Η Αικατερίνη Λύτρα είναι μια από τις πιο άγνωστες προσωπικότητες μεταξύ εκείνων που διαδραμάτισαν έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην διακονία του θελήματος και της αποστολής των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης. Ο προσεκτικός μελετητής των Πηγών ωστόσ ο, θα βρει σημαντικές αναφορές στην βιβλιογραφία για εκείνη. Παρακάτω έχουμε συγκεντρώσει αυτές τις αναφορές, που προέρχονται κατά κύριο λόγο από τα πιο επίσημα και υπεύθυνα πρόσωπα και τους φορείς που σχετίστηκαν με την Ιερά υπόθεση των Καρυών της Λέσβου και της αποκαλύψεως των νεοφανών Αγίων.
Βιβλίο:
«ΣΗΜΕΙΟΝ ΜΕΓΑ»Τα θαύματα των Αγίων της Θερμής Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης
του Φωτίου Κόντογλου.
Εκδόσεις Αστήρ (νυν εκδόσεις Παπαδημητρίου).
Αθήνα, 1962. (ημ/νία 1ης εκδόσεως του βιβλίου)
- Στη σελίδα 39: Στο κεφάλαιο όπου ο Φ. Κόντογλου εκθέτει τον τρόπο με τον οποίο κατά το έτος 1960 πληροφορήθηκε για τα θαυμαστά γεγονότα της Θερμής Λέσβου αναφέρει τους σπουδαιότερους από τους, ευλαβείς και αξιόπιστους κατ’ αυτόν, αυτόπτες μάρτυρες των θαυμάτων και εκείνους που αξιώθηκαν να δουν και να βιώσουν οι ίδιοι όνειρα ή οράματα. Μία εκ των 20 προσώπων που ονομαστικά αναφέρονται είναι και η Αικατερίνη Λύτρα.
- Στη σελίδα 126: Αναφέρεται η παραγγελία που εδόθη σε όνειρο στην Μαρία Μπαλαμπάνη, κάτοικο Παμφίλων, να πει στον Παναγιώτη Λύτρα (σύζυγο της Αικατερίνης Λύτρα) να ανέβει να προσκυνήσει στις Καρυές και θα γιατρευτεί, κάτι το οποίο εκείνος έκανε (τον Μάιο του 1960) και πράγματι θεραπεύτηκε. Το γεγονός αυτό αναφέρεται και στο 1ο βιβλίο της Αικατερίνης Λύτρα «Η εν Χριστώ θαυμαστή μεταμόρφωσις» ως η πρώτη επίσκεψη της χάριτος του Αγίου Ραφαήλ στην οικογένειά της και ως αφετηρία των μετέπειτα θαυμαστών γεγονότων.
- Στη σελίδα 131: Αναφέρεται ο κ. Παναγιώτης Λύτρας να δίνει χρήματα για τις ανασκαφές, την ημέρα που τελείωσαν τα χρήματα και μετά από λίγες μέρες να ξαναδίνει.
- Στις σελίδες 150-151: Η ίδια η Αικατερίνη Λύτρα διηγείται περιληπτικά τις πρώτες θαυμαστές πνευματικές της εμπειρίες, που οδήγησαν στην μεταστροφή της από κοσμική και κάπως ματαιόδοξη γυναίκα σε πιστή και ταπεινή χριστιανή, γεγονότα που άφησαν έκπληκτους τους συγχωριανούς της. Τα γεγονότα αυτά, τα οποία, αργότερα, με την επιμέλεια του Φ. Κόντογλου συγκεντρώθηκαν και καταγράφτηκαν, απετέλεσαν το θέμα του 1ου βιβλίου της Αικατερίνης Λύτρα με τίτλο «Η εν Χριστώ θαυμαστή μεταμόρφωσις». Επισημαίνει, επίσης, στο σημείο αυτό, ο κ. Κόντογλου και το γεγονός ότι η οικογένεια της Αικ. Λύτρα ήταν τότε αρκετά εύπορη, κάτι το οποίο ήταν πανθομολογούμενο την εποχή εκείνη.
- Στη σελίδα 168: Στο κεφάλαιο «Φοβερά και εξαίσια», ο Φ. Κόντογλου συνεχίζει να εξιστορεί περιληπτικά το θαύμα της εν Χριστώ ψυχικής μεταμορφώσεως της Αικ. Λύτρα, που είχε αναστατώσει τα Πάμφιλα, αναφέροντας και ότι ο Άγιος Ραφαήλ της έδωσε εντολή να ενδυθεί σεμνά, να χαρίσει στους φτωχούς τα πολυτελή φορέματά της και να δώσει τα πρώτα χρήματα για να χτιστεί το Μοναστήρι Του. Επίσης, της έδωσε εντολή να επισκεφθεί ορισμένους πλουσίους της Μυτιλήνης αναφέροντάς τους το μήνυμά Του να δώσουν χρήματα για την ανέγερση της Μονής Του. (Στα βιβλία της Αικατερίνης Λύτρα, επεξηγείται από τον Άγιο Ραφαήλ ότι ένας από τους λόγους που επέλεξε την Αικατερίνη Λύτρα για την εν Χριστώ αποστολή της, ότι επειδή ήταν πολύ ευκατάστατη όλοι θα πίστευαν στην ανιδιοτέλεια και καθαρότητα των κινήτρων της όταν θα έκανε έρανο υπέρ της ανεγέρσεως της Μονής). Αναφέρονται και μερικές από τις αποκαλύψεις που έκανε ο Άγιος Ραφαήλ στην Αικ. Λύτρα, όπως το ότι οι Καρυές είναι δεύτερος Γολγοθάς, διότι έχει ποτιστεί με αίμα πολλών μαρτύρων και ότι στη Μονή Του πολλοί θα θεραπευτούν και ότι πολλοί άπιστοι θα πιστέψουν.
- Στη σελίδα 212: Ο Φ. Κόντογλου αναφέρει τους μέχρι τότε θεραπευμένους από ασθένειες με την μεσιτεία των Αγίων Ραφαήλ και Νικολάου και αναφέρει για μια ακόμη φορά μεταξύ τους τον σύζυγο της Αικατερίνης Λύτρα, Παναγιώτη.
«ΜΥΡΤΙΕΣ ΚΑΙ ΔΑΦΝΕΣ» στους Αγίους της Λέσβου,
του Γεωργίου Π. Σωτηρίου.
Έκδοσις Ι. Μητροπόλεως Μυτιλήνης.
Μυτιλήνη, 1995.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: Ο Γεώργιος Σωτηρίου υπήρξε θεολόγος καθηγητής, Δ/ντής της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Μυτιλήνης, Ιεροκήρυκας της Ι. Μητρόπολης Μυτιλήνης Λέσβου, υπεύθυνος για μισό αιώνα της έκδοσης του περιοδικού αυτής «ΠΟΙΜΗΝ» (το οποίο επί της εποχής του είχε βραβευτεί) και συγγραφέας 58 βιβλίων. Από τον Οικουμ. Πατριάρχη Δημήτριο του είχε απονεμηθεί το οφφίκιο του «Άρχοντα Διδασκάλου». Εκοιμήθη το 2011, σε ηλικία 90 ετών, με πλήρη διαύγεια πνεύματος. Χαρακτηρίζεται από όλους ως άνθρωπος με θεολογική παιδεία και εκκλησιαστικό φρόνημα, αλλά και ως ένας από τους αγωνιστές για την εδραίωση της ιερής υποθέσεως των Καρυών της Λέσβου.
Το βιβλίο αυτό, του Γεωργίου Σωτηρίου, που είναι έκδοσις της ίδιας της Μητρόπολης Μυτιλήνης, γράφεται αρκετά μετά τα γεγονότα της ευρέσεως των Αγίων και της ανεγέρσεως της Μονής Τους στη Θερμή και αποτελεί έτσι καταστάλαγμα της σκέψεως του πολύ υπεύθυνου και σοβαρού αυτού θεολόγου που υπηρέτησε στην πιο καίρια θέση καταγραφής των γεγονότων και γι’ αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό ως προς την μαρτυρία του.
- σελ. 58: Ο Παναγιώτης Λύτρας αναφέρεται ως Ταμίας της Ερανικής Επιτροπής ανεγέρσεως του Ιερού Ναού του Αγίου Ραφαήλ που συγκροτήθηκε με απόφαση του Μητροπ. Μυτιλήνης το 1962.
- σελ. 70: Κατά την παράθεση του έργου το οποίον επιτέλεσε η επιτροπή ανεγέρσεως της Μονής του Αγίου Ραφαήλ επαναλαμβάνεται η πληροφορία ότι ο σύζυγος της Αικ. Λύτρα Παναγιώτης ανήκε στην επιτροπή.
- σελ. 71: Αναφέρεται ο Παν. Λύτρας ως δωρητής του δαπέδου του Ιερού Ναού με το ποσό των 60.000 δρχ ως δωρεά της οικογενείας του. Επίσης, αναφέρεται ότι ο Τάφος του Αγίου Ραφαήλ έγινε με δαπάνη της Αικατερίνης Λύτρα.
- σελ. 71: Αναφέρεται ότι ο μαρμάρινος Τάφος του Αγίου Ραφαήλ (που βρίσκεται μέσα στον κεντρικό Ναό της Μονής του Αγίου Ραφαήλ της Θερμής) -ο οποίος, απ’ ότι αναφέρεται, ήταν υπό κατασκευή το Δεκέμβριο του 1966- είναι δωρεά της Αικατερίνης Λύτρα.
- σελ. 194: Στο κεφάλαιο περί βιβλίων αναφερομένων εις Αγίους της Λέσβου περιλαμβάνει ο Γ. Σωτηρίου και τα 6 βιβλία της Αικατερίνης Λύτρα με πλήρεις βιβλιογραφικές αναφορές.
«Τα εγκαίνια του Ναού της Ιεράς Μονής ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ εις Καρυάς Θερμής Λέσβου(6 Ιουλίου 1969)»
του Μητροπολίτου Μυτιλήνης Ιακώβου Β´
Μυτιλήνη 1969.
Λίγα λόγια για τον Μητροπολίτη Μυτιλήνης Ιάκωβο (Β´): Γεννήθηκε στις Κυδωνίες (Αϊβαλί) Μ. Ασίας στις 7-5-1907. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Ευάγγελος Κλεομβρότου. Ο ιερέας πατέρας του πέθανε από τις κακουχίες κατά τη μικρασιατική καταστροφή. Η οικογένειά του κατέφυγε στην Μυτιλήνη, όπου ο ορφανός έφηβος φοίτησε στο γυμνάσιο και κατόπιν σπούδασε στην Αθήνα, στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου απεφοίτησε αριστούχος το 1930 και προσελήφθη αμέσως ως γραμματέας στην Μητρόπολη Μυτιλήνης. Εκεί, υπηρέτησε πάνω από 7 χρόνια, κηρύττοντας, κατηχώντας και ασχολούμενος με ιστορικές και αρχαιολογικές έρευνες (μεταξύ των άλλων έκαμε ανασκαφές και βρήκε το 1935 τον τάφο και τα οστά του Αγίου Γρηγορίου επισκόπου Άσσου), πέρα από τα τυπικά διοικητικά του καθήκοντα. Από το 1933, που άρχισε να εκδίδεται το περιοδικό «Ο ΠΟΙΜΗΝ», αυτός το διηύθυνε. Τον Οκτώβριο του 1937 κείρεται μοναχός της Μονής Λειμώνος (της Μητρόπολης Μηθύμνης Λέσβου) και σύντομα χειροτονείται πρεσβύτερος και χειροθετείται πρωτοσύγκελλος στη Μητρόπολη Μυτιλήνης, υπηρετώντας από τη θέση αυτή επί 8ετία. Τον Οκτώβριο του 1945 εκλέγεται Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης, όπου και αγωνίζεται με σθένος να αναμορφώσει πνευματικά τον τόπο και να ανακουφίσει τις τεράστιες υλικές ανάγκες του ποιμνίου του, ενώ αντιμετωπίζει και την κομμουνιστική ανταρσία επί τριετία (1946-9), αναλαμβάνοντας αξιοσημείωτη εθνική δράση, συλλαμβανόμενος μάλιστα λόγω αυτής τρεις φορές από τους αντάρτες. Η ανέγερση 40 εκκλησιών και η επισκευή αρκετών άλλων, τα πολλά κοινωφελή έργα του, η ίδρυσις βιβλιοθήκης, οικοτροφείου, νοσοκομείου, νοσηλευτηρίων και ιατρείων, η ύδρευσις της πόλεως Σιατίστης, οι πυκνές διανομές τροφίμων και ιματισμού σε απόρους ήταν κάποιες από τις αξιοσημείωτες δράσεις του. Στις 25-6-1958 εξελέγη Μητροπολίτης Μυτιλήνης και ήδη από του επομένου έτους αξιώθηκε επί της ποιμαντορίας του να καταστεί μέτοχος και αυτόπτης μάρτυς των ιερών γεγονότων της αποκαλύψεως των αγίων λειψάνων των νεομαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης. Ανέλαβε με υπευθυνότητα την πνευματική επιστασία και διοικητική οργάνωση της υποθέσεως αυτής και έγινε πρωτοστάτης και κτίτωρ της μεγαλοπρεπούς γυναικείας Ιεράς Μονής των νεοφανέντων Αγίων. Η ακάματη δραστηριότητά του στην Μητρόπολη Μυτιλήνης περιέλαβε την ίδρυση γηροκομείου, οικοτροφείου, εκκλησιαστικών παιδικών συσσιτίων κ.α. Επίσης, έκτισε το Μητρέλειον πτωχοκομείον και τα γηροκομεία Αγιάσου και Πλωμαρίου, διοικώντας εν συνόλω πάνω από 30 ιδρύματα. Κατέβαλε ιδιαίτερη μέριμνα για την συντήρηση και προβολή των βυζαντινών αρχαιοτήτων, τη συμπλήρωση του Αγιολογίου της Λέσβου και την τιμή των νεοφανέντων Αγίων και συν τοις άλλοις συνέγραψε πολυάριθμες ιστορικές μελέτες. Εκοιμήθη στις 16/6/1987, σε ηλικία 80 ετών.
Το βιβλίο αυτό του Μητροπολίτου Ιακώβου που είναι εκδοθέν υπό της Ιεράς Μονής του Αγίου Ραφαήλ και διατίθεται υπέρ αυτής και προλογίζεται υπό της μακαριστής Ηγουμένης της Μονής Ευγενίας Κλειδαρά, (εκτός από την πολύ σπουδαία πληροφορία ότι οι ιδρυτές της Μονής είναι ο Μητροπολίτης Μυτιλήνης Ιάκωβος (Κλεομβρότου) και ο Φώτιος Κόντογλου (λόγω της μεγάλης συνεισφοράς του με τη συγγραφή του βιβλίου «Σημείον Μέγα»)) κάνει τις εξής αναφορές στην Αικατερίνη Λύτρα και την οικογένειά της:
- σελ. 10: Ο Παναγιώτης Λύτρας αναφέρεται (με επάγγελμα κτηματίας) ως Ταμίας της Επιτροπής Ανεγέρσεως της Ιεράς Μονής του Αγίου Ραφαήλ.
- σελ. 11: Η Αικατερίνη Λύτρα και ο σύζυγός της Παναγιώτης Λύτρας αναφέρονται στην λίστα των δώδεκα (12) μεγάλων ευεργετών της Ι. Μονής.
- σελ. 13: Ο Απόστολος Λύτρας (γιός της Αικατερίνης Λύτρα) αναφέρεται στη λίστα των ευεργετών (δωρητών) της Μονής.
Βιβλίο:«Ο Άγιος Ραφαήλ και η Ιερά Μονή των Καρυών εις την Μυτιλήνη».
Εκδίδεται δαπάνη της Ιεράς Μονής.
Μητροπολίτου Μυτιλήνης Ιακώβου (Β').
Μυτιλήνη 1968.
- σελ. 14: Περιγράφοντας ο συγγραφέας τη συνεχιζόμενη συρροή θαυματουργικών ιάσεων, αναφέρει το πλήθος των επιστολών από τους θεραπευθέντες υπό του Αγίου Ραφαήλ που περιγράφουν τα θαύματα που έζησαν. Και επισημαίνει πως οι επιστολές αποστέλλονταν είτε προς τον μητροπολίτη, είτε προς την ηγουμένη της μονής, είτε προς την Αικατερίνη Λύτρα, είτε τον Άγγελο Ράλλη και εις μέλη της επιτροπής ανεγέρσεως. Η αναφορά αυτή είναι σημαντική, διότι καταδεικνύει τον ιδιαίτερο ρόλο που διαδραμάτιζε η Αικατερίνη Λύτρα, ώστε να γίνεται αποδέκτης των επιστολών των πιστών. Ο ρόλος αυτός, προφανώς, σχετίζεται με όλα τα θαυμαστά που της συνέβησαν και που συγκέντρωσε σε ιδιαίτερο βιβλίο ο Φ. Κόντογλου (βλ. «θαυμαστή εν Χριστώ μεταμόρφωσις της Αικατερίνης Λύτρα»), το οποίο και γνωρίζουμε ότι έφτασε στα πέρατα του κόσμου και έγινε σημαντική πηγή εσόδων και δωρεών για να κτισθεί η Ιερά Μονή των Καρυών Λέσβου.
- σελ. 37: Στο παράρτημα των φωτογραφιών που βρίσκεται στο τέλος του βιβλίου, μεταξύ των (συνολικά 18) φωτογραφιών που παρατίθενται, βρίσκεται και μία φωτογραφία με επεξηγηματική λεζάντα: «Ο σεβασμ. Μητροπολίτης Μυτιλήνης κ. Ιάκωβος μετά του Παν. Λύτρα, της συζύγου αυτού Αικατερίνης και του Αγγέλου Ράλλη». Είναι σημαντικό, που σε ένα τόσο μικρό βιβλίο, και μεταξύ των ολιγάριθμων φωτογραφιών, παρατίθεται η ανωτέρω φωτογραφία εις την οικία της Αικατερίνης Λύτρα. Διότι αναδεικνύει για άλλη μια φορά τον σπουδαίο ρόλο που είχε αναλάβει η Αικατερίνη Λύτρα και η οικογένειά της στην ιερά υπόθεση του Αγίου Ραφαήλ, αλλά και τον σεβασμό του Μητροπολίτη προς την Αικατερίνη Λύτρα και τον σύζυγό της, ώστε να επισκέπτεται την οικία τους και όχι μόνο να τους δέχεται στην Ι. Μητρόπολη, ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις. Τέτοιες φωτογραφίες υπάρχουν και άλλες που δεικνύουν ότι ο Μητροπολίτης επανειλημμένως επισκέφθηκε την οικία του Παναγιώτου και Αικατερίνης Λύτρα.
Ένα χρονικό της ευρέσεως των ιερών λειψάνων των Αγίων»
Βασιλικής Ράλλη.Εκδόσεις Ακρίτας, 1998. (*)
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα: Η Βασιλική Ράλλη καταγόταν από το Μοσχονήσι της Μικράς Ασίας. Ο πατέρας της Νικόλαος Μαραγκός, κατά την Μικρασιατική Καταστροφή, έμεινε αιχμάλωτος στους Τούρκους και χάθηκε, ενώ η μητέρα της Αγγελική ήρθε προσφυγοπούλα στη Λέσβο, διαφεύγοντας ως εκ θαύματος τη σφαγή. Στη Θερμή της Λέσβου, λίγους μήνες αργότερα, γεννήθηκε η Βασιλική, η οποία μεγαλώνοντας απεφοίτησε από το Ανώτερο Παρθεναγωγείο και τη Γαλλική Σχολή της Μυτιλήνης και παντρεύτηκε τον Άγγελο Ράλλη, από το χωριό Πέτρα της Λέσβου. Το 1959, η Βασιλική, μαζί με το σύζυγό της Άγγελο Ράλλη πραγματοποίησε το τάμα της μητέρας της να κτίσει εκκλησάκι των Γενεθλίων της Θεοτόκου στο κτήμα που της είχε δοθεί ως προσφυγικός κλήρος. Κι’ όμως, αυτό το κτήμα, στον λόφο των Καρυών της Λέσβου, περιελάμβανε την περιοχή όπου είχαν μαρτυρήσει οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη. Και από τη στιγμή που χτίστηκε το μικρό εκκλησάκι – τάμα προς την Παναγία στο κτήμα της Βασιλικής και του Άγγελου Ράλλη, από τότε ξεκίνησε η θαυμαστή ιστορία των ενυπνίων, των οραμάτων και εν γένει των θαυμαστών περιστατικών που οδήγησαν στην ανεύρεση των Ιερών Λειψάνων των Αγίων Μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης και στην ανέγερση της Ιεράς Μονής των Καρυών. Η Βασιλική Ράλλη και ο σύζυγός της ήταν πρωτοστάτες και πρωταγωνιστές στην ιερά αυτή υπόθεση, καθώς με πολλή πίστη και αγάπη αγκάλιασαν τους νεοφανείς Αγίους και προσπάθησαν με όλες τους τις δυνάμεις να εφαρμόσουν το θέλημά τους, έχοντας την εποπτεία και την ευθύνη όλων των εργασιών και υφιστάμενοι ενίοτε και τις συνέπειες για τις κατά Θεόν ενέργειές τους. Η Βασιλική Ράλλη είναι σημαντικότατη και αυθεντικότατη πηγή πληροφοριών, καθώς είναι ο κυριότερος αυτόπτης και αξιόπιστος μάρτυς των ιερών γεγονότων και ταυτόχρονα ήταν και αποδέκτης, διά ενυπνίων, πολλών αποκαλύψεων εκ μέρους των Αγίων, που συνετέλεσαν στην πρόοδο και επιτυχία των εργασιών των εκσκαφών και στην συμπλήρωση και εμβάθυνση των γνώσεων των πιστών για τους νεοφανέντες Αγίους. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια η Βασιλική Ράλλη έχει ένα αξιόλογο συγγραφικό έργο που περιλαμβάνει τα έργα: «Πατρίδα αξέχαστη Μικρά Ασία», «Πηνελόπη», «Το προσφυγόπουλο», «Μυρτώ της Μικρασίας», «Ο Γολγοθάς του Ελληνισμού της Ανατολής», «Μνήμες από τη Μικρά Ασία», «Ψυχής αντίλαλοι», «Η εύρεσις της εικόνας του Αποστόλου Φιλίππου», «Νεοφανείς Άγιοι της Λέσβου» κ.α.
(*): Σήμερα το βιβλίο αυτό κυκλοφορεί ως: "ΚΑΡΥΕΣ Ο ΛΟΦΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ. Χρονικό αποκαλύψεως των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης. Εκδόσεις Άθως, 2014.
Επειδή η Αικατερίνη Λύτρα και ο σύζυγός της δεν ήταν παρόντες στις πρώτες φάσεις των ανασκαφών και των ανευρέσεων των λειψάνων των Αγίων, δεν αναφέρονται πολλάκις στο βιβλίο της Βασιλικής Ράλλη. Όμως, γίνονται οι εξής δύο σημαντικές αναφορές:
- σελ. 268: Αναφέρεται ως ταμίας της ερανικής επιτροπής ανεγέρσεως ο Παναγιώτης Λύτρας, σύζυγος της Αικατερίνης Λύτρα, κάτι που είναι ομόφωνη μαρτυρία σε όλες τις πηγές.
- σελ. 270: Αναφέρεται ότι η Αικατερίνη Λύτρα, έκανε έρανο, με την άδεια του Μητροπολίτη Ιακώβου Κλεομβρότου, ο οποίος έρανος συνετέλεσε πολύ στην ανέγερση των πρώτων κτηρίων του μοναστηριού. Αυτή η πληροφορία περιλαμβάνεται και στα βιβλία της Αικατερίνης Λύτρα, αλλά αποτελεί άλλη μία επιβεβαίωση της Αικατερίνης Λύτρα η αναφορά της Βασιλικής Ράλλη στα γεγονότα αυτά.
Γεωργίου Β. Μυσίρη.Έκδοση ΙΗ´ (Αυτοέκδοση) Αθήνα, 1999.
Λίγα λόγια για το συγγραφέα: Ο Γεώργιος Μυσίρης γεννήθηκε στα Κρέστενα του νομού Ηλείας το έτος 1926. Τον πατέρα του τον έλεγαν Βασίλειο και την μητέρα του Σοφία. Είχε 2 αδέλφια. Τον Γιάννη, πιλότο της Ολυμπιακής αεροπορίας, και τη Σοφία. Έβγαλε το 6τάξιο γυμνάσιο στα Κρέστενα και ήρθε στην Αθήνα, συνεχίζοντας τις σπουδές του. Ήταν γνώστης της Αγγλικής γλώσσας, κάτι που τον βοήθησε να δουλέψει σε όλη του την ζωή, ως επιθεωρητής της Πυροσβεστικής στην Αμερικάνικη Βάση του Ελληνικού αεροδρομίου. Παντρεύτηκε την Ευανθία και έζησαν στον Χολαργό και τα τελευταία τους χρόνια έζησαν στη Σάμο, καταγωγή της συζύγου του. Ήταν άτεκνος. Η γυναίκα του δοκιμάστηκε από εγκεφαλικό και έμεινε κατάκοιτη 10 χρόνια. Και εκείνος αρρώστησε από διάφορες ασθένειες, οι οποίες όμως έγιναν αφορμή να γνωρίσει τον Άγιο Ραφαήλ και την ιαματική Του χάρη και να θερμανθεί πνευματικά. Γι’ αυτό, πάντα δόξαζε τον Θεό και τον Άγιο Ραφαήλ για τη ζωή του και εύρισκε παρηγοριά. Προσπάθησε μέχρι το τέλος της ζωής του να διαδώσει τη διδασκαλία του Αγίου Ραφαήλ σε όποιον άνθρωπο γνώριζε ή επεδίωκε να γνωρίσει, είτε με τον προφορικό λόγο είτε μέσα από επιστολές. Για το λόγο αυτό συνέγραψε και το βιβλίο "Γενηθήτω το θέλημά σου", το οποίο απετέλεσε καταγραφή των βιωμάτων της θείας χάριτος που ηξιώθη να ζήσει με τις πρεσβείες του Αγίου Ραφαήλ και εξεδόθη σε πολλές χιλιάδες αντίτυπα τα οποία διένειμε δωρεάν. (Το βιβλίο αυτό του Γ. Μυσίρη συμπεριέλαβε στη βιβλιογραφία τη σχετική με τους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη ο Γεώργιος Π. Σωτηρίου στο βιβλίο του "Μυρτιές και Δάφνες" που αναφέρουμε ανωτέρω). Ο Γ. Μυσίρης απεβίωσε την 1η Νοεμβρίου 2013, σε ηλικία 87 ετών και ενάμισι χρόνο μετά απεβίωσε και η σύζυγός του.
- σελ. 18-19: Ο συγγραφέας αναφέρει πως έχοντας μια ασθένεια πάρα πολύ σοβαρή και έχοντας επισκεφθεί την Μυτιλήνη για να προσκυνήσει τους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη (αυτό συνέβη το 1968, διότι όπως αναφέρεται στην σελ. 15 του βιβλίου του, ήταν 42 ετών) άκουσε πρώτη φορά για την Αικατερίνη Λύτρα στο ξενοδοχείο που διέμενε τα εξής: Ότι ήταν κάποια γυναίκα από το χωριό των Παμφίλων της Μυτιλήνης που μιλούσε και καταλάβαινε Αγγλικά με θαύμα του Αγίου Ραφαήλ, ενώ δεν είχε ξανακούσει αυτή τη γλώσσα και είχε γραμματικές γνώσεις Δημοτικού Σχολείου. Ότι αγιογραφούσε την εικόνα του Αγίου Ραφαήλ πάλι με θαύμα του Αγίου, ενώ ούτε ταλέντο είχε ζωγραφικής ή αγιογραφίας, ούτε από κανένα εδιδάχθηκε. Ότι μετεβίβαζε μηνύματα και παραγγελίες του Αγίου Ραφαήλ σχετικές με τις εργασίες ανεγέρσεως της εκκλησίας Του, καθ’ υπαγόρευσιν του Αγίου, αφού πρώτον ανεκαινίσθη ψυχικώς τη ενεργεία του Αγίου και από κοσμική γυναίκα που ήταν, τώρα είχε μεταμορφωθεί σε ένα είδος μοναχής κατ’ οίκον.
Ότι όλα αυτά άρχισαν αφού πρώτον ιάθη με θαύμα του Αγίου ο σύζυγός της Παναγιώτης από πάθησιν του στομάχου του. Από άλλους όμως ανθρώπους εκφράζονταν σοβαρές αμφιβολίες για τα παραπάνω. Το μόνο όμως που όλοι απέκλειαν ήταν το στοιχείο του χρηματισμού, λόγω της πάρα πολύ καλής οικονομικής καταστάσεως του συζύγου της. Και καταλήγει ο συγγραφέας ότι: Τα σχετικά με αυτή τη γυναίκα ήταν κατά κάποιον τρόπο ένα σημείο αντιλεγόμενο για αυτούς που συζητούσαν.
- σελ. 19: Αναφέρει ο κ. Μυσίρης ότι επισκέφθηκε και γνώρισε την Αικ. Λύτρα και περιγράφει τις εντυπώσεις του γι’ αυτή: Ότι ήταν μια πολύ απλή και ταπεινή γυναίκα, αφιλοχρήματη και πάρα πολύ φιλόξενη, και το ίδιο και ο σύζυγός της. Ότι και οι δυό τους «τά ’χαν με τα 400», όπως λέγει. Ότι τα αγγλικά της ήταν αρκετά καλά. Ότι οι αγιογραφήσεις της, απ’ ότι καταλάβαινε, επίσης αρκετά καλές. Αναφέρει ο κ. Μυσίρης επίσης ότι η Αικατ. Λύτρα του έδωσε δύο βιβλία της, ένα στα Ελληνικά και ένα στα Αγγλικά, με τον τίτλο «Μηνύματα του Αγίου Ραφαήλ» να τα διαβάσει.
- σελ. 20: Αναφέρει ότι η Αικ. Λύτρα, τον βοήθησε σημαντικά στην καλλιέργεια του ψυχικού του κόσμου και στα διάφορα προβλήματά του, πάντα αφιλοκερδώς και μάλιστα, αναφέρει, υπεβάλετο και στα έξοδα της φιλοξενίας του, όπως και άλλων γνωστών του ανθρώπων. Επίσης, αναφέρει ότι, εξ ιδίας αντιλήψεως, εγνώρισε ότι η Αικ. Λύτρα, τα χρήματα από την πώληση των βιβλίων της και των εικόνων που αγιογραφούσε τα διέθετε για την Εκκλησία του Αγίου Ραφαήλ και σε άλλα αγαθοεργά έργα. Και επιπλέον ότι η Αικ. Λύτρα έχει παρακινήσει ή έχει γίνει αφορμή ώστε πολλά άτομα που εγνώριζε ο συγγραφέας να διαθέσουν σημαντικά ποσά χρημάτων για την Εκκλησία του Αγίου Ραφαήλ στη Μυτιλήνη, για την ανοικοδόμηση Εκκλησίας στην Κάτω Αχαΐα Πατρών και στο Περαχώρι της Ιθάκης, στην γενέτειρα του Αγίου Ραφαήλ.
- σελ. 21: Αναφέρει ο συγγραφέας, ότι τον καιρό εκείνο που είχε πρωτογνωρίσει την Αικ. Λύτρα είχε μεγάλες επιφυλάξεις γι’ αυτή, λόγω του μεγέθους και του πολύ υπερφυσικού των αποκαλύψεων του Αγίου Ραφαήλ προς το πρόσωπό της. Μνημονεύει λοιπόν ένα περιστατικό ο συγγραφέας που συνέβη τότε: Ότι ήρθε σ’ αυτόν ένα πολύ γνωστό του άτομο, για το οποίο δεν είχε ουδεμία επιφύλαξη, και του είπε ότι είδε όνειρο τον Άγιο Ραφαήλ, ο οποίος, αφού τον ευλόγησε με το σημείο του σταυρού (σημείωση: για να μην έχει ενδοιασμούς ότι το όνειρο είναι εκ του πονηρού) του είπε «Είμαι ο Άγιος Ραφαήλ. Πρέπει να γνωρίζετε ότι η Αικατερίνη η Λύτρα και ο σύζυγός της Παναγιώτης είναι άνθρωποι του Θεού, έχουν την ευλογίαν Του και την εύνοιά Του και δεν πρέπει να υπάρχει ουδεμία αμφιβολία από τους πιστούς του Θεού διά τους ανθρώπους αυτούς». Αναφέρεται, λοιπόν, ένα περιστατικό, όπου ο Άγιος Ραφαήλ, χρησιμοποίησε ένα τρίτο πρόσωπο, το οποίο εμπιστευόταν ο συγγραφέας, για να τον πείσει για την αξιοπιστία της Αικατερίνης Λύτρα και άρα και την αλήθεια και την εκ Θεού προέλευσιν των αποκαλύψεων εις αυτήν, για τα οποία τότε αμφέβαλλε.
- σελ. 22: Αναφέρει ο Γ. Μυσίρης ότι πήρε ένα γράμμα από την Αικατερίνη Λύτρα, στο οποίο του έγραφε ότι ο Άγιος Ραφαήλ της υπαγόρευσε να του γράψει την παραγγελία Του: Να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει τρεις φορές και ό,τι είδε και άκουσε στην Μυτιλήνη να το λέει παντού. Και ότι η υγεία του θα έλθει με την πάροδο του χρόνου. (Ο Γ. Μυσίρης, από το 1963, όπως αναφέρει στις σελ. 12-13, είχε πολύ σοβαρή και επιδεινούμενη ασθένεια: χρόνια αμοιβατική ηπατίτιδα που οδηγούσε σταδιακά σε κίρρωση του ήπατος που επιφέρει το θάνατο). (Σημείωση: Ποτέ ο Πονηρός δεν προτρέπει τον άνθρωπο σε εξομολόγηση, ακόμα κι’ αν κάποτε μπορεί να συστήσει -για να ρίξει στάχτη στα μάτια ενός πιστού ότι δήθεν είναι κατά Θεόν- συμμετοχή στα υπόλοιπα Μυστήρια της Εκκλησίας. Διότι η εξομολόγηση είναι εκείνη που φέρνει στην επιφάνεια, διά του Πνευματικού, τις πλεκτάνες και τις μεθοδείες του Πονηρού και τις αφανίζει και θεραπεύει τις πληγές της ψυχής και κόβει τα δικαιώματα του διαβόλου και επιπλέον καθιστά την ψυχή δεκτική προς την χάρη των υπολοίπων Μυστηρίων.)
- σελ. 24: Αναφέρει ο Γ. Μυσίρης ότι: Έχοντας το δίλημμα (ζωής και θανάτου, δεδομένης της κατάστασης της υγείας του) εάν θα πρέπει, λόγω της ασθενείας του να μπει στο νοσοκομείο όπως τον προέτρεψε ο γιατρός, παρά το ότι δεν προαλειφόταν πιθανή η ίασή του, ή να επιμείνει με τον Άγιο Ραφαήλ σκεφτόταν τις αμφιβολίες του για το πρόσωπο της Αικατερίνης Λύτρα. Διηγείται, λοιπόν, ο συγγραφέας, ότι σκεπτόμενος τις αμφιβολίες του για την Αικ. Λύτρα, άκουσε μια δυνατή φωνή μέσα στ’ αυτιά του, έχοντας τη σκέψη ότι είναι του Αγίου Ραφαήλ, η οποία του είπε: «Αυτά που λέει η Αικατερίνη, εγώ της τα λέω να τα πει». Περιγράφει, δηλαδή, ο συγγραφέας στο συγκεκριμένο σημείο ένα προσωπικό του, αυτή τη φορά, βίωμα που ενίσχυσε μέσα του την εμπιστοσύνη προς το πρόσωπο της Αικατερίνης Λύτρα.
- σελ. 24-25: Αναφέρει ένα δεύτερο περιστατικό: Ότι του έστειλε η Αικ. Λύτρα ένα βαμβάκι με λαδάκι από το καντήλι του Αγίου Ραφαήλ από τον τάφο του στη Μυτιλήνη και τον καθοδήγησε να το βάλει σε ένα ποτήρι νερό και να το πιει νηστικός, το οποίο και έκανε. Και είδε στον ύπνο του, τον Κύριον με τη μορφή ενός γνωστού του, ονόματι Χρίστου, μαραγκού το επάγγελμα, να του λέει: «Να δώσεις και στην γυναίκα σου να πιει» και λίγες μέρες αργότερα του έγραψε η Αικ. Λύτρα την ακόλουθη υπαγόρευση του Αγίου Ραφαήλ: «Το όνειρο που είδες ήταν αληθινό. Και εσύ και η γυναίκα σου έχετε ανάγκην από το άσβεστο φως της Αγάπης. Η σύζυγός σου να τηρήσει τις ίδιες εντολές που εδόθησαν δι’ εσένα σχετικά με την εξομολόγησιν και θεία Κοινωνία». Περιγράφει, δηλαδή, ο συγγραφέας την Αικ. Λύτρα, η οποία ανθρωπίνως δεν μπορούσε να γνωρίζει την κατάσταση, τις σκέψεις, και τα όνειρά του, να του μεταφέρει μήνυμα του Αγίου Ραφαήλ που αναφέρεται σε αυτά. Επίσης, αναφέρει μία (πολύ κατανυκτική) προσευχή που του έστειλε η Αικ. Λύτρα, καθ’ υπαγόρευσιν του Αγίου Ραφαήλ, με την εντολή να την λέει καθημερινά. Η Προσευχή είναι η ακόλουθη:
«Σε ευχαριστώ Κύριε των δυνάμεων, διότι βρήκα ο ταλαίπωρος την οδόν Σου με την δική Σου βοήθεια και κλαίω θερμά μπροστά Σου, και ζητώ την βοήθειά Σου την αστείρευτον που γνωρίζει τον ταλαίπωρον, τον ευλογεί, τον θερμαίνει και ζωογονεί την ψυχήν του. Πριν πολλούς χρόνους και από παιδιόθεν απεμακρύνθην και ημάρτησα καθώς ο άσωτος υιός απέναντί Σου. Κύριε σε ευχαριστώ και σε ικετεύω, να με φυλάξης καθώς το ληστή και να με φωτίζης να μην προσπαθώ να εξιχνιάζω την Παντοδυναμίαν Σου την αγιοτάτην που είναι πλουτισμένη με αγάπη, υπομονή και ταπεινότητα. Βοήθησέ με Κύριε να γίνω οπαδός Σου και να κηρύττω την απεριόριστον δύναμίν Σου που είναι το παν διά τον άνθρωπον. Κύριε Σε παρακαλώ, συγχώρησέ με τον ταλαίπωρον δούλον Σου που καταραδιούργησα το αίμα Σου που έχυσες πάνω στον Σταυρό διά τα αγαπητά Σου τέκνα. Κύριε Σε παρακαλώ να με κρατήσης κοντά Σου εις τον αιώνα. Τούτο χάριν της ιδικής Σου αγάπης και προστασίας διότι εγώ δεν είμαι άξιος και σου ζητώ να με συγχωρήσης. Κύριε Σε ευχαριστώ. Θερμά θα προσεύχομαι και αδιαλείπτως και θα σε παρακαλώ να με φέρης στην τελικήν επιστροφήν και την αναγέννησιν. Αμήν»
- σελ. 31: Αναφέρει ο συγγραφέας ακόμα δύο μηνύματα του Αγίου Ραφαήλ που η Αικ. Λύτρα του μετέφερε: Πρώτον, να σταματήσει να ψάχνει για ένα πρόσωπο που προηγουμένως ο Άγιος Ραφαήλ του είχε δώσει εντολή να ψάξει και να αφήσει το θέμα αυτό στην Πρόνοια του Κυρίου. Δεύτερον, ότι ο λόγος για τον οποίο ο Άγιος Ραφαήλ του είπε κάτι και μετά το αναίρεσε ήταν ότι: διότι πίστεψε ειλικρινά την παραγγελία του Κυρίου, Αυτός του έδωσε ως ανταμοιβή την άφεσιν των αμαρτιών του.
- σελ. 33-34: Αναφέρει ο συγγραφέας ότι αφότου ο Άγιος Ραφαήλ τον έκανε καλά από την ανίατη και προς θάνατον ασθένειά του, έλαβε ακόμα ένα μήνυμα – διδαχή από την Αικατερίνη Λύτρα, που ήταν το εξής: «Η ίαση του τέκνου μας Γεωργίου είναι θαύμα από αυτά που ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός πραγματοποιούσε όταν δίδασκε εις την Καπερναούμ όπου υπήρχε μεγάλη απιστία. Τότε ο Χριστός εθεράπευσε πολλούς ανθρώπους και έγινε μεγάλη σύγχυση στο λαό και έλεγαν ότι αυτός είναι ο Μεσσίας και πολύς κόσμος Τον πίστευε και Τον ακολουθούσε. Έβγαλε δαιμόνια και γιάτρεψε πολλούς από μεγάλες αρρώστιες. Έτσι και με την ίασι του τέκνου Γεωργίου θα τον ακολουθήσει πολύς κόσμος και θα δοξάση τον Πανάγαθον Θεόν και τους Αγίους Του διότι πολλά άτομα πάσχουν σωματικήν και ψυχικήν ασθένειαν. Διότι πού να στρέψουν οι άνθρωποι τα μάτια για να ζωογονηθή η ψυχή και η καρδιά τους; Μόνο όπου ο Χριστός κατοικεί είναι ευλογία. Όπου ο Χριστός ευλογεί είναι ουράνια ανάπαυσι. Όπου ο Χριστός στρέψει το αγαθόν Του βλέμμα είναι ανέκφραστη αγαλλίαση αιώνια και αληθινή. Ο Χριστός με την ακούραστον προς ημάς αγάπην Του και τη μεγάλη ταπεινοφροσύνη Του μας αγαπά, μας ελέγχει αοράτως, μας υπενθυμίζει με τα θαύματά Του πως υπάρχει ζωή εις την Βασιλείαν των Ουρανών. Ο κάθε άνθρωπος που επιστρέφει εις την Αγάπην του Θεού και βρίσκει ξανά την χαράν της ψυχής του, είναι σαν τον άσωτο υιόν που ασκόπως ξόδευσεν τα χρόνια του γυρίζοντας εις τα ακάθαρτα από δαιμόνια μέρη. Ομολογούσε όμως μέσα του την Παντοδυναμίαν του Θεού διότι σε κάθε βήμα του έβλεπε την διαφορά, αλλά τον είχε όργανο η αμαρτία και δεν ημπορούσε να φθάση εκεί που έπρεπε. Και με την παρέλευσιν του χρόνου σκέφθηκε να γυρίση εις τον Πατέρα του για να ζητήσει συγχώρεση και να ηρεμήση η ψυχή του που την είχε κουράσει η βαθειά λύπη των μεγάλων αμαρτιών. Και μια μέρα περπάτησε τον δρόμο της επιστροφής του. Ένιωσε το κακό που το περιτύλιγε χρόνια (η ψυχή κλαίει, πονεί, δακρύζει). Αυτό έγινε και με το τέκνον Γεώργιον που είχε χάσει τον εαυτόν του και δεν γνώριζε πού βρισκόταν. Τώρα όμως η ψυχή του ευφραίνεται και αγάλλεται διά θαυματουργικής επεμβάσεως και ανέτειλεν ο Ήλιος της Δικαιοσύνης. Οι πιστεύοντες εις αυτόν θα είναι πολλοί. Έχει την εύνοιαν να ομιλή με κατάνυξιν και να γίνεται πιστευτός στον συνάνθρωπόν του. Ομιλεί με γοργόν ρυθμόν». (Σημείωση: Το θαύμα της ίασης του Γ. Μυσίρη δημοσιεύτηκε -όπως αναφέρεται στην σελίδα 68- στο έντυπο δελτίο της Μονής του Αγίου Ραφαήλ, υπ’ αριθμ. 118 Οκτωβρίου 1974)
- σελ. 45-50: Παραθέτει ο συγγραφέας μερικές από τις διδαχές του Αγίου Ραφαήλ που εδόθησαν προς το πρόσωπόν του (και προς όλους που θα τις αναγνώσουν), διά μέσω της Αικατερίνης Λύτρα. Μία μεγάλη διδαχή περί υπομονής και άλλες, όπως οι εξής: «Αδελφέ και τέκνον Θεού Γέωργιε, μέσα στα θρησκευτικά σου καθήκοντα, είναι καθωρισμένο να αγαπάς τους συνανθρώπους σου και να τους συγχωρείς πάντα και θα πλημμυρίσεις χαρά και υγεία, ψυχική και σωματική, για την οποίαν τόσο ανησυχείς». Άλλη: «Γράψε εις το τέκνον μας Γεώργιο για να καταλάβει διατί συμβαίνουν αυτά εις το τέκνον μας Παναγιώτη (Σαρρή). Πρώτον διότι ήτο άνθρωπος χωρίς να έχει τα θεμέλια της ορθοδόξου πίστεως. Δηλαδή να πιστεύει δυνατά και ακράδαντα εις τον Κύριο Ημών Ιησούν Χριστόν. Δεύτερον διότι δεν σκέφθηκε ποτέ διά την αθάνατον ψυχήν του. Τρίτον διότι δεν είχε την δύναμιν της εγκράτειας ούτε προφορικώς ούτε σαρκικώς και έπεφτε διαρκώς στην αμαρτία. Το τέκνον μας Γέωργιος έγινε πραγματικός Χριστιανός διότι ήτο καθοδηγημένος από την μητέρα του. Τώρα είναι εις την ορθήν πίστην και έγινε ένας ασάλευτος χριστιανός, που θερμαίνει πολλές ψυχές...». Άλλη: «Γράψε εις το τέκνον μας Γεώργιον και πέστου τα δυό μου λόγια. Ας μη δειλιάζη σε τίποτα ότι βρίσκει εμπρός του, είμαι κοντά του πάντοτε γιατί τόθελε ο Χριστός μας. Ζήτα πάντα συγχώρεσι τέκνο από τον Πλάστη. Γνωρίζει όλα μας τα κρυπτά που εμείς δεν εξομολογούμεθα, ίσως από λίγο σεβασμό, ίσως από ντροπή. Δεν έχετε το σθένος να πήτε την αλήθεια. Αλλά η πράξη η καλή και η αγάπη στον πλησίον θα δώση τέλος άγιον για κάθε έναν που μυστικά παρακαλεί, σώσε με Χριστέ μου. Διά της αγάπης και της προσευχής θέλει σωθείναι. Πάντοτε να αντανακλά το φως του Παραδείσου κάμνοντας έργα αγαθά που χρησιμεύουν διά τον εξαγνισμό της ψυχής. Συγχωρείτε και προσεύχεσθε για να ζήσετε γαλήνια τη ζωή σας. Και αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν, μην το κάνεις στον άλλον και ούτε να ανταποδώσης το κακό που σούκαναν». Άλλη διδαχή: «Γράψε εις το τέκνον Γεώργιον και πέστου να ηρεμήση φιατί εγώ είμαι εκεί δεν φεύγω νύχτα μέρα. Γιατί έγινε πολύ πιστός και υπάκουος σε μένα, με ζήλο και αγάπη περισσή φροντίζει και διά τα ορφανά και διά τα πονεμένα. Να τα θερμαίνει, να χαίρονται, να νοιώθουνε αγάπη που δεν την ξέρουν τί θα πη τί πράγμα είναι η αγάπη. Είναι Θεού το δρον αυτό που όποιος δεν το έχει δεν έχει φως ανέσπερο που βγαίνει και φωτίζει και όλοι λεν Χριστός Ανέστη. Πέστου ότι στον καθένα τους έδωσε ο Κύριος από ένα τάλαντο και βλέπω και χαίρομαι, ότι έχει εκατονταπλασιασθή και έφερε καρπούς πνευματικούς που πάντα θα καρποφορούν με την επίβλεψίν μου».
- σελ. 64: Αναφέρεται ένα μήνυμα που έδωσε το 1975 ο Άγιος Ραφαήλ διά μέσω της Αικατερίνης Λύτρα που αφορούσε έναν πνευματικό αδελφό του συγγραφέα, τον Παναγιώτη Σαρρή. Το μήνυμα αυτό ήταν: «Ο Παναγιώτης βρίσκεται λίγο σκυθρωπός διότι δεν έχει την επικοινωνία των πρώτων χρόνων. Ας μη λυπάται δι’ αυτό διότι η Θεία Βούλησις φυλάττει αυτόν».
- σελ. 73: Αναφέρει ο συγγραφέας ότι τον Αύγουστο του 1974, όταν τα πράγματα με τους Τούρκους πήγαιναν πολύ άσχημα και ο πόλεμος φαινόταν αναπόφευκτος, είχε πανικοβληθεί και ζήτησε βοήθεια στην προσευχή του για να ηρεμήσει. Και την επόμενη μέρα ακριβώς, αναφέρει ο Μυσίρης, έλαβε από την ανύποπτη Αικατερίνη Λύτρα ένα γράμμα με το εξής μήνυμα: «Το τέκνον Γεώργιος χάνεται μέσα στη ζωή του. Έχει τόσο πολύ φοβηθή που δεν ημπορεί να αντέξη. Γράψε του και πες του πως πρέπει να βαδίζη ασάλευτα και άφοβα μέσα στην ζωή του διότι έχει όπλον ακαταμάχητον μέσα στην ψυχή του τον Σταυρόν του Κυρίου. Να έχη πίστι σαν βράχο ασάλευτο και τίποτα να μην τον φοβίζη. Αυτό που θέλει ως Χριστιανός, αυτό το έχει κερδίσει». Περιγράφεται, δηλαδή, η προκαταβολική -εκ θείας Προνοίας- απάντηση του Αγίου Ραφαήλ στην προσευχή του, που έφτασε σ’ αυτόν, διά μέσω της Αικ. Λύτρα.
- σελ. 85: Αναφέρει ο συγγραφέας ότι τον Ιούλιο του 1975 είχε αρχίσει να νιώθει κάποιες περίεργες αδιαθεσίες που κράτησαν περίπου 6 μήνες. Αισθανόταν άρρωστος χωρίς να υπάρχει κάποια ιατρική συγκεκριμένη ένδειξη ότι είναι άρρωστος. Όπως διηγείται, λοιπόν, το μυστήριο του καθημερινού του αυτού μαρτυρίου λύθηκε όταν πήρε από την Αικατερίνη Λύτρα το ακόλουθο μήνυμα που της υπαγόρευσε για κείνον ο Άγιος Ραφαήλ: «Διατί τέκνον Θεού έγινες τόσο απρόσεκτος και κατήυθυνες τα βήματά σου και την σκέψιν σου προς ζημίαν της ψυχής σου, εφ’ όσον καλώς γνωρίζεις και καλώς ξεύρεις. Το γνωρίζω είναι γνωρίζω εξ όψεως το κάθε τι, το καλώς ξεύρεις είναι έντονο διότι το έχεις γευτεί και αισθανθεί. Το έχεις ζήσει, εγκολπωθεί, το έχεις στήριγμα, το έχεις φως, το έχεις ελπίδα, το έχεις όπλον άκακον, ακούραστον, ασκανδάλιστον και θεραπευτικόν ψυχής και σώματος. Ποίον είναι αυτό; Είναι η εξομολόγησι και η Θεία Κοινωνία των αχράντων Μυστηρίων και εφ’ όσον είσαι διατεθειμένος προς το αγαπάτε αλλήλους και πράττεις το κατά δύναμιν διά τους συνανθρώπους σου. Διατί έγινες ένας ερευνητής και κάνης βήματα ανώμαλα και ζημιωμένα; Δεν ξεύρεις τί απώλεια θα έχη η ζωή της γης και του Ουρανού άνευ της βοηθείας του Ουρανίου Πατρός; Πώς μελετάς τους Θείους λόγους, τον Απόστολον Παύλον και τα ρήματα του Ευαγγελίου και πολλάκις όταν γίνεται μία ευρύχωρος συζήτησις λαμβάνεις ορθήν θέσιν; Σταμάτησε αμέσως να ερευνάς τα δόγματα και τας διαφόρους αιρέσεις, διότι θα πρέπη να προσέξης να μη σε εγκαταλείψη το θείον δώρον της αγάπης του Θεού και του Αγίου Πνεύματος. Ήδη αισθάνθηκες μιά μικρή απώλεια της Θείας Δυνάμεως και έχεις αυτές τις τρομερές ενοχλήσεις. Τώρα γνωρίζεις καλώς. Προχώρα χωρίς μολυσμένην σκέψιν. Ό,τι βιβλίον και έντυπον των διαφόρων δογμάτων και αιρέσεων έχεις στο γραφείο και στο σπίτι σου να τα κάψης αμέσως και να ευχελιασθή όλο το σπίτι σου με το Άγιον Ευχέλαιον. Να φροντίσης να βαπτίσης τρία φτωχά παιδάκια».
Και προσθέτει ο Μυσίρης ότι, μόλις διάβασε το μήνυμα, θυμήθηκε ότι πριν αρκετό καιρό είχε κοινωνήσει δύο φορές σε μια εκκλησία Καθολικών και πως πράγματι μελετούσε βιβλία άλλων δογμάτων και αιρέσεων. (αυτά βεβαίως η Αικ. Λύτρα, ανθρωπίνως δεν τα εγνώριζε, και ούτε και ο ίδιος ο Μυσίρης προσωπικώς είχε κατανοήσει ότι ήταν η αιτία των αδιαθεσιών του)
- σελ. 98-99: Αναφέρεται ότι ο Άγιος Ραφαήλ, διά μέσω της Αικατερίνης Λύτρα, έστειλε στον φίλο του συγγραφέα Παναγιώτη (Σαρρή) ένα μήνυμα που τον αφορούσε, στο οποίο, αφού ο Άγιος Ραφαήλ υπενθύμιζε στον Παναγιώτη τις πολλαπλές ευεργεσίες του που του έκανε κατ’ εντολήν του Κυρίου και τις θείες οπτασίες του που τον αξίωσε ο Θεός να δει, εν συνεχεία τον παρατηρεί διότι η ζωή του δεν είναι σύμφωνη με αυτά που αξιώθηκε να δει και αναφέρει συγκεκριμένα ολισθήματα του. Εν συνεχεία, ο Άγιος τον προειδοποιεί ότι αν δεν διορθωθεί κινδυνεύει να χάσει και την ζωήν της γης, αλλά και προπαντός την ζωήν του Ουρανού.
- σελ. 106-109: Ο συγγραφέας αναφέρει ότι, το 1977, πλησιάζοντας η γιορτή του Αγίου Ραφαήλ, έχοντας γράψει τα περισσότερα από τα γεγονότα του βιβλίου αυτού σε μια κασέτα μαγνητοφώνου, σκέφτηκε να προτείνει στον υπεύθυνο Ιερέα στην Αγία Σοφία Ν. Ψυχικού, με τον οποίο γνωρίζονταν, να βάλει την κασέτα να ακουστεί στο εκκλησίασμα, προς δόξαν Θεού. Όταν όμως πήγε να πάρει την άδεια του Ιερέως, εκείνος, ναι μεν άκουσε την κασέτα και του άρεσε το περιεχόμενό της και γνώριζε και ο ίδιος πολλά από αυτά τα πρόσωπα και γεγονότα, όμως δεν γνώριζε την Αικ. Λύτρα και εξέφρασε αμφιβολίες, μήπως τυχόν είναι καμμιά περίπτωσις σαν κι’ αυτές με τις οποίες ασχολείται ο τύπος και γίνονται αφορμή να χτυπιέται η θρησκεία, και έβαλε το μυτιληνιό Διάκονό του να επικοινωνήσει με Μυτιλήνη για να μάθει περισσότερα γι’ αυτή και μετά να πάρει την τελική απόφαση. Μετά από λίγες ημέρες, ξαναπήγε ο Μυσίρης στον Ιερέα, ο οποίος τον ενημέρωσε για τις πληροφορίες που είχε βρει ο Διάκονός του για την Αικατερίνη Λύτρα: «Ότι, ναι μεν δεν υπάρχει σ’ αυτήν το στοιχείο του χρηματισμού και ναι μεν, ότι ξεκίνησε καλά, αλλά τώρα εμπόδιζε τους πιστούς να πάνε στο Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ». Συνεχίζει, λοιπόν, ο Μυσίρης αναφέροντας ότι κατάλαβε από ποιους κύκλους της Μυτιλήνης προήρχοντο οι πληροφορίες αυτές και ότι είχε ακούσει για το σταυρό (συκοφαντίας) που κουβαλούσε η Λύτρα από «αφιλάγαθους, έχοντας μόρφωσιν (εμφάνισιν) ευσεβείας, την δε δύναμιν αυτής ηρνημένοι». Και προσθέτει ότι γνωρίζει ότι η συμπεριφορά αυτή προκαλεί πόνο στην Αικ. Λύτρα, αλλά παραδόξως και χαρά, κατά τα λόγια του Κυρίου «Μακάριοι εστέ, όταν ονειδίσωσιν υμάς...». Αναφέρει δε ότι η Αικ. Λύτρα εγνώριζε ότι ο σταυρός της αυτός θα γίνεται όλο και πιο βαρύς με την πάροδο του χρόνου. Σημειώνει δε, ότι πληροφόρησε τον Ιερέα ότι δεν έχει καμμία αμφιβολία για το πρόσωπο της Αικατερίνης Λύτρα, από τη στιγμή που ο Άγιος, σε άσχετο με αυτή άτομο, είπε ότι είναι όργανό Του (βλ. σελ. 21). Και επιπλέον του εδήλωσε ότι έχει προσωπική εμπειρία από παραγγελίες του Αγίου προς αυτόν, μέσω της Αικ. Λύτρα, για θέματα τα οποία η ίδια η Αικ. Λύτρα είχε παντελή άγνοια. Και ανέφερε και το γεγονός ότι η Αικ. Λύτρα είναι μεγάλη δωρήτρια του Μοναστηριού (και κατά συνέπεια δεν έχει στόχο να πολεμά το Μοναστήρι). Όλα αυτά κλόνισαν κάπως τον Ιερέα, όμως και πάλι έμεινε επιφυλακτικός και άφησε για το μέλλον την τελική του απόφαση. Λίγες ημέρες πριν την εορτή του Αγίου Ραφαήλ, αναφέρει ο Μυσίρης, πήγε να ζητήσει την τελική απάντηση από τον Ιερέα, ο οποίος εξομολογούσε εκείνη την ώρα. Οπότε, πριν τον ρωτήσει, προσευχήθηκε μπροστά στην Εικόνα του Αγίου Ραφαήλ να φωτίσει τον Ιερέα να εγκρίνει την κασέτα, εάν είναι θέλημα Θεού να ακουστεί, αφού ως σκοπό του δεν είχε να προβάλλει κανέναν, αλλά μόνο τη χάρη των Αγίων. Και όταν έλεγε τα τελευταία λόγια της προσευχής του, αισθάνθηκε ευωδία να τον περιλούζει. Και έτσι κατάλαβε ότι ο Άγιος Ραφαήλ επιδοκίμασε και επιβεβαίωσε. Και μετά, μόλις πλησίασε να ρωτήσει τον Ιερέα, πριν προφθάσει να πει τίποτα τον άκουσε να λέει «Για την κασέτα ήρθες Γεώργιε; Ας γίνει κατά το θέλημά σου».
- σελ. 111-114: Αναφέρει ο συγγραφέας, ότι όπως γράφεται στο βιβλίο του Φ. Κόντογλου «Σημείον Μέγα», ο Άγιος Ραφαήλ είχε γνωστοποιήσει ότι η πατρική του κατοικία ευρισκόταν στους Μύλους της Ιθάκης. Όμως, είχαν όμως βρεθεί δύο οικισμοί-τοποθεσίες που τα παλαιά χρόνια λεγόντουσαν «Μύλοι» και δεν είχαν σιγουρευτεί οι κάτοικοι ποια τοποθεσία ήταν η σωστή και ποιο ήταν το ακριβές σημείο που βρισκόταν η πατρική οικία του Αγίου. Αναφέρει, λοιπό, ο συγγραφέας, ότι το 1976, ο Άγιος Ραφαήλ ζήτησε από την Αικ. Λύτρα να πάει στην Ιθάκη, παίρνοντας μαζί της μία εικόνα Του, την οποία να τοποθετήσει στην Εκκλησία του χωριού Του, για να μην είναι άγνωστος στον τόπο που γεννήθηκε και με απώτερο στόχο να χτιστεί εκκλησία Του. Και περιγράφει τις ενέργειες της Αικ. Λύτρα, η οποία εκτέλεσε την παραγγελία του Αγίου και ότι με τις υποδείξεις-αποκαλύψεις του Αγίου Ραφαήλ εντόπισε τον χώρο όπου βρισκόταν το πατρικό σπίτι του Αγίου, όπου και εδόθη εντολή από τον Άγιο να χτιστεί Εκκλησία στο όνομά Του, να ενημερωθεί ο τοπικός Μητροπολίτης και να συσταθεί ερανική επιτροπή ανεγέρσεως της Εκκλησίας αποτελούμενη από τον Ιερέα, τον δάσκαλο και κατοίκους του χωριού. Ο Άγιος εδήλωσε ότι ο τόπος αυτός θα γίνει τόπος προσκυνήματος μία μέρα. Ο συγγραφέας περιγράφει όλα αυτά τα γεγονότα και τη συμβολή της Θείας Πρόνοιας που συνετέλεσε να γνωρίσει η Αικ. Λύτρα τα κατάλληλα άτομα που επρόκειτο να συντελέσουν στο έργο αυτό και επίσης περιγράφει και την πληροφορία που έδωσε ο Άγιος Ραφαήλ ότι το όνομά του (Γεώργιος Λάσκαρης) υπάρχει γραμμένο στα βιβλία της Ιθάκης και ότι υπάρχουν δύο ιδιόχειρα χειρόγραφά του τα οποία πρέπει να αναζητήσουν να τα βρουν και όταν τα διαβάσουν θα αγαλλιάσουν.
- σελ. 115: Αναφέρει ο συγγραφέας το βιβλίο της Αικ. Λύτρα «Ιερά και εξαίσια του Αγίου Ραφαήλ εις Ιθάκην» και ότι εκεί περιγράφεται το θαύμα της, υπό την φανερή επίβλεψη του Αγίου, τόσο σύντομης αποπεράτωσης της πολύ ωραίας Εκκλησίας Του στην Ιθάκη, μέσα σε δύο μόλις χρόνια, με τη συνδρομή εκατοντάδων πιστών από όλα τα μέρη της Ελλάδος. Και αναφέρει ένα μήνυμα του Αγίου Ραφαήλ, που του εδόθη διά της Αικ. Λύτρα που τον προέτρεπε, μαζί με τη σύζυγό του, να προσφέρουν χρήματα για την αποπεράτωση του Ναού, και συγκεκριμένα για τα κουφώματα της εκκλησίας, και το δάπεδο του Ιερού, με καλά υλικά. Και, ο Άγιος, στο μήνυμα που τους απέστειλε η Λύτρα, τους τόνιζε ότι καλώς εγνώριζε την οικονομική τους κατάσταση και ιδιαιτέρως της συζύγου του Μυσίρη, παρόλο που ήταν μυστικό -που δεν γνώριζε ανθρωπίνως η Αικ. Λύτρα- ότι η σύζυγος του συγγραφέα είχε ένα σημαντικό ποσό στην τράπεζα από τη σύνταξή της.
- σελ. 116: Στη σελίδα αυτή υπάρχουν δύο φωτογραφίες με μαρμάρινες πλάκες, όπου διακρίνονται στα ονόματα των μεγάλων ευεργετών για το κτίσιμο του Ναού του Αγίου Ραφαήλ τα ονόματα Παναγιώτης – Αικατερίνη Λύτρα, όπως και Γεώργιος – Ευανθία Μυσίρη (προφανώς, προς επίρρωση των ανωτέρω λεγομένων του συγγραφέα).
- σελ. 128: Αναφέρει ο συγγραφέας ότι περνούσε μια πολύ μεγάλη δοκιμασία και ότι από την πρώτη στιγμή που έμαθε η Αικατερίνη Λύτρα για τη μεγάλη του αυτή δοκιμασία, προσευχόταν επίμονα γι’ αυτόν και έλαβε και ένα μήνυμα γι’ αυτόν από τον Άγιο Ραφαήλ, το οποίο ήταν: «Γράψε εις το τέκνον μας Γεώργιον ο οποίος μεγάλως δοκιμάζεται αυτόν τον καιρόν ότι θάρθη στιγμή να ξεχασθεί η θλίψις που τον δέρνει. Να κάνει θερμή την προσευχή του. Να μη χάνει την σειρά του. Χαρά Κυρίου να βρίσκεται πάντα μέσα στην καρδιά του. Το Άγιό μου λείψανο σαν πέπλο τον σκεπάζει. Δεν θα τον εγκαταλείψω, μη φοβάται».
Βιβλίο:«ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟΥ»
Μ. Μιχαήλ.
- στη σελ. 218: Αναφέρεται από το συγγραφέα του βιβλίου ότι η Αικατερίνη Λύτρα και ο σύζυγός της, ήταν πρόσωπα γνωστά από την ανακάλυψη, με θαυμαστό τρόπο, των τάφων των Νεομαρτύρων Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης και ότι η Αικατερίνη Λύτρα απεκάλυψε στον συγγραφέα ότι το 1966 – 67 (δεν θυμόταν η Αικατερίνη ακριβή χρονολογία) ο Άγιος Ραφαήλ της είχε πει μια παράδοξη εντολή: Να μάθει ελληνικά (ήταν τελείως αγράμματη), τουρκικά, ιταλικά και αγγλικά. Και όταν εκείνη, έκπληκτη, ρώτησε τον Άγιο Ραφαήλ γιατί να μάθει τούρκικα, έλαβε την απάντηση από τον Άγιο ότι «σε λίγα χρόνια δεν θα προλαβαίνετε στην Μυτιλήνη να βαπτίζετε τους Τούρκους σε Χριστιανούς».
- σελ. 19: Αναφέρει ο κ. Μυσίρης ότι επισκέφθηκε και γνώρισε την Αικ. Λύτρα και περιγράφει τις εντυπώσεις του γι’ αυτή: Ότι ήταν μια πολύ απλή και ταπεινή γυναίκα, αφιλοχρήματη και πάρα πολύ φιλόξενη, και το ίδιο και ο σύζυγός της. Ότι και οι δυό τους «τά ’χαν με τα 400», όπως λέγει. Ότι τα αγγλικά της ήταν αρκετά καλά. Ότι οι αγιογραφήσεις της, απ’ ότι καταλάβαινε, επίσης αρκετά καλές. Αναφέρει ο κ. Μυσίρης επίσης ότι η Αικατ. Λύτρα του έδωσε δύο βιβλία της, ένα στα Ελληνικά και ένα στα Αγγλικά, με τον τίτλο «Μηνύματα του Αγίου Ραφαήλ» να τα διαβάσει.
- σελ. 20: Αναφέρει ότι η Αικ. Λύτρα, τον βοήθησε σημαντικά στην καλλιέργεια του ψυχικού του κόσμου και στα διάφορα προβλήματά του, πάντα αφιλοκερδώς και μάλιστα, αναφέρει, υπεβάλετο και στα έξοδα της φιλοξενίας του, όπως και άλλων γνωστών του ανθρώπων. Επίσης, αναφέρει ότι, εξ ιδίας αντιλήψεως, εγνώρισε ότι η Αικ. Λύτρα, τα χρήματα από την πώληση των βιβλίων της και των εικόνων που αγιογραφούσε τα διέθετε για την Εκκλησία του Αγίου Ραφαήλ και σε άλλα αγαθοεργά έργα. Και επιπλέον ότι η Αικ. Λύτρα έχει παρακινήσει ή έχει γίνει αφορμή ώστε πολλά άτομα που εγνώριζε ο συγγραφέας να διαθέσουν σημαντικά ποσά χρημάτων για την Εκκλησία του Αγίου Ραφαήλ στη Μυτιλήνη, για την ανοικοδόμηση Εκκλησίας στην Κάτω Αχαΐα Πατρών και στο Περαχώρι της Ιθάκης, στην γενέτειρα του Αγίου Ραφαήλ.
- σελ. 21: Αναφέρει ο συγγραφέας, ότι τον καιρό εκείνο που είχε πρωτογνωρίσει την Αικ. Λύτρα είχε μεγάλες επιφυλάξεις γι’ αυτή, λόγω του μεγέθους και του πολύ υπερφυσικού των αποκαλύψεων του Αγίου Ραφαήλ προς το πρόσωπό της. Μνημονεύει λοιπόν ένα περιστατικό ο συγγραφέας που συνέβη τότε: Ότι ήρθε σ’ αυτόν ένα πολύ γνωστό του άτομο, για το οποίο δεν είχε ουδεμία επιφύλαξη, και του είπε ότι είδε όνειρο τον Άγιο Ραφαήλ, ο οποίος, αφού τον ευλόγησε με το σημείο του σταυρού (σημείωση: για να μην έχει ενδοιασμούς ότι το όνειρο είναι εκ του πονηρού) του είπε «Είμαι ο Άγιος Ραφαήλ. Πρέπει να γνωρίζετε ότι η Αικατερίνη η Λύτρα και ο σύζυγός της Παναγιώτης είναι άνθρωποι του Θεού, έχουν την ευλογίαν Του και την εύνοιά Του και δεν πρέπει να υπάρχει ουδεμία αμφιβολία από τους πιστούς του Θεού διά τους ανθρώπους αυτούς». Αναφέρεται, λοιπόν, ένα περιστατικό, όπου ο Άγιος Ραφαήλ, χρησιμοποίησε ένα τρίτο πρόσωπο, το οποίο εμπιστευόταν ο συγγραφέας, για να τον πείσει για την αξιοπιστία της Αικατερίνης Λύτρα και άρα και την αλήθεια και την εκ Θεού προέλευσιν των αποκαλύψεων εις αυτήν, για τα οποία τότε αμφέβαλλε.
- σελ. 22: Αναφέρει ο Γ. Μυσίρης ότι πήρε ένα γράμμα από την Αικατερίνη Λύτρα, στο οποίο του έγραφε ότι ο Άγιος Ραφαήλ της υπαγόρευσε να του γράψει την παραγγελία Του: Να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει τρεις φορές και ό,τι είδε και άκουσε στην Μυτιλήνη να το λέει παντού. Και ότι η υγεία του θα έλθει με την πάροδο του χρόνου. (Ο Γ. Μυσίρης, από το 1963, όπως αναφέρει στις σελ. 12-13, είχε πολύ σοβαρή και επιδεινούμενη ασθένεια: χρόνια αμοιβατική ηπατίτιδα που οδηγούσε σταδιακά σε κίρρωση του ήπατος που επιφέρει το θάνατο). (Σημείωση: Ποτέ ο Πονηρός δεν προτρέπει τον άνθρωπο σε εξομολόγηση, ακόμα κι’ αν κάποτε μπορεί να συστήσει -για να ρίξει στάχτη στα μάτια ενός πιστού ότι δήθεν είναι κατά Θεόν- συμμετοχή στα υπόλοιπα Μυστήρια της Εκκλησίας. Διότι η εξομολόγηση είναι εκείνη που φέρνει στην επιφάνεια, διά του Πνευματικού, τις πλεκτάνες και τις μεθοδείες του Πονηρού και τις αφανίζει και θεραπεύει τις πληγές της ψυχής και κόβει τα δικαιώματα του διαβόλου και επιπλέον καθιστά την ψυχή δεκτική προς την χάρη των υπολοίπων Μυστηρίων.)
- σελ. 24: Αναφέρει ο Γ. Μυσίρης ότι: Έχοντας το δίλημμα (ζωής και θανάτου, δεδομένης της κατάστασης της υγείας του) εάν θα πρέπει, λόγω της ασθενείας του να μπει στο νοσοκομείο όπως τον προέτρεψε ο γιατρός, παρά το ότι δεν προαλειφόταν πιθανή η ίασή του, ή να επιμείνει με τον Άγιο Ραφαήλ σκεφτόταν τις αμφιβολίες του για το πρόσωπο της Αικατερίνης Λύτρα. Διηγείται, λοιπόν, ο συγγραφέας, ότι σκεπτόμενος τις αμφιβολίες του για την Αικ. Λύτρα, άκουσε μια δυνατή φωνή μέσα στ’ αυτιά του, έχοντας τη σκέψη ότι είναι του Αγίου Ραφαήλ, η οποία του είπε: «Αυτά που λέει η Αικατερίνη, εγώ της τα λέω να τα πει». Περιγράφει, δηλαδή, ο συγγραφέας στο συγκεκριμένο σημείο ένα προσωπικό του, αυτή τη φορά, βίωμα που ενίσχυσε μέσα του την εμπιστοσύνη προς το πρόσωπο της Αικατερίνης Λύτρα.
- σελ. 24-25: Αναφέρει ένα δεύτερο περιστατικό: Ότι του έστειλε η Αικ. Λύτρα ένα βαμβάκι με λαδάκι από το καντήλι του Αγίου Ραφαήλ από τον τάφο του στη Μυτιλήνη και τον καθοδήγησε να το βάλει σε ένα ποτήρι νερό και να το πιει νηστικός, το οποίο και έκανε. Και είδε στον ύπνο του, τον Κύριον με τη μορφή ενός γνωστού του, ονόματι Χρίστου, μαραγκού το επάγγελμα, να του λέει: «Να δώσεις και στην γυναίκα σου να πιει» και λίγες μέρες αργότερα του έγραψε η Αικ. Λύτρα την ακόλουθη υπαγόρευση του Αγίου Ραφαήλ: «Το όνειρο που είδες ήταν αληθινό. Και εσύ και η γυναίκα σου έχετε ανάγκην από το άσβεστο φως της Αγάπης. Η σύζυγός σου να τηρήσει τις ίδιες εντολές που εδόθησαν δι’ εσένα σχετικά με την εξομολόγησιν και θεία Κοινωνία». Περιγράφει, δηλαδή, ο συγγραφέας την Αικ. Λύτρα, η οποία ανθρωπίνως δεν μπορούσε να γνωρίζει την κατάσταση, τις σκέψεις, και τα όνειρά του, να του μεταφέρει μήνυμα του Αγίου Ραφαήλ που αναφέρεται σε αυτά. Επίσης, αναφέρει μία (πολύ κατανυκτική) προσευχή που του έστειλε η Αικ. Λύτρα, καθ’ υπαγόρευσιν του Αγίου Ραφαήλ, με την εντολή να την λέει καθημερινά. Η Προσευχή είναι η ακόλουθη:
«Σε ευχαριστώ Κύριε των δυνάμεων, διότι βρήκα ο ταλαίπωρος την οδόν Σου με την δική Σου βοήθεια και κλαίω θερμά μπροστά Σου, και ζητώ την βοήθειά Σου την αστείρευτον που γνωρίζει τον ταλαίπωρον, τον ευλογεί, τον θερμαίνει και ζωογονεί την ψυχήν του. Πριν πολλούς χρόνους και από παιδιόθεν απεμακρύνθην και ημάρτησα καθώς ο άσωτος υιός απέναντί Σου. Κύριε σε ευχαριστώ και σε ικετεύω, να με φυλάξης καθώς το ληστή και να με φωτίζης να μην προσπαθώ να εξιχνιάζω την Παντοδυναμίαν Σου την αγιοτάτην που είναι πλουτισμένη με αγάπη, υπομονή και ταπεινότητα. Βοήθησέ με Κύριε να γίνω οπαδός Σου και να κηρύττω την απεριόριστον δύναμίν Σου που είναι το παν διά τον άνθρωπον. Κύριε Σε παρακαλώ, συγχώρησέ με τον ταλαίπωρον δούλον Σου που καταραδιούργησα το αίμα Σου που έχυσες πάνω στον Σταυρό διά τα αγαπητά Σου τέκνα. Κύριε Σε παρακαλώ να με κρατήσης κοντά Σου εις τον αιώνα. Τούτο χάριν της ιδικής Σου αγάπης και προστασίας διότι εγώ δεν είμαι άξιος και σου ζητώ να με συγχωρήσης. Κύριε Σε ευχαριστώ. Θερμά θα προσεύχομαι και αδιαλείπτως και θα σε παρακαλώ να με φέρης στην τελικήν επιστροφήν και την αναγέννησιν. Αμήν»
- σελ. 31: Αναφέρει ο συγγραφέας ακόμα δύο μηνύματα του Αγίου Ραφαήλ που η Αικ. Λύτρα του μετέφερε: Πρώτον, να σταματήσει να ψάχνει για ένα πρόσωπο που προηγουμένως ο Άγιος Ραφαήλ του είχε δώσει εντολή να ψάξει και να αφήσει το θέμα αυτό στην Πρόνοια του Κυρίου. Δεύτερον, ότι ο λόγος για τον οποίο ο Άγιος Ραφαήλ του είπε κάτι και μετά το αναίρεσε ήταν ότι: διότι πίστεψε ειλικρινά την παραγγελία του Κυρίου, Αυτός του έδωσε ως ανταμοιβή την άφεσιν των αμαρτιών του.
- σελ. 33-34: Αναφέρει ο συγγραφέας ότι αφότου ο Άγιος Ραφαήλ τον έκανε καλά από την ανίατη και προς θάνατον ασθένειά του, έλαβε ακόμα ένα μήνυμα – διδαχή από την Αικατερίνη Λύτρα, που ήταν το εξής: «Η ίαση του τέκνου μας Γεωργίου είναι θαύμα από αυτά που ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός πραγματοποιούσε όταν δίδασκε εις την Καπερναούμ όπου υπήρχε μεγάλη απιστία. Τότε ο Χριστός εθεράπευσε πολλούς ανθρώπους και έγινε μεγάλη σύγχυση στο λαό και έλεγαν ότι αυτός είναι ο Μεσσίας και πολύς κόσμος Τον πίστευε και Τον ακολουθούσε. Έβγαλε δαιμόνια και γιάτρεψε πολλούς από μεγάλες αρρώστιες. Έτσι και με την ίασι του τέκνου Γεωργίου θα τον ακολουθήσει πολύς κόσμος και θα δοξάση τον Πανάγαθον Θεόν και τους Αγίους Του διότι πολλά άτομα πάσχουν σωματικήν και ψυχικήν ασθένειαν. Διότι πού να στρέψουν οι άνθρωποι τα μάτια για να ζωογονηθή η ψυχή και η καρδιά τους; Μόνο όπου ο Χριστός κατοικεί είναι ευλογία. Όπου ο Χριστός ευλογεί είναι ουράνια ανάπαυσι. Όπου ο Χριστός στρέψει το αγαθόν Του βλέμμα είναι ανέκφραστη αγαλλίαση αιώνια και αληθινή. Ο Χριστός με την ακούραστον προς ημάς αγάπην Του και τη μεγάλη ταπεινοφροσύνη Του μας αγαπά, μας ελέγχει αοράτως, μας υπενθυμίζει με τα θαύματά Του πως υπάρχει ζωή εις την Βασιλείαν των Ουρανών. Ο κάθε άνθρωπος που επιστρέφει εις την Αγάπην του Θεού και βρίσκει ξανά την χαράν της ψυχής του, είναι σαν τον άσωτο υιόν που ασκόπως ξόδευσεν τα χρόνια του γυρίζοντας εις τα ακάθαρτα από δαιμόνια μέρη. Ομολογούσε όμως μέσα του την Παντοδυναμίαν του Θεού διότι σε κάθε βήμα του έβλεπε την διαφορά, αλλά τον είχε όργανο η αμαρτία και δεν ημπορούσε να φθάση εκεί που έπρεπε. Και με την παρέλευσιν του χρόνου σκέφθηκε να γυρίση εις τον Πατέρα του για να ζητήσει συγχώρεση και να ηρεμήση η ψυχή του που την είχε κουράσει η βαθειά λύπη των μεγάλων αμαρτιών. Και μια μέρα περπάτησε τον δρόμο της επιστροφής του. Ένιωσε το κακό που το περιτύλιγε χρόνια (η ψυχή κλαίει, πονεί, δακρύζει). Αυτό έγινε και με το τέκνον Γεώργιον που είχε χάσει τον εαυτόν του και δεν γνώριζε πού βρισκόταν. Τώρα όμως η ψυχή του ευφραίνεται και αγάλλεται διά θαυματουργικής επεμβάσεως και ανέτειλεν ο Ήλιος της Δικαιοσύνης. Οι πιστεύοντες εις αυτόν θα είναι πολλοί. Έχει την εύνοιαν να ομιλή με κατάνυξιν και να γίνεται πιστευτός στον συνάνθρωπόν του. Ομιλεί με γοργόν ρυθμόν». (Σημείωση: Το θαύμα της ίασης του Γ. Μυσίρη δημοσιεύτηκε -όπως αναφέρεται στην σελίδα 68- στο έντυπο δελτίο της Μονής του Αγίου Ραφαήλ, υπ’ αριθμ. 118 Οκτωβρίου 1974)
- σελ. 45-50: Παραθέτει ο συγγραφέας μερικές από τις διδαχές του Αγίου Ραφαήλ που εδόθησαν προς το πρόσωπόν του (και προς όλους που θα τις αναγνώσουν), διά μέσω της Αικατερίνης Λύτρα. Μία μεγάλη διδαχή περί υπομονής και άλλες, όπως οι εξής: «Αδελφέ και τέκνον Θεού Γέωργιε, μέσα στα θρησκευτικά σου καθήκοντα, είναι καθωρισμένο να αγαπάς τους συνανθρώπους σου και να τους συγχωρείς πάντα και θα πλημμυρίσεις χαρά και υγεία, ψυχική και σωματική, για την οποίαν τόσο ανησυχείς». Άλλη: «Γράψε εις το τέκνον μας Γεώργιο για να καταλάβει διατί συμβαίνουν αυτά εις το τέκνον μας Παναγιώτη (Σαρρή). Πρώτον διότι ήτο άνθρωπος χωρίς να έχει τα θεμέλια της ορθοδόξου πίστεως. Δηλαδή να πιστεύει δυνατά και ακράδαντα εις τον Κύριο Ημών Ιησούν Χριστόν. Δεύτερον διότι δεν σκέφθηκε ποτέ διά την αθάνατον ψυχήν του. Τρίτον διότι δεν είχε την δύναμιν της εγκράτειας ούτε προφορικώς ούτε σαρκικώς και έπεφτε διαρκώς στην αμαρτία. Το τέκνον μας Γέωργιος έγινε πραγματικός Χριστιανός διότι ήτο καθοδηγημένος από την μητέρα του. Τώρα είναι εις την ορθήν πίστην και έγινε ένας ασάλευτος χριστιανός, που θερμαίνει πολλές ψυχές...». Άλλη: «Γράψε εις το τέκνον μας Γεώργιον και πέστου τα δυό μου λόγια. Ας μη δειλιάζη σε τίποτα ότι βρίσκει εμπρός του, είμαι κοντά του πάντοτε γιατί τόθελε ο Χριστός μας. Ζήτα πάντα συγχώρεσι τέκνο από τον Πλάστη. Γνωρίζει όλα μας τα κρυπτά που εμείς δεν εξομολογούμεθα, ίσως από λίγο σεβασμό, ίσως από ντροπή. Δεν έχετε το σθένος να πήτε την αλήθεια. Αλλά η πράξη η καλή και η αγάπη στον πλησίον θα δώση τέλος άγιον για κάθε έναν που μυστικά παρακαλεί, σώσε με Χριστέ μου. Διά της αγάπης και της προσευχής θέλει σωθείναι. Πάντοτε να αντανακλά το φως του Παραδείσου κάμνοντας έργα αγαθά που χρησιμεύουν διά τον εξαγνισμό της ψυχής. Συγχωρείτε και προσεύχεσθε για να ζήσετε γαλήνια τη ζωή σας. Και αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν, μην το κάνεις στον άλλον και ούτε να ανταποδώσης το κακό που σούκαναν». Άλλη διδαχή: «Γράψε εις το τέκνον Γεώργιον και πέστου να ηρεμήση φιατί εγώ είμαι εκεί δεν φεύγω νύχτα μέρα. Γιατί έγινε πολύ πιστός και υπάκουος σε μένα, με ζήλο και αγάπη περισσή φροντίζει και διά τα ορφανά και διά τα πονεμένα. Να τα θερμαίνει, να χαίρονται, να νοιώθουνε αγάπη που δεν την ξέρουν τί θα πη τί πράγμα είναι η αγάπη. Είναι Θεού το δρον αυτό που όποιος δεν το έχει δεν έχει φως ανέσπερο που βγαίνει και φωτίζει και όλοι λεν Χριστός Ανέστη. Πέστου ότι στον καθένα τους έδωσε ο Κύριος από ένα τάλαντο και βλέπω και χαίρομαι, ότι έχει εκατονταπλασιασθή και έφερε καρπούς πνευματικούς που πάντα θα καρποφορούν με την επίβλεψίν μου».
- σελ. 64: Αναφέρεται ένα μήνυμα που έδωσε το 1975 ο Άγιος Ραφαήλ διά μέσω της Αικατερίνης Λύτρα που αφορούσε έναν πνευματικό αδελφό του συγγραφέα, τον Παναγιώτη Σαρρή. Το μήνυμα αυτό ήταν: «Ο Παναγιώτης βρίσκεται λίγο σκυθρωπός διότι δεν έχει την επικοινωνία των πρώτων χρόνων. Ας μη λυπάται δι’ αυτό διότι η Θεία Βούλησις φυλάττει αυτόν».
- σελ. 73: Αναφέρει ο συγγραφέας ότι τον Αύγουστο του 1974, όταν τα πράγματα με τους Τούρκους πήγαιναν πολύ άσχημα και ο πόλεμος φαινόταν αναπόφευκτος, είχε πανικοβληθεί και ζήτησε βοήθεια στην προσευχή του για να ηρεμήσει. Και την επόμενη μέρα ακριβώς, αναφέρει ο Μυσίρης, έλαβε από την ανύποπτη Αικατερίνη Λύτρα ένα γράμμα με το εξής μήνυμα: «Το τέκνον Γεώργιος χάνεται μέσα στη ζωή του. Έχει τόσο πολύ φοβηθή που δεν ημπορεί να αντέξη. Γράψε του και πες του πως πρέπει να βαδίζη ασάλευτα και άφοβα μέσα στην ζωή του διότι έχει όπλον ακαταμάχητον μέσα στην ψυχή του τον Σταυρόν του Κυρίου. Να έχη πίστι σαν βράχο ασάλευτο και τίποτα να μην τον φοβίζη. Αυτό που θέλει ως Χριστιανός, αυτό το έχει κερδίσει». Περιγράφεται, δηλαδή, η προκαταβολική -εκ θείας Προνοίας- απάντηση του Αγίου Ραφαήλ στην προσευχή του, που έφτασε σ’ αυτόν, διά μέσω της Αικ. Λύτρα.
- σελ. 85: Αναφέρει ο συγγραφέας ότι τον Ιούλιο του 1975 είχε αρχίσει να νιώθει κάποιες περίεργες αδιαθεσίες που κράτησαν περίπου 6 μήνες. Αισθανόταν άρρωστος χωρίς να υπάρχει κάποια ιατρική συγκεκριμένη ένδειξη ότι είναι άρρωστος. Όπως διηγείται, λοιπόν, το μυστήριο του καθημερινού του αυτού μαρτυρίου λύθηκε όταν πήρε από την Αικατερίνη Λύτρα το ακόλουθο μήνυμα που της υπαγόρευσε για κείνον ο Άγιος Ραφαήλ: «Διατί τέκνον Θεού έγινες τόσο απρόσεκτος και κατήυθυνες τα βήματά σου και την σκέψιν σου προς ζημίαν της ψυχής σου, εφ’ όσον καλώς γνωρίζεις και καλώς ξεύρεις. Το γνωρίζω είναι γνωρίζω εξ όψεως το κάθε τι, το καλώς ξεύρεις είναι έντονο διότι το έχεις γευτεί και αισθανθεί. Το έχεις ζήσει, εγκολπωθεί, το έχεις στήριγμα, το έχεις φως, το έχεις ελπίδα, το έχεις όπλον άκακον, ακούραστον, ασκανδάλιστον και θεραπευτικόν ψυχής και σώματος. Ποίον είναι αυτό; Είναι η εξομολόγησι και η Θεία Κοινωνία των αχράντων Μυστηρίων και εφ’ όσον είσαι διατεθειμένος προς το αγαπάτε αλλήλους και πράττεις το κατά δύναμιν διά τους συνανθρώπους σου. Διατί έγινες ένας ερευνητής και κάνης βήματα ανώμαλα και ζημιωμένα; Δεν ξεύρεις τί απώλεια θα έχη η ζωή της γης και του Ουρανού άνευ της βοηθείας του Ουρανίου Πατρός; Πώς μελετάς τους Θείους λόγους, τον Απόστολον Παύλον και τα ρήματα του Ευαγγελίου και πολλάκις όταν γίνεται μία ευρύχωρος συζήτησις λαμβάνεις ορθήν θέσιν; Σταμάτησε αμέσως να ερευνάς τα δόγματα και τας διαφόρους αιρέσεις, διότι θα πρέπη να προσέξης να μη σε εγκαταλείψη το θείον δώρον της αγάπης του Θεού και του Αγίου Πνεύματος. Ήδη αισθάνθηκες μιά μικρή απώλεια της Θείας Δυνάμεως και έχεις αυτές τις τρομερές ενοχλήσεις. Τώρα γνωρίζεις καλώς. Προχώρα χωρίς μολυσμένην σκέψιν. Ό,τι βιβλίον και έντυπον των διαφόρων δογμάτων και αιρέσεων έχεις στο γραφείο και στο σπίτι σου να τα κάψης αμέσως και να ευχελιασθή όλο το σπίτι σου με το Άγιον Ευχέλαιον. Να φροντίσης να βαπτίσης τρία φτωχά παιδάκια».
Και προσθέτει ο Μυσίρης ότι, μόλις διάβασε το μήνυμα, θυμήθηκε ότι πριν αρκετό καιρό είχε κοινωνήσει δύο φορές σε μια εκκλησία Καθολικών και πως πράγματι μελετούσε βιβλία άλλων δογμάτων και αιρέσεων. (αυτά βεβαίως η Αικ. Λύτρα, ανθρωπίνως δεν τα εγνώριζε, και ούτε και ο ίδιος ο Μυσίρης προσωπικώς είχε κατανοήσει ότι ήταν η αιτία των αδιαθεσιών του)
- σελ. 98-99: Αναφέρεται ότι ο Άγιος Ραφαήλ, διά μέσω της Αικατερίνης Λύτρα, έστειλε στον φίλο του συγγραφέα Παναγιώτη (Σαρρή) ένα μήνυμα που τον αφορούσε, στο οποίο, αφού ο Άγιος Ραφαήλ υπενθύμιζε στον Παναγιώτη τις πολλαπλές ευεργεσίες του που του έκανε κατ’ εντολήν του Κυρίου και τις θείες οπτασίες του που τον αξίωσε ο Θεός να δει, εν συνεχεία τον παρατηρεί διότι η ζωή του δεν είναι σύμφωνη με αυτά που αξιώθηκε να δει και αναφέρει συγκεκριμένα ολισθήματα του. Εν συνεχεία, ο Άγιος τον προειδοποιεί ότι αν δεν διορθωθεί κινδυνεύει να χάσει και την ζωήν της γης, αλλά και προπαντός την ζωήν του Ουρανού.
- σελ. 106-109: Ο συγγραφέας αναφέρει ότι, το 1977, πλησιάζοντας η γιορτή του Αγίου Ραφαήλ, έχοντας γράψει τα περισσότερα από τα γεγονότα του βιβλίου αυτού σε μια κασέτα μαγνητοφώνου, σκέφτηκε να προτείνει στον υπεύθυνο Ιερέα στην Αγία Σοφία Ν. Ψυχικού, με τον οποίο γνωρίζονταν, να βάλει την κασέτα να ακουστεί στο εκκλησίασμα, προς δόξαν Θεού. Όταν όμως πήγε να πάρει την άδεια του Ιερέως, εκείνος, ναι μεν άκουσε την κασέτα και του άρεσε το περιεχόμενό της και γνώριζε και ο ίδιος πολλά από αυτά τα πρόσωπα και γεγονότα, όμως δεν γνώριζε την Αικ. Λύτρα και εξέφρασε αμφιβολίες, μήπως τυχόν είναι καμμιά περίπτωσις σαν κι’ αυτές με τις οποίες ασχολείται ο τύπος και γίνονται αφορμή να χτυπιέται η θρησκεία, και έβαλε το μυτιληνιό Διάκονό του να επικοινωνήσει με Μυτιλήνη για να μάθει περισσότερα γι’ αυτή και μετά να πάρει την τελική απόφαση. Μετά από λίγες ημέρες, ξαναπήγε ο Μυσίρης στον Ιερέα, ο οποίος τον ενημέρωσε για τις πληροφορίες που είχε βρει ο Διάκονός του για την Αικατερίνη Λύτρα: «Ότι, ναι μεν δεν υπάρχει σ’ αυτήν το στοιχείο του χρηματισμού και ναι μεν, ότι ξεκίνησε καλά, αλλά τώρα εμπόδιζε τους πιστούς να πάνε στο Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ». Συνεχίζει, λοιπόν, ο Μυσίρης αναφέροντας ότι κατάλαβε από ποιους κύκλους της Μυτιλήνης προήρχοντο οι πληροφορίες αυτές και ότι είχε ακούσει για το σταυρό (συκοφαντίας) που κουβαλούσε η Λύτρα από «αφιλάγαθους, έχοντας μόρφωσιν (εμφάνισιν) ευσεβείας, την δε δύναμιν αυτής ηρνημένοι». Και προσθέτει ότι γνωρίζει ότι η συμπεριφορά αυτή προκαλεί πόνο στην Αικ. Λύτρα, αλλά παραδόξως και χαρά, κατά τα λόγια του Κυρίου «Μακάριοι εστέ, όταν ονειδίσωσιν υμάς...». Αναφέρει δε ότι η Αικ. Λύτρα εγνώριζε ότι ο σταυρός της αυτός θα γίνεται όλο και πιο βαρύς με την πάροδο του χρόνου. Σημειώνει δε, ότι πληροφόρησε τον Ιερέα ότι δεν έχει καμμία αμφιβολία για το πρόσωπο της Αικατερίνης Λύτρα, από τη στιγμή που ο Άγιος, σε άσχετο με αυτή άτομο, είπε ότι είναι όργανό Του (βλ. σελ. 21). Και επιπλέον του εδήλωσε ότι έχει προσωπική εμπειρία από παραγγελίες του Αγίου προς αυτόν, μέσω της Αικ. Λύτρα, για θέματα τα οποία η ίδια η Αικ. Λύτρα είχε παντελή άγνοια. Και ανέφερε και το γεγονός ότι η Αικ. Λύτρα είναι μεγάλη δωρήτρια του Μοναστηριού (και κατά συνέπεια δεν έχει στόχο να πολεμά το Μοναστήρι). Όλα αυτά κλόνισαν κάπως τον Ιερέα, όμως και πάλι έμεινε επιφυλακτικός και άφησε για το μέλλον την τελική του απόφαση. Λίγες ημέρες πριν την εορτή του Αγίου Ραφαήλ, αναφέρει ο Μυσίρης, πήγε να ζητήσει την τελική απάντηση από τον Ιερέα, ο οποίος εξομολογούσε εκείνη την ώρα. Οπότε, πριν τον ρωτήσει, προσευχήθηκε μπροστά στην Εικόνα του Αγίου Ραφαήλ να φωτίσει τον Ιερέα να εγκρίνει την κασέτα, εάν είναι θέλημα Θεού να ακουστεί, αφού ως σκοπό του δεν είχε να προβάλλει κανέναν, αλλά μόνο τη χάρη των Αγίων. Και όταν έλεγε τα τελευταία λόγια της προσευχής του, αισθάνθηκε ευωδία να τον περιλούζει. Και έτσι κατάλαβε ότι ο Άγιος Ραφαήλ επιδοκίμασε και επιβεβαίωσε. Και μετά, μόλις πλησίασε να ρωτήσει τον Ιερέα, πριν προφθάσει να πει τίποτα τον άκουσε να λέει «Για την κασέτα ήρθες Γεώργιε; Ας γίνει κατά το θέλημά σου».
- σελ. 111-114: Αναφέρει ο συγγραφέας, ότι όπως γράφεται στο βιβλίο του Φ. Κόντογλου «Σημείον Μέγα», ο Άγιος Ραφαήλ είχε γνωστοποιήσει ότι η πατρική του κατοικία ευρισκόταν στους Μύλους της Ιθάκης. Όμως, είχαν όμως βρεθεί δύο οικισμοί-τοποθεσίες που τα παλαιά χρόνια λεγόντουσαν «Μύλοι» και δεν είχαν σιγουρευτεί οι κάτοικοι ποια τοποθεσία ήταν η σωστή και ποιο ήταν το ακριβές σημείο που βρισκόταν η πατρική οικία του Αγίου. Αναφέρει, λοιπό, ο συγγραφέας, ότι το 1976, ο Άγιος Ραφαήλ ζήτησε από την Αικ. Λύτρα να πάει στην Ιθάκη, παίρνοντας μαζί της μία εικόνα Του, την οποία να τοποθετήσει στην Εκκλησία του χωριού Του, για να μην είναι άγνωστος στον τόπο που γεννήθηκε και με απώτερο στόχο να χτιστεί εκκλησία Του. Και περιγράφει τις ενέργειες της Αικ. Λύτρα, η οποία εκτέλεσε την παραγγελία του Αγίου και ότι με τις υποδείξεις-αποκαλύψεις του Αγίου Ραφαήλ εντόπισε τον χώρο όπου βρισκόταν το πατρικό σπίτι του Αγίου, όπου και εδόθη εντολή από τον Άγιο να χτιστεί Εκκλησία στο όνομά Του, να ενημερωθεί ο τοπικός Μητροπολίτης και να συσταθεί ερανική επιτροπή ανεγέρσεως της Εκκλησίας αποτελούμενη από τον Ιερέα, τον δάσκαλο και κατοίκους του χωριού. Ο Άγιος εδήλωσε ότι ο τόπος αυτός θα γίνει τόπος προσκυνήματος μία μέρα. Ο συγγραφέας περιγράφει όλα αυτά τα γεγονότα και τη συμβολή της Θείας Πρόνοιας που συνετέλεσε να γνωρίσει η Αικ. Λύτρα τα κατάλληλα άτομα που επρόκειτο να συντελέσουν στο έργο αυτό και επίσης περιγράφει και την πληροφορία που έδωσε ο Άγιος Ραφαήλ ότι το όνομά του (Γεώργιος Λάσκαρης) υπάρχει γραμμένο στα βιβλία της Ιθάκης και ότι υπάρχουν δύο ιδιόχειρα χειρόγραφά του τα οποία πρέπει να αναζητήσουν να τα βρουν και όταν τα διαβάσουν θα αγαλλιάσουν.
- σελ. 115: Αναφέρει ο συγγραφέας το βιβλίο της Αικ. Λύτρα «Ιερά και εξαίσια του Αγίου Ραφαήλ εις Ιθάκην» και ότι εκεί περιγράφεται το θαύμα της, υπό την φανερή επίβλεψη του Αγίου, τόσο σύντομης αποπεράτωσης της πολύ ωραίας Εκκλησίας Του στην Ιθάκη, μέσα σε δύο μόλις χρόνια, με τη συνδρομή εκατοντάδων πιστών από όλα τα μέρη της Ελλάδος. Και αναφέρει ένα μήνυμα του Αγίου Ραφαήλ, που του εδόθη διά της Αικ. Λύτρα που τον προέτρεπε, μαζί με τη σύζυγό του, να προσφέρουν χρήματα για την αποπεράτωση του Ναού, και συγκεκριμένα για τα κουφώματα της εκκλησίας, και το δάπεδο του Ιερού, με καλά υλικά. Και, ο Άγιος, στο μήνυμα που τους απέστειλε η Λύτρα, τους τόνιζε ότι καλώς εγνώριζε την οικονομική τους κατάσταση και ιδιαιτέρως της συζύγου του Μυσίρη, παρόλο που ήταν μυστικό -που δεν γνώριζε ανθρωπίνως η Αικ. Λύτρα- ότι η σύζυγος του συγγραφέα είχε ένα σημαντικό ποσό στην τράπεζα από τη σύνταξή της.
- σελ. 116: Στη σελίδα αυτή υπάρχουν δύο φωτογραφίες με μαρμάρινες πλάκες, όπου διακρίνονται στα ονόματα των μεγάλων ευεργετών για το κτίσιμο του Ναού του Αγίου Ραφαήλ τα ονόματα Παναγιώτης – Αικατερίνη Λύτρα, όπως και Γεώργιος – Ευανθία Μυσίρη (προφανώς, προς επίρρωση των ανωτέρω λεγομένων του συγγραφέα).
- σελ. 128: Αναφέρει ο συγγραφέας ότι περνούσε μια πολύ μεγάλη δοκιμασία και ότι από την πρώτη στιγμή που έμαθε η Αικατερίνη Λύτρα για τη μεγάλη του αυτή δοκιμασία, προσευχόταν επίμονα γι’ αυτόν και έλαβε και ένα μήνυμα γι’ αυτόν από τον Άγιο Ραφαήλ, το οποίο ήταν: «Γράψε εις το τέκνον μας Γεώργιον ο οποίος μεγάλως δοκιμάζεται αυτόν τον καιρόν ότι θάρθη στιγμή να ξεχασθεί η θλίψις που τον δέρνει. Να κάνει θερμή την προσευχή του. Να μη χάνει την σειρά του. Χαρά Κυρίου να βρίσκεται πάντα μέσα στην καρδιά του. Το Άγιό μου λείψανο σαν πέπλο τον σκεπάζει. Δεν θα τον εγκαταλείψω, μη φοβάται».
Μ. Μιχαήλ.
- στη σελ. 218: Αναφέρεται από το συγγραφέα του βιβλίου ότι η Αικατερίνη Λύτρα και ο σύζυγός της, ήταν πρόσωπα γνωστά από την ανακάλυψη, με θαυμαστό τρόπο, των τάφων των Νεομαρτύρων Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης και ότι η Αικατερίνη Λύτρα απεκάλυψε στον συγγραφέα ότι το 1966 – 67 (δεν θυμόταν η Αικατερίνη ακριβή χρονολογία) ο Άγιος Ραφαήλ της είχε πει μια παράδοξη εντολή: Να μάθει ελληνικά (ήταν τελείως αγράμματη), τουρκικά, ιταλικά και αγγλικά. Και όταν εκείνη, έκπληκτη, ρώτησε τον Άγιο Ραφαήλ γιατί να μάθει τούρκικα, έλαβε την απάντηση από τον Άγιο ότι «σε λίγα χρόνια δεν θα προλαβαίνετε στην Μυτιλήνη να βαπτίζετε τους Τούρκους σε Χριστιανούς».
Δηλαδή, ο Άγιος Ραφαήλ είχε προφητέψει ότι οι Τούρκοι επρόκειτο σε λίγα χρόνια μαζικά να βαπτίζονται Χριστιανοί στην Μυτιλήνη και γι’ αυτό θα ήταν χρήσιμη η εκμάθηση της τουρκικής γλώσσας, προφανώς για την κατήχηση των νέων πιστών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου