Ο ηρωικός εκπαιδευτικός Ιωάννης Κανίδης, δίδασκε για 45 χρόνια στο σχολείο του Μπεσλάν και όλοι τον αγαπούσαν τόσο, που δεν τον άφηναν να φύγει και να βγει στη σύνταξη! Έτσι εκείνος βρέθηκε μαζί τους στα χέρια των τρομοκρατών και ήταν εκείνος που διαμαρτυρόταν συνεχώς άφοβα, προσπαθώντας να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν περισσότερο τους μαθητές τουκαι να πείσει τους τρομοκράτες να ελευθερώσουν περισσότερους ομήρους.
Ο 74χρονος Γυμναστής, γαζώθηκε από τις σφαίρες των τρομοκρατών, μέσα στο Γυμναστήριο, παλεύοντας ως την τελευταία του πνοή για τα παιδιά του, για το σχολειό του...Και κάτι ακόμα: Στον Γιάννη Κανίδη είχε προταθεί αμέσως μετά την κατάληψη του σχολικού συγκροτήματος από τους τρομοκράτες να αποχωρήσει, αυτός όμως επέλεξε να παραμείνει δίπλα στα παιδιά....
«Υπάρχει ελληνική ψυχή και στη Ρωσία. Ο Γιάννης Κανίδης έφυγε σαν ήρωας και έτσι θα θέλαμε να τον θυμούνται όλοι οι Έλληνες». Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια του ανιψιού του κ. Ισλανίδη στο ΜΠΕ μετά την τη θλιβερή είδηση του θανάτου του Γιάννη Κανίδη.Εις μνήμην παραθέτουμε το ακόλουθο κείμενο του κυρίου Χρήστου Ανδρεάδη,φιλολόγου-ιστορικού.Μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ
Διαβάστε και Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας του Μοζντόκ
 |
| Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΜΟΖΝΤΟΚ ΣΤΟ ΜΠΕΣΛΑΝ(ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2005) |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου