Γυρίζαμε ο μικροι τη γειτονια και δείχναμε με καμάρι τους ελέγχους.Είχαμε όλοι προβιβαστεί.Νομίζω μας σχόλασαν νωρίς και είμαστε οι μικροι κυριαρχοι στη γειτονια.
Οι εκταιοι ήταν στο σχολεο ως αργά. Έδιδαν κάτι σαν εξετάσεις για βραβεία.Είχα πάει ξανα στο σχολείο να δω πως πάνε τα πράγματα.Άργησαν να τελειώσουν.Τα βραβεία τα πήρε ο Κύρος και ο Δώνης.Σχολασα μαζι τους ξανά .Όλο συζητούσαν .Ο Κύρος σε καποια στιγμη δάκρυσε.Το βραβείο του ήταν ενά βιβλιο Μεγάλοι Εφευρέτες.Το είχα και εγώ δώρο από τον πατέρα μου.
Κάπου στην οδό Σευχελλων σταματήσαμε ξανα και ο Κύρος συζητούσε για το Γυμνάσιο με την αδερφη του Κύκκου Μέτά πήγαμε ευθεια στο σπιτι του ΔώνηΚαι εκει συγχαρητήρια.,χαρές.Υστερα σταφήκαμε Αποστόλου Βαρνάβα Βαδισαμε λίγο μαζί.Στο ύψος της Τροόδους τον αποχαιρέτησα.
Τον έβλεπά να περπατά με τη τσαντα στο χέρι ευθυτενης απο την άλλη μερια το βραβείο Κάθε Σαββατο πρωι στην έπαρση ύψωνε την ελληνική .Ο Δώνης την κυπριακή.Ηταν το καμάρι της κυρίας Αγνης που τους έμαθε πρώτη ανάγνωση και γραφή.
Ο Κύρος περπατούε άκρη ακρη της Χωράφας.
Από τότε δεν τον ξαναείδα.Δεν νομίζω να φανταζόταν αυτός ονειροπόλος οδοδείκτης τι μας περίμενε όλους.Ιδιαίτερα εμας τα παιδια.Περπατούσε και χανόταν στο βάθος της Αποστόλου Βαρνάβά.Μές τό μυαλο μου αυτή είναι η τελευταια ανάμνηση ελευθερης παιδείας στην Κύπρο.....
Απο τον Ιούλη όλα θα ήταν χαραγμένα.
28 Ιουνίου 1974.Έτσι θυμάμαι την αλλη Κύπρο.Αυτη που έπερνε τους πεμπταιους εκδομη στην Αμμοχωστο και τους εκταίους στην Κερύνεια και τον Απόστολο Ανδρέα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου