Το ορθοδοξο ήθος. Αποδομεί και έκλυτους νεωτεριστές και φιλοκατήγορους νομικιστές.

Η Σαμαρείτιδα στο Πηγάδι του Ιακώβ, τοιχογραφία στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Ορφανού στη Θεσσαλονίκη, 1310-1320.

Το ορθοδοξο ήθος. Αποδομεί και έκλυτους νεωτεριστές και φιλοκατήγορους νομικιστές.
Δύο λεπτὰ κήρυγμα θὰ ἔβγαζα σήμερα: Τί εἶπε ὁ Χριστὸς στὴν Σαμαρείτιδα: «Πέντε ἄνδρες εἶχες καὶ αὐτὸν ποὺ ἔχεις σήμερα δὲν εἶναι ἄντρας σου». Τελεία καὶ παράγραφος.

 Οὔτε ὅτι εἶσαι ἁμαρτωλή, οὔτε ὅτι θὰ πᾶς στὴν κόλαση, οὔτε οὔτε οὔτε ὅλα αὐτὰ τὰ κηρύγματα μὲ τὸ δάχτυλο τεντωμένο. Ἁπλῶς, ὑπενθύμιση τῶν πράξεών της, χωρὶς καμμία κριτική. Γιατὶ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ξέρουμε τί κάνουμε καὶ τί εἴμαστε. Τὸν ἄλλον δὲν τὸν θέλουμε κατήγορο ἀλλὰ ἀποκούμπι, στήριγμα. Αὐτὸ δὲν ἔχεις σχέση μὲ τὴν ἄκρατη ἀγαπολογία. Ἁπλῶς δὲν ἔχει σχέση καὶ μὲ τὸ νὰ κατηγορεῖς κάποιον.

Ὁ Χριστὸς σήμερα δὲν πῆγε στὰ δύο ἄκρα. Οὔτε κάνε ὅτι θὲς ἀλλὰ σ' ἀγαπάω ἔτσι. Οὔτε κατηγόρησε. 

Ἁπλῶς ὑπενθύμισε καὶ ὅτι Αὐτὸς εἶναι ἐκεῖ, μπροστά της καὶ τῆς συνομιλεῖ. Τελεία καὶ παράγραφος. Αὐτὸ χρειαζόμαστε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι. 

Δὲν μιλάμε π.χ. γιὰ τοὺς πεπωρωμένους τῇ καρδίᾳ ὅπως τοὺς Φαρισαίους ποὺ ἐκεῖ εἶχε ἄλλο λόγο ὁ Χριστός, ἄλλη περίπτωση αὐτή. Μιλάμε γιὰ τοὺς ἁπλοὺς ἀνθρώπους, ποὺ βυθισμένοι στὰ πάθη τους, ἔχουν ἐπίγνωση τὸ τί κάνουν ἀλλὰ ὄχι τὴν δύναμη, καὶ εὶναι ἀπολύτως φυσιολογικό, νὰ σηκωθοῦν μόνοι τους, παρὰ μόνο μὲ τὴν βοήθεια κάποιου ποὺ θὰ τοὺς δώσει τὸ χέρι νὰ σηκωθοῦν, καὶ ταυτόχρονα νὰ τοὺς ἀποδέχεται ὅπως εἶναι εἶναι.

 Σὰν τὸν Ἀββᾶ στὸ Γεροντικό, ποὺ τὸν ξεσήκωσαν οἱ ὑπόλοιποι μοναχοὶ νὰ πιάσουν κάποιον μοναχὸ ἐπ' αὐτοφώρω μὲ γυναίκα στὸ κελλί του. Καὶ ὁ Ἀββᾶς, κάθισε ἐπάνω στὸ καλάθι ποὺ εἶχε κρυφτεῖ ἡ γυναῖκα, κατεκρινε τοὺς μοναχοὺς ποὺ ταχα τὸν συκοφαντησαν, καὶ φευγοντας, εἶπε στὸν μοναχο μονο μια φραση: Αδελφέ, πρόσεχε τὸν ἑαυτό σου». Τίποτα άλλο.

Ηλίας Διονυσίου Βουτσινάς