Συνομιλώντας μ'έναν αγιορείτη-Μια εκ βαθέων εξομολόγηση(Γ)

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΕΔΩ

Ὅταν ἤμουν φοιτητής, εἴχα ἀκούσει στήν τηλεόραση, κάποιον Τουλάτο, ὁ ὁποίος ἤταν Ἀρχαιολάτρης, δωδεκαθειστής, πού ὄμως ἀνακάτευε τήν εἰδολολατρία μέ τόν Χριστιανισμό. Μάλιστα ἀπό αὐτόν, εἴχα ἀκούσει πρώτη φορά γιά τήν ἐξομολόγηση, πώς κλείνεις τήν πόρτα στίς δαιμονικές ἐνέργειες, ὅταν ἐξαγορεύεις αὐτά πού ἔχεις κάνει, καί ὅτι καθαρίζεις τήν ψυχή σου. Ὅμως τά ὑπόλοιπα δέν τά ἔλεγε φανερά, ἀλλά ἀπλῶς ὑποστήριζε τό μεγαλείο τοῦ Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ. Μετά λοιπόν ἀπό αὐτό καί ἀφοῦ ἤμουν στήν Ἀθήνα, τόν θυμήθηκα καί θέλησα νά τόν βρώ, γιά νά μιλήσουμε. Θυμήθηκα ὅτι μιλούσε γιά τόν ἀντίχριστο καί περί συντελείας, περί 666 καί ἐπειδή τότε ἤταν ἐπίκαιρο τό θέμα, θέλησα νά τόν βρώ καί νά μιλήσω μαζί του. 

Όντως, βρήκα κάποιον ἄλλο μουσικό, ὁ ὁποῖος τώρα εἶναι ἱερέας μέ τό παλαιό ἠμερολόγιο, μέ τίς ἴδιες ἀνησυχίες καί πιστεύοντας ὅτι καί αὐτός εἶναι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ψάξαμε νά τόν βροῦμε. Ὅντως τόν βρήκαμε, καί ἀρχίζαμε νά τόν πιστεύουμε. Εὐτυχῶς ὅμως τότε γνώρισα καί τόν πνευματικό μου, τόν πατέρα Σ. ὁ ὁποῖος ὅταν τοῦ εἴπα τί πίστευε αὐτός ὁ ἄνθρωπος, μᾶς εἴπε πώς εἶναι πλάνη, καί μάλιστα πολύ μεγάλη καί ἔτσι μπορέσαμε καί ἀποφύγαμε καί αὐτήν τήν παγίδα. Δυστυχῶς ὅμως ὁ φίλος μου ὁ μουσικός στήν ἀρχή δέν ἤθελε νά δεχθῆ ὅτι ἤταν ἀπατεώνας, παρ’ ὄλο πού μιλήσαμε ὤρες ὀλόκληρες, εἴχε κολλήση μαζί του, καί πίστευε στά τυφλά σέ αὐτόν. Φυσικά μετά ἀπό χρόνια ἀφού τόν κατάλαβε, τόν καταγγείλανε σάν ἀπατεώνα, καί τώρα εἶναι στήν φυλακή. Ἤταν ὅμως καί καλό πού γνωρίσαμε αὐτόν τόν ἄνθρωπο, διότι τώρα ξέρουμε ἀπό πρώτο χέρι πῶς δουλεύουν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι, πῶς παρασύρουν τόν κόσμο, ποιά εἶναι τά ἐπιχειρήματά τους, καί πῶς μπορεῖς νά τά ἀναιρέσης.

Ἕνιωσα λοιπόν, πώς ἡ ἀποστολή μου ἤταν νά μιλάω στόν κόσμο γιά ἐξομολόγηση, γιά θεία κοινωνία, νά προετοιμάζονται γιά τόν ἀντίχριστο, ἀλλά δέν εἴχα καταλάβει πώς πρώτα ἀπ’ ὄλα πρέπει νά δουλέψω μέ τόν εαὐτόν μου, καί μετά μέ τούς ἄλλους

Τό πρόβλημά μου ὄμως ἤταν πώς δέν μπορούσα νά ἀναπαυθῶ στόν πνευματικό μου, διότι διαφωνούσαμε μέ τό θέμα τῶν ἠλεκτρονικῶν καρτῶν. Τότε, ὑπήρχε θέμα μέ τίς κάρτες, καί ἤθελα μία τελεσίδικη ἀπάντηση ἀπό αὐτόν. Νά πάρουμε ἤ νά μήν πάρουμε; ὅμως ὁ π.Λ. δέν μοῦ ἀπαντούσε, ἀλλά μοῦ ἔλεγε: «Θά δούμε, τί θά πεῖ καί ἡ Ἑκκλησία, μή βιαζόμαστε, καί μέ κατηγορούσε πώς ἤμουν φανατικός. Καί ποιός εἶναι Ἑκκλησία; Ἡ διαχρονική Ἑκκλησία τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ὁ ἴδιος ο Χριστός, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Ἁγιοι Πατέρες, οἱ Οἰκουμενικές σύνοδοι, καί ὄχι κάποιοι ἄσχετοι ἄνθρωποι πού δέν ξέρουν τό Εύαγγέλιο, εἶναι ψευδοποιμένες, καί ἐπειδή ἔχουν ἐπισκοπικό ἀξίωμα, ἀξιώνουν νά κάνουμε ὅτι μᾶς λένε. Καί ἀν ἄγγελος, λέει ὁ μακάριος Παῦλος, σάς εὐαγγελίσει κάτι διαφορετικό ἀπό ὄτι ἐγώ, ἀς εἶναι ἀνάθεμα. Πῶς λοιπόν νά ἐμπιστευθούμε κάποιον πού λέει διαφορετικά ἀπό τό Εὐαγγέλιο; Ἐγώ μία ἀπάντηση περίμενα καί δέν μού τήν δίνανε. Ὁπότε ἄρχισα νά ψάχνω γιά πνευματικό, σέ ὅποιο μέρος καί νά βρισκόμουν. Κάτι μέσα μου ὅμως μοῦ ἔλεγε πώς ὁ πνευματικός πού ψάχνεις, βρίσκετε δίπλα σου. Καί αὐτό ἤταν ἔντονο.

Ἤταν στό μυαλό σας; Την ἀκούγατε

Τήν ἔνιωθα, δέν τήν ἄκουγα. Δίπλα στό σπίτι μου, 3 χιλιόμετρα μακρυά ἤταν τό μετόχιο τῆς Ἱ.Μ. τοῦ Ἁγίου Ὄρους, καί μία Κυριακή, μού εἴπαν γιά αὐτή τήν Ἑκκλησία, καί γιά ἔναν ἱερομόναχο, πώς ἤταν πνευματικός ἄνθρωπος. Τήν ἠμέρα ἐκείνη, μετά τό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας, φεύγοντας, ἄκουσα ἀπό τό μεγάφωνο, πῶς δέν πρέπει νά πάρουμε τίς κάρτες μέ τό 666, καί ὅτι βρισκόμαστε σέ ἐποχές τοῦ Ἀντιχρίστου καί ἄν χρειαστεί θά μαρτυρήσωμε. Μόλις τό ἄκουσα, ἐνθουσιάστηκα, διότι κανείς παπᾶς δέν μιλούσε ἀνοικτά γιά αὐτό τό θέμα, πόσο πιό πολύ ἀπό τό μεγάφωνο!! Εἴπαμε λοιπόν μέ ἕνα φίλο μου (τοῦ ὁποίου ὁ πατέρας του μέ ἀπειλούσε ὅτι θά μέ σκοτώσει, διότι τοῦ εἴχα μιλήση γιά ἐξομολόγηση καί γιά τήν μυστηριακή ζωή, καί ἐπειδή πηγαίναμε στήν Ἑκκλησία, νόμιζε πώς θά πάει γιά μοναχός, καί ὅτι ἐγώ τόν παρέσερνα σέ αὐτό) νά πάμε νά τόν βρούμε καί νά μιλήσουμε γιά αὐτά τά θέματα.

Ὅταν λοιπόν πήγαμε νά τόν βρούμε, ἕνα ἀπόγευμα, μόλις μάς εἴδε, (αὐτό μάς τό εἶπε πολύ ἀργότερα) σκέφτηκε ἀπό μέσα του «νά δύο παιδιά πού θά μπορούσαν νά γίνουν μοναχοί». Τόν ρωτήσαμε ἀν θά μπορούσαμε νά τού μιλήσουμε καί αὐτός μᾶς δέχθηκε μετά χαράς. Ἐν τῷ μεταξύ, χωρίς νά τό γνωρίζω, σέ αὐτόν τόν γέροντα, πήγαινέ ἡ μητέρα μου καί ἐξομολογιόταν, ἀλλά δέν μοῦ εἴχε πεῖ τίποτα γιά αὐτό τό θέμα. Καί μάλιστα τήν βοήθησε πάρα πολύ, νά ξεπεράσει πολλά προβλήματα, ὄπως φυσικά εἴχε βοηθήσει καί βοηθάει ἀκόμα πολύ κόσμο. Ἀφοῦ λοιπόν μᾶς δέχθηκε καί μιλήσαμε πολύ ὥρα, ἐνθουσιάστηκε πού εἴχαμε τέτοιες πνευματικές ἀναζητήσεις, καί τότε τοῦ εἴπα πώς θέλω νά ἐξομολογηθῶ. Δέν μέ εἴχε ἀντιμετωπίσει ἔτσι κανένας ἄνθρωπος ὅπως μέ ἀντιμετώπισε ὁ Γέροντας. Μέ πραότητα, ἐπιείκια, μέ ἀγάπη καί κατανόηση, ὁπότε ἀμέσως τοῦ ζήτησα νά μέ ἀναλάβει πνευματικά, καί νά γίνει ὁ πνευματικός μου.

Τότε ὁ γέροντας ἔμενε στό Ἁγίον Ὄρος;

Ὄχι τότε ἔμενε στό μετόχι ἀκόμα. Καί μαζί του πήγα πρώτη φορά στό Ἅγιον Ὄρος. Ἤταν τότε Νοέμβριος 19 μέ τό παλαιό ἡμερολόγιο. Τότε εἴχα καί τήν πρώτη δαιμονική ἐπίθεση στό Ἅγιον Ὄρος. Τήν πρώτη μέρα ὄλα ἤταν καλά, τήν δεύτερη ἠμέρα, δέν μπορούσα νά σταθώ, ἤθελα νά ἐπιστρέψω στό σπίτι μου, ἔνιωθα μία βαριά κατάθλιψη, καί ἤθελα νά γυρίσω καί πάλι στήν κοπέλα πού σού εἴπα ὅτι ἔκανε γιόγκα. Αὐτή ἀπό μακριά, ἔκανε τίς μαγείες της, καί ἐγώ τότε δέν μπορούσα νά καταλάβω τί γινόταν.

Δέν εἴχατε τελειώσει τήν σχέση μέ τήν κοπέλα;

Ὄχι, ἄν καί προσπαθούσα, δέν εἴχα καταφέρει νά ξεκόψω, καί μάλιστα αὐτή τότε προσπαθούσε πιό πολύ νά μέ τραβήξει κοντά της. Σύν τοῖς ἄλλοις, ἤταν καί παπικιά, καί κάτι πού ξέχασα νά σοῦ πῶ, εἶναι πῶς ὅταν ἤμουν στόν Στρατό, εἴχα κάνει μιά συναυλία μέσα σέ μία παπικιά Ἑκκλησία, διότι ὅπως ξέρεις, μέσα στίς Ἑκκλησίες τους κάνουν διάφορες ἐκδηλώσεις, συναυλίες καί ἄλλα πράγματα. Ἔτσι, εἴχα γνωρίσει ἐκεί τόν μοναχό, ἕνας Φραγκισκανός μοναχός, πολύ καλό παιδί, καί μάλιστα εἴχαμε ἀναπτύξει καί φιλία μεταξύ μας. Ἐπειδή τοῦ ἄρεσε πολύ ἡ μουσική πού παίζαμε, μού εἴχε δώσει τό ἐλεύθερο νά πηγαίνω ὅποτε θέλω καί νά μελετάω στόν χώρο τῆς Ἑκκλησίας, διότι εἴχε πολύ καλή ἀκουστική καί γιά μένα τότε ἤταν πηγή ἐμπνεύσεως γιά νά γράφω καί μουσική. Κάποια μέρα μου ζήτησε νά τόν βοηθήσω σέ μία λειτουργία πού θά ἔκανε σέ μιά φυλακή, καί νά πήγαινα μαζί του.

Ἀλλά ξέρατε τί ἔπρεπε νά κάνατε;

Φυσικά ὄχι, οὔτε κάν ἤξερα ὅτι ἀπαγορεύεται νά συμπροσέυχεσαι μέ αἰρετικούς καί ὅτι αὐτό εἶναι ἡ αἴρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ὅτι σέ βγάζει ἐκτός Ἑκκλησίας καί σωτηρίας, ἀλλά γιά τό θέμα τῆς μουσικῆς, αὐτός ἤθελε ὅταν θά ἔκανε κάποιες προετοιμασίες μέσα στήν λειτουργία του, νά κάλυπτα τήν σιωπή μέ τήν δική μου αὐτοσχέδια μουσική.

Καί πῶς ἤξερε τί θά ἔπαιζες ἐκείνες τίς στιγμές;

Ἐπειδή μέ εἴχε ἀκούσει νά αὐτοσχεδιάζω καί νά δημιουργῶ μουσική ἐπιτόπου, καί τοῦ ἄρεσε πάρα πολύ, ἤθελε νά κάνω τό ἴδιο τίς στιγμές πού στήν δικιά τους λειτουργία τίς κάλυπταν μέ τό ἐκκλησιαστικό ὄργανο.

Αὐτό τό ἔκανα κάμποσες φορές χωρίς νά γνωρίζω ὅτι δέν ἔπρεπε, μέχρι μία φορά, μέ προσκάλεσε καί μοῦ ἔδωσε νά φάγω ἀπό τήν Ὅστια.

Καί δέν ξέρατε ὅτι αὐτό εἶναι κακό;

Ὄχι, τότε δέν γνώριζα ὅτι αὐτό εἶναι ὅτι χειρότερο γιά ἔναν Ὀρθόδοξο, νόμιζα πὼς δέν εἴχαμε διαφορές, πώς οἱ διαφορές ἤταν θέμα ἐγωισμοῦ, καί σκεφτόμουν ὅτι ἤταν τό ἴδιο μέ τήν δική μας Θεία Κοινωνία.

Μάλιστα, ὅταν ὁ ἴδιος κάποια στιγμή ἀφοῦ τόν ρώτησα γιατί δέν γίνεται ἔνωση μέ τούς Ὀρθοδόξους, μοῦ εἴπε δειλά-δειλά:

« Νά, ξέρεις, ἔχουμε κάποιες διαφορές πού προσπαθούν τώρα χρόνια νά τίς λύσουν, ἀλλά δέν εἶναι καί τόσο εὔκολο» Τότε τοῦ ἀπάντησα: « πάτερ μου γιατί δέν εἶναι εὐκολο; ἀς καθίσουν σέ ἕνα τραπέζι μέ εἰλικρίνια καί ἀγάπη ἀς δούν ποιοί ἔχουν τό δίκιο μέ τό μέρος τους, ἀς δούνε τήν ἀλήθεια, πού ἡ ἀλήθεια εἶναι μία, ἀς παραδεχθούν τά λάθη τους καί ἀς γίνει ἡ ἔνωση!!!!» Σάν νά μιλούσε ἕνας Οἰκουμενιστής καί μάλιστα φανατικός!!! Τότε μού εἶπε ὄτι δέν εἶναι τόσο ἀπλό καί ἐγώ τοῦ εἶπα: πάτερ, ἀπλό εἶναι, ἀν εἶναι καλοί ἄνθρωποι καί θέλουν τήν ἀλήθεια, θά τήν ψάξουν, θά τήν βρούν καί θά γίνει ἡ ἔνωση!! Μετά φυσικά πού γνώρισα τόν γέροντα, μού ἐξήγησε τί εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός, ὅτι οἱ παπικοί εἶναι αἰρετικοί, καί ὅτι αὐτοί πρέπει νά μετανοήσουν καί νά γυρίσουν στήν Ἑκκλησία, τήν μία Ἑκκλησία τοῦ Χριστοῦ πού εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη.

Εἴχαμε μείνει στήν ἐπίσκεψή σας στό Ὄρος.

Ναί, τήν δεύτερη μέρα λοιπόν ἤθελα νά φύγω, δέν μπορούσα νά κάτσω, αἰσθανόμουν ὅτι ἤμουν σέ φυλακή, καί μιά βαριά κατάθλιψη πίεζε τήν ψυχή μου. Μού εἴχε δημιουργηθή καί ἡ ἐπιθυμία νά τηλεφωνήσω σέ αὐτήν τή κοπέλα, ὅπως καί ἔκανα, καί ἐνώ τῆς εἴχα πεῖ ὅτι ἤθελα νά χωρίσω μαζί της, τότε τῆς ἔκανα πρόταση γάμου.

Τέλος πάντων, ὁ γέροντας ἤταν αὐτός πού μέ βοήθησε καί ἔκοψα μαζί της, διότι ἐκτός τῶν ἄλλων, τήν μεγάλη διαφορά ἠλικίας, τήν γιόγκα, ἤταν καί τό ὄτι ἤταν παπικιά καί δέν ἤταν δυνατό νά γίνει γάμος μεταξύ Ὀρθοδόξου καί παπικιάς. Τῆς πρότεινα νά γίνει Ὀρθόδοξη ἀλλά αὐτή δέν δεχόταν. Μόνο ὅταν εἴδε ὅτι μέ ἔχανε, μοῦ εἶπε: « ἄν θά γίνω ὀρθόδοξη θά μέ παντρευτεῖς;» καί τότε τῆς ἀπάντησα: « Ὀρθόδοξη θά γίνεις γιά νά σώσεις τήν ψυχή σου καί ὄχι γιά μένα.» Φυσικά ὁ γέροντας μοῦ ἐξήγησε καί γιά τήν γιόγκα, ὅτι εἶναι κάτι σατανικό, καί ὅτι εἶναι μέρος εἰδωλολατρικῆς ἤ μάλλον σατανικῆς θρησκείας. Ἀργότερα, καί ἐγώ ὁ ἴδιος κατάλαβα ὅτι ἡ γιόγκα δέν εἶναι ἀπλή καί ἀθώα μέθοδος χαλάρωσης, δέν εἶναι τρόπος ἀποβολῆς τοῦ ἄγχους, δέν εἶναι μέθοδος σωματικῆς εὐεξίας, ὅπως διαφημίζεται, ἀλλά στάδιο τοῦ ἰνδου­ιστικοῦ διαλογισμοῦ πού συνδέεται μέ τήν ἀντιχριστιανική θεωρία τῆς με­τεμψυχώσεως.Ἡ Γιόγκα, ἐτυμολογικά προέρχεται ἀπό τό σανσκριτικό yuj πού σημαίνει «σύζευξη» καί ἀπορρόφηση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό ἀπρόσωπο πανθεϊστικό Ἀπόλυτο τοῦ Ἰνδουισμοῦ καί τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν.

Στίς διάφορες σχολές Γιόγκα διαπιστώνουμε τήν ἄμεση ἐξάρτηση τῶν ἀσκουμένων ἀπό ἰνδουιστή δάσκαλο (γκουρού) πού τούς καθοδηγεῖ καί τούς ἀλλάζει τό ὀρθόδοξο χριστιανικό τους ὄνομα. Αὐτό δέν εἶναι ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ; Στήν πνευματική ζωή τά πάντα διέπονται ἀπό Πνεύμα. Τώρα, τό πνεύμα θά εἶναι ἡ τό Ἁγίο Πνεύμα, ἡ τό πνεύμα τῆς πλάνης, τοῦ διαβόλου. Καί φυσικά ἡ Γίογκα δέν ἔχει πνεύμα Ἅγιο ἄλλά δαιμονικό. Οἱ διάφορες τεχνικές τῆς Γιόγκα δέν ἔχουν σχέση μέ τήν ἐπιστήμη, ἀντίθετα ἔχουν τά χαρακτηρηστικά τῆς μαγείας. Ἡ ἐνασχόληση μέ αὐτήν κρύβει ψυχικούς καί σωματικούς κινδύνους. Ἡ «Νέα Ἐποχή τοῦ Ὑδροχόου» πού πολεμᾶ τήν Μίαν, Ἁγίαν Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἑκκλησίαν, τήν Ὀρθοδοξία μας, κατακλύζει τήν χώρα μας καί γενικά τήν Εὐρώπη μέ τήν προβολή τῆς Γιόγκα γιά νά παραπλανήσει μέ τό δαιμονικό δόγμα πώς οἱ θρησκείες εἶναι ἴδιοι δρόμοι πού ὁδηγοῦν στόν ἴδιο σκοπό. Πρέπει ἡ Ἑκκλησία νά καλέσει τούς Ὀρθοδόξους χριστιανούς καί κυρίως τούς νέους, νά ἀντισταθούν στά ἰδεολογικά προστάγματα τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων, νά συνδεθοῦν μέ τήν ἐνορία τούς καί τά Ὀρθόδοξα μοναστήρια πού εἶναι οἱ πνευματικοί πνεύμονες τῆς Ὀρθοδοξίαςμας, γιά νά γνωρίσουν τήν Ὀρθόδοξη ἄσκηση καί πνευματικότητα. (συνεχιζεται)

επιμέλεια www.proskynitis.blogspot.com