Κανένα νά μήν κατηγορεῖς, νά μήν περιγελᾶς, νά μήν πικραίνεις

 Κανένα νά μήν κατηγορεῖς, νά μήν περιγελᾶς, νά μήν πικραίνεις. Να μήν ὀργίζεσαι. Μή σκεφτείς ποτέ πώς ἔχεις κάποια ἀρετή. Φυλάξου νά μή λές, “ὁ τάδε ζεῖ καλά, ὁ δεῖνα ζεῖ ἄσωτα”, γιατί αὐτό ἀκριβῶς σημαίνει τό «μή κρίνετε» (Ματθ. 7:1. Λουκ. 6:37). 

 Ὅλους νά τούς βλέπεις μέ τό ἴδιο μάτι, μέ τήν ἴδια διάθεση, μέ τήν ἴδια σκέψη, μέ ἁπλή καρδιά. Ολους να τούς δέχεσαι σάν τό Χριστό. 

 Μήν ἀνοίξεις τ' αυτιά σου σέ ἄνθρωπο πού κατακρίνει, οὔτε, πολύ περισσότερο, νά εὐχαριστιέσαι μ' αυτά που λέει. Εσύ νά κρατᾶς τό στόμα σου κλειστό. Λίγο να μιλᾶς καί πολύ νά προσεύχεσαι. 

 Μά οὔτε κι αὐτόν πού κατακρίνει ἤ κάνει ὁποιαδήποτε ἄλλη ἁμαρτία να καταδικάσεις μέ τό λογισμό σου.

 Τά δικά σου σφάλματα να βλέπεις πάντα καί τόν ἑαυτό σου μόνο να καταδικάζεις καί νά ἐξουθενώνεις. Νά, ἔτσι θα κερδίσεις τη βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Ἁγίου Νήφωνος Κωνσταντιανῆς.Ένας Ασκητής Επίσκοπος, Ὑποθῆκες ζωῆς 

πηγή

Χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν...

 Η Παναγία χαρακτηρίζεται από τον Άγιο Ιωσήφ τον Υμνογράφο, τον ποιητή του κανόνα του Ακαθίστου Ύμνου, ως «η γέφυρα όντως η μετάγουσα εκ θανάτου πάντας προς ζωήν τους υμνούντας σε». 

 Μία γέφυρα αποτελεί ένα πέρασμα πάνω από ένα ποτάμι ή και μία θάλασσα, από ένα τμήμα ενός βουνού προς ένα άλλο. το πέρασμα αυτό μεταφέρει τους ταξιδιώτες με ασφάλεια από ένα μέρος σε ένα άλλο, ώστε να φτάσουν στον τελικό προορισμό τους. 

 Ο υμνογράφος δεν διστάζει να χαρακτηρίσει την Παναγία ως γέφυρα, η οποία όμως έχει κάποιες διαφορές σε σχέση με το ανθρώπινο έργο. Η Παναγία ως γέφυρα μεταφέρει από τον θάνατο στη ζωή όσους την υμνούν. Ο προορισμός είναι ο τελικός για κάθε άνθρωπο. Ζωή είναι ο Χριστός και μάλιστα ο Αναστημένος Χριστός. Ο κόσμος του Χριστού είναι η Βασιλεία του Θεού, στην οποία ο θάνατος δεν έχει θέση, γιατί ο Χριστός τον νίκησε διά του Σταυρού και της Αναστάσεως. Δεν έχουμε να κάνουμε άλλο ταξίδι μετά το πέρασμα, καθότι έχει εκπληρωθεί ο σκοπός της ύπαρξής μας, που είναι εξ αρχής η ομοίωση με τον Θεό, τουτέστιν η κοινωνία με Αυτόν. Και η Παναγία είναι γέφυρα, ασφαλής και χωρίς κλυδωνισμούς από τους αέρηδες και τις βροχές της ζωής, τους πειρασμούς και τις δοκιμασίες, διά της οποίας ζούμε τον Χριστό.

Κάθε φορά πού λειτουργούσε ή Αγία Τράπεζα ευωδίαζε!

Κάθε φορά πού ό παπα- Δημήτρης ο Γκαγκαστάθης Λειτουργούσε στον Ιερό Ναό του χωριού του, τους Αγίους Ταξιάρχες, η Αγία Τράπεζα ευωδίαζε!
Η ευωδία παρουσιαζόταν κυρίως μετά την Μεγάλη Είσοδο, όταν τοποθετούσε τα Άχραντα Μυστήρια πάνω στην Αγία Τράπεζα!
Άλλοτε πάλι, η ευωδία παρουσιαζόταν την ώρα της επικλήσεως του Αγίου Πνεύματος, στον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων!
Συχνά έβαζε βαμβάκι κάτω από το αντιμήνσιο πριν αρχίσει η Θεία Λειτουργία , και τελειώνοντας, το βαμβάκι μυροβολούσε.
Το γεγονός αυτό το μαρτυρούν πολλοί, που συγκλονίσθηκαν και τονώθηκαν στην πίστη!
Το άρωμα της Αγίας Τράπεζας δυνάμωνε τον σεβαστό λειτουργό και τον ανακούφιζε.
Κάποτε έβγαινε τόσο άφθονο, ώστε δυσκολευόταν ν΄αναπνεύσει. .
Μια φορά μάλιστα η ευωδία έβγαινε σαν ένας μικρός στύλος καπνού και πλημμύρισε όλη την εκκλησία.
'Οταν ο παπα- Δημήτρης , ζήτησε και τη γνώμη του π. Φιλοθέου Ζερβάκου , εκείνος απάντησε: " Δεν πρέπει ν΄αμφιβάλλουμε ότι πρόκειται για ένα παράδοξο θαύμα.
Το πιο βέβαιο είναι πως η ευωδία προέρχεται από τη θυσία του Ιησού Χριστού, που σαν Αμνός σφαγιάζεται πάνω στην Αγία Τράπεζα για τις αμαρτίες μας''.

Η αυταπάτη της μακροθυμίας

[...] Το βιβλίο της Κλίμακος του αγίου Ιωάννη του Σιναΐτη δουλεύει τόσο πολύ με το ασυνείδητο επειδή ενδιαφέρεται για την ποιότητα της σχέσης μας με τον Θεό. Αυτό καλό είναι να το θυμόμαστε, διότι πολλές φορές μάς παρασύρουν εξωτερικά στοιχεία, όπως το αν κάποιος δηλώνει ότι πιστεύει ή ότι οι άνθρωποι εκκλησιάζονται.

Η Κλίμακα μας θυμίζει αυτή την ξεχασμένη αλήθεια, ότι σημασία έχει η ποιότητα του πώς θρησκεύουμε, πώς συνδεόμαστε με τον Θεό. Έτσι λοιπόν αρχίζει να λεπτολογεί τα θέματα με τρόπο που μπορεί να εκπλήξει κάποιους:

 «Μα γιατί σκάβει τόσο βαθιά, γιατί ψάχνει τόσες λεπτομέρειες;». Αλλά θα δούμε τι ωραία ευρήματα φέρνει στην επιφάνεια αυτό. Από όλο το τεράστιο υλικό της Κλίμακας, επέλεξα τέσσερα στοιχεία προς εξέταση, ως παραδείγματα, τα οποία θεωρώ ενδεικτικά.

Πρώτο στοιχείο. Ο Άγιος Ιωάννης ασχολείται με αυτό που θα ονομάζαμε «αυταπάτη της μακροθυμίας». Δεν είναι δικές του λέξεις, είναι δικές μου. Λέει ότι, σε περιπτώσεις που δεχόμαστε μια προσβολή, μια βλάβη, κάτι το οποίο μας ενόχλησε από τον άλλον, η σιωπή μας καταλήγει σε «μνησικακίας αποθήκη»· αυτή είναι η δική του φράση. Ο άνθρωπος αποθησαύρισε μνησικακία. Γιατί; Επειδή αποφασίσαμε να σιωπήσουμε.
Και τι θα έπρεπε να κάνουμε δηλαδή; Πρέπει καθέναν που μας ενοχλεί να τον βρίζουμε, να ξεσπάμε, να εκδικούμαστε;

 Όχι, δεν λέει αυτό. 

Αυτό που θέλει ο Άγιος Ιωάννης να αποφύγουμε είναι να μην έχουμε την αυταπάτη ότι, επειδή σιωπήσαμε, το ξεπεράσαμε. Ότι επειδή δεν αντιδράσαμε, συγχωρέσαμε. Αυτό είναι κάτι που συχνά συμβαίνει, μέσα από ασυνείδητους μηχανισμούς.

Άγιος Ανδρέας Κρήτης και η Αγία Μαρία η Αιγυπτία

Ο Μέγας  Κανόνας του Αγίου Ανδρέα της Κρήτης διαβάζεται δύο φορές κατά τη Μεγάλη Σαρακοστή. Διαβάζεται για πρώτη φορά την πρώτη εβδομάδα της Σαρακοστής, το πρώτο τετραήμερο. Τη δεύτερη φορά διαβάζεται το απόγευμα της Τετάρτης της πέμπτης εβδομάδας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Μαζί με αυτόν τον κανόνα διαβάζεται στη λειτουργία και ο βίος της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Γι' αυτό και αυτή η μακρόχρονη λειτουργία ονομάστηκε « O Μέγας Κανών ».

Αυτοί οι δύο άγιοι , o Άγιος Ανδρέας Κρήτης και η Αγία Μαρία η Αιγυπτία συχνά απεικονίζονται δίπλα- δίπλα σε εικόνες. Δεν είδαν ποτέ ο ένας τον άλλον κατά τη διάρκεια της ζωής τους και η ζωή τους ήταν εντελώς διαφορετική.

Από τα νιάτα του, ο Άγιος Αντρέας αγαπούσε τη σιωπή και την προσευχή. Μεγάλωσε σε ένα από τα πιο αυστηρά μοναστήρια της Παλαιστίνης, τη Λαύρα του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου. Εκεί, δουλεύοντας επιμελώς, βρήκε εκείνο τον πνευματικό θησαυρό, που κατά τον Χριστό δεν αξίζει όλος ο κόσμος.
Έχοντας φτάσει στα ύψη της πνευματικής τελειότητας, ο Άγιος Ανδρέας σκέφτηκε να περάσει τις υπόλοιπες μέρες του στο αγαπημένο του μοναστήρι του Αγίου . Σάββα, αλλά με την Πρόνοια Θεού διορίστηκε επίσκοπος της νήσου Κρήτης.
Ήδη σε μεγάλη ηλικία, στολισμένος με πολλά πνευματικά χαρίσματα, έχοντας κάνει πολλά θαύματα, έγραψε το κύριο έργο της ζωής του , τον Μεγάλο Κανόνα της Μετανοίας. Για όλες τις γενεές των Χριστιανών, αυτό το έργο θα παραμείνει ένα εγχειρίδιο, το Α΄ και το Β΄ της μετάνοιας.

Η Αγία Μαρία η Αιγυπτία είχε μια εντελώς διαφορετική ζωή.

Τι είναι αγαπητοί μου, ο Μέγας Κανών, που ψάλλει σήμερα η Εκκλησία μας;

 «Τι είναι αγαπητοί μου, ο Μέγας Κανών, που ψάλλει σήμερα η Εκκλησία μας;
Είναι μια ανθοδέσμη από λουλούδια αθάνατα του Αγίου Πνεύματος, λουλούδια της εκκλησιαστικής ποιήσεως των βυζαντινών μας χρόνων!
Όλα στάζουν μέλι , γλυκύτητα, νοήματα μεγάλα!Τελειώνουν με το ωραιότερο απ΄ όλα που λέει:"Ψυχή μου , ψυχή μου , ανάστα τι καθεύδεις;

Μητροπολίτης Αυγουστίνος Καντιώτης.

”Ξέρω καλά, Κύριε, ότι είσαι φιλάνθρωπος”. Ερμηνεία του Μεγάλου Κανόνος

«Ει και ήμαρτον Σωτήρ, αλλ’ οίδα ότι φιλάνθρωπος ει· πλήττεις συμπαθώς, και σπλαγχνίζη θερμώς· δακρύοντα βλέπεις, και προστρέχεις ως πατήρ, ανακαλών τον άσωτον» (12ο τροπάριο της α’ ωδής του Μ. Κανόνος).

Ερμηνεία
  Η αγάπη που έχει ο Θεός προς τον άνθρωπο είναι τόσο πολλή και μεγάλη, ώστε κάνει και αυτούς τους αγίους Αγγέλους να εκπλήττονται και να υπερθαυμάζουν. Αυτή την υπερβολική θεία αγάπη αναλογιζόταν και ο προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ, και με θαυμασμό κραύγασε προς τον Θεό λέγοντας· 

«Τι είναι ο άνθρωπος, και τον θυμάσαι; Ή ο απόγονος του ανθρώπου, και τον φροντίζεις;» (Ψαλμ. 8:5). 

Αν λοιπόν είχε τόπο το πάθος του φθόνου στην άυλη εκείνη και απαθή φύση των υπερκοσμίων και ουρανίων Δυνάμεων, δεν θα φθονούσαν βέβαια οι άγιοι Άγγελοι κανένα άλλο πράγμα περισσότερο, παρά μόνο τον αμαρτωλό εκείνον που μετανοεί με όλη του την ψυχή και καρδιά και προστρέχει στον φιλάνθρωπο και φιλόστοργο πατέρα Θεό με θερμά και κατανυκτικά δάκρυα.

«Ωσεί θρόμβοι αίματος» (12-4-1992)Το συγκλονιστικό θαύμα σε εικόνα του Ναού του αγίου Ευθυμίου Κυψέλης

Στη Κυψέλη την πρώην καλλιτεχνιούπολη ,που ήταν το ωραιότερο και το ακριβότερο προάστιο των Αθηνών, που για να αγοράσεις ένα σπίτι έπρεπε να δώσεις μιάν όλοκληρη περιουσία , πριν τριάντα τρία χρόνια , έγινε ένα θαύμα στον Ι.Ναό του Αγίου Ευθυμίου ( Ιερέας ήταν τότε ο Μακαριστός π.. Δημητριος Κλούτσος , πνευματικό παιδί του Μητροπολίτη Αυγ.Καντιώτη). 

Η εικόνα του Σωτήρος Χριστού έρρε Αίμα και μύρο .
Χημικοί ήλθαν απ'όλο το κόσμο γιά να εξετάσουν εάν το αίμα ήταν χρώμα ή κάποιο ανθρώπινο τέχνασμα , αλλά διαπίστωσαν έκπληκτοι ότι επρόκειτο για φυσικό ανθρώπινο αίμα .
Η Εκκλήσία ήταν ανοιχτή μέρα - νύχτα και θυμάμαι είχε έλθει ένα γκρούπ Ρώσσων απο το Σίδνευ προσκυνητών της Διασποράς προς τα Ιεροσόλυμα , πως είχε αμέσως διαδοθεί το θαύμα , έκαναν μιά στάση Αθήνα για να προσκυνήσουν γονατιστοί με δάκρυα στα μάτια την Θαυματουργή Εικόνα του Ιησού Χριστού .
Παραθέτουμε απόσπασμα από την συγκλονιστική ομιλία του μακαριστού Ομολογητή Θεολόγου Νικόλαου Σωτηρόπουλου .
... Και σήμερα αγωνιά ο Κύριος. Το θαύμα της εικόνας στον άγιο Ευθύμιο Κυψέλης 
Τους τελευταίους καιρούς, αδελφοί, μπορούμε να πούμε ότι ο Χριστός λυπείται πάλι σε υπέρτατο βαθμό.

Η αρχαία είσοδος στον Ναό της Αναστάσεως

Η αρχαία είσοδος στον Ναό της Αναστάσεως . Από εδώ εισήρχοντο οι προσκυνητές 

Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία βρισκόταν κατά την παράδοση στο σημείο που βρίσκεται μέσα στον απέναντι Ι.Ναό του Αγ. Ιακώβου όπως διαφαίνεται στο πιο κάτω βίντεο με το προσκυνητάρι της Οσίας Μαρίας .

 πηγή

                   

Ὁ πατήρ Κοσμᾶς, ἡγούμενος τῆς Μονῆς Στομίου Κονίτσης

Τοῦ Ἰωάννου Τάτση, Θεολόγου

Ὁ ἡγούμενος τῆς ἱερᾶς Μονῆς Στομίου Κονίτσης, ὁ πατὴρ Κοσμᾶς, ὁ καλόγερος, ὅπως συνήθιζαν νὰ τὸν ἀποκαλοῦν κυρίως οἱ Κάτω Κονιτσιῶτες, ἐκοιμήθη στὶς 23 Φεβρουαρίου 2025 καὶ σὲ λίγες μέρες θὰ τελεστεῖ τὸ τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνό του. Ὑπῆρξε ἄνθρωπος ἁπλός, φίλος τῆς ἡσυχίας, ὀλιγομίλητος, ἀνδρεῖος, διακριτικὸς σὲ ὅλα καὶ κυρίως σὲ ὅσα συμβούλευε τὰ πνευματικά του τέκνα, αὐτοδίδακτος ἡσυχαστής, ὀλιγαρκὴς καὶ πρᾶος. Ἂν καὶ ἀπέφευγε νὰ διδάσκει τοὺς ἄλλους, μερικὲς ἀπὸ τὶς ἀπαντήσεις του σὲ ἐρωτήματα πιστῶν ἔχουν μείνει ἀνεξίτηλες σὲ ὅσους εἴχαμε τὴ μεγάλη εὐλογία νὰ ζήσουμε κοντά του.

«Ποτέ μου δὲν μετάνιωσα ποὺ δὲν μίλησα» ἔλεγε, γιὰ νὰ διδάξει ὅτι ὅποιος κρατᾶ τὸ στόμα του κλειστὸ ἀποφεύγει τὴν κατάκριση, τὶς συγκρούσεις χωρὶς λόγο, τὶς διαφωνίες καὶ τὶς ἄσκοπες συνομιλίες. Στὴν τράπεζα τῆς Μονῆς Στομίου, ὅπου συνέτρωγαν μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ ἐπισκέπτες, τὶς περισσότερες φορὲς παρακολουθοῦσε σιωπηλὸς τὶς συζητήσεις μεταξὺ τῶν ἐπισκεπτῶν ἐνῷ σπανιότερα παρενέβαινε λέγοντας τὴ γνώμη του μὲ λίγες μόνο λέξεις, ἐὰν ἐπρόκειτο γιὰ θέμα ἄξιο λόγου, πνευματικό, ἐκκλησιαστικὸ ἢ ἐθνικό. Ὅταν τὸν ρωτοῦσαν τὴ γνώμη του γιὰ κάποιο ζήτημα ἄλλοτε τὴν ἔλεγε καὶ ἄλλοτε, ἐὰν τὸ θέμα δὲν ἦταν σημαντικὸ ἢ δὲν ἀφοροῦσε ἄμεσα τοὺς παρόντες συνομιλητές, ἄλλαζε τὴν συζήτηση. Ὅταν ἔβλεπε πὼς ἡ συζήτηση ξεστράτιζε σὲ θέματα τῆς ἐπικαιρότητας, πολιτικὰ ἢ ἄλλα ἀδιάφορα ἀπὸ πνευματικῆς ἄποψης, ἔβαζε τέλος στὴ συζήτηση καὶ σηκωνόταν γιὰ τὴν εὐχαριστήρια προσευχὴ μετὰ τὸ γεῦμα ἢ τὸ δεῖπνο.

ΠΟΙΟ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ θέλουμε να λύσουμε κύριοι;

Εσείς ακούτε για πολύτεκνους λαϊκούς και ιερείς, ακόμη και για μετανάστες πολύτεκνους -μια και κοπτόμεθα για το μεταναστευτικό- και ειρωνεύεστε και γελάτε!
Εσείς θεωρείτε το παιδί εμπόδιο στην καριέρα σας (τάδε έφη εντεταλμένο της Κυβερνήσεως πρόσωπο επί της ... οικογενείας!) Εσείς σπρώχνετε τον ἀνθρωπο στην ανυποληψία και τις γάτες και τα σκυλιά στην παγκόσμια εκτίμηση!
Πόσο πια "οικονομικό" είναι το πρόβλημα της ολιγοτεκνίας, που το λέτε και το ξαναλέτε;
Πόσους πλούσιους ξέρετε που να είναι πολύτεκνοι;
Αφού κι εσείς ως πλούσιοι παιδιά δεν κάνετε. 1,1 παιδί αντιστοιχεί σε κάθε οικογένεια πολιτικών ενώ 2,8 με 3 παιδιά σε κάθε οικογένεια εγγάμων Ιερέων για να πάρουμε τους ιερείς για παράδειγμα. Ποιος είναι ο πιο κατάλληλος λοιπόν από την εμπειρία του να μιλήσει για το δημογραφικό από τους Ιερείς μας;
Αν δεν αγαπάς τα παιδιά, πώς θα κάνεις αρκετά;
Στάση ζωής είναι η πολυτεκνία, όχι γεμάτης τσέπης. Απόδειξη εσείς οι ίδιοι. Κάθε άλλο παρά άδεια είναι η τσέπη, αλλά παιδιά γιόκ.

Μπορούμε τελικά να μιλήσουμε για λύση δημογραφικού χωρίς να υποκρινόμαστε;
Πώς όμως, όταν μπαίνει τεκμήριο φορολογικό σε κάθε παιδί που γεννιέται, ψηφίζονται ομόφυλοι ψευτο-γάμοι απλώς κ μόνο για να ικανοποιηθεί ο άρρωστος δικαιωματισμός - καπρίτσιο μερικών εξουσιολάγνων γύρω σας, ερήμην (της τ ρ α γ ι κ ή ς πλειοψηφίας) του λαού, με φανερό σκοπό τελικά το ασύδοτο εμπόριο μήτρας και βρεφών και τη συγκομιδή λίγων ψήφων ακόμη, αν και πολλαπλάσιους έχετε χάσει;

Η Αγία Οσιοπαρθενομάρτυς Ebba(η νεότερη)

  Η Αγία Οσιοπαρθενομάρτυς Ebba(η νεότερη) έζησε κατά τον 9ο αιώνα και ήταν ηγούμενη της μονής Κόλτινγκχαμ, της μεγαλύτερης μονής της Σκωτίας. Η μονή αυτή είχε ιδρυθεί υπό της Οσίας Ebba της Πρεσβυτερης (τιμάται 25 Αυγούστου), αδελφής των βασιλέων του Νορθάμπερλαντ, Οσβάλδου και Όσγουι.

  Το έτος 870, κατά την διάρκεια εισβολής Δανών πειρατών στις ακτές της μονής, η Οσία ανήσυχη όχι για την σωτηρία της ζωής της αλλά για την διατήρηση της αγνότητάς της καθώς και των άλλων μοναζουσών, μόλις οι επιδρομείς εισέβαλαν στον περίβολο της μονής, συγκέντρωσε τις μοναχές στο ηγουμενείο και μετά από συγκινητικές συμβουλές απέκοψε με λεπίδα την μύτη και το άνω χείλος της. Την πράξη αυτή μιμήθηκαν όλες οι αδελφές. Οι εισβολείς, όταν εισήλθαν στο χώρο όπου οι μοναχές ήταν συναγμένες, βρέθηκαν μπροστά σε ένα φρικιαστικό θέαμα.

 Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να πυρπολήσουν την μονή και να κάψουν ζωντανή την Οσία Ebba μαζί με όλες τις μοναχές.Η μνήμη της τιμάται στις 2 Απριλίου

«Ιερομάρτυς π.Αναστάσιος Σαπουνίδης»

Στην φωτογραφία είναι ο Αγ.Παΐσιος με τόν πατέρα Αναστάσιο Σαπουνίδη από τα Κομνηνά τής Ξάνθης Την φωτογραφία την τράβηξα το 1984 στην Παναγούδα..

πηγή

Ο πατέρας Αναστάσιος θανατώθηκε μαρτυρικά την 25η Φεβρουαρίου 2002 στα Κομνηνά της Ξάνθης από σατανιστές, ο θάνατός του αποδόθηκε από τις αρχές σε ατύχημα. Βρέθηκε καμμένος και με κομμένα χέρια. Κάποιοι ενώ ήξεραν δεν μίλησαν. Από ό,τι φαίνεται απειλήθηκαν οι οικογένειές τους.


Περισσότερα στο παρακάτω βίντεο

https://www.youtube.com/watch?v=dIvfL39ADNY

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Ο ΚΑΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ

Η Σκήτη Βοβιντένια σήμερα

 Ο Γεράσιμος ὁ κατά Χριστός σαλός ἔζησε στήν Ρουμανία, ἔξω ἀπό τήν μονή Νεάμτς, στήν σκήτη (μονύδριον) Βοβιντένια. Ἔμενε σέ μία μισογκρεμισμένη καλύβα. Εἶχε πάντα τήν πόρτα κλειδωμένη καί ἔμπαινε κι ἔβγαινε ἀπό τό σπασμένο τζάμι τοῦ παραθύρου. Δέν ἦταν σοβατισμένο τό καλύβι του. Ἄναβε φωτιά στό μέσον τοῦ χωμάτινου δαπέδου, ἐνῶ τό καλοκαίρι ἔβγαζε τά ροῦχα του καί ἄφηνε νά τόν τσιμποῦν τά κουνούπια τοῦ δάσους, τά ὁποῖα ἦταν καί πολύ μεγάλα. Τό πρωΐ ἔμπαινε ἀπό τό τζάμι στό καλύβι του καί ἐδιάβαζε τό ψαλτήριο. Ὁ κόσμος τόν εἶχε ὀνομάσει: «Ὁ Γεράσιμος ὁ διά Χριστόν σαλός, πού ζῆ στήν ἄκρη τοῦ δάσους».

Περπατοῦσε μέ ἀσκέπαστο τό κεφάλι του, ξυπόλυτος καί μόνο μέ ἕνα χοντρό ζωστικό, γεμᾶτο ἀπό τρύπες. Τό μεσημέρι ἔπαιρνε ἕνα καλάθι ξύλα, πηδοῦσε από τό παράθυρο καί ἐρχόταν κάτω στό μοναστήρι. Ὅταν ἐπλησίαζε, ἄρχιζε νά λέγη διάφορα ἀκατανόητα λόγια: «στό ἀρχονταρίκι, στήν ἀποθήκη, στό τυροκομεῖο μέ τά καρύδια, τά λουλούδια, τά κοκκόρια....».

Ἐρχόταν μέ τόν κάδο τοῦ τυριοῦ στό χέρι μέσα στό μαγειρεῖο καί ἤθελε νά τοῦ βάλουν ἐκεῖ μέσα φαγητό γιά νά φάη. Καί ἤθελε νά τοῦ βάζουν ὅλα ἐκεῖ μέσα: ζυμάρι ἀπό καλαμποκάλευρο (μπαζίνα), ψωμί, σοῦπα, ἐλιές... Ὅταν ἔφευγε, τούς ἔλεγε καί πάλι διάφορα ἀκατανόητα λόγια καί οἱ ἄλλοι μοναχοί γελοῦσαν μαζί του.

Μία φορά εἶχε ἔλθει μία ἀντιπροσωπεία ἀρχιερέων ἀπό τήν Ἐλλάδα. Τό μοναστήρι Νεάμτσου εἶναι τό μεγαλύτερο στήν Ρουμανία καί κάθε ἀντιπροσωπεία περνᾶ πρῶτα ἀπ᾿ αὐτή τήν Μονή. Ἡγούμενος τῆς Μονῆς τότε ἦτο ὁ π. Μακάριος. Ὁ Γεράσιμος ἦλθε μέ τόν κάδο πού στραγγίζουν τό τυρί καί χωρίς νά ἔχη κάποια διακονία, ἄρχισε νά τούς λέγη διάφορα ἀσυνάρτητα λόγια.

-Τί ἔχει αὐτός ὁ μοναχός, εἶναι ἄρρωστος; Ἐρώτησαν οἱ ξένοι.
-Ναί, ἔχει κάποια βλάβη στό μυαλό του.

Η στάση της Ρωσίας απέναντι στην Ελληνική Επανάσταση του 1821

Μιχάλης Στούκας

Ένα από τα πολλά ζητήματα που συζητούνται στο περιθώριο της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, είναι οι ελληνορωσικές σχέσεις. Έχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί πάρα πολλά γι’ αυτό. Είναι φυσικά αδύνατο να αναφερθεί κάποιος στο συγκεκριμένο θέμα σε λίγες γραμμές ή σε μερικά λεπτά, καθώς αφορά εκατοντάδες χρόνια.

Έτσι στο σημερινό μας άρθρο, σκεφτήκαμε να αναφερθούμε ειδικά στην πολιτική της Ρωσίας απέναντι στην Επανάσταση του 1821. Όπως θα δούμε η στάση της Ρωσίας είχε πολλές διακυμάνσεις και αλλαγές. Καθοριστικός ήταν ο ρόλος του Ιωάννη Καποδίστρια, αλλά και του Ρώσου πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη Στρογκανόφ, η δράση του οποίου δεν είναι ευρέως γνωστή.

Το Συνέδριο του Λάιμπαχ
Όταν άρχισε το κίνημα του Αλέξανδρου Υψηλάντη, ο τσάρος της Ρωσίας Αλέξανδρος Α΄, βρισκόταν μαζί με τον Ιωάννη Καποδίστρια στο Λάιμπαχ (σήμερα Λιουμπλιάνα, πρωτεύουσα της Σλοβενίας). Εκεί είχαν συγκεντρωθεί από τον Ιανουάριο του 1821 οι αυτοκράτορες της Ρωσίας, της Αυστρίας και της Πρωσίας, οι αρμόδιοι υπουργοί τους και αντιπρόσωποι της Γαλλίας και της Αγγλίας. Στο Λάιμπαχ μεταφέρθηκε η Διάσκεψη των ηγετών της Πενταπλής Συμμαχίας που είχε αρχίσει τις εργασίες της στο Τροπάου (Troppau) της Μοραβίας τον Οκτώβριο του 1820, με θέμα την αντιμετώπιση της επανάστασης της Νεάπολης της Ιταλίας και γενικότερα την καταπολέμηση των επαναστατικών κινημάτων στην Ευρώπη. Η Διάσκεψη, που επηρεαζόταν κυρίως από τον Αυστριακό Υπουργό Εξωτερικών Μέτερνιχ, είχε προηγουμένως αποφασίσει την καταστολή της επανάστασης στη Νεάπολη από τον αυστριακό στρατό. Η ισχυρή όμως αντίσταση που συνάντησε ο αυστριακός στρατός, προκάλεσε μεγάλη ανησυχία στο Λάιμπαχ. Τότε έφτασε και η είδηση για την Επανάσταση του Πεδεμόντιου της Ιταλίας. Είχαν προηγηθεί η επανάσταση στην Ισπανία και η στάση του Συντάγματος Σιμενόφσκι στην Πετρούπολη, που δημιούργησε πολλά προβλήματα στον Αλέξανδρο Α’.

Ο Αλέξανδρος Α’ και ο Αλέξανδρος Υψηλάντης
Στις 24 ή 25 Φεβρουαρίου 1821, ο απεσταλμένος του Αλέξανδρου Υψηλάντη ξεκίνησε από το Ιάσιο με επιστολές προς τον Αλέξανδρο Α’ και τον Καποδίστρια. Έφτασε στο Λάιμπαχ και τις παρέδωσε λίγο πριν τις 14 Μαρτίου. Ο Υψηλάντης στόχευε στο συναίσθημα του τσάρου, παρουσιάζοντας την εξέγερση εκτεταμένη όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη τη Βαλκανική και τον καλούσε να εφαρμόσει άμεσα την ανατολική πολιτική της Ρωσίας:

«Η Πελοπόννησος και το Αιγαίον κινούνται, η Κρήτη ανίσταται, η Σερβία, η Βουλγαρία, η Θράκη, και η Μακεδονία σπεύδουσιν εις τα όπλα, η Βλαχία και η Μολδαυϊα αποτινάσσουσι τον ζυγόν, και περίτρομοι οι Τούρκοι ίστανται εν αυτή τη Κωνσταντινουπόλει επί ηφαιστείου, όπερ, είναι έτοιμον να τους καταπίη…»

Η Πρώτη αντίδραση του Ρώσου αυτοκράτορα ήταν θετική για τον Υψηλάντη: «Πάντοτε έλεγον, ότι ο καλός ούτος νέος έχει γενναία φρονήματα».

Όμως η επιστολή έφτασε σε χώρο και σε χρόνο που δεν ήταν ιδανικοί… Ο Μέτερνιχ επέβαλε εύκολα την άποψή του, ότι δηλαδή το κίνημα του Υψηλάντη ήταν μέρος ενός καλά οργανωμένου και συντονισμένου επαναστατικού σχεδίου που έθετε σε κίνδυνο την ηρεμία και την τάξη σε ολόκληρη την Ευρώπη. Έτσι η Ρωσία δεν είχε περιθώρια να εφαρμόσει την ανατολική πολιτική της όπως πίστευαν οι Φιλικοί και ο Υψηλάντης.

Η ρωσική αντιπροσωπεία στο Λάιμπαχ βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση, καθώς ο Υψηλάντης ήταν αξιωματικός του ρωσικού στρατού και γνωστός στον τσάρο, είχε ξεκινήσει από ρωσικό έδαφος και είχε υπαινιχθεί με προκήρυξή του ενίσχυση του κινήματός του από τη Ρωσία.

Έτσι ο Αλέξανδρος Α’ έσπευσε να συναντήσει τον αυτοκράτορα της Αυστρίας. Στη συνάντηση τους ήταν παρόντες μόνο ο Μέτερνιχ και ο Υπουργός Εξωτερικών της Πρωσίας Βέρνστροφ. Ο τσάρος διαβεβαίωσε ότι δεν είχε καμία σχέση με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, υποσχέθηκε ότι θα τον αποδοκίμαζε και επίσης τόνισε ότι ήταν εναντίον των επαναστατικών κινημάτων στην Ευρώπη.

Παρών στο Λάιμπαχ ήταν και ο Καποδίστριας ως Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, που βρέθηκε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Κατόρθωσε όμως να επηρεάσει τον τσάρο, έτσι ώστε οι αποφάσεις του Συνεδρίου να μην είναι οι χειρότερες για την Ελληνική Επανάσταση και να υπάρχουν οι προϋποθέσεις για ευνοϊκές εξελίξεις στο διπλωματικό πεδίο στο μέλλον.

Το διάταγμα του τσάρου, παρατίθεται ολόκληρο από τον Ιωάννη Φιλήμονα.

Γέροντα Ἰάκωβε ὅπως ὅταν ζοῦσες ἔτρεχες μέ τήν Ἁγία Κάρα καί πρόσφερες τήν εὐλογία σου στούς πιστούς, ἔτσι ἔλα καί σέ μένα

Ὁ ἀστυνομικὸς Ἀνδρέας Βοσκοῦ, πνευματικὸ παιδὶ τοῦ Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου, εἶχε βγάλει ἕνα σπυρὶ στὸ μέτωπο, τὸ ὁποῖο μάζευε πύον. Μὲ γιατρούς, φάρμακα δὲν ἐπέρχονταν ἴαση.

Διαβάζοντας τὸ βιβλίο του π. Ἰακώβου τὸν παρακάλεσε, δὲν τὸν εἶχε γνωρίσει, ἐν ζωῇ, καὶ τοῦ εἶπε:
«Γέροντα Ἰάκωβε ὅπως ὅταν ζοῦσες ἔτρεχες μὲ τὴν Ἁγία Κάρα καὶ πρόσφερες τὴν εὐλογία σου στοὺς πιστούς, ἔτσι ἔλα καὶ σὲ μένα μὲ τὴν Ἁγία Κάρα κι εὐλόγησέ με».
Ἕνα βράδυ ποὺ ἦταν ξαπλωμένος, πρὶν κοιμηθεῖ, βλέπει ὁλοζώντανο τὸν Γέροντα Ἰάκωβο μὲ ἕναν σταυρὸ στὸ χέρι.
Τὴν ὥρα ποὺ πάει νὰ τὸν σταυρώσει, δαίμονας ἐμφανίζεται καὶ λέει «ἄστον αὐτὸν μὴν τὸν σταυρώνεις εἶναι δικός μας.»
«Δὲν εἶναι δικός σας» λέει ὁ π. Ἰάκωβος.
«Εἶναι δικός μας γιατί ἔκανε αὐτές ... αὐτές... καὶ αὐτὲς τὶς ἁμαρτίες»
«Μπορεῖ νὰ τὶς ἔκανε αὐτὲς τὶς ἁμαρτίες» ἀπήντησε ὁ πατὴρ Ἰάκωβος «ἀλλὰ τὶς ἐξομολογήθηκε καὶ διεγράφησαν».

Μας παρέσυρε ο εγωϊσμός και ο υλισμός(π.Δημ.Γκαγκαστάθης)

 Μας παρέσυρε ο εγωϊσμός και ο υλισμός. Μεγάλο κατήφορο πήρε ο λαός και ο κλήρος πρώτα. Κανείς δεν δικαιολογούμεθα. Ας επιβλέψη ο Κύριος και φωτίση και στηρίξη την Εκκλησία Του. Εγώ δεν φοβούμαι να χαθή η Εκκλησία ποτέ. Πιστεύω ότι είναι Κυβερνήτης ο Ίδιος ο Θεός, και πάντες οι εχθροί θα αφανισθούν από Προσώπου του Θεού.

Η σημερινή εποχή είναι απελπιστική. Η νεολαία μας σχεδόν χάλασε. Έπεσε στη γαστριμαργία και σαρκολατρεία. Ούτε βλέπει, ούτε ακούει. Είναι ο καιρός του Νώε. Προσοχή, να σώσης την ψυχή σου...

Μας παρέσυρε ο εγωϊσμός και ο υλισμός. Μεγάλο κατήφορο πήρε ο λαός και ο κλήρος πρώτα. Κανείς δεν δικαιολογούμεθα. Ας επιβλέψη ο Κύριος και φωτίση και στηρίξη την Εκκλησία Του. Εγώ δεν φοβούμαι να χαθή η Εκκλησία ποτέ. Πιστεύω ότι είναι Κυβερνήτης ο Ίδιος ο Θεός, και πάντες οι εχθροί θα αφανισθούν από Προσώπου του Θεού.

Μου γράφεις ότι αρρώστησες από το πόδι και κάθησες αρκετόν καιρό… Τι περιμένεις; Η ζωή του ανθρώπου είναι όπως μία θάλασσα, πότε έχει γαλήνη και πότε μικρή τρικυμία και πότε μεγάλη. Όλα αυτά γίνονται δοκιμασίες του Θεού. Όταν περνούν ξεχνιούνται… Μπαλώματα βάζομεν εις το σώμα. Εκείνο που είναι το σπουδαιότερον και που πρέπει να έχουμε πάντοτε καλά είναι η ψυχή του ανθρώπου. Όπως τρέχομε διά το σώμα σε ιατρούς, λουτρά και ξοδευόμεθα, πρέπει να πηγαίνωμεν και εις τον Πνευματικόν για την ψυχήν, που είναι και δωρεάν…

παπά-Δημήτρης Γκαγκαστάθης (✞ 29 Ιανουαρίου 1975)

Νόστος+Άλγος

Στα αρχαία ελληνικά,η επιστροφή λέγεται «Νόστος».

«Άλγος», σημαίνει πόνος.
Νοσταλγία είναι λοιπόν,ο πόνος που έχει κάποιος,από την ανικανοποίητη λαχτάρα της επιστροφής...

Μίλαν Κούντερα

πηγή

Το αυθεντικό έγγραφο με την απόφαση καταδίκης σε θάνατο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και του Δημητρίου Πλαπούτα

Το αυθεντικό έγγραφο με την απόφαση καταδίκης σε θάνατο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και του Δημητρίου Πλαπούτα στο Ναύπλιο στις 26 Μαΐου 1834. Λείπουν δύο υπογραφές, του προέδρου του δικαστηρίου Αναστάσιου Πολυζωίδη και Γεώργιου Τερτσέτη. Τα υπόλοιπα μέλη του δικαστηρίου ήταν: Δημήτριος Σούτσος, Δημήτριος Βούλγαρης και Φωκάς Φραγκούλης.

Η απόφαση προκάλεσε λαϊκή κατακραυγή που οδήγησε σε εξέγερση στο Ναύπλιο. Τρεις μέρες μετά η Αντιβασιλεία άλλαξε την ποινή σε ισόβεια κάθειρξη. Τελικά δόθηκεε χάρη στους δύο οπλαρχηγούς από τον Όθωνα αμέσως μετά την ενηλικίωσή του.

Ο Δημήτριος Πλαπούτας ασχολήθηκε με την πολιτική κι εκλέχθηκε πληρεξούσιος στην Δ Εθνοσυνέλευση του 1844 και αργότερα εκλέχθηκε βουλευτής Καρύταινας. Πέθανε στη γενέτειρά, Παλούμπα Αρκαδίας, στις 5 Ιουλίου 1864 σε ηλικία 78 ετών.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης έγινε σύμβουλος του Όθωνα κι έλαβε τιμητικά τον τίτλο του αρχιστρατήγου. Πέθανε στην Αθήνα στις 3 Φεβρουαρίου 1843 σε ηλικία 72 ετών.

πηγή

Στήν πνευματική ζωή ὁ πρῶτος ἀπ' ὅλους καί ὁ πιό ἐπικίνδυνος εἶναι ὁ σκόπελος τῆς κενοδοξίας

   Στὴν πνευματικὴ ζωὴ ὁ πρῶτος ἀπὸ ὅλους καὶ ὁ πιὸ ἐπικίνδυνος εἶναι ὁ σκόπελος τῆς κενοδοξίας, σκόπελος περισσότερο ἐπικίνδυνος καὶ φοβερότερος ἀπὸ τὶς Σειρῆνες, τὰ γνωστὰ τέρατα ποὺ ἔπλασαν μὲ τὴ φαντασία τους οἱ ἀρχαῖοι μυθοπλάστες ποιητές.
   Γιατὶ τὸν σκόπελο αὐτὸ κατόρθωσαν νὰ τὸν προσπεράσουν ἀβλαβεῖς πολλοὶ ἀπὸ κείνους ποὺ διέπλευσαν τὸ νησὶ τῶν Σειρήνων· ἡ κενοδοξία ὅμως εἶναι γιὰ μένα τόσο ἐπικίνδυνη, ὥστε ἀκόμη καὶ τώρα, ποὺ καμιὰ ἀνάγκη δὲν μὲ ὁδηγεῖ πρὸς αὐτὸ τὸ βάραθρο, νὰ μὴ μπορῶ νὰ εἶμαι ἀθῶος ἀπ᾿ αὐτὸ τὸ κακό.
   Ὁ πόθος τῆς τιμῆς καὶ τῆς δόξας, αὐτὴ πρὸ παντὸς ἡ κακία περισσότερο ἀπὸ ὅλες καταστρέφει καὶ ἀπογυμνώνει τὴν ἀνθρώπινη ψυχή.

 Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

(Περὶ Ἱερωσύνης, λόγος Γ', 9, ΕΠΕ 28, σελ. 134- 136 – PG 48, 646).

πηγή

Ο Εθνομάρτυς μητροπολίτης Αγχιάλου Ευγένιος, λίγο πριν τη θανάτωσή του από τους Τούρκους, 10 Απριλίου 1821, έλεγε στους δημίους του

 «Ω! δήμιοι, τι στοχάζεσθε; μικρά δι᾿ ημάς είναι ταύτα τα κολαστήρια. Κόψατέ μας τα μέλη, συντρίψατέ μας τα οστά, καύσατέ μας τας σάρκας, επινοήσατε παν είδος ανηκούστου τιμωρίας. Όλα θέλομεν τα υποφέρει μετά χαράς. Δία μίαν δράκα αίματος κυκλοφορούντος εις τας φλέβας μας, δία μίαν λεπτήν αέρος αναπνοήν, δεν πωλούμεν την ευσέβειαν εις την μανίαν της ασεβείας. 

Αρχιερείς είμεθα της Εκκλησίας των μαρτύρων. Ποιμένες λαού, διά τον οποίον ωρκίσθημεν καί να αποθάνωμεν. Μαθηταί του Χριστού, όστις απέθανεν επί του σταυρού.

 Μάθετε εξ ημών ποίαν δύναμιν έχει η πίστις των Χριστιανών.

 Μάθετε ποίον είναι το έθνος, το οποίον θέλετε να τρομάξητε διά των βασάνων σας. Μάθετε ότι οι Έλληνες γνωρίζουσι να προτιμώσι να αποθνήσκουν μυριάκις, παρά να προδώσωσι τους αδελφούς και την πατροπαράδοτον αυτών πίστιν».

Bυζαντινή σημαία (Λάβαρον) του 15ου αιώνα.

Βρίσκονταν στον ιστό βυζαντινού πλοίου κατά την διάρκεια της άλωσης και απεικονίζει τον Άγιο Γεώργιο (δημοφιλή παράσταση στις βυζαντινές σημαίες)
Η σημαία εκτίθεται πλέον στο Στρατιωτικό Μουσείο της Κων/πολης και βρίσκεται στην "αίθουσα της Άλωσης" 

1 Απριλιου 1955-ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ

 

Απελευθερωτικός Αγώνας της Κύπρου 1955-59

ΕΙΚΟΣΙΤΕΣΣΑΡΕΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟΙ ΟΙΚΟΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΣΙΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΗΜΩΝ ΔΗΜΗΤΡΙΟΝ ΓΚΑΓΚΑΣΤΑΘΗΝ

 ΕΙΚΟΣΙΤΕΣΣΑΡΕΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟΙ  ΟΙΚΟΙ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΣΙΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΗΜΩΝ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΝ ΓΚΑΓΚΑΣΤΑΘΗΝ,

ΕΦΗΜΕΡΙΟΝ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΚΑΙ ΙΣΟΒΙΟΥ ΔΙΑΚΟΝΗΤΟΥ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΥ ΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ

ΧΩΡΙΟΥ ΠΛΑΤΑΝΟΥ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΤΡΙΚΚΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΓΩΝ  

Ποίημα  Γεωργίου Ἀποστολάκη, Δικαστοῦ.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ. Τῇ ὑπερμάχῳ

Ἱερωσύνης κοσμηθείς ἔνδοξον στέφανον, ποιμήν κατέστης θαυμαστός καί ὁσιώτατος, τούς ὑμνοῦντάς σε λυτρούμενος θεοφόρε. Ἀρχαγγέλων κοινωνός καί παμφιλέστατος, πᾶσι δίδου τήν ταχεῖάν σου βοήθειαν,ἳνα κράζωμεν! Χαίροις, θεῖε Δημήτριε !

 

Ἄγγελος ἐν ἀνθρώποις, ταπεινός καί θεόφρων, ὑπῆρξες ὦ Δημήτριε Πάτερ· (γ)[1]θρέμμα ὤν τοῦ Πλατάνου σεπτόν, πολιοῦχος γέγονας αὐτοῦ ὅσιε· σεμνύνεταί σοι ἅπασα, Μητρόπολις ἡμῶν βοῶσα·

Χαῖρε, τό ἄνθος τῆς Θετταλίας,

χαῖρε, καρπός καλῆς ῥιζουχίας.

Χαῖρε, τῶν ἀρχαίων πατέρων ἐφάμιλλος,

χαῖρε, ἱερέων ὁ γνώμων ὁ ἄριστος.

Χαῖρε, ὅτι καί γεννήτορας ἔσχες ὅλως εὐλαβεῖς,

χαῖρε, ὅτι καί μετέδωκας τῆς πρεπούσης ἀγωγῆς.

Χαῖρε, ὁ εὐσεβείᾳ τόν Θεόν προσεγγίσας,

χαῖρε, τήν θείαν χάριν σύν τῷ χρόνῳ αὐξήσας,

Χαῖρε, λαμπρόν πραότητος σκήνωμα,

χαῖρε, σεπτόν τῆς Χάριτος τίμημα.

Χαῖρε, δεκτόν ῾Ιερεῖον τοῦ Λόγου,

χαῖρε, τερπνόν ἐκμαγεῖον τῆς δόξης.

Χαίροις, θεῖε Δημήτριε!

Βάσιν ἔχων τήν πίστιν, ἐκ νεότητος πάτερ, ὡς δώρημα Χριστῷ παρεδόθης· καί προσηύχου τοῦ κόσμου μακράν, τήν σήν ποίμνην νέμων ταπεινῶς πάνσεμνε, δηλοῦσαν τήν ἐκποίμνασιν, προβάτων λογικῶν κραυγάζων·

Ἀλληλούϊα!

Γνούς σοφέ  ὡς προστάτας, τούς κλεινούς Ταξιάρχας, σφοδρότατα ἠγάπησας τούτους· φυλαχθείς ἀσφαλής ὑπ' αὐτῶν, διεσώθης θαύματι δεινῶν ὅσιε, ὁρῶντες δέ βεβαίαν σου, τήν πίστιν πρός αὐτούς βοῶμεν·

Χαῖρε, συνέστιε Ἀσωμάτων,

Χαῖρε, πηγή ἀΰλων ναμάτων.

Χαῖρε, παλαιῶν ἱερέων ἰσότιμε,

χαῖρε, πρεσβευτά πρός Θεόν προθυμότατε.

Χαῖρε, σθένος καί ὑπόδειγμα ἱερέων εὐλαβῶν,

χαίρε, εὖχος καί κραταίωμα εὐσεβῶν Χριστιανῶν.

Χαῖρε, νοῦς ἀπολαύων ἐννοιῶν ἀπορρήτων,

χαῖρε, ὁ εἰσελθών εἰς τά ἄδυτα τῶν ἀδύτων.

Χαῖρε, Θεόν δοξάσας τῷ βίῳ σου,

χαῖρε, πολλούς στηρίξας τῷ λόγῳ σου.

Χαῖρε, Ἀρχαγγέλων λαμπρός θεράπων,

χαῖρε, δι’ οὗ κατῃσχύνθη ὁ δράκων.

Χαίροις θεῖε Δημήτριε!

Δῶρον σύ τῷ Κυρίῳ, ἐκ παιδός ἀνετέθης, σεπτός δέ λειτουργός Του κατέστης· εὐσεβείας τῷ ζήλῳ καυθείς, λειτουργῶν ναῷ Ταξιαρχῶν πάνσοφε, ἐδέχου τήν ἐπίσκεψιν,  ἁγίων καί ἀγγέλων μέλπων·

Ἀλληλούϊα!

«Η αρχή της σωτηρίας είναι το να αρχίσουμε να έχει επίγνωση του εαυτού του»

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού αρχιμανδρίτου Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα: «ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 25-3-1983]

Τώρα την Μεγάλη Τεσσαρακοστή, αγαπητοί μου, πολύ συχνά ακούεται η μικρά, εκείνη, κατανυκτική προσευχή του αγίου Εφραίμ, η οποία συνοδεύεται και με γονυκλισία: «Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας καί ἀργολογίας, μή μοι δῷς. Πνεῦμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καί ἀγάπης, χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ. Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τά ἐμά πταίσματα καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου».

Ο όσιος πατήρ αισθάνεται ότι όταν αυτές οι πρώτες τέσσερις κακίες, που είναι το πνεύμα της αργίας, της περιεργείας, της φιλαρχίας και της αργολογίας και εν συνεχεία η επίτευξις των άλλων τεσσάρων αρετών, όπως είναι η σωφροσύνη, η ταπεινοφροσύνη, η υπομονή και η αγάπη, τότε θα επιτύχει κανείς ικανοποιητικά πνευματικά επίπεδα. Σαν κλειδί, όμως, αυτών των τεσσάρων αρετών προς επιτυχίαν και των τεσσάρων κακιών προς αποφυγήν των, προς περικοπήν των, θέτει την αυτογνωσία. Γι'αυτό λέγει: «Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τά ἐμά πταίσματα». «Βοήθησέ με, χάρισέ μου το να μπορώ να ιδώ τα δικά μου τα πταίσματα, και έτσι, με τον τρόπον αυτόν, να αποφύγω και την κατάκριση των άλλων και την δική μου προκοπή».

Η όλη προσευχή, όπως αντιληφθήκατε, αρχίζει με μίαν επίκλησιν προς τον Κύριον της ζωής: «Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου». Πραγματικά έχει πάρα πολλή σημασία αυτό, διότι μόνον ο Κύριος της ζωής είναι ο γνώστης της ανθρωπίνης κατασκευής. Κανείς δεν γνωρίζει, ούτε ο ιατρός, ούτε ο φιλόσοφος, ούτε ο κοινωνιολόγος, ούτε εγώ ο ίδιος τον εαυτό μου. Κανείς δεν γνωρίζει τόσο, όσο γνωρίζει ο κατασκευαστής μου. Και ο κατασκευαστής μου είναι ο Κύριος της ζωής μου. Είναι Αυτός ο Οποίος με δημιούργησε. Γι΄αυτό αγαπητοί μου, πολλές φορές, όταν αναρωτιόμαστε τι ωφελεί τον άνθρωπο ή τι είναι ικανό να τον κάνει να αρρωστήσει, βεβαίως δεν θέλω να πω ότι θα απορρίψομε την γνώμη μιας πείρας που έχουν οι άνθρωποι, αλλά εφόσον όμως αυτή η πείρα που έχουν οι άνθρωποι, όπως η ιατρική πείρα, η κοινωνική πείρα κ.ο.κ. εφόσον αυτή η πείρα θα έρχεται, θα απορρέει από αυτό το οποίον λέγει και εντέλλεται ο Θεός δημιουργός μου.

Ένα μικρό παράδειγμα. «Πρέπει ή δεν πρέπει -συνηθισμένο ερώτημα για έναν νέον άνθρωπο, κυρίως για τον έφηβο- να μείνω εν παρθενία στα νεανικά μου χρόνια;». Η απάντησις: Ο κόσμος λέγει «Όχι». Πάρα πολλοί ιατροί, όχι όλοι -δόξα τω Θεώ- λέγουν «Όχι». Πολλοί κοινωνιολόγοι και εκπαιδευτικοί και ψυχολόγοι, όχι όλοι ευτυχώς, λέγουν «Όχι». Τι λέγει ο Χριστός; Ο κατασκευαστής μου; Ο κατασκευαστής μου, ο Οποίος γνωρίζει την μάρκα μου και τη δομή μου και την λειτουργία μου όσο κανένας άλλος, μου λέγει: «Θα μείνεις εν παρθενία μέχρι τον γάμο σου». Ποιον θα ακούσω; Προφανώς τον Κύριο της ζωής μου. Συνεπώς αποτείνομαι προς τον Κύριο της ζωής μου. «Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου…». Διότι εσύ μου έδωσες σήμερα την φυσικήν ζωήν, σε Σένα ελπίζω ότι θα μου δώσεις και την πνευματικήν ζωήν, και την αιωνίαν ζωήν. Διότι ποια η αξία το να επιτύχω την φυσικήν ζωήν, την βιολογικήν ζωήν, με τα εντάλματα των ανθρώπων, και χάσω την αιωνίαν ζωήν, που σε Σένα υπάρχει;

Καλό, λοιπόν, θα ήταν να αρχίσομε αυτήν την προσευχήν, από το κλειδί της επιτυχίας της, που είναι η αυτογνωσία. Διότι αν θέλει ο Θεός, στην σειρά των Παρασκευών, της ακολουθίας των Χαιρετισμών προς την Θεοτόκον, θα αναλύσομε αυτήν την προσευχήν. Γι΄αυτό, κάνοντες αρχή από απόψε, ερωτούμε: 

«Από πού θα αρχίσομε;». Προφανώς από το κλειδί της επιτυχίας. Ποιο είναι αυτό; Είναι η αυτογνωσία! «Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοὶ τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα», «δώρισέ μου το δώρο αυτό, το ανεκτίμητο, να μπορώ να δω τα δικά μου τα πταίσματα». Με άλλα λόγια, «βοήθησέ με να έχω αυτήν την αυτογνωσία». Αλλά αυτή η αυτογνωσία, αγαπητοί μου, πράγματι αποτελεί κλειδί.

 Οι αρχαίοι Έλληνες το είχαν κατανοήσει αυτό. Γι΄αυτό και υπήρχε στη μετώπη του μαντείου των Δελφών εκείνο το περίφημο ρητό «γνῶθι σαὐτόν» «γνώριζε τον εαυτό σου». Γιατί πράγματι αποτελεί κόμβον όλων των περιπτώσεων του ανθρώπου και των ενεργειών του. Οι πατέρες έλεγαν τούτο: «Ἀρχὴ σωτηρίας τὸ ἐπιγνῶναι τινὰ ἑαυτόν». «Η αρχή της σωτηρίας είναι σε κάποιον το να αρχίσει να έχει επίγνωση του εαυτού του». Να ξέρει δηλαδή πού ακριβώς βρίσκεται, ποια είναι η όλη του κατάσταση, ποιος είναι αυτός ο ίδιος.

Ο Άγιος Παΐσιος για Αλβανία.

-"Εσείς οι στρατιωτικοί, την Αλβανία να προσέχετε. Από εκεί θα έρθει η απειλή".
-"Γέροντα, άμα φτύσουμε οι Αλβανοί θα πνιγούν στο σάλιο μας και σεις λέτε ότι θα έρθει απειλή από την Αλβανία; Δεν μπορώ να το πιστέψω".
-"Άκου το Γέροντα!", μου απάντησε.

Υποστράτηγος ε.α. Τσιαλίκης Χρήστος.

(Μαρτυρίες Προσκυνητών, Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, Νικ. Ζουρνατζόγλου, τόμος Β' 

Ο Έντι Ράμα οργώνει ελεύθερα όλη την Ελλάδα, κάνει συγκεντρώσεις, οργανώνει και αφυπνίζει τους εδώ Αλβανούς.
Αλβανοί υπήκοοι, απόγονοι των Τσάμηδων, κάνουν κατευθυνόμενες και επιθετικές αγορές ακινήτων με ξένα κεφάλαια στη Θεσπρωτία και ο Κυβερνητικός Βουλευτής αυτού του μονοεδρικού Νομού ''αγρόν αγοράζει''.
Όπως γίνεται τελευταία στη Θράκη και στα Νησιά από τους Τούρκους. Κοινό το σχέδιο μάλλον!!!
Μεταξύ Αλβανίας και Τουρκίας παίζεται ύπουλο παιχνίδι και η Ελληνική Κυβέρνηση βάζει λουκέτο στο ένα και μοναδικό Στρατόπεδο της Θεσπρωτίας.
Άγιε του Θεού σωστά τα έλεγες, ''εἰς ὦτα μή ἀκουόντων'' όμως.

πηγή

Όλα είναι του Πατέρα μας....

 Ευτυχώς που πλησιάζει το Πάσχα....Ευτυχώς δηλαδή που δεν το πέρασαν κι' αυτό στο φάσμα της τεχνητής νοημοσύνης να ακούμε ξαφνικά από τον υπολογιστή εκείνη την φρικιαστική φωνή - αναγγελία εκτέλεσης (περίπου) να μας αναγγέλλει: " Φέτος το Πάσχα ματαιώνεται, φέτος το Πάσχα ματαιώνεται"!

 Οργουελικό ακούγεται αυτό και απολύτως απίθανο αλλά και όσα μέχρι τώρα έχουν γίνει προς την κατεύθυνση της κατάργησης του ανθρώπου ως ελεύθερης οντότητας, απίθανα τα ακούγαμε κάποτε....

 Οι Πασχαλιές μας ωστόσο είναι μια άλλη ιστορία που δεν θα μπορέσουν ποτέ να την ακουμπήσουν γιατί έχει μέσα της το Αίμα της απόλυτης Αγάπης (Του), την κατάργηση του θανάτου και την Ανάσταση ως βεβαιότητα της διαδρομής του ανθρώπου προς την λύτρωση. Αυτά δεν τα θα τα ακουμπήσουν ποτέ, όσο και αν τα χλευάσουν, όσο και αν ασεβήσουν σε βάρος των ιερών και των οσίων μας.

 Κάπως έτσι εμείς οι καθημερινοί άνθρωποι, που απλώς δεν προδώσαμε, φαντάζουμε εξωπραγματικοί και για κάποιους μεσαιωνικοί ή και ψεκασμένοι, όπως μας είπαν ακόμη και πολιτικοί ηγέτες. Δεν μας πειράζει αυτό. Τιμή μας και καμάρι μας. Κάποιοι πρέπει να φυλάξουν τις Θερμοπύλες. Δεν ισχυριζόμαστε ακριβώς ότι το κάνουμε εμείς αλλά οπωσδήποτε άλλοι είναι οι Εφιάλτες....

 Για μας οι μέρες ξημερώνουν πάνω σε προσευχές και όνειρα της νύχτας που πέρασε, με Αγίους σε πρόσφατες περιπολίες και αυτό μας κάνει να κουβαλάμε τα καθ'ημέραν με υπομονές και ελπίδες καθώς οι δρόμοι μας διασταυρώνονται με το έλεος του πιο Δυνατού, του Κυριάρχη του κόσμου. Αυτό μπορεί να ακούγεται "κάπως" αλλά είναι πολύ απλό. Τόσο απλό όσο η αθωότητα του μικρού παιδιού που βρίσκεται στο βιός του κραταιού γονιού του και το ξέρει και λέει δείχνοντας ολόγυρα "ο μπαμπάς μου είναι πολύ δυνατός και όλα αυτά είναι δικά του". Εμείς το λέμε λίγο διαφορετικά: " Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών" και "Του Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής"!

anazhthseis-elena

Η Μαρία η ψηλή και ο Άγιος Πορφύριος

Του Μητροπολίτου Λεμεσού Αθανασίου

Αυτή η κοπέλα, μια αγία ψυχή, ήταν πανύψηλη, ήταν γίγαντας. Βέβαια στο τέλος καμπούριασε, περπατούσε με σίδερα, μετά με καροτσάκι.Εγώ την πρόλαβα πού περπατούσε ίσια. Είχε γιγαντισμό, ήταν παραμορφωμένη. Τα παπούτσια της, έχω ένα παπούτσι της στο μοναστήρι, ήταν 57 νούμερο, τόσο πράγμα σαν βάρκα, η παλάμη της ήταν 3 φορές μεγαλύτερη από την δική μου.

Να σας πω πώς την γνωρίσαμε. Είχαμε έναν δικό μας μοναχό τον π. Νήφωνα, ο οποίος πουλούσε μήλα σε σακούλια όταν ήταν πρώτη Λυκείου και πήγε να πουλήσει μήλα.
Χτύπησε την πόρτα και την άνοιξε η Μαρία, μόλις την είδε από τον φόβο του, της πέταξε τα μήλα κι όπου φύγει φύγει.
Ήταν όμως η αιτία να γνωριστούν και να συνδεθούν πνευματικά και αργότερα μέσω αυτού να γνωρίσομεν και εμείς την μακαριστή Μαρία.
Αυτή η κοπέλα, ήταν μια αγία ψυχή, πραγματικά μια αγία, παρ’ όλο που ήταν ένα τέρας εξωτερικά, και το πρόσωπο της ήταν αλλοιωμένο ακόμη και τα μικρά παιδιά δεν την φοβόντουσαν. Ανέπαυε πολύ κόσμο.
Ήταν δηλαδή… μια πνευματική μητέρα με όλη την σημασία της λέξεως.

Αυτή η κοπέλα ήταν μία τυπικά χριστιανή στα πρώτα χρόνια και η μητέρα της καλή χριστιανή.
 Όταν μεγάλωσε και μεγάλωνε και έγινε δυσθεώρητη, έγινε 2.30 μ., αφού στο Νοσοκομείο έβαλαν δύο κρεβάτια τα ένωσαν για να την χωρέσει, όταν πέθανε το φέρετρό της ήταν από εδώ μέχρι εκεί πού είναι η καρέκλα.
Την ζήτησαν στην Αμερική και πήγε, με έξοδα της Κυβερνήσεως, για εξετάσεις. Για να ερευνήσουν το φαινόμενο. Συνήλθαν εκεί οι μεγάλοι γιατροί κ.τ.λ. κι άλλος έλεγε γιγαντισμό κι άλλος διάφορες θεωρίες.
Δεν μπορούσαν όμως επακριβώς να δουν τί έπαθε η Μαρία κι έγινε τόσο μεγάλο πράγμα, τόσο μεγάλος άνθρωπος. Και βέβαια της είπαν τότε πώς είχε ένα πρόβλημα.
Όλο το κεφάλι της μέσα είχε όγκο, ο οποίος πίεζε τα μάτια και θα έχανε το φως της, θα τυφλωνόταν
Οι Αμερικάνοι προσφέρθηκαν να αγοράσουν τον σκελετό της και αυτή λυπήθηκε πάρα πολύ, όταν το άκουσε, γιατί ήταν ένα φαινόμενο γι΄ αυτούς έτσι να την διατηρήσουνε για λόγους επιστημονικούς.

Η Κλίμαξ», όλη θαυμαστη, γραμμένη από το Πνεύμα,

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», Μάρτιος

Ως λύχνος παμφαέστατος ο Ιωάννης
έλαμψε στο Όρος Σινά, με ουράνιο φως,
υποτάσσοντας το σώμα, καθυπέταξε τις σκέψεις του,
Τριάντα αναβαθμίδες αρίθμησε, στη πορεία για τη νίκη.
Θαυματουργή στρατηγική, υπέροχη τακτική!
Ως παρακαταθήκη, έδωσε σε κάθε πνευματικό πολεμιστή
που θέλει να μάθει, τον πνευματικό πόλεμο,
και σε αυτόν τον πόλεμο να αναδειχθεί νικητής.

«Η Κλίμαξ», όλη θαυμαστη, γραμμένη από το Πνεύμα,
Αφού τελείωσε η φοβερή μάχη,
Όταν ο Ιωάννης ο Νικητής, απεκδύθηκε τον κόσμο,
Ως πολύτιμο δώρο, το έφερε στους αδερφούς του.
Ένα επικό ποίημα, έτσι είναι η ψυχή του ανθρώπου,
όταν ποθήσει από το χώμα, να σκαρφαλώσει προς τον ουρανό,
ένα λαμπρό έπος αγώνων και βασάνων,
ένα ακτινοβόλο επικό ποίημα πίστεως και ελπίδας!

Αυτό, μας χάρισε ο Ιωάννη, φωτισμένος από τον Θεό,
Όπλα, ολόφωτα, έδωσε σε σένα και σε μένα.
Και τώρα ενώπιον του Κυρίου, ο Ιωάννης προσεύχεται
να ευαρεστηθεί ο Κύριος να μας στείλει βοήθεια
καθώς, ανεβαίνουμε προς Αυτόν, δια της Κλίμακος.
Να απλώνει το χέρι Του,για να φθάσουμε στον Ύψιστο,
Είθε να φθάσουμε!

Όσο δίνεις,ο Θεός το διπλασιάζει...

 πηγή