ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΕΞΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!

Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2025

Υπάρχουν 4 γνώμες για μένα, όπως και για κάθε άνθρωπο:


α) Μία γνώμη είναι τι λέει ο κόσμος για μένα. Τί μας ενδιαφέρει, τί λέει ο κόσμος. Εσείς τώρα με ακούτε και δημιουργείται μια γνώμη για μένα. Αν σας βάλουν να εκδώσετε ένα πιστοποιητικό για τον Παναγόπουλο, το πιστοποιητικό σας δεν περνάει πουθενά. Δεν χρειάζεται πουθενά. Είτε με στείλετε στην κόλαση, είτε με στείλετε στον Παράδεισο. Δεν μπορείτε να με στείλετε πουθενά.

β) Μια άλλη γνώμη είναι τι λένε οι συγγενείς μου για μένα. Οι συγγενείς μου και οι φίλοι μου, με ξέρουν καλύτερα από τον κόσμο και μπορούν και αυτοί να συντάξουν ένα πιστοποιητικό γνώμης για μένα. Και εντούτοις και αυτό δεν περνάει πουθενά!

γ) Μια τρίτη γνώμη είναι η γνώμη η δική μου για τον εαυτόν μου. Εγώ ξέρω και κρυφά πράγματα για τον εαυτό μου που δεν τα ξέρει κανείς, ούτε και οι συγγενείς μου. Και εγώ μπορώ να έχω μια γνώμη. Όμως αυτό δεν περνάει πουθενά, δεν έχει καμμία ισχύ.

Τότε τίνος γνώμη περνάει; Περνάει η τέταρτη γνώμη…
δ) Περνάει η γνώμη Εκείνου που Σταυρώθηκε. Περνάει η γνώμη του Χριστού! Αυτός τι γνώμη έχει για μένα και για τον καθένα, η γνώμη του Χριστού μετράει… Ούτε τι γνώμη έχετε εσείς, ούτε τη γνώμη έχω εγώ, αλλά τι γνώμη έχει Αυτός. Αυτή πρέπει να με συνέχει, αυτή πρέπει να με ενδιαφέρει. Όλες οι άλλες γνώμες, δεν έχουν καμμία βαρύτητα.

Η βαρύνουσα λοιπόν γνώμη κατά την Κρίση, είναι η γνώμη του Χριστού.

Γαναδιό το χωριό "σκηνικό" της σειράς για τον Άγιο Παΐσιο | Ι.Μ. Μολυβδοσκέπαστης

                           
 Συνεχίζουμε το ταξίδι μας και πηγαίνουμε στην ιστορική μονή Μολυβδοσκέπαστης, όπου υπάρχουν και λείψανα του Αγίου Αρσενίου για προσκύνηση. 
Μετά φτάνουμε στο Γαναδιό. Το απομακρυσμένο χωριό με τα παραδοσικά κτήρια και το ναό των Αρχαγγέλων χρησιμοποιήθηκε για τα γυρίσματα της σειράς Από τα Φάρασα στον Ουρανό για τον Άγιο Παΐσιο. Πράγματι αναγνωρίζουμε πολλά σημεία που έχει γυριστεί η σειρά και φυσικά το "σπίτι" του Αγίου. 
Τέλος πηγαίνουμε στην εντυπωσιακή τοξοτή γέφυρα, το τοπόσημο της Κόνιτσας

Γιατί, παιδί μου, εδώ φανερώνονται τα κρυφά πάθη, στην ησυχία.


Κάποτε ένας υποτακτικός ρώτησε τον Γέροντα:
 «Μα γιατί, Γέροντα, εδώ φαινόμαστε ότι πάσχουμε, ενώ στον κόσμο όλοι μάς τιμούσαν και δεν βλέπαμε τις ατέλειες μας;».
 Απάντησε: «Γιατί, παιδί μου, εδώ φανερώνονται τα κρυφά πάθη, στην ησυχία. Εδώ, όπως λένε οι Πατέρες, αποκτάς τον εαυτό σου και σε πολεμάει και ο διάβολος περισσότερο για να σε βγάλει έξω, να εμποδίσει τη σωτηρία σου».


''Αββά, τι να κάνω που χάνεται η ψυχή μου;''
https://proskynitis.blogspot.com/2016/01/blog-post_474.html
Ένας αδελφός πήγε στο όρος της Φέρμης, στον μεγάλο γέροντα, και του είπε: «Αββά, τι να κάνω που χάνεται η ψυχή μου;».
«Γιατί, παιδί μου;» τον ρώτησε ο γέροντας.
Ο αδελφός αποκρίθηκε: «Όταν ήμουν στον κόσμο, έκανα στ’ αλήθεια πολλές νηστείες και αγρυπνίες και είχα μέσα μου πολλή κατάνυξη και θέρμη. Τώρα όμως (ενν.: τώρα, που έγινα μοναχός) δεν βλέπω μέσα μου κανένα καλό».
«Πίστεψέ με, παιδί μου», του είπε ο γέροντας, «όσα έκανες όταν ήσουν στον κόσμο, τα έκανες επειδή η κενοδοξία και ο έπαινος των ανθρώπων έβαζαν μέσα σου αυτή την προθυμία, ο Θεός όμως δεν τα δεχόταν. Γι’ αυτό ούτε ο σατανάς σε πολεμούσε, γιατί δεν τον ένοιαζε να κόψει την προθυμία σου, αφού δεν είχες καμία ωφέλεια από αυτήν...

Η ελληνική κριτική στη γαλλική επανάσταση (1797-1814)

Του Μιχάλη Ρέττου*

Η επαναστατική απόπειρα του Ρήγα Βελεστινλή αποτελεί, ουσιαστικά, παράγωγο της επέκτασης του σεναρίου της γαλλικής επανάστασης στην υπόλοιπη Ευρώπη και των προσδοκιών απελευθέρωσης που αυτή δημιούργησε σε αρκετά ελληνικά στρώματα, ιδιαίτερα μετά την κατάληψη των Επτανήσων από τον Ναπολέοντα (1797) και την εκστρατεία του τελευταίου στην οθωμανική Αίγυπτο (1798-1800). Από το μέτωπο της Επτανήσου τα επαναστατικά μηνύματα μεταφέρονταν στον νησιώτικο χώρο του αρχιπελάγους και στον ηπειρωτικό βαλκανικό χώρο.[1] Το 1797 εμφανίστηκαν στη Μάνη, οι Stephanopoli -Γάλλοι υπήκοοι με καταγωγή από τη Μάνη που δρούσαν για λογαριασμό του Ναπολέοντα- για να προετοιμάσουν ένοπλη εξέγερση εναντίων των Τούρκων, με την παρουσία και άλλων Ελλήνων από την Αθήνα, τη Μακεδονία, την Ήπειρο και την Κρήτη.[2] Τα στρατηγικά κίνητρα της γαλλικής αυτοκρατορικής επέκτασης συνέπεσαν με τις βλέψεις ορισμένων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας και συνέβαλαν στη σφυρηλάτηση μίας επαναστατικής νοοτροπίας.

Μάλιστα, υπήρξαν Έλληνες που κατατάχθηκαν στις στρατιές του Ναπολέοντα, ιδίως κατά την εκστρατεία του στην Αίγυπτο υπό τον συνταγματάρχη Νικόλαο Παπάζογλου.[3] Σε αυτό το πλαίσιο, ο Αδαμάντιος Κοραής γράφει το Άσμα Πολεμιστήριον των εν Αιγύπτω περί ελευθερίας μαχόμενων Γραικών (1800) και το Σάλπισμα πολεμιστήριον (1801), στα οποία εκφράζει τις προσδοκίες των Ελλήνων για απελευθέρωση με τη συνδρομή των δημοκρατικών Γάλλων που βρίσκονταν στον οθωμανικό χώρο[4]. Ο Κοραής ήταν επηρεασμένος από την, διαδεδομένη εκείνον τον καιρό, πεποίθηση, ότι οι Γάλλοι είχαν σκοπό να μεταβάλλουν όλη την Ευρώπη σε δημοκρατίες.[5] 

Ο Ντοστογιέφσκι παραμένει μεγάλος και σαγηνευτικός γιατί κατά βάθος, και έστω μερικώς, παραμένει ένα μυστήριο



  Το να κάνεις παρουσίαση, ερμηνείες, ανάλυση σε βιβλία του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι είναι υπερβολικά δύσκολο, ακατόρθωτο σχεδόν. Διότι δεν είναι δυνατόν να έχεις μαζί του κοινές πνευματικές εμπειρίες, κοινές αβυσσαλέες ευαισθησίες, κοινές νευρώσεις ή εκστατική όραση, κοινή υγεία και ασθένεια, κοινή διείσδυση στα γύρω και στην ψυχολογία του είναι, του υπερφυσικού και του Άλλου. Μας υπερβαίνει!

  Μόνο αποσπασματικά προσεγγίζεται, ερευνάται και συζητιέται. Και όταν λέμε ερευνάται ακολουθούμε όπως παντού εκείνο το "ο καθείς με τα όπλα του". Τα μεγάλα του έργα είναι υπαρξιακός, οντολογικός λαβύρινθος, μαγνητικός μεν, αλλά και χαώδης για τον κάθε αναγνώστη, ακόμα και τον επαρκή. Μόνο ψηφίδες του λοιπόν, και εκείνη η ανερμήνευτη και απερίγραπτη αίσθηση Αληθινού - η μάλλον Αλήθειας - που σου αφήνει όπως τον διαβάζεις ξανά και ξανά και λυτρωτικά λαμπυρίζει πίσω από τις ομίχλες του. Φάρος υπαρξης στις δικές του και δικές μας καταιγίδες. Ο Ντοστογιέφσκι παραμένει μεγάλος και σαγηνευτικός γιατί κατά βάθος, και έστω μερικώς, παραμένει ένα μυστήριο.

(Φωτογραφία από την κηδεία του στην Αγία Πετρούπολη).

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2025

Ὅταν διαλυθεῖ ἡ οἰκογένεια, τότε διαλύεται ὅλος ὁ κοινωνικός ἱστός...

Σήμερα, δυστυχῶς, πολλοί δεν κάνουν γάμο· ἁπλῶς συζοῦνε με κάποιον. Κατόπιν συζοῦνε με κάποιον ἄλλον, μετά με κάποιον ἄλλον, και φυσικά ἔτσι δέν ὑπάρχει οἰκογένεια· εἶναι ὅλα διαλυμένα...

Τά παιδιά πού γεννιοῦνται μέσα ἀπό τέτοιες σχέσεις δεν ξέρουν, τά καϋμένα, καλά – καλά τους γονεῖς τους... Ἄλλα παιδιά εἶναι ἀπό την μία σχέση, ἄλλα ἀπό τήν ἄλλη, ἄλλα ἀπό τόν ἕναν γάμο, ἄλλα ἀπ’ τόν ἄλλον γάμο, ἄλλα ἀπό την παράλληλη σχέση πού ὑπῆρχε...

Ὅλο αὐτό εἶναι μές στα σχεδιά τῶν παγκοσμιοποιητῶν· ὅλα αὐτά δεν εἶναι τυχαῖα. Μᾶς σπρώχνουν, μᾶς ὁδηγοῦν στην διάλυση τῆς οἰκογένειας και τῆς κοινωνίας. Ὅταν διαλυθεῖ ἡ οἰκογένεια, τότε διαλύεται ὅλος ὁ κοινωνικός ἱστός. Για να εἶναι ὑγιής ὁ κοινωνικός ἱστός, θα πρέπει τά κύτταρά του, πού εἶναι οἱ οἰκογένειες, να εἶναι ὑγιῆ.

Γιατί θέλουν νά ἀποδομήσουν τον κοινωνικό ἱστό;

Πιστεύουν ὅτι ἔτσι θά ἐλέγξουνε ἀπόλυτα τον κόσμο. Ὅταν μᾶς κάνουν ὅλους ἕναν πολτό και χάσει ὁ καθένας τήν ἰδιοπροσωπία του, ὅταν καταλυθεῖ ὁ κοινωνικός ἱστός, πού συγκροτεῖται ἀπό τά ὑγιῆ κύτταρα τῆς οἰκογένειας, ὅταν πετύχουν τήν ἀποκτήνωση τῆς ἀνθρωπότητας, τότε πράγματι θα τήν ἔχουν καταστήσει χειραγωγήσιμη. Θα μποροῦν να μᾶς κατευθύνουν σαν μαριονέττες ὅπου αὐτοί θέλουν.
Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου
http://hristospanagia3

Παπα-Θόδωρε μέ φώναζε. Κι ἐγώ ρωτοῦσα τή μάνα μου: «Θά γίνω παπάς; Δέν θέλω νά γίνω παπάς»


 Ἐρχόταν καί ὁ Γέροντας στό χωριό μας - στά Δενδράκια Δράμας – γιατί κι αὐτός μᾶς ἀγάπησε. Οἱ γονεῖς μου ἦταν θεοφοβούμενοι. 
 Ἐμένα ὅταν μέ ἔβλεπε, παπά Θόδωρε μέ ἔλεγε κι ἐγώ στενοχωριόμουν, δέν ἤθελα, ἤμουν μικρός καί ὅμως πάντα μοῦ τό ἔλεγε.
 Καί στό σπίτι μας πού ἐρχόταν παπα-Θόδωρε μέ φώναζε.
 Κι ἐγώ ρωτοῦσα τή μάνα μου: «Θά γίνω παπάς; Δέν θέλω νά γίνω παπάς» στενοχωριόμουν. Κάτι ἔβλεπε, δέν ἔκανε λάθος ὁ Γέροντας κι ἄς ἦταν μακρινό αὐτό πού ἔβλεπε.Μέσα μου ὅμως ἔμενε καί σέ μένα ἡ ἀπορία. 

 Πέρασαν τά χρόνια, ἐκεῖνος κοιμήθηκε, ἐγώ μεγάλωσα καί ἦρθε καιρός, πού στό χωριό μου, τά Δενδράκια, ἔγινα πρόεδρος γιά 16 χρόνια. Μέσα σέ αὐτά τά χρόνια ἀναγκάστηκα νά κάνω πολιτικούς γάμους ἀρκετές φορές, γιατί ἤμουν ὑποχρεωμένος ἀπό τό νόμο νά τούς κάνω. Τότε θυμήθηκα τά λόγια του, πού μέ πείραζε παιδί ὁ Γέροντας καί μέ φώναζε παπα-Θόδωρε, ἔγινα παπάς, ἀλλά ὄχι μέ τήν καλή ἔννοια.

Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης

Πως ο 29χρονος Μάρκ, ένας επαγγελματίας μπασκετμπολίστας που παίζει φέτος για τον ΠΑΟΚ, βαφτίστηκε Ορθόδοξος Χριστιανός!

          Marques Townes Opens Up about his Spiritual Journey in Orthodox Christianity          

                    
Το είδα στο amfoterodexios.blogspot

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2025

Ας ανάψουμε ένα κεράκι για εκείνους τους παιδαγωγούς ...


Αύριο η εορτή των Τριών Ιεραρχών,οι Άγιοι προστάτες των γραμμάτων....Εορτή της παιδείας....
Ας ανάψουμε ένα κεράκι για εκείνους τους παιδαγωγούς που δεν στόχευαν να μας γεμίσουν απλά τα μυαλά με γνώση αλλά είχαν την έγνοια να μορφώσουν μέσα στις καρδιές μας εκείνες τις αξίες, τις αρετές που είχαμε ανάγκη
για να ανοίξουμε τα φτερά μας....

Ένα κεράκι για εκείνους που δεν ντράπηκαν να κατέβουν απ’ την έδρα τους όχι για να κάτσουν από πάνω μας αλλά δίπλα μας φωτίζοντας μας με την πείρα τους....

Ένα κεράκι για εκείνους που έβλεπαν πίσω από τις χαζομάρες μας,που βοήθησαν να μην σβήσει εκείνη η φλόγα που έκαιγε τα σωθικά μας κι ας τσουρουφλιστήκαν απ’ την θρασύτητα μας....

Ένα κεράκι για εκείνους τους παιδαγωγούς που πίστεψαν σε μας ακόμα κι όταν εμείς βουλιάζαμε απογοητευμένοι....

Τους το χρωστάμε τούτο το κεράκι ως αντίδωρο ευγνωμοσύνης, αγάπης....
Σε εκείνους τους παιδαγωγούς εντός μα κι εκτός σχολείου....

Ο Κύριος δεν αφήνει τα κτίσματά του να τα πλησιάσει η δύναμη των δαιμόνων...

 Αββάς Ισαάκ ο Σύρος

 Ούτε οι δαίμονες, ούτε τα θηρία που βλάπτουν τους ανθρώπους, ούτε οι κακοί άνθρωποι μπορούν να εκπληρώσουν το θέλημά τους, ώστε να αφανίσουν και να καταστρέψουν τους άλλους, αν δεν το επιτρέψει ο Θεός, που κυβερνά τον κόσμο, και αν δεν ορίσει μέχρι πιο σημείο μπορούν να βλάψουν. 
Γιατί ο Θεός δεν επιτρέπει να ενεργούν με απεριόριστη ελευθερία˙ γιατί αν γινόταν αυτό, δε θα μπορούσε να επιβιώσει κανένα ζωντανό πλάσμα.

 Ο Κύριος δεν αφήνει τα κτίσματά του να τα πλησιάσει η δύναμη των δαιμόνων και των κακών ανθρώπων και να τα βλάψουν κατά το θέλημά τους. Για τούτο να λες πάντα στην ψυχή σου: ''Έχω φύλακα το Θεό, που με φυλάει, και κανένα φθοροποιό κτίσμα δεν μπορεί να παρουσιασθεί μπροστά μου, παρά μόνο αν έχει την άδεια του Θεού.'' Πίστεψε ακόμη πως δεν τολμούν ούτε να φανούν στα μάτια σου, ούτε να σε κάνουν να ακούσεις με τ’ αυτιά σου τις απειλές τους. Γιατί, αν είχαν άδεια από το Θεό να ενεργούν απεριόριστα το κακό, δε θα χρειάζονταν τα λόγια τους για να σε φοβίσουν, αλλά θα εκπλήρωναν κατ’ ευθείαν το έργο τους σύμφωνα με το θέλημά τους.

Ρόδον το αμάραντον, χαίρε, η μόνη βλαστήσασα…


Ο ύμνος αυτός των Χαιρετισμών χρησιμοποιεί σαν εικόνα ένα λουλούδι με το ωραιότερο άρωμα: Το ρόδο, δηλ. την τριανταφυλλιά. Η Παναγία είναι η Τριανταφυλλιά, απ’ όπου βλάστησε το Τριαντάφυλλο που λέγεται Χριστός.
Ο Χριστός είναι «το ρόδον το αμάραντον». Όποιος πλησιάζει το Χριστό αισθάνεται μία ουράνια ευωδία. Το λέει ο απόστολος Παύλος: «Χριστού ευωδία εσμέν τω Θεώ εν τοις σωζομένοις» (Β’ Κορ. 2,15).

Ιησούς! Το ρόδον της σωτηρίας. Βλάστησε στη στείρα γη. Ο Χριστός είναι ρόδο, τριαντάφυλλο, εκ Παρθένου. Και τα ωραιότερα λουλούδια της γης είναι μολυσμένα από το μόλυσμα της αμαρτίας. Ένα λουλούδι είναι απόλυτα αμόλυντο: Ο Ιησούς Χριστός. Και αυτό γιατί γεννήθηκε από Παρθένο, χωρίς το κληρονομικό μόλυσμα του προπατορικού αμαρτήματος.

Και η Παρθένος Μητέρα είναι «ρόδον το αμάραντον», που φανερώνει το αμόλυντον και καθαρόν της Παρθένου. Ο Θεός έψαχνε να βρει ευωδία στον κόσμο, μα πουθενά. Παντού η δυσοσμία της αμαρτίας. Και ξαφνικά, να, βρίσκει ένα λουλούδι. Είναι μοναδικό. Μοσχοβολά.

Μερικοί ἄνθρωποι εἰσέρχονται στόν Ναό, ἁρπάζουν ἕνα ἢ καί περισσότερα κεριά, καί τά ἀνάβουν δίκην... μαγείας!


  Μερικοὶ ἄνθρωποι εἰσέρχονται στὸν Ναό, ἁρπάζουν ἕνα ἢ καὶ περισσότερα κεριά, καὶ τὰ ἀνάβουν δίκην... μαγείας!

  Τὸ κερὶ ἔχει πολλὰς σημασίας, ἡ κυριωτέρα ἴσως ἐκ τῶν ὁποίων εἶνε ἡ θυσία. 
Δηλαδή, κατ᾿ ἀρχὰς βάζεις τὸν ὀβολόν σου διὰ νὰ τὸ πάρῃς ἀπὸ τὸ παγκάρι, ποὺ σημαίνει ὅτι θυσιάζεις ἕνα μέρος τοῦ μισθοῦ σου, ἤτοι τοῦ κόπου σου εἰς τὴν ἐργασίαν σου. Ἂν δὲν τὸ κάνῃς αὐτό, τότε τί ἀξίαν ἔχει τὸ ἄναμμά του. Δὲν ὑπάρχει εὐκολώτερον πρᾶγμα ἀπὸ τὸ νὰ λαμβάνῃς δωρεὰν κηρία καὶ νὰ τὰ ἀνάβῃς, παίζοντας μὲ τὸ πῦρ!

  Ὁ ὀβολὸς ποὺ δίδουμε διὰ νὰ λάβωμεν ἕνα κερί, μπορεῖ νὰ φαίνεται ἀμελητέα ποσότης, ἀλλὰ δὲν εἶνε, διότι ἀπαιτεῖται πίστις.
 Κανεὶς δὲν ξοδεύει τὸ παραμικρὸν ἂν δὲν πιστεύῃ ὅτι κάτι θὰ κερδήσῃ ἀπὸ αὐτό.
 Καὶ ὅταν τὸ κέρδος εἶνε πνευματικόν, ὅπως ἐδῶ, τότε ἔχει ἀσυγκρίτως μεγαλυτέραν ἀξίαν ἀπὸ τὸ ὑλικὸν κέρδος.
Από Ludmilla Simone.

Τελικά είσαι ότι φύλο δηλώνεις ή όχι; Μας έχετε μπερδέψει.


Τελικά είσαι ότι φύλο δηλώνεις ή όχι; Μας έχετε μπερδέψει. Καταλήξτε κάπου...

Η “Δικτατορία” των Δικαιωματιστών

Μητροπολίτης Σιγκαπούρης και Νοτίου Ασίας, Κωνσταντίνος

Δικαιωματισμός. Και κάπου εδώ σταματάμε να μιλάμε για τα αυτονόητα. Ή μάλλον, καλύτερα: αρχίζουμε να τα σιχαινόμαστε. Ο 21ος αιώνας, ο αιώνας της ψηφιακής επανάστασης, της ελευθερίας της έκφρασης, της υπεράσπισης του ”δικαιώματος να είσαι εσύ” — κατέληξε να είναι ο αιώνας της φίμωσης, του φόβου, και του επιβεβλημένου σωστού. Αυτό που κάποιοι θεωρούν ότι είναι το “σωστό”. Και οφείλουν να το επιβάλλουν.

Παρατηρώ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Έριξα μια ματιά στις ειδήσεις. Παρακολούθησα και τα πρωινάδικα στην τηλεόραση. Κατάλαβα. Δεν έχει σημασία πια τι λες. Ούτε να είσαι ειδήμων. Ας μην έχεις ιδέα. Σημασία έχει να το λες σωστά. Να μη θίγεις κανέναν, να μη στεναχωρείς κανέναν, να μη διαταράσσεις τη γαλήνη του πλανήτη. Μια γαλήνη που μοιάζει με το σκοτεινό πέπλο που σκεπάζει το πρόσωπο της δυστυχίας και της αλήθειας.


Μιλάμε για μια νέας μορφής εξουσία. Ή μάλλον ενός είδους δικτατορίας. Όχι με άρβυλα, τανκς και στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά με hashtags, cancel culture και την άτεγκτη ″ηθική” της πολιτικής ορθότητας. Δεν τολμάς να πεις κάτι που δεν αρέσει στη μάζα. Στη μάζα που φοράει το προσωπείο του ”δικαιωματιστή” — γιατί όλοι έχουν δικαιώματα, εκτός από σένα που τολμάς να πεις ότι κάτι δεν σου αρέσει.

Μην παρεξηγηθώ. Τα δικαιώματα είναι ιερά. Κι εγώ, αν κάτι με έκανε άνθρωπο, ήταν η πίστη μου στην ελευθερία. Και γι αυτό πιστεύω στον Θεό. Γιατί ο Θεός μου είναι Αυτός που μου διδάσκει την ελευθερία και την αγάπη. Αυτή όμως είναι η δική μου επιλογή ζωής. Εδώ όμως τώρα, μιλάμε για τις κοινωνίες και πως θα μπορούμε να ζούμε αρμονικά και με σεβασμό. Για κοινωνίες που δεν λειτουργούν με γνώμονα την αγάπη του Θεού αλλά με νόμους, Που οφείλει η κάθε Πολιτεία να νομοθετεί για να συμμορφωνόμαστε στα αυτονόητα. Δηλαδή, στο πως να “αντέχουμε” την διαφορετική γνώμη του άλλου. Πως να συνομιλούμε με λογικά επιχειρήματα και με ευγένεια ακόμα και όταν διαφωνούμε. Πως να συνυπάρχουμε όλοι μαζί αρμονικά.

«Αλλοιωμένη Θεολογία, ή Θεολογία της προσωπικής επιθυμίας»

 "Εποχική Θεολογία;"

Θα ζήσουμε στην εποχή στην οποία κάποιος θα παντρεύεται το χαλί, το βάζο ή το κομοδίνο και από κάτω στα σχόλια θα διαβάζουμε την ευχή: «Να ζήσετε!».

Στη συνέχεια θα βλέπεις θεολόγους και καθηγητάδες να το ντύνουν όλο αυτό με τη θεολογία του προσώπου, της επιθυμίας κλπ.
Το πνεύμα του αντιχρίστου είναι ήδη εδώ.
Το ένα πλοκάμι του έχει τίτλο:
«αλλοιωμένη Θεολογία, ή Θεολογία της προσωπικής επιθυμίας». Προσπαθούμε να κάνουμε θεολογία το κάθε πάθος και να βαπτίζουμε ως δικαιωματισμό, κάθε μορφή επιθυμιών που έρχεται στο κεφάλι μας. Και όλα αυτά, διότι δεν βλέπεις πουθενά αγιασμό και αγιότητα. Ο καθένας μιλάει από αυτά που διάβασε ή σπούδασε, χωρίς όμως να υπάρχει Άγιο Πνεύμα...
Η θεολογία οφείλει να αγκαλιάζει και να μεταμορφώνει την εκάστοτε πραγματικότητα, όχι όμως προς ικανοποίηση της εποχής, αλλά προς θεραπευτική μεταμόρφωση του ανθρώπου. Διαφορετικά, έχουμε μια νεκρή θεολογία, ή μια θεολογία που γίνεται μαριονέτα του καθενός.
Μου κάνει εντύπωση που όλες αυτές τις μέρες, πολλά μέλη ευαίσθητων κλάδων δεν μιλάνε. Σιωπή από κάποιους θεολόγους, ακαδημαϊκούς καθηγητές, νομικούς, ψυχολόγους κλπ.. Η απάντηση είναι: «Γιατί φοβούνται». Άλλος φοβάται μη χάσει τη θέση του, άλλος μη χάσει τα likes, τις πωλήσεις βιβλίων, την ακαδημαϊκή έδρα κλπ. Εξαιρέσεις ελάχιστες... Παντού να καλύψουμε τα νώτα μας και απλά να ξημερώσει ήρεμα η επόμενη μέρα.
Διαβάζουμε ανοησίες αυτές τις μέρες του στυλ: Η σεξουαλικότητα και η επιθυμία δεν έχει σχέση με την εν Χριστώ σωτηρία, ή το πρόσωπο κλπ... Δεν έχει σημασία αν απατάς τη γυναίκα σου, αν δεν περνάς καλά, δεν έχει σημασία αν κάνεις σεξουαλικά όργια κλπ.

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2025

Ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς θα κηρύττει συνεχώς στις μέρες μας με την περίπτωσή του....


 Ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς θα κηρύττει συνεχώς στις μέρες μας με την περίπτωσή του, ότι η Αγιότητα και για μας τους ανθρώπους του 21ου αιώνα δεν είναι ένα άπιαστο όνειρο. 
 Ακόμη και σήμερα, και μάλιστα σε χώρες κοσμικές, δελεαστικές, που είναι παραδομένες στην ύλη, στο χρήμα, στην ξέφρενη ηδονή, στην αλόγιστη κατανάλωση, που με τα τεχνολογικά τους επιτεύγματα έχουν δημιουργήσει επίγειους υλικούς παραδείσους και έχουν λησμονήσει εντελώς τον Αληθινό, παρουσιάζονται άνθρωποι που ζουν όπως οι πρώτοι Χριστιανοί και Ασκητές και είναι κατάφορτοι από την Χάρη και την Ενέργεια του Θεού. 
Ας παραδειγματισθούμε από αυτούς και ας τους μιμηθούμε!
Αρχιμανδρίτης Μελέτιος Βαρδαχάνης.

Ο χρόνος του εκκλησιασμού δεν πηγαίνει χαμένος..!!!


Δημήτριος Παναγόπουλος(Ιεροκήρυκας)
Ο χρόνος του εκκλησιασμού δεν πηγαίνει χαμένος..!
Ὁ μόνος χρόνος πού δέν πηγαίνει χαμένος, εἶναι ὁ χρόνος πού ἔχεις ἐπαφη μέ τό Χριστό. Ὅ,τι ἄλλο ἄν κάνεις, θά μείνει ἐδῶ καί δέν ἀντέχει πέραν τοῦ τάφου...
 
Λέει ο Μέγας Βασίλειος:
Τό μέρος τοῦ χρόνου που δανείζουμε στό Θεό
(ὁ χρόνος τοῦ ἐκκλησιασμού), δέν πηγαίνει χαμένο, ἀλλά πληρώνεται ἀπ' Αυτόν μέ μεγάλο ἐπιτόκιο.
Διότι τις ώρες αὐτές πού ἀφιερώνουμε στα πνευματικά ἀντί γιά τήν έργασία μας καί τίς βιοτικές φροντίδες, θά τίς ἀναπληρώσει ὁ Κύριος.
Διώξε λοιπόν ἀπό τό νοῦ σου κάθε βιοτική μέριμνα, καί συγκεντρώσου ἐδῶ ὁλόκληρος.
Διότι δέν ὠφελεῖ καθόλου ή σωματική παρουσία, ὅταν διακατέχει τήν καρδιά σου ἡ ἀγωνιώδης μέριμνα γιά τά γήινα πράγματα.

( Ἅπαντα τά Ἔργα σειρά ΕΠΕτ. 4 σελ.100 -102 Εἰς Ἑξαήμερον,ὁμιλ. Γ',)
«Μέσα στίς ἐκκλησιαστικές συναθροίσεις να δοξάζετε τόν Θεό» [Ψαλμ. ξζ' 27].

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2025

Η Μονή Μπελογκόρσκυ και οι Άγιοι Νεομάρτυρες της Μονής


Ο ναός της Μονής Μπελογκόρσκυ,ο μεγαλύτερος ναός των Ουραλίων ,βρίσκεται στο Λευκό Όρος (
Белая Гора)
 κοντά στο Πέρμ.

Το 1891,σε''αναμνήση της σωτηρίας του Τσάρου Νικολάου από κίνδυνο στην Ιαπωνία''στήθηκε στο Λευκό Όρος ένας τεράστιος Σταυρός.

Το 1893 άρχισε να χτίζεται ένας ξύλινος ναός ο οποίος στις 16 Νοεμβρίου 1897 κάηκε.Το 1902 αρχισε να χτίζεται ένας πέτρινος ναός,αφιερωμένος στην ''Υψωση του Τιμίου Σταυρού'',ο οποίος ολοκληρώθηκε το 1917.Το 1912 η αδελφότητα εξέδιδε περιοδικό θρησκευτικό-πατριωτικού περιεχομένου ενώ κατά την διάρκεια του Α'Παγκ.Πολέμου έκανε δωρεές προς τον ρωσικό στρατό.Το μοναστήρι το 1917 αριθμούσε 400 μοναχούς


Στις 25 Αυγούστου 1918 οι Μπολσεβίκοι συνέλαβαν και βασάνισαν τον ηγούμενο αρχιμανδρίτη Βαρλαάμ και τον πέταξαν στον ποταμό Κάμα


Από τον Αύγουστο του 1918 μέχρι τον Ιανουάριο του 1919 οι Μπολσεβίκοι βασάνισαν και εκτέλεσαν 34 μοναχούς

Τον Μάρτιο του 1923 το μοναστήρι έκλεισε οριστικά

Τα κατοπινά χρόνια οι κομμουνιστές το μετέτρεψαν σε άσυλο ψυχασθενων και σε νοσοκομείο για τους αναπήρους τρυαματίες πολέμου.Εξαιτίας ενός τροφίμου ο ναός υπέστη μεγάλη ζημιά μετά από φωτιά.Η ανακαίνισή της άρχισε το 1993


  • Ο βίος των Αγίων Νεομαρτύρων της Μονής Μπελογκόρσκυ ΕΔΩ

ΒΑΡΛΑΑΜ Ἀρχιμανδρίτης Μονῆς Μπελογκόρσκ (+ 1918) καί οἱ σύν αὐτῷ Διάκονοι ΜΙΧΑΙΑΣ, ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ, ΜΑΤΘΑΙΟΣ καί ΕΥΘΥΜΙΟΣ, Μοναχοί ΒΑΡΝΑΒΑΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΣΑΒΒΑΣ, ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ, ΑΡΚΑΔΙΟΣ, ΕΥΘΥΜΙΟΣ καί ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ καί Δόκιμοι ΙΩΑΝΝΗΣ, ΙΑΚΩΒ,ΠΕΤΡΟΣ, ΙΑΚΩΒ, ΑΛΕ
ΞΑΝΔΡΟΣ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ, ΠΕΤΡΟΣ, ΣΕΡΓΙΟΣ καί ΑΛΕΞΙΟΣ.
Η μνήμη τους τιμάται στις 12 Αὐγούστου

Ἂν δέν προσαρμοστοῦμε στούς Ἱερούς Κανόνες θά χαθοῦμε ψυχικά καί θά πνιγοῦμε πνευματικά

«Ὁ χριστιανισμὸς εἶναι ἡ σταγόνα τοῦ ἀσβέστη, ἡ ὁποία διασαφηνίζει τὸ θολὸ νερὸ στὸ ποτήρι. Οἱ ἀρχηγοὶ ἑνὸς ἔθνους, οἱ ἀρχηγοὶ μίας Ἐκκλησίας εἶναι οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι εἶναι σὲ θέση νὰ διασαφηνίσουν τὴ θολούρα τοῦ νεροῦ καὶ ἔτσι νὰ ἀποκαταστήσουν τὴν καθαρότητά του.

Ὅμως, ἅμα δὲν ἔχουμε ἀρχηγούς, οἱ ὁποῖοι νὰ παρέμβουν γιὰ τὴ διασαφήνιση τῶν θολῶν νερῶν, τὰ ὁποία μᾶς πνίγουν, δὲν θὰ συμμετάσχουμε στὸ καθαρὸ ποτήρι… 

Οἱ Κανόνες τῶν Ἁγίων Πατέρων δὲν εἶναι μόνο γιά μας, τοὺς Ρουμάνους, εἶναι γιὰ ὅλον τὸν χριστιανικὸ κόσμο. Ἔτσι ὥστε ὁ στόχος μᾶς εἶναι, ὅπως εἶπα καὶ προηγουμένως, ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτὰ εἶναι τὰ μέσα τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου.
Ὅταν ἀρχίσουμε νὰ τὰ ἀποβάλουμε, νὰ κάνουμε παραχωρήσεις ὡς πρὸς αὐτὰ τὰ θεμέλια, τότε ἀρχίζουμε νὰ διαλύουμε καὶ τὴν ἠθική μας καὶ τὴ χριστιανική μας ζωή.

Ἑπομένως ὁ στόχος μᾶς εἶναι νὰ σηκώσουμε τὸν ἄνθρωπο, μὲ τὶς ἀδυναμίες του, στὸ ὕψος τῆς Ἐκκλησίας, στὴ κανονική της γραμμή, ὄχι νὰ κατεβάσουμε ἐμεῖς τοὺς Κανόνες καὶ τὶς διατάξεις τῶν Ἁγίων Πατέρων στὴν ἀνθρώπινη ἀδυναμία. Ἐπειδὴ ἐδῶ θέλουν νὰ φτάσουμε. Νὰ φτάσουμε στὴ κατάργησή τους καὶ ὁ ἄνθρωπος θὰ μείνει στὸ δῆθεν μεγαλεῖο του, μὲ ὅλη τὴν ἀδυναμία του, σὰν νὰ μὴ ὑπῆρχε κάνεις ἀνώτερος ἀπὸ αὐτόν.
Ὅμως αὐτοὶ οἱ Κανόνες, αὐτὲς οἱ διατάξεις συντάχθηκαν ἀπὸ τοὺς Ἁγίους καὶ παραμένουν Ἅγιοι γιὰ μᾶς κι ἐμεῖς εἴμαστε ἐκεῖνοι ποὺ πρέπει νὰ προσαρμοστοῦμε σ’αὐτοὺς ὄχι τὸ ἀντίθετο. Ἂν δὲν προσαρμοστοῦμε στοὺς Κανόνες θὰ χαθοῦμε ψυχικὰ καὶ θὰ πνιγοῦμε πνευματικὰ»

[Ἀρχιμανδρίτη Ἰουστίνου Parvu, Ἡ Ἐκκλησία καὶ οἱ νέες αἱρέσεις,[BISERICA SI NOILE EREZII] Fundatia Iustin Parvu, 2016, σ. 32.]

Μπορεί νά ζήσει ό άνθρωπος χωρίς ήλιο; Άλλο τόσο καί ή ψυχή χωρίς Χριστό.

 Περπατούσε μιά ηλιόλουστη μέρα στόν κήπο τού μοναστηριού ό Άγιος Γερβάσιος (Παρασκευόπουλος), όταν κάποιος τόν ρωτάει:

– Γέροντα, μιλάς γιά τό Χριστό τόσο συχνά. Μπορείς νά μού πείς τί σού έκανε ό Χριστός στή ζωή σου;

Ό Γέροντας σταματάει καί δείχνοντας ένα ωραίο εύοσμο άνθος τού λέει:
– Ό, τι ό ήλιος στό άνθος αυτό! Μπορεί νά ζήσει ό άνθρωπος χωρίς ήλιο; Άλλο τόσο καί ή ψυχή χωρίς Χριστό. Αυτό ήταν καί είναι ό Χριστός γιά μένα.

Τα έργα των Χειρών Του....

 Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής


"Ο Θεός, γεμάτος πέρα από κάθε πληρότητα, έφερε πλάσματα στην ύπαρξη όχι επειδή είχε ανάγκη από οτιδήποτε, αλλά για να μπορέσουν να συμμετέχουν σε Αυτόν ανάλογα με την ιδιότητά τους και ο ίδιος να χαίρεται με τα έργα Του (πρ. Ψ. 104:31), μέσα από το να τα βλέπει χαρούμενα και πάντα γεμάτα να ξεχειλίζουν με τα ανεξάντλητα δώρα Του.

Πανό στη μνήμη του Γεώργιου Γρίβα Διγενή


Πανό στη μνήμη του Γεώργιου Γρίβα Διγενή ανέβασαν οι οπαδοί του ΑΠΟΕΛ, στο χθεσινό παιχνίδι με την Ομόνοια Αραδίππου.
Στις 27 Ιανουαρίου συμπληρώνονται 51 χρόνια απ' τον θάνατο του.

Μια αντιπροσωπευτική μικρογραφία της «εκπορνευμένης» εκκλησίας που περιγράφει η Αποκάλυψη του Ιωάννη

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΝΔΡΩΝΗΣ

Αν θέλετε να δείτε μια αντιπροσωπευτική μικρογραφία της «εκπορνευμένης» εκκλησίας που περιγράφει η Αποκάλυψη του Ιωάννη, δεν έχετε παρά να δείτε την Επισκοπική «εκκλησία» στις ΗΠΑ.

Είναι η ψευδο – εκκλησία της οποίας η επίσκοπος, Μαριάν Εντγκαρ Μπάντι, ήλεγξε τον Ντόναλντ Τραμπ και την αποθέωσαν όλα τα νεοταξικά μέσα παγκοσμίως.

«Υπάρχουν γκέι, λεσβίες και τρανσέξουαλ παιδιά σε οικογένειες Δημοκρατικών, Ρεπουμπλικανών και ανεξάρτητων, κάποια από τα οποία φοβούνται για τη ζωή τους», είπε στον Αμερικανό πρόεδρο η Επίσκοπος, εφαρμόζοντας πιστά το «ευαγγέλιο» της ΛΟΑΤΚΙ+ προπαγάνδας που δεν είναι άλλο από την άκρατη θυματοποίηση. Οι κακοποιητές του ουράνιου τόξου που μέχρι πρότινος επέβαλλαν ένα διεθνές σύστημα ολοκληρωτισμού, ξαφνικά εμφανίζονται σαν κατακαημένο θύμα.

Η Επισκοπική «εκκλησία» είναι μια θλιβερή σέκτα που προέρχεται από τους Αγγλικανούς. Ένα αξιοθρήνητο παρακλάδι μιας αξιοθρήνητης αίρεσης που βουλιάζει στην ανυποληψία. Οι Επισκοπικοί οφείλουν αποκλειστικά την επιβίωσή τους στο ότι ποδοπάτησαν το Ευαγγέλιο και έγιναν «θρησκευτική» εταιρεία του ΛΟΑΤΚΙσμού, εγκρίνοντας τους γκέι γάμους και υιοθετώντας πλήρως την ατζέντα της ανωμαλίας. Από λάβαρα, σημαίες και… πετραχήλια στα χρώματα του ουράνιου τόξου, μέχρι και συμμετοχές στα Pride.

Ένας τραγέλαφος, μια παρωδία πίστης, ένα κενό κουφάρι που όζει από καλοταϊσμένα πάθη, ένα εκδιδόμενο σωματείο που κατάντησε περίγελος του κόσμου. Μόνο που η πρόσκαιρη ασφάλεια που εξασφαλίζει η εκπόρνευση, μοιραία στη συνέχεια οδηγεί σε απαξίωση. Όχι μόνο δεν βοήθησε τους Επισκοπικούς η προσκόλλησή τους στη Woke «θρησκεία», αλλά τους καταδίκασε στην αφάνεια. Μόλις 1.5 εκατομμύριο «πιστών» μετράει στις ΗΠΑ η Επισκοπική «εκκλησία», σε πληθυσμό 340 εκατομμυρίων. Είναι η 14η ομολογία σε σειρά δημοφιλίας.

Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2025

Τα αφήνουμε όλα για αργότερα, αλλά ξεχνάμε ότι το «αργότερα» δεν μας ανήκει.


- Μιλάμε αργότερα.
- Θα σου τηλεφωνήσω αργότερα.
- Τα λέμε αργότερα.
- Θα περπατήσουμε αργότερα.
«Θα σου πω αργότερα».
Τα αφήνουμε όλα για αργότερα, αλλά ξεχνάμε ότι το «αργότερα» δεν μας ανήκει.
Αργότερα, τα αγαπημένα μας πρόσωπα δεν είναι πια μαζί μας.
Αργότερα, δεν τα ακούμε και δεν τα βλέπουμε.
Αργότερα, είναι απλώς αναμνήσεις.
Αργότερα, η μέρα γίνεται νύχτα, η δύναμη γίνεται αβοήθητη,
το χαμόγελο γίνεται μορφασμός και η ζωή θάνατος.
Το «αργότερα» γίνεται «πολύ αργά».

Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2025

Πώς ο Αγιος Παΐσιος ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ!

πηγή

Υπάρχει ελπίδα γιατί ο Χριστός είναι το κέντρο της ζωής της εκκλησίας μας και το κέντρο της δικής μας της ζωής!»(+Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος)


"Την αγάπη δεν την εκφράζει κανείς με λουλούδια, την εκφράζει με έργα, μερικές φορές με σιωπή, με αποδοχή του κόπου της αδικίας, της παραγκωνίσεως, της καχυποψίας. Το τελικό μήνυμα για όλους μας είναι ότι υπάρχει ελπίδα. Υπάρχει ελπίδα όχι γιατί τα πράγματα θα έρθουν καλά, τίποτα δεν έρχεται μόνο του καλά. Υπάρχει ελπίδα γιατί ο Χριστός είναι το κέντρο της ζωής της εκκλησίας μας και το κέντρο της δικής μας της ζωής!»
Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, Αναστάσιος.

Την ευχή του να έχουμε.Αιωνία του η μνήμη

Στὴν καλὴ αὐτὴ προαίρεση τοῦ Ζακχαίου τὸ Ἅγιο Πνεῦμα βρῆκε τὴ ρωγμὴ ποὺ ἔψαχνε(ΚΥΡΙΑΚΗ ΖΑΚΧΑΙΟΥ)

Ὁ Ζακχαῖος, ἀρχιτελώνης τῆς Ἱεριχοῦς, πλούσιος ἀπὸ τὴν ἀνεξέλεγκτη αὐθαιρεσία τοῦ ἐπαγγέλματός του, ἄκουσε γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ φαίνεται πὼς ἄρχισε νὰ προβληματίζεται. Ἔτσι, ὅταν ὁ Χριστὸς πέρασε ἀπὸ τὴν Ἱεριχώ, ὁ Ζακχαῖος ἔσπευσε νὰ τὸν δεῖ. Λόγῳ τῆς πολυκοσμίας καὶ ἐπειδὴ ἦταν κοντὸς στὸ ἀνάστημα, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ δεῖ τὸν Χριστό, ἀνέβηκε σὲ μιὰ συκομουριά. Ὁ Χριστὸς τὸν προσφώνησε μὲ τὸ ὄνομά του καὶ τοῦ εἶπε νὰ κατεβεῖ γρήγορα ἀπὸ τὸ δέντρο, ἐπειδὴ σκόπευε νὰ φιλοξενηθεῖ στὸ σπίτι του (Κυριακὴ ΙΕ΄ Λουκᾶ).

Στὴν προσπάθειά του νὰ δεῖ τὸν Χριστό, ὁ Ζακχαῖος κατάλαβε μερικὰ πράγματα, ποὺ μέχρι τότε δὲν τὸν εἶχαν ἀπασχολήσει καὶ πολύ. Κατάλαβε ὅτι ἦταν πολὺ κοντός. Τὸ ἀνάστημά του δὲν τοῦ ἐπέτρεπε νὰ φτάσει στὴ θέα τοῦ Χριστοῦ. Εἶχε μάθει νὰ κινεῖται καλὰ στὰ χαμηλά. Νὰ ἰσορροπεῖ σταθερὰ μὲ τὰ πόδια του στερεωμένα γερὰ πάνω στὴ γῆ. Μὰ ὅταν χρειάστηκε νὰ κοιτάξει ψηλότερα, τὰ πόδια του, συνηθισμένα νὰ περπατοῦν μὲ σιγουριὰ στοὺς ἐπίγειους (γιατί ὄχι καὶ ὑπόγειους;) δρόμους, ἀποδείχτηκαν πολὺ κοντά. Ποιὸ ἦταν τὸ σταθερὸ ὑπόβαθρο ποὺ ἔδινε αἴσθηση σιγουριᾶς καὶ ἀσφάλειας στὸν Ζακχαῖο; Ὁ πλοῦτος του.

Σπασμένες Μνήμες!


15 Αὐγούστου 1974
– Εἰρήνη πᾶσι, εἶπε ὁ παπα-Λοΐζος, βγαίνοντας στὴν Ωραία Πύλη.
Τὰ μάτια του εἶχαν μιὰ θλίψη ἀπερίγραπτη παρὰ τὸ χαρμόσυνο τῆς ἑορτῆς.
Στὴν ἐκκλησία, μπροστά του, βρίσκονταν μόνο εἴκοσι ἄτομα, ἀνάμεσά τους κι ὁ κυρ-Γιώργης μὲ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ δύο τελευταία του παιδιά. Πρώτη φορὰ στὸ Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ ἡ ἐκκλησία ἦταν σχεδὸν ἄδεια. Οἱ συγχωριανοί σιγά-σιγὰ λόγω τοῦ πολέμου ἐγκατέλειπαν τὸ χωριὸ καὶ πήγαιναν νοτιότερα ἢ στὰ βουνὰ τοῦ Τροόδους γιὰ μεγαλύτερη ἀσφάλεια. Μονάχα ὁ κυρ-Γιώργης καὶ δυό-τρεῖς ἄλλες οἰκογένειες ἀρνιοῦνταν πεισματικὰ ν᾿ ἀφήσουν τὸν τόπο τους καὶ τὸ χωριό
τους. Οὔτε κἂν τὴν προηγούμενη μέρα, ποὺ οἱ Τοῦρκοι εἰσέβαλαν ξανὰ στὸ νησί, σκέφτηκαν νὰ φύγουν.
Λίγο πρὶν τὴν Θεία Κοινωνία ὁ παπα-Λοΐζος βγῆκε πάλι στὴν Ωραία Πύλη καὶ εἶπε:
– Ἀγαπητοὶ συγχωριανοί, οἱ καιροὶ εἶναι δύσκολοι,τὸ ξέρετε. Ἀρκετοὶ ἔφυγαν ἀπ' τὸ χωριό, μείναμε πολύ λίγοι. Πρέπει ν' ἀποφασίσετε κι ἐσεῖς τί θὰ κάνετε, οἱ
Τοῦρκοι ὅλο καὶ προχωροῦν πρὸς τὰ μέρη μας.
Η φωνή του κόπηκε πρὸς στιγμήν. Ἔβηξε λίγο κι ἔπειτα συγκινημένος τοὺς εἶπε:
– Ὁ Θεὸς μαζί σας!
Κανένας δὲν μιλοῦσε. Τὰ μάτια ὁλονῶν εἶχαν βουρκώσει. Εἶχε ἔρθει ἡ ὥρα λοιπὸν νὰ ἐγκαταλείψουν κι αὐτοὶ τὸ χωριό τους;
Ὁ παπᾶς τους μπῆκε στὸ Ἱερὸ καὶ σὲ λίγο βγῆκε κρατώντας τὸν Χριστό.
– Μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε!
Τὰ μάτια του ἔτρεχαν δάκρυα. Σὰν νὰ γνώριζε ὅτι ἐπρόκειτο νὰ τοὺς κοινωνήσει γιὰ τελευταία φορά.

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2025

Η ΤΑΥΤΌΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΓΊΟΥ ΠΑΐΣΙΟΥ !

 


...εκείνο όμως που με διόρθωνε περισσότερο ήταν η αρχοντική συμπεριφορά της μάνας μου...

 

Εγώ, όταν ήμουν μικρός, περισσότερο βοηθιόμουν από την μητέρα μου παρά από τον πατέρα μου. Και οι δυο με αγαπούσαν και ήθελαν το καλό μου.Καθένας όμως με βοηθούσε με το δικό του τρόπο. Ο πατέρας μου ήταν αυστηρός. Όταν κάναμε καμιά αταξία, μας έδινε σκαμπίλια..

Και η μητέρα μου έβλεπε τις αταξίες μου και στενοχωριόταν, αλλά είχε μια αρχοντιά.
Όταν έκανα καμμιά αταξία, γύριζε το κεφάλι από την άλλη μεριά και έκανε πως δεν με βλέπει, για να μη με στενοχωρήση. Εμένα όμως αυτή η συμπεριφορά μου ράγιζε την καρδιά. «Κοίταξε, έλεγα μέσα μου, εγώ έκανα τέτοια αταξία και η μητέρα όχι μονάχα δεν με δέρνει, αλλά κάνει και πως δεν με βλέπει!
Άλλη φορά δεν θα το ξανακάνω! Πώς να την ξαναστενοχωρήσω;».
Με αυτήν την συμπεριφορά της η μητέρα μου με βοηθούσε περισσότερο, παρά αν μου έδινε ένα σκαμπίλι.
Βλέπεις, και οι δύο με αγαπούσαν, εκείνο όμως που με διόρθωνε περισσότερο ήταν η αρχοντική συμπεριφορά της μάνας μου.
Aγίου Παϊσίου Αγιορείτου "Λόγοι Δ' Οικογενειακη ζωή"

Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2025

Μια σοκαριστική αποκάλυψη! (Του Οσίου γέροντα Εφραίμ Αριζόνας)


Μια μητέρα πήγε στην Αριζόνα και επισκέφτηκε τον γέροντα Εφραίμ στο μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου. Μπήκε στο κελλί του γέροντα και του είπε:
- Γέροντα ευλογείτε! Όλα ο Θεός τα έδωσε πλούσια στην οικογένειά μας. Απέκτησα ένα παιδί χρυσό, ο οποίος σήμερα είναι ένας καλός επιστήμονας και τώρα ήρθα εδώ, για να σας παρακαλέσω, να μας χαρίσει ο Θεός μια καλή κοπέλα, ώστε να μην διασαλευτεί η ομόνοια στην οικογένεια.

Ο γέροντας Εφραίμ την άκουσε με προσοχή και της είπε:
- Το ταξίδι παιδί μου στην Αριζόνα, δεν το σχεδίασες από μόνη σου, αλλά σου το χάρισε ο Θεός, για να μάθεις κάτι ''δυσάρεστο'' για την οικογένειά σου...
Το παιδί σου..., σε 3 μέρες θα πεθάνει Εσύ όμως, εδώ θα μείνεις, να μην επιστρέψεις στην Ελλάδα, αλλά θα επιστρέψεις όταν ολοκληρωθεί το προσκύνημά σου.

Η γυναίκα, μόλις άκουσε αυτά τα λόγια από τον γέροντα, συγκλονίστηκε, έπαθε σοκ!
 Για πολύ ώρα δεν μπορούσε να συνέλθει. Ο γέροντας όμως την εμψύχωσε και την τόνωσε την πίστη της.

Μόλις άρχισε η μάνα να συνέρχεται από το αρχικό σοκ, είπε στον γέροντα:
- Πάτερ, τί είναι αυτά που με είπατε;;;!!! Παρακαλέστε το Θεό, να αλλάξει την απόφαση Του!

Αν κρατάς την σπίθα θα πετύχεις την φλόγα.


Μου είπε κάποιος: Πάτερ γιατί βλέπουμε λίγο κόσμο στην εκκλησία και τί είναι αυτό που δίνει τροφή έναν Ιερέα να συνεχίζει να προσπαθεί ακόμα και αν οι ενορίτες δεν συμμετέχουν όπως πρέπει;
Όλοι το έχουμε αναρωτηθεί κάποιες στιγμές όταν βλέπουμε σε μεγάλες εορτές τους Ναούς να είναι μισογεμάτοι ή σε εκδηλώσεις της Ενορίας να υπάρχει αποχή και ελλειπής προσέλευση από το ποίμνιο, αλλά την ίδια ώρα να βλέπεις τους Ιερείς να προσπαθούν και να δίδουν περισσότερες πνευματικές ευκαιρίες ακόμα και αν δεν βρίσκουν ανταπόκριση....

 Σκέψου ότι αυτή η εποχή που ζούμε είναι η εποχή της σπίθας, κάποιοι πρέπει να διατηρήσουν αυτή την σπίθα της Ορθοδοξίας, όσο υπάρχει σπίθα θα πετύχεις την φλόγα....Αν σταματήσεις τότε η φλόγα δεν θα υπάρξει....Για σκέψου τότε που υπήρχαν οι διωγμοί αν όλοι εκείνοι οι Χριστιανοί δεν διατηρούσαν την σπίθα της πίστεως θα είχαμε εμείς την ευκαιρία να έχουμε αυτή την πνευματική ζεστασιά που μας δίνουν οι λόγοι των Αγίων Πατέρων οι οποίοι έζησαν την φλόγα της δικής τους εποχής;

Αν από τους ελάχιστους που έρχονται σωθεί ο ένας τότε το έργο έχει επιτύχει....Αν όμως σε αυτούς τους ελάχιστους δεν δώσεις την ευκαιρία τότε κανένας δεν θα σωθεί.
Είναι η εποχή που πρέπει να διατηρούμε την σπίθα της Ορθοδοξίας και έστω αν δεν δούμε την φλόγα θα έχουμε διατηρήσει την ελπίδα οι επόμενες γενιές να το επιτύχουν....Το έργο μας είναι σπουδαίο ακόμα και αν η ποσότητα δείχνει ότι λίγοι το δέχονται...Λίγοι αλλά εκλεκτοί.

Όσο κι αν ψάξεις τον ευγενικό, τον τέλειο ιερέα, την τέλεια κοινότητα, την τέλεια ενορία...δεν θα τα βρεις!

 Όσιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ

" Όσο κι αν ψάξεις τον ευγενικό, τον τέλειο ιερέα, την τέλεια κοινότητα, την τέλεια ενορία...δεν θα τα βρεις!Όπως δεν θα βρεις τον τέλειο γάμο, ή τον ιδανικό σύζυγο, ή την αψεγάδιαστη οικογένεια κλπ.
Δεν μπαίνεις στην Εκκλησία σαν να βρίσκεσαι σε ένα πολιτικό κόμμα, όπου αρχίζεις να κρίνεις και να αποδίδεις δικαιοσύνη, και να βρίσκεις το σωστό ή το λάθος.!
Στην Εκκλησία είσαι σε ένα πλοίο με ασθενείς που έχουν σωθεί από την θάλασσα...Δεν είμαστε άγιοι, δεν είμαστε άγγελοι!
Ούτε ο ιερέας, ούτε ο αρχιερέας, ούτε οι λαϊκοί, όλοι έχουμε πάθη και αδυναμίες, αλλά θέλουμε να μείνουμε εδώ, μέχρι το τέλος... θέλουμε να σωθούμε από την φουρτούνα της θάλασσας.

Μένουμε εντός της εκκλησίας που είναι το καράβι, η κιβωτός της σωτηρίας!"

Ξέρεται βρε γιατί ο γέρων Εφραίμ έχει τέτοια φωνή;


Πριν μερικά χρόνια στην Ιερά Μονή Φιλοθέου συζητώντας ο γέρων Ισίδωρος ο τυφλός με μία μικρή ομάδα προσκυνητών και συγχρόνως βγάζοντας από έναν καλογερίστικο "τουρβά" ένα πετραχήλι που ευωδίαζε παρακινώντας τους να το προσκυνήσουν, τους ρώτησε με τον χαρακτηριστικό του τρόπο:
-Ξέρεται βρε γιατί ο γέρων Εφραίμ έχει τέτοια φωνή;
-Γιατί γέροντα;
- Γιατί είναι Άγγελος επί της γης!

Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2025

Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν ο καθένας μας έλεγε «Συγγνώμη, εγώ φταίω».

Αυτομεμψία

Διαβάζοντας το βιβλίο ‘Η προσευχή ως ατελεύτητη δημιουργία’ του π. Ζαχαρία Ζαχάρου (πνευματικού της Ι. Μονής Τιμίου Προδρόμου στο Essex και μαθητή του Αγίου Σωφρονίου) συναντώ την ακόλουθη παράγραφο (σελ. 22), που τη βρίσκω ιδιαίτερα επίκαιρη στις μέρες μας:

«Οι άνθρωποι όλο και περισσότερο αδυνατούν να συμβιώσουν αρμονικά. Και αυτό, διότι σύμφωνα με τα πρότυπα αυτού του κόσμου η ανάληψη του πταίσματος ισοδυναμεί με αδυναμία. Όλοι γυρεύουν να ενοχοποιήσουν αποδιοπομπαίους τράγους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο όμως καθημερινά διαπιστώνουμε ότι πραγματοποιείται αυτό, για το οποίο προειδοποίησε ο Απόστολος: «εἰ ἀλλήλους δάκνετε καὶ κατεσθίετε, βλέπετε μὴ ὑπ' ἀλλήλων ἀναλωθῆτε». Η ειρήνη και η ομόνοια αποκαθίστανται, όταν ο καθένας κατηγορεί μόνο τον εαυτό του· όταν βλέπει τα δικά του σφάλματα και αγωνίζεται να τα διορθώσει. Τότε η αυτοκατάκριση δεν είναι αδυναμία, αλλά ταπεινή ανδρεία που ενισχύει τον άνθρωπο στην παράστασή του ενώπιον του Θεού».

Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ για να ανακαλύψουμε παραδείγματα που επιβεβαιώνουν τους παραπάνω λόγους του π. Ζαχαρία. 

Ο θάνατος και τα καλά έργα - Η Παραβολή του πανδοχείου.

Μέγας Αντώνιος

  Από αυτούς που μένουν στα πανδοχεία, μερικοί παίρνουν κρεβάτια. Άλλοι όμως που δεν έχουν κρεβάτι, αλλά κοιμούνται χάμω στο έδαφος, παρόλον τούτο ροχαλίζουν όπως ακριβώς αυτοί που κοιμούνται στα κρεβάτια.

  Κι αφού θα περιμένουν να περάσει το σκοτάδι της νύχτας, αφήνουν τα κρεβάτια του πανδοχείου από τα χαράματα και βγαίνουν όλοι μαζί, βαστάζοντας μόνον τα δικά τους πράγματα. 

 Κατά τον ίδιο τρόπο και όλοι όσοι έρχονται στη ζωή και όσοι έζησαν μέτρια και όσοι έζησαν με δόξα και πλούτο, φεύγουν από την ζωή ακριβώς σαν από πανδοχείο, χωρίς να παίρνουν μαζί τους τίποτε από την μαλθακότητα του βίου και τον πλούτο, παρά μόνον τα δικά τους έργα, ή καλά ή κακά, αυτά που έπραξαν στη ζωή τους, οι ίδιοι...

Ο νεος ιερομάρτυς Αλέξανδρος,πνευματικός της Αγίας Τσαρικής Οικογένειας


Ο νεος ιερομάρτυς Αλέξανδρος δίδασκε θρησκευτικά στα παιδιά του Αγίου Τσάρου Νικολάου του Β΄από το 1910.Το 1913 έγινε πρωθιερέας στον Καθεδρικό Ναό Φεοντορόβσκυ στο Τσάρκογιε Σέλο.Από το 1914 ήταν εξομολόγος της τσαρικής οικογένειας.

Το 1916 ο γιός του,αξιωματικός του συντάγματος Pavlovsk,σκοτώθηκε στο μέτωπο.Η τσαρίνα Αλεξάνδρα,προσπαθώντας να απαλύνει τον πόνο του,τού πρότεινε να μετατεθούν οι άλλοι γιοί του από το μέτωπο στα μετόπισθεν αλλά αρνήθηκε

Το 1918 έγινε προιστάμενος του ναού της Αγίας Αικατερίνης στο Ekaterinhof .
Όταν άρχισε η κόκκινη τρομοκρατία συνελήφθη( 29 Αυγούστου 1918) στο Πέτρογκραντ.Στις 5 Σεπτεμβρίου 1918 εκτελέστηκε μαζί με όλους τους κληρικούς του ναού της Αγίας Αικατερίνης

Η δικαιοσύνη του Θεού!!


Ταξίδευε κάποτε σε ένα φέρρυ μποτ, ένας γαλατάς και ένας εκπαιδευτής ζώων, ο οποίος είχε μαζί του μια μαϊμού.
Ο γαλατάς κάποια στιγμή αποκοιμήθηκε. Η μαϊμού μπόρεσε να ξεφύγει από το αφεντικό της, χωρίς αυτός να το καταλάβει, και κατευθύνθηκε στον γαλατά. Εκεί η μαϊμού με μαεστρία μπόρεσε να κλέψει το πορτοφόλι του γαλατά χωρίς αυτός να την αντιληφθεί.

Η μαϊμού, με το πορτοφόλι στο χέρι, ανεβαίνει ψηλά στο κατάρτι, ανοίγει το πορτοφόλι και αρχίζει να πετάει τα μισά λεφτά στη θάλασσα και τα άλλα μισά στο κατάστρωμα! Αυτό το θέαμα προκάλεσε τους γέλωτες των υπολοίπων επιβατών.

Από τα γέλια ξύπνησε ο γαλατάς και βλέπει, προς μεγάλη του έκπληξη, ότι η μαϊμού κρατούσε το πορτοφόλι του στο χέρι της και πετούσε τα λεφτά του. Αρχίζει τότε να φωνάζει, για να σταματήσει η μαϊμού να πετάει τα λεφτά του και να του επιστραφεί το πορτοφόλι.

Επεμβαίνει τότε ο εκπαιδευτής και του λέει:
«Ξέρεις τι κάνει αυτή τώρα; Πόσο νερό έβαλες στο γάλα που πουλούσες; Το κέρδος από το νερό αυτό, η μαϊμού το πετάει στη θάλασσα. Μόνο τα λεφτά που πετάει στο κατάστρωμα σού ανήκουν!».

Κόκκαλο ο γαλατάς! Γιατί πράγματι, αυτό έφτιαχνε ο γαλατάς. Αραίωνε το γάλα και μετά το πουλούσε στους ανυποψίαστους πελάτες του.

Αν εμείς αφήναμε τη μαϊμού να ξεχώριζε τα λεφτά που βγάζουμε από τις δουλειές μας, πολλοί θα έμεναν ταπί! Έχει καμιά σχέση η δικαιοσύνη του Θεού, με το πώς πολιτευόμαστε εμείς στη ζωή μας; Ποιός θα τολμήσει να με πει «ναι»;

(†) Δημήτριος Παναγόπουλος- ιεροκήρυκας

Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης - Λόγος εἰς τήν Προσευχήν


[...]Ἡ προσευχὴ εἶναι φύλακας τῆς σωφροσύνης, χαλιναγωγεῖ τὸν θυμό, καταστέλλει τὴν ὑπερηφάνεια, καθαρίζει ἀπὸ τὴ μνησικακία, διώχνει τὸ φθόνο, καταργεῖ τὴν ἀδικία, ἐπανορθώνει τὴν ἀσέβεια.

 Ἡ προσευχὴ εἶναι δύναμη τῶν σωμάτων, φέρνει χαρὰ στὸ σπίτι, χορηγεῖ εὐνομία στὴν πόλη, παρέχει ἰσχὺ στὴν ἐξουσία, δίνει νίκη κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ πολέμου, ἐξασφαλίζει τὴν εἰρήνη, ξαναενώνει τοὺς χωρισμένους, διατηρεῖ στὴ θέση τους ἑνωμένους.

 Ἡ προσευχὴ εἶναι τὸ ἐπισφράγισμα τῆς παρθενίας, ἡ πιστότητα τοῦ γάμου, ὅπλο στοὺς ὁδοιπόρους, φύλακας ὅσων κοιμοῦνται, θάρρος τῶν ξύπνιων, στοὺς γεωργοὺς φέρνει τὴν εὐφορία, στοὺς ναυτιλόμενους χαρίζει τὴ σωτηρία.

 Ἡ προσευχὴ γίνεται συνήγορος τῶν δικαζομένων, ἐλευθερία τῶν φυλακισμένων, παρηγοριὰ τῶν λυπημένων, χαρὰ γιὰ τοὺς χαρούμενους, παρηγοριὰ στοὺς πενθοῦντες, δόξα γι᾿ αὐτοὺς ποὺ ἔρχονται σὲ γάμο, γιορτὴ στὰ γενέθλια, σάβανο σ᾿ αὐτοὺς ποὺ πεθαίνουν.