Πρώτον, διότι είναι παράδοση πατερική της Εκκλησίας για να χαρεί για την δόξα του Κυρίου της αυτή η οποία πόνεσε περισσότερο απ' όλους οταν Εκείνος πάθαινε. Ψαλλουμε στον Εσπερινό: «ἦλθες μετὰ τῶν Μαθητῶν σου ἐν τῷ ὄρει τῶν Ἐλαιῶν, ἔχων τὴν τεκοῦσάν σε τὸν ποιητὴν καὶ πάντων δημιουργόν· τὴν γὰρ ἐν τῷ Πάθει σου μητρικῶς πάντων ὑπεραλγήσασαν ἔδει καὶ τῇ δόξη τῆς σαρκός σου ὑπερβαλλούσης ἀπολαῦσαι χαρᾶς».
Τρίτον διότι συμπυκνώνει και εικονίζει όλη την Εκκλησία. Εικονίζεται στην μέση των μαθητών σταθερή και ήρεμη για να δηλώσει το αναλλοίωτο και σταθερό των δογμάτων, το οποίον η Εκκλησία διαφυλάσσει. Οι μαθητές εικονίζονται εκθαμβοι μελετώντας τρόπον τινά το μυστήριον γιατί είναι αφώτιστοι ακόμα. Ενώ η Θεοτόκος κατά κάποιον τροπον δια της ησυχου και ασφαλούς στάσης Της είναι βεβαία για τα πάντα και εικονίζει το μυστήριο μιας ήδη τελεσθείσης Πεντηκοστῆς στο πρόσωπο της. Έχει ήδη όλες τις απαντήσεις και τις διαφυλάττει. Προκαταγγέλει την μετά δέκα ημέρες Πεντηκοστή της Εκκλησίας με την πνευματοφορο παρουσία της. Τα χέρια της σηκώνονται σε ικεσία εν τω μέσω των μαθητών, της επί γης Εκκλησίας, διότι αυτή υπάρχει το σημείον ένωσης των επίγειων με τα ουράνια, αφού ετεκε ουρανον και έφερε τον Χριστό ανάμεσα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου