφεται η γέννηση και η διαμόρφωση του Ορθόδοξου πολιτισμού στον κινέζικο χώρο.
Από την αρχή του 18 αιώνα έως το 1917 η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας έστειλε στην Κίνα 20 πνευματικές ιεραποστολές. Το κύριο μέλημα αυτών ήταν το κήρυγμα Ευαγγελίου του Χριστού και η πνευματική καθοδήγηση των Ορθοδόξων πιστών. Ταυτόχρονα η δράση αυτών των αποστολών περιελάμβανε την εκμάθηση της γλώσσας, τη μετάφραση των λειτουργικών κειμένων, τη μελέτη του πολιτισμού, της ιστορίας και του σύγχρονου βίου του Κινεζικού λαού. Με τα έργα τους οι Ρώσοι ιεραπόστολοι συνέβαλαν σημαντικά στη ρωσική σινολογία.
Στην αρχή του 20 αιώνα η Ορθόδοξη Εκκλησία της Κίνας δεν είχε μόνο ένα πολυάριθμο κινεζικό ποίμνιο, αλλά και Κινέζους κληρικούς και ακόμα Επισκόπους. Στο τέλος του 1956 η Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας αποφάσισε να την ανακηρύξει αυτόνομη και το 1957 χειροτονείται σε Επίσκοπο ο πρώτος Προκαθήμενος της Αυτόνομης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κίνας και αυτός ήταν ο Επίσκοπος Πεκίνου Βασίλειος Σουάν. Όμως μετά  τον θάνατο του Επισκόπου Βασιλείου το 1962 και στη συνέχεια του Επισκόπου Σαγκάης Συμεών το 1965, οι οποίοι, να τονίσουμε ιδιαίτερα, χειροτονήθηκαν σε Επισκόπους στη Μόσχα από αρχιερείς της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας κατόπιν συγκαταθέσεως της Κρατικής Διοικήσεως θρησκευτικών υποθέσεων της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, η Ορθόδοξη Εκκλησίας της Κίνας στερήθηκε της πνευματικής καθοδήγησης των Επισκόπων, ενώ υπό τις συνθήκες της «πολιτιστικής επανάστασης» η ζωή της παρήκμασε.
Metoc Patriarhal Biserica Ortodoxa Autonoma Chineza Moscova 2011 LONews 1
Σήμερα στο έδαφος της ΛΔΚ υπάρχουν Ορθόδοξες κοινότητες στο βορειοανατολικό μέρος της Κίνας, στην Αυτόνομη Περιφέρεια Σινζιάν-Ουΐγκουρ, το Πεκίνο, τη Σαγκάη και τις άλλες πόλεις. Πολλές κοινότητες δεν έχουν ούτε ιερείς, αλλά ούτε και Ναούς. Οι Ναοί υπάρχουν μόνο στο Χαρμπίν, το Λαμπνταρίν, το Ουρούμτσι, το κούλντζε και το Τσουγκουτσάκ. Η Ορθοδοξία αναγνωρίζεται ως θρησκεία της ρωσικής εθνικής μειονότητας σε ειδικές αυτόνομες περιοχές του Σινζιάν και της Εσωτερικής Μογγολίας, και στην επαρχία Χαϊλουντζιάν.
Σήμερα οι Ορθόδοξοι πιστοί της Κίνας υποφέρουν λόγω ελλείψεως ιερέων και τακτικών ακολουθιών. Ως Μητέρα Εκκλησία η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας ενδιαφέρεται για την επαναλειτουργία της Αυτόνομης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κίνας. Κατά την παρούσα φάση η Εκκλησία μας είναι πρόθυμη να παρέχει καθολική βοήθεια στους Κινέζους πιστούς και κυρίως να συμβάλει στην ανάδειξη των Κινέζων ιερέων.
Με υπόβαθρο την αύξηση του αριθμού των Ρωμαιοκαθολικών και Διαμαρτυρομένων οι Ορθόδοξοι πιστοί με παράδοση πάνω από 300 χρόνια, δυστυχώς στερούνται προς το παρόν του ομαλού εκκλησιαστικού βίου. Και αυτό δε συμβάλει καθόλου στην αριθμητική τους αύξηση.
Metoc Patriarhal Biserica Ortodoxa Autonoma Chineza Moscova 2011 LONews 7
Το 2011 ο πατριάχης Κύριλλος παραχώρησε μια εκκλησία στη Μόσχα-τον Ι.Ν.Αγ.Νικολάου Γκολούτκιν-ο οποίος θα λειτουργεί ως μετόχι της Αυτόνομης Κινεζικής εκκλησίας.Στις 8/21 Σεπτεμβρίου τελέστηκε Θεία Λειτουργία χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου μητροπολίοτυ Βολοκαλάμσκ Ιλαρίωνος.Η θ.Λειτουργία έγινε στα ρωσικά αλλά και στα κινεζικά.
πηγές ΕΔΩ και ΕΔΩ

Γέροντας Πορφύριος-Ο προστάτης άγιος της Προοδευτικής

Με ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ της Προοδευτικής και με ιδιαίτερη χαρά μετά από 84 χρόνια ιστορίας της ομάδας μας έχουμε την ιδιαίτερη τιμή να χαρακτηρίσουμε ως επίσημο προστάτη Άγιο της Προοδευτικής τον γέροντα Πορφύριο (1906-1991).
Οι λόγοι που μας επέβαλλαν αυτή την απόφαση εκτός από την πίστη μας είναι και τα γεγονότα που μας έγιναν γνωστά από την ημέρα που φίλαθλος της ομάδας μας βρήκε την εικόνα του
στην οδό Π Ράλλη. Παρά το γεγονός ότι είχαν περάσει από πάνω της εκατοντάδες αυτοκίνητα εντούτοις ανασηκώθηκε από τον ίδιο χωρίς κανένα σημάδι
.Επειδή ο ανωτέρω φίλαθλός μας δεν γνώριζε το όνομα του Αγίου μέσω ίντερνετ ζήτησε πληροφορίες που τον άφησαν έκπληκτο όταν έμαθε το βίο του, τα θαύματά του αλλά και το γεγονός ότι το όνομα Πορφύριος το έλαβε σε ηλικία 21 ετών στις 27/07/1927 από τον Αρχιεπίσκοπο Σινά, Πορφύριο.
Χαρακτηριστικό της ζωής του ήταν ότι επί 33 χρόνια ήταν εφημέριος στην εκκλησία του Αγίου Γερασίμου κάτω από την Πολυκλινική Αθηνών στην Ομόνοια όπου βοήθησε πολλούς ασθενείς μέσω της διόρασης που τον διέκρινε και ήταν ένα από τα χαρίσματά του .
Η δύναμη της προσευχής ήταν εκείνη που τον έκανε να επικοινωνεί με πολλούς ανθρώπους που τον είχαν ανάγκη σε όλο τον κόσμο και αυτά αναφέρονται σε πολλά βιβλία που έχουν εκδοθεί από τις εκδόσεις του Ιερού Γυναικείου Ησυχαστηρίου (η Μεταμόρφωσης του Σωτήρος) στο Μήλεσι Ωροπού, τις οποίες είμαστε υποχρεωμένοι να αναφέρουμε, αφού από εκεί αντλήσαμε όλα τα στοιχεία μέσω ίντερνετ (www.porphyrios.net)
Ήδη η εικόνα του κοσμεί την αίθουσα του Διοικητικού Συμβουλίου των Γραφείων του Σωματείου μας ενώ υπήρχε και στον αγιασμό που έγινε στο γήπεδό μας .
Σε μία περίοδο που το Ελληνικό ποδόσφαιρο πλήττεται από πολλά σκάνδαλα, η Προοδευτική Νεολαία επιθυμεί να προάγει τον πολιτισμό και τις Ελληνικές παραδόσεις δια μέσου των Χριστιανικών Αξιών που είναι η ευγενής άμιλλα απέναντι στους αντιπάλους και όχι ο πόλεμος συμφερόντων. Εδώ θα πρέπει να αναγνωρίσουμε και τα δικά μας λάθη απέναντι σε οποιοδήποτε Σωματείο έχουμε έρθει σε αντιπαράθεση στο παρελθόν. Ελπίζουμε το έγγραφο αυτό να γίνει ο συνδετικός κρίκος με φιλάθλους άλλων Σωματείων, έτσι ώστε να μην ξαναγίνουν γεγονότα που δεν προάγουν πολιτισμό αλλά και διώχνουν τους φιλάθλους από τα γήπεδα .
Επειδή το χρώμα μας είναι το πορφυρό, ίδιο με αυτό του χιτώνα της Παναγίας ,επειδή το 1927 ιδρύθηκε το Σωματείο μας και επειδή πιστεύουμε ότι οι ανθρώπινες αθλητικές ικανότητες από μόνες τους δεν μπορούν να κάνουν τη διαφορά σε ένα αθλητικό αγώνα, αλλά χρειάζεται και η προσευχή που θα σε βοηθήσει να ανταπεξέλθεις σε οποιαδήποτε δυσκολία, θεωρήσαμε απαραίτητη αυτή μας την απόφαση την οποία ελπίζουμε να δεχθούν και οι αθλητές μας αλλά και οι φίλαθλοί μας για την ανάταση της ψυχολογίας όλων μας και κυρίως για την ένωση όλων των δυνάμεων της Προοδευτικής.

Κορυδαλλός, 28/ 07/ 2011/πηγή

Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ           Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ        ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΤΖΙΕΡΗΣ

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Συνομιλώντας μ'έναν αγιορείτη-Μια εκ βαθέων εξομολόγηση(Δ)


νασχόληση μέ τήν Γιόγκα κτός πό συμβίβαστη μέ τήν διδασκαλία καί τά δόγματα τς Πίστεώς μας, εναι ρνηση τς ρθοδόξου Πίστεως καί βλασφημία κατά το γίου Πνεύματος.
Αὐτό πού τότε μέ κράτησε, καί δέν μέ ἄφησε ὁ Πανάγαθος Θεός νά πλανηθώ καί νά χαθῶ στά ἐπικίνδυνα μονοπάτια πού περπατούσα τότε, ἤταν πῶς παρόλο πού ἔψαχνα σάν ἀνήσυχο πνεύμα πού ἤμουν νά δώ τά πάντα, εἴχα θέσει ἕνα ἀξίωμα στόν εαὐτό μου. Ὅτι σάν μόνο Θεό, ἀναγνώριζα καί ὀμολογούσα τόν Κύριο ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστό. Ἀπλώς μέ ἐνθουσίασε ἡ διαφήμηση πού ἔκαναν τότε γιά τήν Γιόγκα καί ὅτι μπορείς νά ἀνοίξεις τά τσάκρα σου, καί νά γίνεις φωτισμένος ἄνθρωπος, καί τότε φυσικά δέν καταλάβαινα ὅτι ὄλα αὐτά περιήχαν ἐγωισμό ἐωσφορικό, καί ὅτι εἶναι τελείως ἀντίθετα μέ τήν ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ μας.
Εχατε ασθανθεί κάτι πό πνευματικές μπειρίες μέ τήν σκηση τς Γιόγκα;
Τό μόνο πράγμα πού εἴχα καταφέρει, ἤταν νά μάθω ἀπ’ ἔξω τίς φιλοσοφίες τίς ἀνατολικές, τίς θεοσοφίες τους, νά μπορώ νά ἀποστομόνω κάποιους ὄτι δέν δουλεύανε πνευματικά, καί νά ἀποκτήσω ἔτσι ὑπέρμετρο ἐγωισμό, ὄπως συνήθως συμβαίνει μέ αὐτούς πού ἀσχολούνται μέ αὐτά τά πράγματα. Εἴχα τίς γνώσεις νά πώ σέ κάποιον πώς νά κάνει ἀστρική προβολή, καί κάποιοι τό ἔκαναν. Ἐγώ ὁ ἴδιος δέν τό κατάφερα ποτέ (εὐτυχώς) ἀν καί ἤμουν πολύ κοντά. Μάλιστα ὄταν τό ἔκανε ὀ ἀδελφός μου, μοῦ εἶπε πώς δέν εἴχε ξανανιώσει τόσο φόβο μέ αὐτό πού εἴχε γίνει!!!
Ὅταν ὄμως σταμάτησα τίς ἀσκήσεις καί ἄρχισα νά ἐξομολογιέμαι στόν γέροντα Σ., ἄρχισαν καί οἱ δαιμονικές ἐπιθέσεις. Ἄρχισα καί εἴχα ἀπανωτές «μώρες» καί ὄχι μόνο ὄταν κοιμόμουν, ἀλλά καί ὅταν ἤμουν ξύπνιος. Ἔβλεπα τούς δαίμονες πού ἔρχόταν νά μου κάνουν κακό, καί ὄμως δέν μπορούσαν.
Κάνατε τόν Σταυρό σας τί λλο;
Δέν μπορούσα νά κινηθώ, ἔλεγα τήν εὐχή τοῦ Χριστοῦ ἀπό μέσα μου, καί προσευχόμουνα. Αὐτό γινόταν πολλές φορές καί συχνά. Μία φορά ἀπό τίς πολλές, ἐκεί πού κοιμόμουν, ξαφνικά ξύπνησα μέ ἔναν ὑπερβολικό φόβο, καί δίπλα στό κεφάλι μου, βγήκε ἕνα κεφάλι μαύρο γεμάτο καρούμπαλα, δίπλα στό δικό μου, καί ἄρχισε νά μουγκρίζει μέ ἔνα ἀπαίσιο τρόπο. Δίπλα στό κεφάλι μου, καί ἔβλεπα ὄλο τό δωμάτιο, ὄχι μόνο αὐτό. Ὁ γέροντας μού διάβαζε εὐχές καί ἐξορκισμούς γιά νά φύγουν αὐτά τά πράγματα.

Άγιος ιερομάρτυς Άνθιμος μητροπολίτης Ουγγροβλαχίας(+27 Σεπτεμβρίου 1716)

Manastirea Antim - Bucuresti
Ο κατά κόσμον Ανδρέας ήταν Ιβηρικής (Γεωργιανής) καταγωγής. Υποδουλώθηκε από τους Τούρκους στη νεότητά του και έμεινε πολλά χρόνια στην Κ/Πολη, όπου εκτός των άλλων έμαθε Ελληνικά, Αραβικά, Σλαβονικά, Τουρκικά και Ρουμανικά. Όταν απελευθερώθηκε εγκαταστάθηκε κοντά στο Πατριαρχείο, για να διδαχθεί την ξυλογλυπτική.

Το 1690 μετέβη στη Βλαχία, μετά από πρόσκληση του Ηγεμόνα Κωνσταντίνου Μπρινκοβεάνου (έπειτα Νεομάρτυρα) και κοντά στον Επίσκοπο Μητροφάνη διδάχθηκε την τέχνη της τυπογραφίας. Στη συνέχεια ασπάσθηκε τον μοναχικό βίο με το όνομα Άνθιμος και δέχθηκε την Ιεροσύνη.
Κατά την περίοδο 1691 – 1694 και 1701 – 1705 διηύθυνε το Ηγεμονικό Τυπογραφείο του Βουκουρεστίου και στη συνέχεια δημιούργησε τυπογραφείο στη Μονή Σναγκώβ. Το 1705 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Ρίμνικ Βίλτσεα και το 1709 αναδείχθηκε Μητροπ. Ουγγροβλαχίας. Μέσα στις δραστηριότητές του ήταν η ίδρυση νέων τυπογραφείων (συνολικά εξέδωσε 64 βιβλία), η ίδρυση σχολείων, η ίδρυση της Μονής των Αγίων Πάντων στο Βουκουρέστι (1715, γνωστή σαν Μονή του αγ. Ανθί μου, σήμερα έδρα της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ρουμανίας), κ.α.



Το 1716 συκοφαντήθηκε στους Τούρκους ότι επεδίωκε την υπαγωγή της Βλαχίας στην Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία, συνελήφθη και αρνούμενος να εξωμώσει για να απαλλαγεί από την κατηγορία τυφλώθηκε και εξορίστηκε στη Μονή αγ. Αικατερίνης Σινά. Τελικά το απόσπασμα που τον συνόδευε στην εξορία, τον έπνιξε στον ποταμό Τούντζια, έξω από την Αδριανούπολη.



Κατά τον «Νέο Συναξαριστή», «με τα συγγράμματά του και τις μεταφράσεις Λειτουργικών βιβλίων, τις οποίες εκπόνησε στη Ρουμανική γλώσσα, ο αγ. Άνθιμος δικαίως μπορεί να θεωρηθεί ως ο ανακαινιστής της Χριστιανικής συνειδήσεως των Ρουμάνικων Ηγεμονιών. Χάρις στην πρωτοβουλία και στις εκδόσεις του η Ρουμανική γλώσσα έγινε η επίσημη λειτουργική γλώσσα της Εκκλησίας, συνέβαλε δε στην εκπαίδευσή και στην πνευματική διάπλασή του Ρουμανικού λαου μέχρι σήμερα»


Η αγιότητα του διακηρύχθηκε από την Εκκλησία της Ρουμανίας το 1992. Η μνήμη του τιμάται την 27η Σεπτεμβρίου.

'Έφυγε" η νεαρή με καρκίνο που βοηθούσαν ως φύλακες-άγγελοι οι Έλληνες στρατιώτες



Ήταν στα μέσα του περασμένου Φεβρουαρίου, όταν στην "αλλαγή φρουράς" στην ηγεσία του στρατοπέδου "Ρήγας Φεραίος" της Ελληνικής Δύναμης Κοσόβου (ΕΛΔΥΚΟ-2), στο Φεριζάι/Ουρόσεβατς του Κοσόβου, μια 14χρονη έκλεβε την παράσταση με τη δύναμη ψυχής της, κάνοντας, με το λαμπερό χαμόγελό της, τον αποχωρούντα τότε διοικητή, συνταγματάρχη Γιώργο Χατζηθεοφάνους, να βουρκώσει για τη δική του Λιριντόνα- τη νεαρή, που γνώρισε πολύ νωρίς το σκληρό πρόσωπο της ζωής, χτυπημένη από τον καρκίνο.
Το χαμόγελο της Λιριντόνα, για τη σωτηρία της οποίας είχε κινητοποιηθεί, από την πρώτη στιγμή, σύσσωμη η Ελληνική Δύναμη Κοσόβου, "έσβησε" προχθές μια για πάντα, αφού το παιδικό της κορμί δεν άντεξε τα απανωτά "χτυπήματα" του καρκίνου.
Προτού καλά-καλά διαβεί την πόρτα του σχολείου, οι γιατροί διέγνωσαν τον καρκίνο. Τον πόνο της ίδιας και της οικογένειάς της προσπάθησαν ν' απαλύνουν οι άνθρωποι, που στελέχωναν εκείνο τον καιρό την Ελληνική Δύναμη Κοσόβου. Με πρωτοβουλία του τότε διοικητή, η μικρή διακομίστηκε στην Ελλάδα, χειρουργήθηκε και της ακρωτηρίασαν το ένα πόδι, προκειμένου να την κρατήσουν στη ζωή.
Επί δύο χρόνια, το νοσοκομείο στην Ελλάδα έγινε το σπίτι της και οι γιατροί, μαζί με όλο το νοσηλευτικό προσωπικό, η δεύτερη οικογένειά της. Η Λιριντόνα μάθαινε ελληνικά, καταπλήσσοντας όλους όσοι ήταν γύρω της, με τη δύναμη, με την οποία αντιμετώπιζε το πρόβλημά της.
Επέστρεψε σπίτι της, με όνειρα για μια ζωή απαλλαγμένη από τον καρκίνο, ο οποίος, όμως, κάθε άλλο παρά γενναιόδωρος φάνηκε μαζί της. Το νέο "χτύπημα", αυτή τη φορά στο κεφάλι, ήταν ακόμη πιο σκληρό από το πρώτο. Διακομίστηκε εκ νέου στην Ελλάδα, υποβλήθηκε σε ακόμη μια θεραπεία κι επέστρεψε στο Κόσοβο λίγο αργότερα.
Το κόστος της θεραπείας ήταν εξαιρετικά υψηλό και τα οικονομικά της οικογένειας πενιχρά, γι' αυτό και η Ελληνική Δύναμη Κοσόβου φρόντισε να της καλύπτει τα φάρμακα, που χρειαζόταν σε καθημερινή βάση, καθώς και το κόστος των εξετάσεων- κι όχι μόνο. Το σημαντικότερο, ίσως, που της πρόσφεραν οι Έλληνες στρατιώτες ήταν μια πελώρια "αγκαλιά", πολλή αγάπη και φροντίδα. Μια φροντίδα που την ακολούθησε ως το τέλος της σύντομης ζωής της.
"Οι Έλληνες στρατιώτες της Ελληνικής Δύναμης Κοσόβου κέρδισαν όλες τις μάχες, αλλά έχασαν την πιο σημαντική. Δυστυχώς, ηττήθηκαν από τον καρκίνο, στην προσπάθειά τους να προστατεύσουν τη Λιριντόνα", δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, με έκδηλη συγκίνηση, ο συνταγματάρχης Χατζηθεοφάνους, ο άνθρωπος, που γεμάτος περηφάνια μας είχε δείξει τη φωτογραφία της Λιριντόνα στο γραφείο του, όταν τον επισκεφθήκαμε για πρώτη φορά στο Κόσοβο, πριν από περίπου δυο χρόνια. Τότε, μας είχε μιλήσει για το "δώρο Θεού" που ήταν γι' αυτόν η γνωριμία μαζί της- για το σημαντικότερο παράσημο της ζωής του.
Σε μια από τις επισκέψεις του στο νοσοκομείο, όπου η Λιριντόνα, μέσα σε αφόρητους πόνους, προσπαθούσε να του χαμογελάσει για να μην στεναχωριέται, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά το "μεγαλείο ψυχής" που τη διέκρινε, της είπε πως γρήγορα θα γίνει καλά κι αυτή, έχοντας πλήρη επίγνωση της κατάστασής της, τού απάντησε με εξαιρετική γενναιότητα κι ένα χαμόγελο στα χείλη: "ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει…". Κι έγινε αυτό που όλοι γνώριζαν, αλλά απεύχονταν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους- τα λαμπερά της μάτια έκλεισαν ερμητικά, μια για πάντα, βυθίζοντας στο πένθος την οικογένεια, τους φίλους της και τους Έλληνες στρατιώτες που έδωσαν αυτή την άνιση μάχη για να την κρατήσουν στη ζωή. Αντίο Λιριντόνα…

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

Συνομιλώντας μ'έναν αγιορείτη-Μια εκ βαθέων εξομολόγηση(Γ)


Ὅταν ἤμουν φοιτητής, εἴχα ἀκούσει στήν τηλεόραση, κάποιον Τουλάτο, ὁ ὁποίος ἤταν Ἀρχαιολάτρης, δωδεκαθειστής, πού ὄμως ἀνακάτευε τήν εἰδολολατρία μέ τόν Χριστιανισμό. Μάλιστα ἀπό αὐτόν, εἴχα ἀκούσει πρώτη φορά γιά τήν ἐξομολόγηση, πώς κλείνεις τήν πόρτα στίς δαιμονικές ἐνέργειες, ὅταν ἐξαγορεύεις αὐτά πού ἔχεις κάνει, καί ὅτι καθαρίζεις τήν ψυχή σου. Ὅμως τά ὑπόλοιπα δέν τά ἔλεγε φανερά, ἀλλά ἀπλῶς ὑποστήριζε τό μεγαλείο τοῦ Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ. Μετά λοιπόν ἀπό αὐτό καί ἀφοῦ ἤμουν στήν Ἀθήνα, τόν θυμήθηκα καί θέλησα νά τόν βρώ, γιά νά μιλήσουμε. Θυμήθηκα ὅτι μιλούσε γιά τόν ἀντίχριστο καί περί συντελείας, περί 666 καί ἐπειδή τότε ἤταν ἐπίκαιρο τό θέμα, θέλησα νά τόν βρώ καί νά μιλήσω μαζί του. 
Όντως, βρήκα κάποιον ἄλλο μουσικό, ὁ ὁποῖος τώρα εἶναι ἱερέας μέ τό παλαιό ἠμερολόγιο, μέ τίς ἴδιες ἀνησυχίες καί πιστεύοντας ὅτι καί αὐτός εἶναι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ψάξαμε νά τόν βροῦμε. Ὅντως τόν βρήκαμε, καί ἀρχίζαμε νά τόν πιστεύουμε. Εὐτυχῶς ὅμως τότε γνώρισα καί τόν πνευματικό μου, τόν πατέρα Σ. ὁ ὁποῖος ὅταν τοῦ εἴπα τί πίστευε αὐτός ὁ ἄνθρωπος, μᾶς εἴπε πώς εἶναι πλάνη, καί μάλιστα πολύ μεγάλη καί ἔτσι μπορέσαμε καί ἀποφύγαμε καί αὐτήν τήν παγίδα. Δυστυχῶς ὅμως ὁ φίλος μου ὁ μουσικός στήν ἀρχή δέν ἤθελε νά δεχθῆ ὅτι ἤταν ἀπατεώνας, παρ’ ὄλο πού μιλήσαμε ὤρες ὀλόκληρες, εἴχε κολλήση μαζί του, καί πίστευε στά τυφλά σέ αὐτόν. Φυσικά μετά ἀπό χρόνια ἀφού τόν κατάλαβε, τόν καταγγείλανε σάν ἀπατεώνα, καί τώρα εἶναι στήν φυλακή. Ἤταν ὅμως καί καλό πού γνωρίσαμε αὐτόν τόν ἄνθρωπο, διότι τώρα ξέρουμε ἀπό πρώτο χέρι πῶς δουλεύουν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι, πῶς παρασύρουν τόν κόσμο, ποιά εἶναι τά ἐπιχειρήματά τους, καί πῶς μπορεῖς νά τά ἀναιρέσης.
Ἕνιωσα λοιπόν, πώς ἡ ἀποστολή μου ἤταν νά μιλάω στόν κόσμο γιά ἐξομολόγηση, γιά θεία κοινωνία, νά προετοιμάζονται γιά τόν ἀντίχριστο, ἀλλά δέν εἴχα καταλάβει πώς πρώτα ἀπ’ ὄλα πρέπει νά δουλέψω μέ τόν εαὐτόν μου, καί μετά μέ τούς ἄλλους

Συνομιλώντας μ'έναν αγιορείτη-Μια εκ βαθέων εξομολόγηση(Β)


Πολλοί ρχισαν πό χάθα καί μέτα κάνανε καί τά λλα.
Μά καί ἡ χάθα δέν εἶναι κατί ἀπλό καί ἀθώο καί αὐτό δαιμονικό εἶναι.
Λοιπόν, μετά ἀπό αὐτό δέν ξαναπήγα γιά ἐξομολόγηση, ὅταν ὄμως πήγα φαντάρος, τότε ὁ δεσμός μου μέ τόν Χριστό, ἔγινε πιό δυνατός, καί ἔνιωσα τήν παρουσία Του ἀκόμα πιό πολύ στήν ζωή μου. Τήν πρώτη μέρα πού πήγαμε στό κέντρο καί παρουσιαστήκαμε, τρέχαμε ὄλη μέρα γιά νά μάς δώσουνε τά κατάλληλα ρούχα, παπούτσια, νά μᾶς κάνουν ἐξετάσεις ἰατρικές καί τό βράδυ, ἀφού μάς ἔβαλαν στούς θαλάμους πού θά κοιμόμαστε, εἴχα ἀνησυχία, καί μία ἀνασφάλεια, λόγω τοῦ ὅτι τό περιβάλλον ἤταν ἄγνωστο καί δέν ἤταν καί παιδική κατασκήνωση,ὄπως ἔτσι ἔνιωθαν καί οἰ πιό πολλοί ἀπό τά παιδιά πού εἴμασταν μαζί.
Ὅταν λοιπόν ξάπλωσα στό κρεββάτι, τότε ἀπέναντί μου, ἀντίκρυσα μία εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, καί ἔνιωσα τότε τέτοια γαλήνη καί χαρά, πού ἄρχισα νά προσεύχομαι στόν Κύριο, νά μοῦ δώσει δύναμη νά εἶμαι εἰρηνικός καί νά μήν φοβάμαι τό ἄγνωστο καί νά ἔχω ἀνασφάλειες. Καί πράγματι, ἤταν ἡ πρώτη φορά πού ἔκανα τέτοια προσευχή, καί ἔνιωθα πώς μιλούσα στόν Χριστό καί αὐτός μέ ἄκουγε, ὅτι ἤταν δίπλα μου, καί θά ἔκανε αὐτό πού Τοῦ ζητούσα. Αὐτό τό συναίσθημα δέν τό ξέχασα ποτέ, ἤταν σάν νά μού λέει ὁ Κύριος, ὅτι ἐγώ εἴμαι πάντα μαζί σου, καί πράγματι αὐτό δέν μάς λέει, ἀλλά ἐμεῖς δέν τόν ἀκούμε;
Ἤταν πολύ δύσκολα διότι ἤμουν στίς εἰδικές δυνάμεις τοῦ Στρατοῦ καί εἴχε πολύ γυμναστική καί μάς φερόταν πολύ σκληρά λόγω τῆς ἐκπαιδεύσεως.
Ἀλλά εἴχε πολλά καλά αὐτό, διότι ἐκτός ὅτι πληρωνώμασταν καί δέν χρειαζόταν νά ζητάω χρήματα ἀπό τούς δικούς μας, ἤταν ὀ μοναδικός τρόπος νά πάω κοντά στό σπίτι μου, λόγω τοῦ ὅτι εἴχε ἔνα στρατόπαιδο 20 χιλιόμετρα μακρυά καί σέ αὐτό θά μέ πήγαιναν, ὁπότε θά μπορούσα καί νά μελετάω γιά τά μεταπτυχιακά μου, ὄταν θά ἤμουν ἐκεί.
Στόν Στρατό, περνούσα σάν ὄλους τούς ἄλλους στρατιώτες, εἴχα καί αὐτήν τήν σχέση μέ τήν κοπέλα ἐκείνη. Τά βράδια τά περνούσαμε μαζί καί τό πρωί πήγαινα στό στρατόπεδο. Δέν πήγαινα Ἐκκλησία καί ἔκανα σχέδια γιά τό μέλλον, νά ταξιδέψω στήν Εὐρώπη, στίς Ἰνδίες, νά τελειώσω τίς σπουδές μου, νά κάνω συναυλίες, καί ὄλα τά κοσμικά πράγματα. Παρ’ ὅλα αὐτά, πίστευα πάντα πῶς ὁ μόνος ἀληθινός Θεός εἶναι ὁ Χριστός. Αὐτό ἤταν βαθειά ριζωμένο μέσα μου, καί πολλές φορές χρειάστηκε νά τό ὀμολογήσω καί μπροστά σέ ἄλλους.
Θυμάμαι, ἤμουν φαντάρος, πρός τά μέσα τής θητείας μου, καί τότε ἕνας ἀπό τούς στρατιώτες πού εἴμασταν μαζί, μού εἶπε πῶς ὁ πατέρας του, ἤταν ἀντιπρόσωπός τοῦ Μπαγκουάν Ραζνί στήν Ἑλλάδα, καί ὅτι καί αὐτός ὁ ἴδιος ἤταν Σανιάσιν(ἔτσι λέγονταν οἱ ὁπαδοί του) καί μάλιστα τοῦ εἴχαν ἀλλάξει καί τό ὄνομά του καί τόν φώναζαν Βαρίντι. Τότε τοῦ εἴπα πῶς ἡ κοπέλα μου ἤταν Σανιάσιν, καί πῶς καί ἐγώ ἔκανα γιόγκα. Τό ἴδιο ἀπόγευμα βρέθηκα σέ ἕνα σπίτι μέ 5 ἀπό αὐτούς, τόν φίλο μου ἀπό τόν στρατό, τόν πατέρα του, τήν κοπέλα μου καί ἕνα ζευγάρι καί αὐτοί Σανιάσιν, αὐτή Ἑλληνίδα καί αὐτός Ὀλλανδός.   Ξεκίνησαν μία φιλοσοφική κουβέντα, χωρίς προηγούμενο!!
Όταν ἤρθε ἡ σειρά μου νά μιλήσω μέ ρώτησαν πού πιστέυω. Τότε, τούς ἀπάντησα « κοιτάξτε νά δείτε, ἡ μόνη ἀλήθεια πού ὑπάρχει, τό μόνο ἀληθινό, εἴναι ὁ Χριστός. Ὄλα τά ἄλλα εἴναι ψέματα καί ἀνύπαρκτα» Τότε ὁ Ὀλλανδός ἄρχισε νά ἀφρίζει καί νά φωνάζει σάν τρελλός, καί ἤταν ἔτοιμος νά μοῦ ἐπιτεθεῖ. Στήν ἀρχή σκέφτηκα νά τόν χτυπήσω, διότι ἔλεγε ὅτι «σεῖς οἱ Χριστιανοί εἴσαστε κορκόδειλοι καί χαμένοι» καί ἄλλα τέτοια, ἀλλά εἴχα καί πάλι μιά πρωτόγνωρη ἠρεμία καί εἰρήνη, καί μέ γαλήνη τοῦ ἀπάντησα: Μπορείς νά χτυπιέσαι ὄσο θέλεις. Ἡ ἀλήθεια δέν ἀλλάζει. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός, ἡ μόνη ἀλήθεια, ὄλα τά ἄλλα εἴναι ψέματα καί σκότος. Καί αὐτός ἄρχισε νά φωνάζει ἀκόμα περισσότερο, μέχρι πού μέ ἔβγαλαν ἔξω διότι εἴχε ἀρχίσει νά χάνει τόν ἔλεγχο. Φυσικά τό αὐτό συνέβη καί ἄλλες φορές
Ἐκεί γνώρισα καί τόν ἄνθρωπο πού μέ βοήθησε καί ἄλλαξε ἡ ζωή μου. Αὐτός λέγεται Κινούσης Γεώργιος, καί ἤταν πολύ διάσημος καί πλούσιος τραγουδιστής. Τά εἴχε ὄλα, μέχρι πού μιά μέρα τά παραίτησε ὄλα καί ἔγινε ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ. Ἀκόμα καί μέχρι σήμερα γυρίζει σχεδόν ὄλη τήν Ἑλλάδα, σέ σχολεία, σέ στρατόπαιδα, σέ Ἑκκλησίες καί κηρύττει τήν μετάνοια καί τόν Χριστό μέ μεγάλη θέρμη, καί πολλές ἐνορίες τόν φωνάζουν γιά νά κάνουν ἐκδηλώσεις, νά κάνει ὀμίλιες, καί νά μαζέψουν χρήματα γιά φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Ἐκεί λοιπόν, στό στρατόπεδο πού ἤμουν, ἤρθε καί μάς μίλησε γιά τόν Χριστό, γιά τήν ἐξομολόγηση, γιά τήν μετάνοια, γιά τήν Ἑκκλησία, καί συγχρόνως μάς ἔπαιξε καί δικά του τραγούδια γιά τόν Χριστό. Ἐνθουσιάστηκα πολύ μαζί του, γιατί ἤταν σάν νά ἔβλεπα τούς Ἀποστόλους τοῦ Χριστοῦ, νά κηρύττουν καί νά μιλάνε γιά τόν Χριστό. Ἀπό τότε ἔβαλα στόχο νά τόν βρώ καί νά μιλήσω μαζί του. Τότε φυσικά δέν μπόρεσα νά τοῦ μιλήσω, ἀλλά γνώρισα ἕναν στρατιωτικό ἱερέα, πού τόν εἴχε φέρει στό στρατόπεδο, καί μάλιστα, αὐτός ἔγινε καί ὁ πρώτος μου πνευματικός πατέρας. Ἐξομολογήθηκα σέ αὐτόν, τοῦ εἴπα ὄτι κάνω γιόγκα, ὅτι ἤμουν μέ αὐτήν τήν κοπέλα μαζί, καί αὐτός μοῦ ἀπήντησε « καλά, καλά θά δούμε τί θά κάνουμε μέ αὐτά». Αὐτός, τότε, μού εἴπε πῶς εἴχα πρόβλημα πνευματικό, πῶς κάποιος μοῦ εἴχε κάνει μάγια.
Σς επε ο πνευματικός;
Ναί, μοῦ εἴπε πῶς στόν σταυρό του εἴχε τίμιο ξύλο καί πῶς ἀν ὁ Σταυρός κολλούσε πάνω σέ κάποιον, σήμαινε πῶς τοῦ εἴχαν κάνει μάγια. Τό θέμα ἤταν πῶς ὅταν μέ διάβασε μέ τόν Σταυρό αὐτόν, ἤταν καί ἄλλοι στρατιώτες μαζί μου καί μετά τό διάβασμα, κράτησε μόνο 8 ἀπό ἐμάς. Καί μᾶς εἴπε ὅτι ἐμεῖς οἱ 8 εἴχαμε πρόβλημα καί ὅτι κάποιος μᾶς εἴχε κάνει μάγια. Κάποιος τότε πού ἤταν δίπλα μου, μοῦ εἴπε πῶς αὐτό ἤταν ἀλήθεια, καί ὅτι τό γνώριζε αὐτό γιά τόν εαὐτό του. Σέ μένα δέν εἴχαν κάνει μάγια, ἀλλά ὄταν ἤμουν 12 χρονῶν, εἴχα βρεί μιά σολομωνική, καί καθώς ἤμουν ὅπως σοῦ εἴπα ἀνήσυχο πνεύμα, ἄρχισα νά τήν διαβάζω, χωρίς νά καταλαβαίνω τί ἔκανα. Φυσικά μετά ἀπό λίγο καιρό, δέν μπορούσαν νά κοιμηθώ, ξυπνούσα στόν ὕπνο μου καί ἔτρεχα στό κρεββάτι τῶν γονιῶν μου, ἔκλαιγα τά βράδια, καί γενικά μοῦ συνέβαιναν δαιμονικά πράγματα, χωρίς νά καταλαβαίνω γιατί. Εἴχε ἀποκτήση ἔξουσία πάνω μου ὁ σατανάς διότι δέν τό εἴχα ἐξομολογηθή ποτέ μου, διότι δέν τό θυμόμουν, οὔτε τό νόμιζα γιά κάτι κακό.
Φυσικά καί μέσα στόν στρατό, συνέχισα νά κάνω γιόγκα, ἀφοῦ ἤμουν μέ αὐτήν τήν γυναίκα, πού ἤταν καθηγήτρια,καί συζούσαμε μαζί. Ὁ πνευματικός μου τότε, δέν μέ πίεσε νά κάνω κάτι, ἀλλά εἴχε σκοπό νά τό κάνει μέ μαλακό τρόπο, βλέποντας με νέο καί ἀτίθασο. Ὅταν τελείωσα τήν θητεία μου στόν στρατό, ἡ κοπέλα αὐτή κολλήθηκε ἀπάνω μου, διότι εἴχαμε πνευματική ἐπαφή καί τήν βοηθούσα ψυχολογικά καί τῆς πρόσφερα μία ἀσφάλεια καί ἀπό χρηματικής ἀπόψεως καί ἀπό πνευματικῆς, μέχρι πού σκεφτόμασταν νά παντρευτοῦμε.
Καί μέ τό παιδί της;
Μέ τό παιδάκι στήν ἀρχή δέν τά πηγαίναμε καί πολύ καλά, μέ ἔβλεπε ὡς ξένο, καί ὅτι τοῦ ἔπαιρνα τήν μητέρα του. Ὅμως στήν συνέχεια τό ἀγάπησα καί μέ ἀγάπησε τόσο πού μέ φώναζε μπαμπά πολλές φορές. Εἴχα πρόβλημα μέ τούς δικούς μου, διότι ἤταν κατά πολύ μεγαλύτερη ἀπό ἐμένα, ἀλλά δέν μέ πίεζαν, διότι περίμεναν νά δώ τί θά κάνω τελικά στήν ζωή μου.
Τότε ἄρχισα νά κάνω πολύ γιόγκα, μαζί τής φυσικά, ἕκανα πολλά ταξίδια, ἄρχισα νά κάνω συναυλίες καί διάφορα happenings μέ ἄλλους μουσικούς καί μόνος μου φυσικά, μέ διάφορους μουσικούς ἀπό jazz, rock, μέχρι καί κλασική μουσική
Τί σς ρεσε πιό πολύ;
Τό Φλαμένκο. Διότι ἤθελα νά πάω στήν Ἰσπανία καί νά ἀσχοληθώ μέ αὐτό τό εἴδος τῆς μουσικῆς. Φυσικά μετά τό στρατό, εἴχα ξεκινήση νά κάνω τά μεταπτυχιακά μου στήν κλασική μουσική, κάνοντας μαθήματα μέ ἕναν πολύ καλό μουσικό, πληρώνωντας φυσικά πολλά χρήματα, διότι ἤθελα νά προχωρήσω σέ διεθνή καριέρα.
Ἄρχισα ὄμως καί εἴχα ἀνησυχίες γιά τό τί θά κάνω στήν ζωή μου, ἀν θά παντρευτώ, ἀν θά κάνω οἰκογένεια, ἄρχισαν κοπέλες καί μού ἔκαναν προτάσεις γιά νά εἴμαστε μαζί, καί δέν ἤξερα τί πρέπει νά κάνω στήν ζωή μου τελικά. Βλέποντας ὅλα αὐτά ἠ Σ. ἄρχισε καί μού ἔκανε ἔνα εἴδος κινέζικης μαγείας, τό I CHING, ἡ ὁποία μαγεία δουλεύει μέ τρία 6, καί τρία νομίσματα, καί ἐνώ ἤθελα νά χωρίσω μαζί της,διότι ἔβλεπα ὅτι δέν μπορώ νά ἔχω μέλλον μαζί της, δέν μπορούσα.
Δέν νιώθατε τίποτα;
Ἔνιωθα, ναί, ὅπως σοῦ εἴπα, ἐνώ ἤθελα νά χωρίσω μαζί της, δέν μπορούσα, καί ὅποτε ἔφευγα, αὐτή ἔκανε αὐτην τήν κινέζικη μαγεία, καί μετά ἀπό 3-4 μέρες ἔνιωθα τόσο ἐρωτευμένος μαζί της, πού γύριζα πίσω. Φυσικά μετά ἀπό 2-3 ἐβδομάδες, ξαναέφευγα, καί πάλι μοῦ ξαναέκανε μαγεία καί ἤθελα νά γυρίσω πίσω. Καί αὐτό τό ξέρω διότι ἡ ἴδια μοῦ τό ἔλεγε. «Τό ἤξερα πῶς θά γυρίσης διότι ἔτσι λέει τό βιβλίο αὐτό» καί μοῦ ἔδειχνε τό βιβλίο τοῦ I CHING. Φυσικά καί ἐγώ δέν καταλάβαινα τότε τί γινόταν. Ὄμως παρ’ ὄλα αὐτά, δέν ἤξερα τί ζητούσα ἀπό τήν ζωή, ποιό ἤταν τό νόημα τῆς ζωής, δέν ἤθελα νά ζήσω γιά πάντα μέ μία γυναίκα, ἤθελα νά γνωρίσω τόν εαὐτό μου, καί νά ἔρθω σέ ἐπαφή μέ τόν Θεό. Ἤθελα νά εἴμαι ἐλεύθερος.
Μία Κυριακή, Δεκέμβριος ἤτανε...
Ποιά χρόνιά;
Τό 1996, ἤταν Κυριακή πρωί, φυσικά δέν πήγαινα Ἑκκλησία τότε, ἄλλα τότε ἔκανα προσευχή καί ζήτησα ἀπό τόν Θεό νά στείλει ἕναν ἄνθρωπο στήν ζωή μου, γιά νά μού πεί τί πρέπει νά κάνω στήν ζωή μου, ποιά εἶναι ἡ ἀποστολή μου σέ αὐτήν τήν ζωή. Τό ἀπόγευμα τηλεφώνησα στούς γονείς μου, γιά νά δώ ἀν εἶναι καλά. Τότε μοῦ εἴπαν πῶς εἴχαν πάει μία ἐκδρομή σέ ἔνα χωριό πού εἴχαν κάποιους γνωστούς τους, πολύ θρησκευόμενους ἀνθρώπους, καί αὐτοί φιλοξενούσαν τόν κ. Γιώργο, διότι εἴχε ἔρθη γιά νά βοηθήσει τόν πνευματικό μου, νά κάνουν μία φιλανθρωπική ἐκδήλωση, γιά νά μαζέψουν χρήματα γιά ἕνα κτίριο πού θά στέγαζε ἀπόρους ἀνθρώπους. Ἐκεί τού μίλησαν γιά μένα καί γιά τίς ἀναζητήσεις μου, καί αὐτός, ζήτησε νά μέ συναντήση γιά νά μιλήσουμε.  Αἰσθάνθηκε ὄτι ἔπρεπε νά συναντηθούμε κάι νά μιλήσουμε.  
Πράγματι τό πρωί τῆς ἐπομένης, συναντηθήκαμε στήν Ἑκκλησία, καί μιλήσαμε γιά τόν Χριστό, γιά τήν ἐξομολόγηση, γιά τόν σκοπό τῆς ζωῆς. Ἀφού μιλήσαμε ἀρκετή ὤρα, τόν πήγα στό πατρικό μου σπίτι, καί ἐκεί μίλησε μέ τόν πατέρα μου καί τήν μητέρα μου. Ἀπό τότε, ὁ πατέρας μου ἄλλαξε ζωή, ἄρχισε νά ἐξομολογείτε, σταμάτησε νά βρίζει, καί ἄρχισε νά μιλάει ὁ ἴδιος γιά τόν Χριστό στούς ἄλλους ἀνθρώπους. Ἡ μητέρα μου φυσικά, εἴχε ἤδη ἀρχίση νά κάνει αὐτήν τήν στροφή, καί τώρα καταλαβαίνω πώς οἱ προσευχές της μέ ἔφεραν στόν δρόμο τοῦ Χριστοῦ. Τό βράδυ πήγαμε στή ἐκδήλωση, γιά νά ἀκούσουμε τό κήρυγμα καί νά βοηθήσουμε ὅτι μπορούσαμε. Θυμάμαι ὁ πατέρας μου μοῦ ἔλεγε πῶς αἰσθανόταν σάν νά εἴχε πάει σέ Ἑκκλησία. Εἴχαν καί μία λαχειοφόρο ἀγορά μέ διάφορα δώρα πού θά κληρώνανε, μέ πρώτο δώρο μία χρυσή καί ἀσημένια μεγάλη εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, τό Ἄξιον Ἔστίν, ἀκριβές ἀντίγραφο τῆς θαυματουργικῆς εἰκόνος τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ὁ κόσμος ἤταν πάρα πολύς καί ὄταν θέλησα νά ἀγοράσω μερικούς κλήρους, δέν μποροῦσα λόγω τοῦ πλήθους, καί ἔτσι ἐφυγα. Κάτι ὅμως μέ ἐσπρωχνε νά πάρω καί ἐγώ μερικούς λαχνούς, καί ὅταν προσπάθησα πάλι, πηρά 4 ἀπό τούς τελευταίους. Ὅταν τούς ἄνοιξα, διαπίστωσα πῶς ἕνας ἀπό αὐτούς κέρδιζε τήν εἰκόνα. Στήν ἀρχή δέν τό κατάλαβα, καί ρωτούσα τί κερδίζει αὐτός ὁ λαχνός. Φυσικά ἤταν μεγάλη ἡ συγκίνηση καί τῶν γονέων μου καί ἐμένα ὅταν τό καταλάβαμε. Ὁ κ. Γιώργος μοῦ εἶπε πῶς αὐτό ἤταν μεγάλο σημάδι.
Τό ἑπόμενο σαββατοκύριακο, ἀποφάσισα νά πάω νά τόν βρώ στό σπίτι του στό Λαγονήσι. Ἤρθα σέ ἐπαφή μέ τόν φίλο μου τόν Ν. καί ἀφού συναντηθήκαμε, Σάββατο πρωί, ξεκινήσαμε ἀπό Ἀθήνα καί πήγαμε ρωτώντας στό σπίτι του. Στό σπίτι του βρισκόταν τότε καί ἕνας γνωστός του ιερέας, πολύ δυνατός πνευματικά. Ὅταν λοιπόν καθίσαμε νά φάμε τό μεσημέρι, εἴπε ὁ Γιώργος : «Πάτερ εἴναι τυχαίο πού ἤρθαν σήμερα τά παιδιά ἐδώ, τώρα πού βρίσκεσαι καί ἐσύ, πού ἐσύ εἴσαι...», τότε τόν διέκοψε ὁ Ἱερέας, καί τοῦ εἴπε. « Σταμάτα, μή λες τί εἴμαι, ἄστα αὐτά τά πράγματα.» 
Μόλις τελειώσαμε τό φαγητό, μοῦ ἤρθε ἡ ἐπιθυμία νά ἐξομολογηθώ, καί τό ζήτησα αὐτό ἀπό τόν Πάτερ Σ. Τότε αὐτός δέχθηκε μέ χαρά, καί πήγαμε στό Ἑκκλησάκι πού εἴχε κτίσει ὁ Γιώργος μέσα στό περίγυρο τοῦ σπιτιοῦ του. Ἐκεί ἔκανα μία γενική ἐξομολόγηση, ἀπό τά παιδικά μου χρόνια μέχρι ἐκείνη τήν στιγμή. Φυσικά ἔνιωσα πολύ ἀνάλαφρος καί καθαρός μετά ἀπό αὐτό, διότι μέ βοηθούσε καί μέ ρωτούσε πολλά πράγματα. Βγαίνοντας ἔξω, μοῦ ζήτησε νά γονατίσω στό κέντρο τῆς Ἑκκλησίας, καί ἀφοῦ μοῦ διάβασε κάτι τό ὁποῖο δέν καταλάβαινα, στό τέλος μέ ρώτησε μέ δυνατή φωνή: «Ὀρκίζεσαι νά γίνης στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ;» Ἐγώ σάστισα, ἔνιωσα ὄλο τό πνευματικό βάρος τῆς ἐρωτήσεως, καί μάλιστα πνευματικῷ τῷ τρόπῳ, χωρίς φυσικά μέχρι τότε νά ἔχω μία πνευματική ζωή. Ἐνιωσα ὄμως τήν εὐθύνη τῆς ἐρωτήσεως. Καί μέ ὅλη τήν ὑπευθυνότητα καί συνείδηση ἀπό τά παραπάνω ἀπάντησα πῶς ὀρκίζομαι. Μοῦ ὄρισε τότε πόσα κομποσχοίνια νά κάνω, πόσες μετάνοιες, καί ἄλλα πράγματα, τά ὁποία μοῦ ἤταν ἄγνωστα, ντρεπόμουν ὅμως νά τόν ρωτήσω πῶς θά τά κάνω αὐτά, διότι δέν γνώριζα πῶς κάνουν τίς μετάνοιες, δέν γνώριζα κάν γιά τήν μονολόγιστη εὐχή Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με!!! Ἐκ τῶν ὑστέρων, κατάλαβα πῶς αὐτά ἤταν κανόνας μεγαλοσχήμου μοναχοῦ!!!! Φυσικά τήν τρίτη ἡμέρα σταμάτησα νά προσπαθῶ νά κάνω τόν κανόνα πού μοῦ ἔδωσε γιατί μπερδευόμουν μέ τίς μετάνοιες, ἔχανα τόν λογαριασμό μέ τά κομποσχοίνια, καί μέ κούραζε ἡ ὅλη προσπάθεια.
Φυσικά αὐτό πού κατάλαβα ἤταν πῶς ἀπό τώρα καί ἐπειτα, θά πρέπει σάν στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ νά πηγαίνω κόσμο στήν Ἑκκλησία, νά ξομολογιέται καί νά γίνονται πιστοί. Ἔτσι τό εἴχα καταλάβει αὐτό τό «στρατιώτης Χριστοῦ» Φυσικά μετά ὄταν τό διηγήθηκα στόν μετέπειτα γέροντά μου μοῦ εἴπε « μά παιδί μου, στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ μοναχός. Ἔτσι ἄρχισα νά μιλάω στόν κόσμο γιά ἐξομολόγηση, νά πηγαίνω τούς μαθητές μου στόν στρατιωτικό ἱερέα γιά ἐξομολόγηση, στούς γονείς τους, τούς φίλους μου, καί γενικά ὅποιον ἔβρισκα. Τότε πήγαμε καί μιά ἐκδρομή στά Μετέωρα μέ τόν φίλο μου τόν Ν. καί ὄταν γυρίσαμε, ἀφού εἴχαμε ἀρχίση νά ἐξομολογιόμαστε, ὁ πατέρας του τότε μέ ἀπείλησε ὅτι ἄν δέν ἄφηνα τόν Ν. ἤσυχο, νά τόν τραβούσα στίς Ἑκκλησίες καί νά τόν κάνω ὀμοφυλόφιλο, θά ἔβαζε ἄνθρώπους γιά νά μέ σκοτώσουν. Τότε τόν ἀπείλησα καί ἐγώ πῶς ἀν μάθαινε ἡ οἱκογένειά μου καί οἱ συγγενείς μου τίς ἀπειλές του, μάλλον αὐτόν θά σκότωναν, καί ἔτσι σταμάτησε νά μέ ἀπειλεί, μόνο πού ἐπέμενε νά ἀφήσω ἠσύχω τόν Ν.(συνεχίζεται)
επιμέλεια www.proskynitis.blogspot.com