...και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών(Αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Συνήθως ό άνθρωπος άμαρτάνει, παραβαί­νει το νόμο Σου, καί μετά το συνειδητο­ποιεί,Πατέρα μας.Κι Εσύ δε συγχω­ρείς όλες τίς αμαρτίες μας, αν εμείς δε συγχωρήσουμε εκείνους πού μας αδι­κούν. "Επλασες το σύμπαν καί όρισες μέτρο καί τάξη. Πώς θα μπορούσε να διατηρηθεί αύτη ή ισορ­ροπία στο σύμπαν αν Εσύ έχεις ένα μέτρο προς εμάς καί μεΐς έχουμε ένα άλλο μέτρο προς τον πλη­σίον μας; "Αν Εσύ μας δίνεις ψωμί κι έμείς ρίχνου­με πέτρες στο διπλανό μας;Άν Εσύ συγχωρείς τίς αμαρτίες μας κι εμείς κρεμάμε τους αδελφούς μας για τίς δικές τους; Πώς θα μπορούσε να διατηρηθεί έτσι ή τάξη κι ή ισορροπία στο σύμπαν, δίκαιε Πατέρα μας;

'Αλλά να, πού Εσύ συγχωρείς περισσότερο άπ' όσο μπορούμε εμείς να συγχωρήσουμε τον αδελφό μας. Μολύνουμε τη γη μέρα νύχτα με τα εγκλήμα­τα μας, ενώ Εσύ μας υποδέχεσαι κάθε πρωί με το ακοίμητο μάτι του ήλιου Σου, κάθε νύχτα μας απο­δείχνεις το έλεος καί τη συγχωρητικότητά Σου με τα άστρα, αυτούς τους φωτεινούς φρουρούς των πυλών της βασιλείας Σου, ουράνιε Βασιλιά, Πάτερα μας!

Μας κάνεις κάθε μέρα να ντρεπόμαστε, Πανεύσπλαχνε Κύριε! Εκεί πού μας αξίζει τιμωρία, Εσύ μας στέλνεις το έλεος Σου. Εκεί πού περιμένουμε τίς βροντές Σου, Εσύ μας χαρίζεις ένα γαλήνιο βράδυ. Ενώ περιμένουμε σκοτάδι, Εσύ μας γεμί­ζεις με το φως ήλιου. Παραβλέπεις πάντα τίς αμαρ­τίες μας· δείχνεις πάντα τη μεγαλοσύνη Σου, την ήρεμη ανοχή Σου.

Αλίμονο στον ανόητο εκείνο πού νομίζει πώς θα Σέ προσβάλει με κάποια βλάσφημη λέξη. Μοιάζει με το παιδί πού πετάει με θυμό έναν κόκκο άμμου στη θάλασσα για να τη μετακινήσει ολόκληρη. Ή θάλασσα το μόνο πού κάνει, είναι να αντιδράσει με λίγους κύκλους στην επιφάνεια, αποκαλύπτοντας έτσι την αδυναμία της αγρίας διάθεσης μπροστά στην απύθμενη δύναμη του ωκεανού.

Οι αμαρτίες μας είναι όλες κοινές. Ειμαστε όλοι υπεύθυνοι για τίς αμαρτίες όλων. Γι αυτό καί δεν υπάρχουν στη γη απόλυτα δίκαιοι άνθρωποι. "Ολοι οί δίκαιοι πρέπει να έχουν κάποια ευθύνη για τίς αμαρτίες των αμαρτωλών. Είναι αδύνατο να γίνει κανείς τέλειος, απόλυτα δίκαιος, άψογος. Δεν υπάρχει ούτε ένας δίκαιος πού να μην κουβαλάει στην πλάτη του τουλάχιστο έναν αμαρτωλό. Άλλα βοήθησε με να κατανοήσω, Κύριε· πώς γίνεται, όσο περισσότερο κουβαλάει ό δίκαιος άνθρωπος τίς αμαρτίες των αμαρτωλών, τόσο πιο δίκαιος να γίνεται;
 Ουράνιε Πατέρα μας, Εσύ πού από το πρωί ως το βράδυ στέλνεις σ' όλα τα παιδιά σου τον επιούσιο άρτο καί δέχεσαι τίς αμαρτίες τους για άντίδοση, ελάφρυνε το φορτίο των δικαίων καί φώτισε το σκό­τος των αμαρτωλών

Ή γη έχει γεμίσει από αμαρτίες, αλλά κι από προσευχές. "Εχει γεμίσει από τίς προσευχές των δικαίων κι από την απελπισία των αμαρτωλών. Από την απελπισία δεν ξεκινάει ή προσευχή;

Εσύ θα είσαι ό Νικητής. Ή βασιλεία Σου θα θεμελιωθεί στίς προσευχές τών δικαίων. Το θέλημα Σου θα γίνει νόμος για τους ανθρώπους, όπως είναι νόμος καί για τους αγγέλους.

Εΐναι δυνατό λοιπόν ό Πατέρας μας να διστάσει να συγχωρήσει τίς αμαρτίες των θνητών καί να τους δώσει έτσι παράδειγμα συγχωρητικότητας κι ελέ­ους;

Από το βιβλίο ''Πάτερ Ημών''εκδ.Πέτρου Μπότση