ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΕΞΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!

Δευτέρα 7 Απριλίου 2025

Ο παπα-Φώτης για τις ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ


Ο παπα-Φώτης ήταν κάθετα αρνητικός στις εκτρώσεις. Υποστήριζε πως η κάθε έκτρωση είναι φόνος.
Αυτό δηλαδή που και η Εκκλησία τονίζει. Γι' αυτό κατά καιρούς έστελνε αυστηρές επιστολές στους μαιευτήρες της πόλης μας, όταν μάθαινε πως είχαν προβεί σε έκτρωση.
Το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούσε ήταν βαρύ ομολογουμένως. Στη συνέχεια καταγράφε ορισμένα μόνο αποσπάσματα από μερικές επιστολές του, χωρίς καμία αλλοίωση ή ορθογραφική διόρθωση:
- "Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Φώτιος Λαυριώτης, πρός τ΄ ἀνθρωπόμορφα τέρατα, τούς διαπρεπεῖς Νηπιοκτόνους τού στυγεροῦ ἐγλήματος, τά ὄργανα τοῦ Διαβόλου, τα δυστυχισμένα ὄντα τοῦ Νοσοκομείου,τούς ἑκατομμύρια φοράς χειροτέρους τοῦ Ἡρώδου, τούς ἐπιόρκους καί καταστροφείς τῆς άνθρωπότητος καί τῆς Ἑλλάδος καί ἀνωτέρους τοῦ Ἑωσφόρου...."

(π. Αθανασίου Γιουσμά, "παπα-Φώτης ο Μυτιληνιός, γέροντας ασκητικός και ιδιόρρυθμος", Μυτιλήνη 2012).

Αν ήμουν ο διάβολος δεν θα ερχόμουν χρησιμοποιώντας βία αλλά ευκολία.


   “Αν ήμουν ο διάβολος δεν θα ερχόμουν χρησιμοποιώντας βία αλλά ευκολία. Θα τους έδινα ό,τι θέλουν, και ό,τι έχουν ανάγκη, θα τους έκανα να νιώθουν ομοιογενείς αλλά εντελώς μόνοι, θα τους έκανα να ψυχαγωγούνται διαρκώς αλλά να είναι σιωπηλά κενοί, θα θόλωνα τις γραμμές μεταξύ της αλήθειας και της άποψης, μέχρι που τίποτα να μην σήμαινε κάτι. 

Θα τους δίδασκα να κυνηγάνε την ντοπαμίνη (ευχαρίστηση) και όχι τον σκοπό, να λατρεύουν τον εαυτό τους αλλά να μισούν αυτό που είναι.

Δεν θα τους κατέστρεφα με πόλεμο, αλλά θα τους κατέστρεφα με την απάθεια κρατώντας τους αποπροσανατολισμένους και “μουδιασμένους” απλά να σκρολάρουν στα κινητά τους, διαρκώς να σκρολάρουν. 

Θα διέλυα την οικογένεια επαναπροσδιορίζοντάς την, κάνοντας τους πατεράδες προαιρετικούς, τις μητέρες εξουθενωμένες και τα παιδιά μπερδεμένα. Θα έδινα στα παιδιά ένα τηλέφωνο πριν ακόμα προλάβουν να πουν τις πρώτες τους λέξεις και θα παρακολουθούσα τα μυαλά τους να σαπίζουν αργά, γλυκά, ήσυχα και το πιο εκπληκτικό από όλα δεν θα ήξεραν ποτέ πως είμαι εγώ! Θα το ονόμαζαν ελευθερία!”

Κυριακή 6 Απριλίου 2025

Νεομάρτυρας Χριστού.Ο ορθόδοξος Τατάρος Ilyas Safovich Safiullin δολοφονήθηκε άγρια ​​στη Μόσχα από μουσουλμάνο

 

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ..

https://ruskline.ru/news_rl/2025/04/05/novyi_muchenik_za_hrista

Αφού ορισμένοι θέλετε να καταρρίπτετε εθνικούς μύθους, πάρτε άλλον ένα: Αδαμάντιος Κοραής!




Πέθανε σαν σήμερα, 6 Απριλίου 1833.
Τον μαθαίνουμε ως "πνευματικό αρχηγό" της Επανάστασης κι ότι σήκωσε την πεσμένη Ελλάδα!
Μπούρδες!
Πέρα από το γεγονός ότι ζούσε για χρόνια στην ασφάλεια του Παρισιού κι έγραφε ανενόχλητος φιλολογικά έργα, θεωρούσε τους Έλληνες αγροίκους και αμαθείς. Ποθούσε διακαώς να τούς μορφώσει με τα διδάγματα της Γαλλικής Διανόησης και να τούς ωθήσει (ίσως και κάποια στιγμή) σε κοινωνική επανάσταση.
Διαφώνησε με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, η οποία ξέσπασε όταν ο ίδιος ήταν 73 ετών.
Θεωρούσε ότι οι Έλληνες δεν είχαν ακόμη μάθει την έννοια της ελευθερίας και ήθελαν ακόμη ...30 χρόνια!
Οι Έλληνες υπόδουλοι που ζούσαν στην καυτή ανάσα του Σουλτάνου, των Οθωμανών, των μπέηδων και των γενιτσάρων δεν ήξεραν τι σημαίνει ελευθερία και θα την μάθαιναν από τα κείμενα του φιλολόγου Κοραή από το Παρίσι!
Μάλιστα...
Σφοδρός πολέμιος του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ (για προσωπικές αντιπάθειες από τα χρόνια που και ο Κοραής ήταν νέος στη Σμύρνη και όχι για τις φαντασιώσεις των αποδομητών) και σφοδρός πολέμιος του Ιωάννη Καποδίστρια.
Και μόνο που κατηγορούσε αυτά τα δύο πρόσωπα, αρκεί για να είναι ο αγαπημένος των φιλελέ και φιλελέφτ ιδεολόγων της Ιστορίας και μάς τον έχουν επιβάλει ως την πιο σημαντική προσωπικότητα της Επανάστασης!

Η πρώτη λάρνακα του Αγίου Σάββα της Καλύμνου

 

Η πρώτη λάρνακα του Αγίου Σάββα της Καλύμνου.Ανοίγει μία φορά τον χρόνο την ημέρα της γιορτής του προς προσκύνηση

Ο επίσκοπος Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος στην Ιερά Μονή Οσίου Δαυίδ


Το σέμνωμα της εκκλησίας του Χριστού ο επίσκοπος Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος  στην Ιερά Μονή Οσίου Δαυίδ στην Εύβοια

Μαρτυρία θαυμαστή περί του γέροντος Τύχωνος του Αγιορείτου

Αφήγηση γέροντα ηγουμένου (τελευταίο πνευματικοπαίδι του χαρισματούχου παπα-Φιλάρετου του Κωνσταμονίτη).

 Όταν ήμουν νεαρός μοναχός με την ευλογία του γέροντά μου Φιλάρετου πήγα να εξομολογηθώ στον παπα-Τύχωνα τον Ρώσο, τον γέροντα του π.Παισίου. Αφού μας δέχθηκε, του είπαμε γιατί πήγαμε και ξεκίνησα την εξομολόγηση.

Έλεγα με σκυμμένο κεφάλι τις αμαρτίες μου και όσο περνούσε η ώρα ένιωθα τον αυχένα μου να μουσκεύει. Δεν ήξερα τι συμβαίνει. Μόλις τελείωσα την εξομολόγηση και σήκωσα το κεφάλι είδα τον παπα-Τύχωνα να κλαίει με πολλά δάκρυα, τα οποία έπεφταν πάνω στο κεφάλι μου όση ώρα έκανα την εξομολόγηση!

Ο παπα-Τύχων ήταν ρώσος και μιλούσε μόνο σπαστά ελληνικά. Όταν όμως άρχιζε να μας συμβουλεύει μετά την εξομολόγηση εμείς ακούγαμε τα λόγια του στην καθαρεύουσα, σε γλώσσα όμοια με αυτή που μιλούσε ο αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος!

Είθε να έχουμε την ευχή του και τις πρεσβείες του στον Κύριο μας για την σωτηρία της ψυχής μας.

Σάββατο 5 Απριλίου 2025

Σημαία του 5ου Συντάγματος του Ελληνικού Στρατού....1918....



Ο Γάλλος Στρατηγός Franchet d'Espèrey απονέμει το Croix de Guerre (Πολεμικός Σταυρός) στη σημαία του 5ου Συντάγματος του Ελληνικού Στρατού στις 26 Ιουνίου 1918


-------Και μετά μας πούλησαν στην Εκστρατεία της Μικράς Ασίας όπως πούλησαν το Ναύαρχο των "Λευκών" Κολτσάκ στους Κόκκινους Μπολσεβίκους.

Άγιος Σάββας ο ''εν Καλύμνω'': «Ο ακτήμων μοναχός,υψιπέτης αετός»



Είναι κάποια πράγματα που γίνονται στην ζωή μας που έχουν μια ιδιαίτερη αξία, γιατί αποδεικνύουν ότι έχουν λόγο για να γίνουν και δεν είναι τυχαία.
Αυτό συνέβη με τον άγιο Σάββα τον «εν Καλύμνῳ». Πριν χρόνια διάβασα τον βίο του, μού έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, και θέλησα να μοιραστώ το ενδιαφέρον αυτό συναξάριό του με τα παιδιά της Σύναξης των νέων μας, και τώρα με όλους εσάς.
Θα σας αναφέρω αρχικά μερικά βιογραφικά στοιχεία για τον άγιο.
Με αυτόν τον τρόπο θα ξεκινήσω, να παρουσιάσω την αγιασμένη του μορφή, ενώ στην συνέχεια θα εστιάσουμε σε μερικά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του βίου του, της πνευματικότητάς του.
Ο Όσιος Σάββας λεγόταν Βασίλειος και γεννήθηκε το 1862 στην Ηρακλείτσα της Ανατολικής Θράκης.
Οι γονείς του, Κωνσταντίνος και Σμαραγδή, ήταν πτωχοί και άσημοι, αλλά πιστοί.
Έτσι, ο Βασίλειος μεγάλωσε έχοντας βαθιά πίστη και μεγάλη ευσέβεια. Από μικρή ηλικία ήθελε να μιμηθεί την άσκηση των αγίων, γεγονός που φανέρωνε την ειδική κλήση που είχε.
Μόλις σε ηλικία δώδεκα ετών, ο νεαρός Βασίλειος άφησε την δουλειά που τού δημιούργησε ο πατέρας του για να εργαστεί.
Δεν του άρεσε γιατί η ψυχή του ποθούσε κάτι άλλο, μια άλλη, διαφορετική ζωή.
Η αγάπη του για τον Χριστό μεγάλωνε και ενώ μόλις βρισκόταν στην εφηβική του ηλικία είχε κατασταλάξει ότι ποθούσε την μοναχική πολιτεία.
Ο άγιος επισκέφτηκε ευλογημένα περιβόλια στο διάβα της ζωής του και συνέλεξε διάφορα άνθη. Έτσι, έγινε και ο ίδιος ένα «μυρίπνοο άνθος».
Έγινε εύοσμος από την επίγεια ζωή του ακόμα. Επισκέφτηκε, λοιπόν, τα Ιεροσόλυμα, την καρδιά της Ορθοδοξίας, το Άγιο Όρος, το κατεξοχήν περιβόλι της Παναγίας, την Πάτμο, το νησί της Αποκαλύψεως και την Αίγινα, τον αγιασμένο αυτό τόπο.
Και από τα τέσσερα αυτά περιβόλια κορφολόγησε και «έχτισε» μέσα του μια νέα καρδιά. ( Ψλ.50,12)
Κατευθύνθηκε, σύμφωνα με το συναξάριό του, αρχικά, στο Άγιον Όρος, στην Ιερά Σκήτη της Αγίας Άννης, όπου για δώδεκα χρόνια ζει και μαθητεύεται στην μοναχική ζωή, με συνεχή προσευχή και αυστηρή άσκηση.
Έντονη ήταν και μια άλλη επιθυμία του, να επισκεφθεί τους Αγίους Τόπους, την οποία πραγματοποιεί, αφού πρώτα διέρχεται από την γενέτειρά του. Δέος ένιωσε όταν αντίκρισε τον Πανάγιο Τάφο!
Στην Αγία Γη, αποφασίζει και εισέρχεται στην Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου Χοζεβά, όπου μετά από τριετή δοκιμασία, διάγοντας ενάρετο βίο, κείρεται μοναχός (1890), ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα, αποστέλλεται από τον ηγούμενο της μονής Καλλίνικο, στην Σκήτη της Αγίας Άννης, να μάθει την τέχνη της αγιογραφίας κοντά στον αρχιμανδρίτη Άνθιμο.
Το 1902  χειροτονείται διάκονος και το επόμενο έτος πρεσβύτερος. Μέχρι το έτος 1906  είναι ο εφημέριος της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού.
Εκεί θα γνωρίσει μια σπουδαία εκκλησιαστική μορφή, τον τότε αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, τον μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και καθηγητή του Πανεπιστημίου, ο οποίος εκτιμούσε βαθύτατα τον Άγιο Σάββα.
Λίγο αργότερα, το 1907  επανέρχεται στη μονή Χοζεβά, όπου ασκείται ακόμα πιο αυστηρά, με τέλεια υπακοή, άκρα ταπεινότητα, χαμαικοιτία και στέρηση παντός υλικού αγαθού, εκπληρώνοντας το πατερικό λόγιο: «o ακτήμων μοναχός, υψιπέτης αετός».

Το έτος 1916  επιστρέφει στην Ελλάδα. Πηγαίνει στην Πάτμο, στο ιερό νησί της Αποκαλύψεως, όπου διαμένει για δύο χρόνια. Στο ιερό Σπήλαιο έζησε μοναδικές πνευματικές και λειτουργικές αναβάσεις και εμπειρίες.
Μετά την διακονία του στην Πάτμο έρχεται στην Αθήνα. Εκεί, θα μάθει ότι τον αναζητά ο άγιος Νεκτάριος, γι’ αυτό και ταξιδεύει στην Αίγινα για να τον συναντήσει.


Στην Αίγινα διακονεί με αυταπάρνηση και αφοσίωση τον Άγιο μέχρι την ημέρα της κοιμήσεώς του. Η συγκαταβίωση του Αγίου Σάββα με τον Άγιο Νεκτάριο, τον μητροπολίτη Πενταπόλεως, τόν βοήθησε να ανέλθει γοργά, αλλά σταθερά τις βαθμίδες της πνευματικότητος.

Ὕβρις τῆς φύσεως (Κυριακή Ε΄ Νηστειῶν. Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία)


Ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, μετά ἀπό 47 ὁλόκληρα χρόνια στήν ἔρημο, συναντιέται μέ τόν Ἅγιο Ζωσιμᾶ.

Ἐξομολογουμένη ἡ Ὁσία Μαρία λέει στόν Ἅγιο Ζωσιμᾶ: Εἶχα μέσα μου ἀχόρταγη ἐπιθυμία, ὄχι ἐπί χρήμασι, νά κυλίομαι μέσα στόν σαρκικό ἔρωτα. Ποιά ἦταν ἡ ζωή μου; Ἦταν τό «διά παντός ἐκτελεῖν τήν ὕβριν τῆς φύσεως». Καί θεωροῦσα ὅτι αὐτή ἦταν ἡ ζωή μου.

Μέ τήν φράση της αὐτή ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία μᾶς ἐπισημαίνει ξεκάθαρα, ὅτι ἡ σαρκική μεῖξις ἔξω ἀπό τόν γάμο εἶναι μία «ὕβρις τῆς φύσεως».

Στήν πατρίδα μας, στήν ἁγιοτόκο Ἑλλάδα, πρίν ἀπό μερικές δεκαετίες οἱ περισσότεροι νέοι, ἄνδρες καί γυναῖκες, ἔφταναν στόν γάμο ἁγνοί καί ἀμόλυντοι. Ἡ σαρκική μεῖξις πρό τοῦ γάμου ἐθεωρεῖτο μολυσμός, ντροπή καί ἀτιμία.

Τώρα τά ἔχουμε διαλύσει ὅλα! Οὔτε οἱ πρό τοῦ γάμου σαρκικές σχέσεις, ἀλλά οὔτε καί οἱ μετά τόν γάμο ἐξωσυζυγικές ἀναζητήσεις ὑπολογίζονται ὡς «ὕβρις τῆς φύσεως». Σήμερα οὔτε ὁ λεγόμενος πολιτικός γάμος, οὔτε τά σύμφωνα συμβίωσης θεωροῦνται σχέσεις πορνείας.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔλεγε πώς στήν ἐποχή μας ἡ ἁμαρτία ἔγινε μόδα καί δέν μᾶς προκαλεῖ ἐντύπωση. Ἀλλά αὐτή ἡ μόδα εἶναι περιφρόνηση τοῦ Θείου Νόμου, εἶναι «ὕβρις τῆς φύσεως» ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία.

Τά διδάγματα πού μᾶς προσφέρει ὁ βίος καί ἡ ἐξομολόγηση τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας εἶναι ἐξόχως ἐπίκαιρα καί ἀφυπνιστικά ὄχι μονάχα γιά τόν ἁπλό λαό, ἀλλά καί γιά ὅσους ποιμένες ἔχουν ἐγκαταλείψει ἐντελῶς τά αὐστηρά ἀλλά ἀληθινά κηρύγματα τῆς μετανοίας.

Παρασκευή 4 Απριλίου 2025

Λέξεις και φράσεις του Ακαθίστου Ύμνου ~lexicon_quizz

 https://www.fyrebox.com/play/rnnzpp6o9yqa0o66qp?fbclid=IwY2xjawJdI_tleHRuA2FlbQIxMQABHsqS4aPb8yMFSn0siHbnpdL18mw0cfY4EuQ6dCsUDcnOld30Dvw7zrmmmvHV_aem_Gxr66BaE2JKybT231oRaxg

ΤΟ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΔΕΝ ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΝΑ ΤΕΘΕΙ ΠΡΟΣ ΨΗΦΙΣΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΤΗΣ ΣΑΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ


 Στις 3 Απριλίου 2025, η Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου υιοθέτησε ένα ψήφισμα  με το οποίο καταδικάζει το Ιράν για την εκτέλεση εκατοντάδων πολιτικών κρατουμένων κάθε χρόνο και ζητά την ανάκληση της θανατικής ποινής δύο διακεκριμένων ακτιβιστών που αντιμετωπίζουν επικείμενη εκτέλεση.

Ωστόσο, όταν αρκετοί ευρωβουλευτές θέλησαν να προσθέσουν μια τροπολογία για να καταδικαστεί επίσης και η απάνθρωπη μεταχείριση των γυναικών σύμφωνα με τον νόμο της σαρία και να προειδοποιήσουν για την ραγδαία εξάπλωση του ισλαμικού νόμου στην Ευρώπη σε κοινότητες μουσουλμάνων, το Κοινοβούλιο μπλόκαρε την πρωτοβουλία πριν καν οι ευρωβουλευτές προλάβουν να ψηφίσουν γι' αυτήν. Επίσης η τροπολογία καλούσε την Κομισιόν να «απέχει από την προώθηση οποιασδήποτε κουλτούρας που δεν αναγνωρίζει την ίση αξιοπρέπεια ανδρών και γυναικών».
Η πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Roberta Metsola απέρριψε την τροπολογία ως απαράδεκτη επειδή ήταν άσχετη με το ψήφισμα για την επιδείνωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράν!


Ακάθιστος Ύμνος: Ένα αριστούργημα άφταστης τελειότητας, με άρωμα Βυζαντινό


Ο Ακάθιστος Ύμνος είναι το ποιητικό αριστούργημα που ψάλλεται στις εκκλησιές μας την 5η εβδομάδα της Σαρακοστής, ως επισφράγισμα όλων των εβδομαδιαίων ακολουθιών των Χαιρετισμών.

Αυτός ο θεσπέσιος ύμνος έχει τη μοναδικότητα ότι συνταιριάζει την πίστη και την ιστορία του ρωμαίικου γένους. Έχει για κοινές ρίζες του το Βυζάντιο και την Ορθοδοξία, καθώς ξεκίνησε να ψάλλεται στα μέσα του 7ου αιώνα, όταν επί αυτοκρατορίας Ηρακλείου, η Κωνσταντινούπολη σώθηκε από τη μεγάλη πολιορκία των Αβάρων. Μια σωτηρία που η παράδοση απέδωσε σε θαυματουργικές παρεμβάσεις της Παναγίας και στην ψυχωμένη αντίδραση των χριστιανών, αφού ο Πατριάρχης Σέργιος ευλόγησε τα τείχη της Βασιλεύουσας με την εικόνα της Παναγίας των Βλαχερνών και προσευχήθηκε στην Υπέρμαχο Στρατηγό να σώσει την Πόλη.

Ο Ακάθιστος Ύμνος είναι ένας περίλαμπρος κήπος, γεμάτος από θεολογικά άνθη που ευωδιάζουν παρηγοριά και σωτηρία. Δεν είναι απολύτως σίγουρο ποιος έγραψε αυτόν τον εξαίσιο ύμνο, αλλά οι περισσότεροι μελετητές αποδίδουν την αρχική μορφή του στον Ρωμανό τον Μελωδό, και δεν αποκλείεται να έγιναν και κάποιες προσθήκες αργότερα. Αποτελείται από 24 Οίκους (στροφές) και ο καθένας από αυτούς ξεκινάει από το αντίστοιχο γράμμα της ελληνικής αλφαβήτου. Οι 12 Οίκοι καταλήγουν στο «Χαίρε νύμφη ανύμφευτε» και οι άλλοι 12 στο «Αλληλούια». Ένας εγκωμιαστικός και ευχαριστήριος Ύμνος με απόλυτη συμμετρία στη σύνθεσή του.

Κανένα νά μήν κατηγορεῖς, νά μήν περιγελᾶς, νά μήν πικραίνεις


 Κανένα νά μήν κατηγορεῖς, νά μήν περιγελᾶς, νά μήν πικραίνεις. Να μήν ὀργίζεσαι. Μή σκεφτείς ποτέ πώς ἔχεις κάποια ἀρετή. Φυλάξου νά μή λές, “ὁ τάδε ζεῖ καλά, ὁ δεῖνα ζεῖ ἄσωτα”, γιατί αὐτό ἀκριβῶς σημαίνει τό «μή κρίνετε» (Ματθ. 7:1. Λουκ. 6:37). 
 Ὅλους νά τούς βλέπεις μέ τό ἴδιο μάτι, μέ τήν ἴδια διάθεση, μέ τήν ἴδια σκέψη, μέ ἁπλή καρδιά. Ολους να τούς δέχεσαι σάν τό Χριστό. 
 Μήν ἀνοίξεις τ' αυτιά σου σέ ἄνθρωπο πού κατακρίνει, οὔτε, πολύ περισσότερο, νά εὐχαριστιέσαι μ' αυτά που λέει. Εσύ νά κρατᾶς τό στόμα σου κλειστό. Λίγο να μιλᾶς καί πολύ νά προσεύχεσαι. 
 Μά οὔτε κι αὐτόν πού κατακρίνει ἤ κάνει ὁποιαδήποτε ἄλλη ἁμαρτία να καταδικάσεις μέ τό λογισμό σου.
 Τά δικά σου σφάλματα να βλέπεις πάντα καί τόν ἑαυτό σου μόνο να καταδικάζεις καί νά ἐξουθενώνεις. Νά, ἔτσι θα κερδίσεις τη βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Ἁγίου Νήφωνος Κωνσταντιανῆς.Ένας Ασκητής Επίσκοπος, Ὑποθῆκες ζωῆς 

Χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν...


 Η Παναγία χαρακτηρίζεται από τον Άγιο Ιωσήφ τον Υμνογράφο, τον ποιητή του κανόνα του Ακαθίστου Ύμνου, ως «η γέφυρα όντως η μετάγουσα εκ θανάτου πάντας προς ζωήν τους υμνούντας σε»
 Μία γέφυρα αποτελεί ένα πέρασμα πάνω από ένα ποτάμι ή και μία θάλασσα, από ένα τμήμα ενός βουνού προς ένα άλλο. το πέρασμα αυτό μεταφέρει τους ταξιδιώτες με ασφάλεια από ένα μέρος σε ένα άλλο, ώστε να φτάσουν στον τελικό προορισμό τους. 
 Ο υμνογράφος δεν διστάζει να χαρακτηρίσει την Παναγία ως γέφυρα, η οποία όμως έχει κάποιες διαφορές σε σχέση με το ανθρώπινο έργο. Η Παναγία ως γέφυρα μεταφέρει από τον θάνατο στη ζωή όσους την υμνούν. Ο προορισμός είναι ο τελικός για κάθε άνθρωπο. Ζωή είναι ο Χριστός και μάλιστα ο Αναστημένος Χριστός. Ο κόσμος του Χριστού είναι η Βασιλεία του Θεού, στην οποία ο θάνατος δεν έχει θέση, γιατί ο Χριστός τον νίκησε διά του Σταυρού και της Αναστάσεως. Δεν έχουμε να κάνουμε άλλο ταξίδι μετά το πέρασμα, καθότι έχει εκπληρωθεί ο σκοπός της ύπαρξής μας, που είναι εξ αρχής η ομοίωση με τον Θεό, τουτέστιν η κοινωνία με Αυτόν. Και η Παναγία είναι γέφυρα, ασφαλής και χωρίς κλυδωνισμούς από τους αέρηδες και τις βροχές της ζωής, τους πειρασμούς και τις δοκιμασίες, διά της οποίας ζούμε τον Χριστό.

Κάθε φορά πού λειτουργούσε ή Αγία Τράπεζα ευωδίαζε!


Κάθε φορά πού ό παπα- Δημήτρης ο Γκαγκαστάθης Λειτουργούσε στον Ιερό Ναό του χωριού του, τους Αγίους Ταξιάρχες, η Αγία Τράπεζα ευωδίαζε!
Η ευωδία παρουσιαζόταν κυρίως μετά την Μεγάλη Είσοδο, όταν τοποθετούσε τα Άχραντα Μυστήρια πάνω στην Αγία Τράπεζα!
Άλλοτε πάλι, η ευωδία παρουσιαζόταν την ώρα της επικλήσεως του Αγίου Πνεύματος, στον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων!
Συχνά έβαζε βαμβάκι κάτω από το αντιμήνσιο πριν αρχίσει η Θεία Λειτουργία , και τελειώνοντας, το βαμβάκι μυροβολούσε.
Το γεγονός αυτό το μαρτυρούν πολλοί, που συγκλονίσθηκαν και τονώθηκαν στην πίστη!
Το άρωμα της Αγίας Τράπεζας δυνάμωνε τον σεβαστό λειτουργό και τον ανακούφιζε.
Κάποτε έβγαινε τόσο άφθονο, ώστε δυσκολευόταν ν΄αναπνεύσει. .
Μια φορά μάλιστα η ευωδία έβγαινε σαν ένας μικρός στύλος καπνού και πλημμύρισε όλη την εκκλησία.
'Οταν ο παπα- Δημήτρης , ζήτησε και τη γνώμη του π. Φιλοθέου Ζερβάκου , εκείνος απάντησε: " Δεν πρέπει ν΄αμφιβάλλουμε ότι πρόκειται για ένα παράδοξο θαύμα.
Το πιο βέβαιο είναι πως η ευωδία προέρχεται από τη θυσία του Ιησού Χριστού, που σαν Αμνός σφαγιάζεται πάνω στην Αγία Τράπεζα για τις αμαρτίες μας''.

Πέμπτη 3 Απριλίου 2025

Η αυταπάτη της μακροθυμίας


[...] Το βιβλίο της Κλίμακος του αγίου Ιωάννη του Σιναΐτη δουλεύει τόσο πολύ με το ασυνείδητο επειδή ενδιαφέρεται για την ποιότητα της σχέσης μας με τον Θεό. Αυτό καλό είναι να το θυμόμαστε, διότι πολλές φορές μάς παρασύρουν εξωτερικά στοιχεία, όπως το αν κάποιος δηλώνει ότι πιστεύει ή ότι οι άνθρωποι εκκλησιάζονται.

Η Κλίμακα μας θυμίζει αυτή την ξεχασμένη αλήθεια, ότι σημασία έχει η ποιότητα του πώς θρησκεύουμε, πώς συνδεόμαστε με τον Θεό. Έτσι λοιπόν αρχίζει να λεπτολογεί τα θέματα με τρόπο που μπορεί να εκπλήξει κάποιους:
 «Μα γιατί σκάβει τόσο βαθιά, γιατί ψάχνει τόσες λεπτομέρειες;». Αλλά θα δούμε τι ωραία ευρήματα φέρνει στην επιφάνεια αυτό. Από όλο το τεράστιο υλικό της Κλίμακας, επέλεξα τέσσερα στοιχεία προς εξέταση, ως παραδείγματα, τα οποία θεωρώ ενδεικτικά.

Πρώτο στοιχείο. Ο Άγιος Ιωάννης ασχολείται με αυτό που θα ονομάζαμε «αυταπάτη της μακροθυμίας». Δεν είναι δικές του λέξεις, είναι δικές μου. Λέει ότι, σε περιπτώσεις που δεχόμαστε μια προσβολή, μια βλάβη, κάτι το οποίο μας ενόχλησε από τον άλλον, η σιωπή μας καταλήγει σε «μνησικακίας αποθήκη»· αυτή είναι η δική του φράση. Ο άνθρωπος αποθησαύρισε μνησικακία. Γιατί; Επειδή αποφασίσαμε να σιωπήσουμε.
Και τι θα έπρεπε να κάνουμε δηλαδή; Πρέπει καθέναν που μας ενοχλεί να τον βρίζουμε, να ξεσπάμε, να εκδικούμαστε;
 Όχι, δεν λέει αυτό. 
Αυτό που θέλει ο Άγιος Ιωάννης να αποφύγουμε είναι να μην έχουμε την αυταπάτη ότι, επειδή σιωπήσαμε, το ξεπεράσαμε. Ότι επειδή δεν αντιδράσαμε, συγχωρέσαμε. Αυτό είναι κάτι που συχνά συμβαίνει, μέσα από ασυνείδητους μηχανισμούς.

Άγιος Ανδρέας Κρήτης και η Αγία Μαρία η Αιγυπτία


Ο Μέγας  Κανόνας του Αγίου Ανδρέα της Κρήτης διαβάζεται δύο φορές κατά τη Μεγάλη Σαρακοστή. Διαβάζεται για πρώτη φορά την πρώτη εβδομάδα της Σαρακοστής, το πρώτο τετραήμερο. Τη δεύτερη φορά διαβάζεται το απόγευμα της Τετάρτης της πέμπτης εβδομάδας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Μαζί με αυτόν τον κανόνα διαβάζεται στη λειτουργία και ο βίος της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Γι' αυτό και αυτή η μακρόχρονη λειτουργία ονομάστηκε « O Μέγας Κανών ».

Αυτοί οι δύο άγιοι , o Άγιος Ανδρέας Κρήτης και η Αγία Μαρία η Αιγυπτία συχνά απεικονίζονται δίπλα- δίπλα σε εικόνες. Δεν είδαν ποτέ ο ένας τον άλλον κατά τη διάρκεια της ζωής τους και η ζωή τους ήταν εντελώς διαφορετική.

Από τα νιάτα του, ο Άγιος Αντρέας αγαπούσε τη σιωπή και την προσευχή. Μεγάλωσε σε ένα από τα πιο αυστηρά μοναστήρια της Παλαιστίνης, τη Λαύρα του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου. Εκεί, δουλεύοντας επιμελώς, βρήκε εκείνο τον πνευματικό θησαυρό, που κατά τον Χριστό δεν αξίζει όλος ο κόσμος.
Έχοντας φτάσει στα ύψη της πνευματικής τελειότητας, ο Άγιος Ανδρέας σκέφτηκε να περάσει τις υπόλοιπες μέρες του στο αγαπημένο του μοναστήρι του Αγίου . Σάββα, αλλά με την Πρόνοια Θεού διορίστηκε επίσκοπος της νήσου Κρήτης.
Ήδη σε μεγάλη ηλικία, στολισμένος με πολλά πνευματικά χαρίσματα, έχοντας κάνει πολλά θαύματα, έγραψε το κύριο έργο της ζωής του , τον Μεγάλο Κανόνα της Μετανοίας. Για όλες τις γενεές των Χριστιανών, αυτό το έργο θα παραμείνει ένα εγχειρίδιο, το Α΄ και το Β΄ της μετάνοιας.

Η Αγία Μαρία η Αιγυπτία είχε μια εντελώς διαφορετική ζωή.

Τι είναι αγαπητοί μου, ο Μέγας Κανών, που ψάλλει σήμερα η Εκκλησία μας;


 «Τι είναι αγαπητοί μου, ο Μέγας Κανών, που ψάλλει σήμερα η Εκκλησία μας;
Είναι μια ανθοδέσμη από λουλούδια αθάνατα του Αγίου Πνεύματος, λουλούδια της εκκλησιαστικής ποιήσεως των βυζαντινών μας χρόνων!
Όλα στάζουν μέλι , γλυκύτητα, νοήματα μεγάλα!Τελειώνουν με το ωραιότερο απ΄ όλα που λέει:"Ψυχή μου , ψυχή μου , ανάστα τι καθεύδεις;

Μητροπολίτης Αυγουστίνος Καντιώτης.

”Ξέρω καλά, Κύριε, ότι είσαι φιλάνθρωπος”. Ερμηνεία του Μεγάλου Κανόνος

«Ει και ήμαρτον Σωτήρ, αλλ’ οίδα ότι φιλάνθρωπος ει· πλήττεις συμπαθώς, και σπλαγχνίζη θερμώς· δακρύοντα βλέπεις, και προστρέχεις ως πατήρ, ανακαλών τον άσωτον» (12ο τροπάριο της α’ ωδής του Μ. Κανόνος).

Ερμηνεία
  Η αγάπη που έχει ο Θεός προς τον άνθρωπο είναι τόσο πολλή και μεγάλη, ώστε κάνει και αυτούς τους αγίους Αγγέλους να εκπλήττονται και να υπερθαυμάζουν. Αυτή την υπερβολική θεία αγάπη αναλογιζόταν και ο προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ, και με θαυμασμό κραύγασε προς τον Θεό λέγοντας· 
«Τι είναι ο άνθρωπος, και τον θυμάσαι; Ή ο απόγονος του ανθρώπου, και τον φροντίζεις;» (Ψαλμ. 8:5)
Αν λοιπόν είχε τόπο το πάθος του φθόνου στην άυλη εκείνη και απαθή φύση των υπερκοσμίων και ουρανίων Δυνάμεων, δεν θα φθονούσαν βέβαια οι άγιοι Άγγελοι κανένα άλλο πράγμα περισσότερο, παρά μόνο τον αμαρτωλό εκείνον που μετανοεί με όλη του την ψυχή και καρδιά και προστρέχει στον φιλάνθρωπο και φιλόστοργο πατέρα Θεό με θερμά και κατανυκτικά δάκρυα.

«Ωσεί θρόμβοι αίματος» (12-4-1992)Το συγκλονιστικό θαύμα σε εικόνα του Ναού του αγίου Ευθυμίου Κυψέλης


Στη Κυψέλη την πρώην καλλιτεχνιούπολη ,που ήταν το ωραιότερο και το ακριβότερο προάστιο των Αθηνών, που για να αγοράσεις ένα σπίτι έπρεπε να δώσεις μιάν όλοκληρη περιουσία , πριν τριάντα τρία χρόνια , έγινε ένα θαύμα στον Ι.Ναό του Αγίου Ευθυμίου ( Ιερέας ήταν τότε ο Μακαριστός π.. Δημητριος Κλούτσος , πνευματικό παιδί του Μητροπολίτη Αυγ.Καντιώτη). 
Η εικόνα του Σωτήρος Χριστού έρρε Αίμα και μύρο .
Χημικοί ήλθαν απ'όλο το κόσμο γιά να εξετάσουν εάν το αίμα ήταν χρώμα ή κάποιο ανθρώπινο τέχνασμα , αλλά διαπίστωσαν έκπληκτοι ότι επρόκειτο για φυσικό ανθρώπινο αίμα .
Η Εκκλήσία ήταν ανοιχτή μέρα - νύχτα και θυμάμαι είχε έλθει ένα γκρούπ Ρώσσων απο το Σίδνευ προσκυνητών της Διασποράς προς τα Ιεροσόλυμα , πως είχε αμέσως διαδοθεί το θαύμα , έκαναν μιά στάση Αθήνα για να προσκυνήσουν γονατιστοί με δάκρυα στα μάτια την Θαυματουργή Εικόνα του Ιησού Χριστού .
Παραθέτουμε απόσπασμα από την συγκλονιστική ομιλία του μακαριστού Ομολογητή Θεολόγου Νικόλαου Σωτηρόπουλου .
... Και σήμερα αγωνιά ο Κύριος. Το θαύμα της εικόνας στον άγιο Ευθύμιο Κυψέλης 
Τους τελευταίους καιρούς, αδελφοί, μπορούμε να πούμε ότι ο Χριστός λυπείται πάλι σε υπέρτατο βαθμό.

Τετάρτη 2 Απριλίου 2025

Η αρχαία είσοδος στον Ναό της Αναστάσεως


Η αρχαία είσοδος στον Ναό της Αναστάσεως . Από εδώ εισήρχοντο οι προσκυνητές 

Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία βρισκόταν κατά την παράδοση στο σημείο που βρίσκεται μέσα στον απέναντι Ι.Ναό του Αγ. Ιακώβου όπως διαφαίνεται στο πιο κάτω βίντεο με το προσκυνητάρι της Οσίας Μαρίας .

                   

Ὁ πατήρ Κοσμᾶς, ἡγούμενος τῆς Μονῆς Στομίου Κονίτσης

Τοῦ Ἰωάννου Τάτση, Θεολόγου

Ὁ ἡγούμενος τῆς ἱερᾶς Μονῆς Στομίου Κονίτσης, ὁ πατὴρ Κοσμᾶς, ὁ καλόγερος, ὅπως συνήθιζαν νὰ τὸν ἀποκαλοῦν κυρίως οἱ Κάτω Κονιτσιῶτες, ἐκοιμήθη στὶς 23 Φεβρουαρίου 2025 καὶ σὲ λίγες μέρες θὰ τελεστεῖ τὸ τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνό του. Ὑπῆρξε ἄνθρωπος ἁπλός, φίλος τῆς ἡσυχίας, ὀλιγομίλητος, ἀνδρεῖος, διακριτικὸς σὲ ὅλα καὶ κυρίως σὲ ὅσα συμβούλευε τὰ πνευματικά του τέκνα, αὐτοδίδακτος ἡσυχαστής, ὀλιγαρκὴς καὶ πρᾶος. Ἂν καὶ ἀπέφευγε νὰ διδάσκει τοὺς ἄλλους, μερικὲς ἀπὸ τὶς ἀπαντήσεις του σὲ ἐρωτήματα πιστῶν ἔχουν μείνει ἀνεξίτηλες σὲ ὅσους εἴχαμε τὴ μεγάλη εὐλογία νὰ ζήσουμε κοντά του.

«Ποτέ μου δὲν μετάνιωσα ποὺ δὲν μίλησα» ἔλεγε, γιὰ νὰ διδάξει ὅτι ὅποιος κρατᾶ τὸ στόμα του κλειστὸ ἀποφεύγει τὴν κατάκριση, τὶς συγκρούσεις χωρὶς λόγο, τὶς διαφωνίες καὶ τὶς ἄσκοπες συνομιλίες. Στὴν τράπεζα τῆς Μονῆς Στομίου, ὅπου συνέτρωγαν μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ ἐπισκέπτες, τὶς περισσότερες φορὲς παρακολουθοῦσε σιωπηλὸς τὶς συζητήσεις μεταξὺ τῶν ἐπισκεπτῶν ἐνῷ σπανιότερα παρενέβαινε λέγοντας τὴ γνώμη του μὲ λίγες μόνο λέξεις, ἐὰν ἐπρόκειτο γιὰ θέμα ἄξιο λόγου, πνευματικό, ἐκκλησιαστικὸ ἢ ἐθνικό. Ὅταν τὸν ρωτοῦσαν τὴ γνώμη του γιὰ κάποιο ζήτημα ἄλλοτε τὴν ἔλεγε καὶ ἄλλοτε, ἐὰν τὸ θέμα δὲν ἦταν σημαντικὸ ἢ δὲν ἀφοροῦσε ἄμεσα τοὺς παρόντες συνομιλητές, ἄλλαζε τὴν συζήτηση. Ὅταν ἔβλεπε πὼς ἡ συζήτηση ξεστράτιζε σὲ θέματα τῆς ἐπικαιρότητας, πολιτικὰ ἢ ἄλλα ἀδιάφορα ἀπὸ πνευματικῆς ἄποψης, ἔβαζε τέλος στὴ συζήτηση καὶ σηκωνόταν γιὰ τὴν εὐχαριστήρια προσευχὴ μετὰ τὸ γεῦμα ἢ τὸ δεῖπνο.

ΠΟΙΟ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ θέλουμε να λύσουμε κύριοι;

Εσείς ακούτε για πολύτεκνους λαϊκούς και ιερείς, ακόμη και για μετανάστες πολύτεκνους -μια και κοπτόμεθα για το μεταναστευτικό- και ειρωνεύεστε και γελάτε!
Εσείς θεωρείτε το παιδί εμπόδιο στην καριέρα σας (τάδε έφη εντεταλμένο της Κυβερνήσεως πρόσωπο επί της ... οικογενείας!) Εσείς σπρώχνετε τον ἀνθρωπο στην ανυποληψία και τις γάτες και τα σκυλιά στην παγκόσμια εκτίμηση!
Πόσο πια "οικονομικό" είναι το πρόβλημα της ολιγοτεκνίας, που το λέτε και το ξαναλέτε;
Πόσους πλούσιους ξέρετε που να είναι πολύτεκνοι;
Αφού κι εσείς ως πλούσιοι παιδιά δεν κάνετε. 1,1 παιδί αντιστοιχεί σε κάθε οικογένεια πολιτικών ενώ 2,8 με 3 παιδιά σε κάθε οικογένεια εγγάμων Ιερέων για να πάρουμε τους ιερείς για παράδειγμα. Ποιος είναι ο πιο κατάλληλος λοιπόν από την εμπειρία του να μιλήσει για το δημογραφικό από τους Ιερείς μας;
Αν δεν αγαπάς τα παιδιά, πώς θα κάνεις αρκετά;
Στάση ζωής είναι η πολυτεκνία, όχι γεμάτης τσέπης. Απόδειξη εσείς οι ίδιοι. Κάθε άλλο παρά άδεια είναι η τσέπη, αλλά παιδιά γιόκ.

Μπορούμε τελικά να μιλήσουμε για λύση δημογραφικού χωρίς να υποκρινόμαστε;
Πώς όμως, όταν μπαίνει τεκμήριο φορολογικό σε κάθε παιδί που γεννιέται, ψηφίζονται ομόφυλοι ψευτο-γάμοι απλώς κ μόνο για να ικανοποιηθεί ο άρρωστος δικαιωματισμός - καπρίτσιο μερικών εξουσιολάγνων γύρω σας, ερήμην (της τ ρ α γ ι κ ή ς πλειοψηφίας) του λαού, με φανερό σκοπό τελικά το ασύδοτο εμπόριο μήτρας και βρεφών και τη συγκομιδή λίγων ψήφων ακόμη, αν και πολλαπλάσιους έχετε χάσει;

Η Αγία Οσιοπαρθενομάρτυς Ebba(η νεότερη)


  Η Αγία Οσιοπαρθενομάρτυς Ebba(η νεότερη) έζησε κατά τον 9ο αιώνα και ήταν ηγούμενη της μονής Κόλτινγκχαμ, της μεγαλύτερης μονής της Σκωτίας. Η μονή αυτή είχε ιδρυθεί υπό της Οσίας Ebba της Πρεσβυτερης (τιμάται 25 Αυγούστου), αδελφής των βασιλέων του Νορθάμπερλαντ, Οσβάλδου και Όσγουι.


  Το έτος 870, κατά την διάρκεια εισβολής Δανών πειρατών στις ακτές της μονής, η Οσία ανήσυχη όχι για την σωτηρία της ζωής της αλλά για την διατήρηση της αγνότητάς της καθώς και των άλλων μοναζουσών, μόλις οι επιδρομείς εισέβαλαν στον περίβολο της μονής, συγκέντρωσε τις μοναχές στο ηγουμενείο και μετά από συγκινητικές συμβουλές απέκοψε με λεπίδα την μύτη και το άνω χείλος της. Την πράξη αυτή μιμήθηκαν όλες οι αδελφές. Οι εισβολείς, όταν εισήλθαν στο χώρο όπου οι μοναχές ήταν συναγμένες, βρέθηκαν μπροστά σε ένα φρικιαστικό θέαμα.

 Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να πυρπολήσουν την μονή και να κάψουν ζωντανή την Οσία Ebba μαζί με όλες τις μοναχές.Η μνήμη της τιμάται στις 2 Απριλίου

Τρίτη 1 Απριλίου 2025

«Ιερομάρτυς π.Αναστάσιος Σαπουνίδης»


Στην φωτογραφία είναι ο Αγ.Παΐσιος με τόν πατέρα Αναστάσιο Σαπουνίδη από τα Κομνηνά τής Ξάνθης Την φωτογραφία την τράβηξα το 1984 στην Παναγούδα..

Ο πατέρας Αναστάσιος θανατώθηκε μαρτυρικά την 25η Φεβρουαρίου 2002 στα Κομνηνά της Ξάνθης από σατανιστές, ο θάνατός του αποδόθηκε από τις αρχές σε ατύχημα. Βρέθηκε καμμένος και με κομμένα χέρια. Κάποιοι ενώ ήξεραν δεν μίλησαν. Από ό,τι φαίνεται απειλήθηκαν οι οικογένειές τους.


Περισσότερα στο παρακάτω βίντεο

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Ο ΚΑΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ

Η Σκήτη Βοβιντένια σήμερα

 Ο Γεράσιμος ὁ κατά Χριστός σαλός ἔζησε στήν Ρουμανία, ἔξω ἀπό τήν μονή Νεάμτς, στήν σκήτη (μονύδριον) Βοβιντένια. Ἔμενε σέ μία μισογκρεμισμένη καλύβα. Εἶχε πάντα τήν πόρτα κλειδωμένη καί ἔμπαινε κι ἔβγαινε ἀπό τό σπασμένο τζάμι τοῦ παραθύρου. Δέν ἦταν σοβατισμένο τό καλύβι του. Ἄναβε φωτιά στό μέσον τοῦ χωμάτινου δαπέδου, ἐνῶ τό καλοκαίρι ἔβγαζε τά ροῦχα του καί ἄφηνε νά τόν τσιμποῦν τά κουνούπια τοῦ δάσους, τά ὁποῖα ἦταν καί πολύ μεγάλα. Τό πρωΐ ἔμπαινε ἀπό τό τζάμι στό καλύβι του καί ἐδιάβαζε τό ψαλτήριο. Ὁ κόσμος τόν εἶχε ὀνομάσει: «Ὁ Γεράσιμος ὁ διά Χριστόν σαλός, πού ζῆ στήν ἄκρη τοῦ δάσους».

Περπατοῦσε μέ ἀσκέπαστο τό κεφάλι του, ξυπόλυτος καί μόνο μέ ἕνα χοντρό ζωστικό, γεμᾶτο ἀπό τρύπες. Τό μεσημέρι ἔπαιρνε ἕνα καλάθι ξύλα, πηδοῦσε από τό παράθυρο καί ἐρχόταν κάτω στό μοναστήρι. Ὅταν ἐπλησίαζε, ἄρχιζε νά λέγη διάφορα ἀκατανόητα λόγια: «στό ἀρχονταρίκι, στήν ἀποθήκη, στό τυροκομεῖο μέ τά καρύδια, τά λουλούδια, τά κοκκόρια....».

Ἐρχόταν μέ τόν κάδο τοῦ τυριοῦ στό χέρι μέσα στό μαγειρεῖο καί ἤθελε νά τοῦ βάλουν ἐκεῖ μέσα φαγητό γιά νά φάη. Καί ἤθελε νά τοῦ βάζουν ὅλα ἐκεῖ μέσα: ζυμάρι ἀπό καλαμποκάλευρο (μπαζίνα), ψωμί, σοῦπα, ἐλιές... Ὅταν ἔφευγε, τούς ἔλεγε καί πάλι διάφορα ἀκατανόητα λόγια καί οἱ ἄλλοι μοναχοί γελοῦσαν μαζί του.

Μία φορά εἶχε ἔλθει μία ἀντιπροσωπεία ἀρχιερέων ἀπό τήν Ἐλλάδα. Τό μοναστήρι Νεάμτσου εἶναι τό μεγαλύτερο στήν Ρουμανία καί κάθε ἀντιπροσωπεία περνᾶ πρῶτα ἀπ᾿ αὐτή τήν Μονή. Ἡγούμενος τῆς Μονῆς τότε ἦτο ὁ π. Μακάριος. Ὁ Γεράσιμος ἦλθε μέ τόν κάδο πού στραγγίζουν τό τυρί καί χωρίς νά ἔχη κάποια διακονία, ἄρχισε νά τούς λέγη διάφορα ἀσυνάρτητα λόγια.

-Τί ἔχει αὐτός ὁ μοναχός, εἶναι ἄρρωστος; Ἐρώτησαν οἱ ξένοι.
-Ναί, ἔχει κάποια βλάβη στό μυαλό του.

Η στάση της Ρωσίας απέναντι στην Ελληνική Επανάσταση του 1821

Μιχάλης Στούκας

Ένα από τα πολλά ζητήματα που συζητούνται στο περιθώριο της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, είναι οι ελληνορωσικές σχέσεις. Έχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί πάρα πολλά γι’ αυτό. Είναι φυσικά αδύνατο να αναφερθεί κάποιος στο συγκεκριμένο θέμα σε λίγες γραμμές ή σε μερικά λεπτά, καθώς αφορά εκατοντάδες χρόνια.

Έτσι στο σημερινό μας άρθρο, σκεφτήκαμε να αναφερθούμε ειδικά στην πολιτική της Ρωσίας απέναντι στην Επανάσταση του 1821. Όπως θα δούμε η στάση της Ρωσίας είχε πολλές διακυμάνσεις και αλλαγές. Καθοριστικός ήταν ο ρόλος του Ιωάννη Καποδίστρια, αλλά και του Ρώσου πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη Στρογκανόφ, η δράση του οποίου δεν είναι ευρέως γνωστή.

Το Συνέδριο του Λάιμπαχ
Όταν άρχισε το κίνημα του Αλέξανδρου Υψηλάντη, ο τσάρος της Ρωσίας Αλέξανδρος Α΄, βρισκόταν μαζί με τον Ιωάννη Καποδίστρια στο Λάιμπαχ (σήμερα Λιουμπλιάνα, πρωτεύουσα της Σλοβενίας). Εκεί είχαν συγκεντρωθεί από τον Ιανουάριο του 1821 οι αυτοκράτορες της Ρωσίας, της Αυστρίας και της Πρωσίας, οι αρμόδιοι υπουργοί τους και αντιπρόσωποι της Γαλλίας και της Αγγλίας. Στο Λάιμπαχ μεταφέρθηκε η Διάσκεψη των ηγετών της Πενταπλής Συμμαχίας που είχε αρχίσει τις εργασίες της στο Τροπάου (Troppau) της Μοραβίας τον Οκτώβριο του 1820, με θέμα την αντιμετώπιση της επανάστασης της Νεάπολης της Ιταλίας και γενικότερα την καταπολέμηση των επαναστατικών κινημάτων στην Ευρώπη. Η Διάσκεψη, που επηρεαζόταν κυρίως από τον Αυστριακό Υπουργό Εξωτερικών Μέτερνιχ, είχε προηγουμένως αποφασίσει την καταστολή της επανάστασης στη Νεάπολη από τον αυστριακό στρατό. Η ισχυρή όμως αντίσταση που συνάντησε ο αυστριακός στρατός, προκάλεσε μεγάλη ανησυχία στο Λάιμπαχ. Τότε έφτασε και η είδηση για την Επανάσταση του Πεδεμόντιου της Ιταλίας. Είχαν προηγηθεί η επανάσταση στην Ισπανία και η στάση του Συντάγματος Σιμενόφσκι στην Πετρούπολη, που δημιούργησε πολλά προβλήματα στον Αλέξανδρο Α’.

Ο Αλέξανδρος Α’ και ο Αλέξανδρος Υψηλάντης

Στις 24 ή 25 Φεβρουαρίου 1821, ο απεσταλμένος του Αλέξανδρου Υψηλάντη ξεκίνησε από το Ιάσιο με επιστολές προς τον Αλέξανδρο Α’ και τον Καποδίστρια. Έφτασε στο Λάιμπαχ και τις παρέδωσε λίγο πριν τις 14 Μαρτίου. Ο Υψηλάντης στόχευε στο συναίσθημα του τσάρου, παρουσιάζοντας την εξέγερση εκτεταμένη όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη τη Βαλκανική και τον καλούσε να εφαρμόσει άμεσα την ανατολική πολιτική της Ρωσίας:

«Η Πελοπόννησος και το Αιγαίον κινούνται, η Κρήτη ανίσταται, η Σερβία, η Βουλγαρία, η Θράκη, και η Μακεδονία σπεύδουσιν εις τα όπλα, η Βλαχία και η Μολδαυϊα αποτινάσσουσι τον ζυγόν, και περίτρομοι οι Τούρκοι ίστανται εν αυτή τη Κωνσταντινουπόλει επί ηφαιστείου, όπερ, είναι έτοιμον να τους καταπίη…»

Η Πρώτη αντίδραση του Ρώσου αυτοκράτορα ήταν θετική για τον Υψηλάντη: «Πάντοτε έλεγον, ότι ο καλός ούτος νέος έχει γενναία φρονήματα».

Όμως η επιστολή έφτασε σε χώρο και σε χρόνο που δεν ήταν ιδανικοί… Ο Μέτερνιχ επέβαλε εύκολα την άποψή του, ότι δηλαδή το κίνημα του Υψηλάντη ήταν μέρος ενός καλά οργανωμένου και συντονισμένου επαναστατικού σχεδίου που έθετε σε κίνδυνο την ηρεμία και την τάξη σε ολόκληρη την Ευρώπη. Έτσι η Ρωσία δεν είχε περιθώρια να εφαρμόσει την ανατολική πολιτική της όπως πίστευαν οι Φιλικοί και ο Υψηλάντης.

Η ρωσική αντιπροσωπεία στο Λάιμπαχ βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση, καθώς ο Υψηλάντης ήταν αξιωματικός του ρωσικού στρατού και γνωστός στον τσάρο, είχε ξεκινήσει από ρωσικό έδαφος και είχε υπαινιχθεί με προκήρυξή του ενίσχυση του κινήματός του από τη Ρωσία.

Έτσι ο Αλέξανδρος Α’ έσπευσε να συναντήσει τον αυτοκράτορα της Αυστρίας. Στη συνάντηση τους ήταν παρόντες μόνο ο Μέτερνιχ και ο Υπουργός Εξωτερικών της Πρωσίας Βέρνστροφ. Ο τσάρος διαβεβαίωσε ότι δεν είχε καμία σχέση με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, υποσχέθηκε ότι θα τον αποδοκίμαζε και επίσης τόνισε ότι ήταν εναντίον των επαναστατικών κινημάτων στην Ευρώπη.

Παρών στο Λάιμπαχ ήταν και ο Καποδίστριας ως Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, που βρέθηκε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Κατόρθωσε όμως να επηρεάσει τον τσάρο, έτσι ώστε οι αποφάσεις του Συνεδρίου να μην είναι οι χειρότερες για την Ελληνική Επανάσταση και να υπάρχουν οι προϋποθέσεις για ευνοϊκές εξελίξεις στο διπλωματικό πεδίο στο μέλλον.

Το διάταγμα του τσάρου, παρατίθεται ολόκληρο από τον Ιωάννη Φιλήμονα.

Γέροντα Ἰάκωβε ὅπως ὅταν ζοῦσες ἔτρεχες μέ τήν Ἁγία Κάρα καί πρόσφερες τήν εὐλογία σου στούς πιστούς, ἔτσι ἔλα καί σέ μένα

Ὁ ἀστυνομικὸς Ἀνδρέας Βοσκοῦ, πνευματικὸ παιδὶ τοῦ Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου, εἶχε βγάλει ἕνα σπυρὶ στὸ μέτωπο, τὸ ὁποῖο μάζευε πύον. Μὲ γιατρούς, φάρμακα δὲν ἐπέρχονταν ἴαση.

Διαβάζοντας τὸ βιβλίο του π. Ἰακώβου τὸν παρακάλεσε, δὲν τὸν εἶχε γνωρίσει, ἐν ζωῇ, καὶ τοῦ εἶπε:
«Γέροντα Ἰάκωβε ὅπως ὅταν ζοῦσες ἔτρεχες μὲ τὴν Ἁγία Κάρα καὶ πρόσφερες τὴν εὐλογία σου στοὺς πιστούς, ἔτσι ἔλα καὶ σὲ μένα μὲ τὴν Ἁγία Κάρα κι εὐλόγησέ με».
Ἕνα βράδυ ποὺ ἦταν ξαπλωμένος, πρὶν κοιμηθεῖ, βλέπει ὁλοζώντανο τὸν Γέροντα Ἰάκωβο μὲ ἕναν σταυρὸ στὸ χέρι.
Τὴν ὥρα ποὺ πάει νὰ τὸν σταυρώσει, δαίμονας ἐμφανίζεται καὶ λέει «ἄστον αὐτὸν μὴν τὸν σταυρώνεις εἶναι δικός μας.»
«Δὲν εἶναι δικός σας» λέει ὁ π. Ἰάκωβος.
«Εἶναι δικός μας γιατί ἔκανε αὐτές ... αὐτές... καὶ αὐτὲς τὶς ἁμαρτίες»
«Μπορεῖ νὰ τὶς ἔκανε αὐτὲς τὶς ἁμαρτίες» ἀπήντησε ὁ πατὴρ Ἰάκωβος «ἀλλὰ τὶς ἐξομολογήθηκε καὶ διεγράφησαν».

Μας παρέσυρε ο εγωϊσμός και ο υλισμός(π.Δημ.Γκαγκαστάθης)

 Μας παρέσυρε ο εγωϊσμός και ο υλισμός. Μεγάλο κατήφορο πήρε ο λαός και ο κλήρος πρώτα. Κανείς δεν δικαιολογούμεθα. Ας επιβλέψη ο Κύριος και φωτίση και στηρίξη την Εκκλησία Του. Εγώ δεν φοβούμαι να χαθή η Εκκλησία ποτέ. Πιστεύω ότι είναι Κυβερνήτης ο Ίδιος ο Θεός, και πάντες οι εχθροί θα αφανισθούν από Προσώπου του Θεού.

Η σημερινή εποχή είναι απελπιστική. Η νεολαία μας σχεδόν χάλασε. Έπεσε στη γαστριμαργία και σαρκολατρεία. Ούτε βλέπει, ούτε ακούει. Είναι ο καιρός του Νώε. Προσοχή, να σώσης την ψυχή σου...

Μας παρέσυρε ο εγωϊσμός και ο υλισμός. Μεγάλο κατήφορο πήρε ο λαός και ο κλήρος πρώτα. Κανείς δεν δικαιολογούμεθα. Ας επιβλέψη ο Κύριος και φωτίση και στηρίξη την Εκκλησία Του. Εγώ δεν φοβούμαι να χαθή η Εκκλησία ποτέ. Πιστεύω ότι είναι Κυβερνήτης ο Ίδιος ο Θεός, και πάντες οι εχθροί θα αφανισθούν από Προσώπου του Θεού.

Μου γράφεις ότι αρρώστησες από το πόδι και κάθησες αρκετόν καιρό… Τι περιμένεις; Η ζωή του ανθρώπου είναι όπως μία θάλασσα, πότε έχει γαλήνη και πότε μικρή τρικυμία και πότε μεγάλη. Όλα αυτά γίνονται δοκιμασίες του Θεού. Όταν περνούν ξεχνιούνται… Μπαλώματα βάζομεν εις το σώμα. Εκείνο που είναι το σπουδαιότερον και που πρέπει να έχουμε πάντοτε καλά είναι η ψυχή του ανθρώπου. Όπως τρέχομε διά το σώμα σε ιατρούς, λουτρά και ξοδευόμεθα, πρέπει να πηγαίνωμεν και εις τον Πνευματικόν για την ψυχήν, που είναι και δωρεάν…

παπά-Δημήτρης Γκαγκαστάθης (✞ 29 Ιανουαρίου 1975)