Ο Ιησούς, μετά την φυλάκιση του Ιωάννη του Βαπτιστή, ξεκινάει την δημόσια δράση του. Πηγαίνει στην Γαλιλαία, στην παραλίμνια κωμόπολη Καπερναούμ. Η Γαλιλαία ήταν μια από τις τρεις περιοχές του παλαιού κράτους του Ισραήλ. Οι άλλες δύο περιοχές ήταν η Ιουδαία και η Σαμάρεια. Η Γαλιλαία, επειδή κατά τις ιστορικές και εθνικές περιπέτειες του ισραηλιτικού λαού είχε κατοικηθεί από εθνικούς και είχαν γίνει και κάποιοι μικτοί γάμοι, υποτιμούνταν από τους Ιουδαίους, οι οποίοι καυχιόνταν ότι ήταν οι μοναδικοί γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Ισραηλιτών.
Ο Κύριος περπατά στην ακρογιαλιά της Γαλιλαίας. Εκεί βλέπει δυο αδελφούς, τον Σίμωνα τον οποίο κατόπιν ονόμασε Πέτρο και τον Ανδρέα τον αδελφό του, που έριχναν δίχτυα στη λίμνη γιατί ήταν ψαράδες και τους λέει: «Ακολουθήστε µε και θα σας κάνω ικανούς να ψαρεύετε αντί για ψάρια, ανθρώπους». Με τα λόγια αυτά εννοούσε πως με τα πνευματικά δίχτυα του κηρύγματος, θα έλκυαν τους ανθρώπους στη Βασιλεία των Ουρανών. Αυτοί αμέσως άφησαν τα δίχτυα τους και Τον ακολούθησαν. Αφού προχώρησε πιο πέρα, είδε άλλους δυο αδελφούς, τον Ιάκωβο τον γιό του Ζεβεδαίου και τον Ιωάννη τον αδελφό του, να ετοιμάζουν τα δίχτυα τους μέσα στο πλοίο μαζί με τον πατέρα τους και τους κάλεσε και αυτούς κοντά του. Το ίδιο και αυτοί, άφησαν το πλοίο και τον πατέρα τους και ακολούθησαν τον Χριστό.
Αυτοί οι τέσσερις ψαράδες ήδη γνώριζαν τον Ιησού, γιατί ήταν μαθητές του Ιωάννη του Προδρόμου και μετά την φυλάκιση του τελευταίου, γύρισαν στις οικογενειακές ασχολίες τους. Είχαν ακούσει το δάσκαλό τους που είχε πει: « ἴδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου… οὗτός ἐστιν ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ» (Ιω.1,29 και 4). Είδαν τον Κύριο να βαπτίζεται από τον Ιωάννη, να ομολογείται από τον Πατέρα σαν «Υιός αγαπητός» και να επιβεβαιώνεται με την «ωσεί Περιστεράς» παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Δύο από αυτούς μάλιστα, είχαν μείνει και για μία νύχτα μαζί του.
Οι ψαράδες αυτοί, φίλοι και συνεργάτες μεταξύ τους, από μικροί ενδιαφέρονταν να γνωρίσουν περισσότερο το Θεό. Τα πρώτα θρησκευτικά βιώματα τα είχαν από τους γονείς τους, που ήταν άνθρωποι πιστοί. Στη συνέχεια έμαθαν περισσότερα στην Συναγωγή της περιοχής, όπως συνηθιζόταν την εποχή εκείνη. Δεν έμειναν όμως ικανοποιημένοι μόνο με αυτά. Η ψυχή τους διψούσε τον Θεό. Άκουσαν για ένα νέο προφήτη που παρουσιάστηκε μετά από πολλούς αιώνες και έτρεχε ο κόσμος να τον ακούσει από όλα τα μέρη της Παλαιστίνης. Πήγαν και αυτοί, γοητεύτηκαν από τα λόγια του και θέλησαν να γίνουν μαθητές του.
Μόνο έτσι καταλαβαίνουμε γιατί τους επέλεξε ο Χριστός, παρά την άσημη κοινωνική και μορφωτική τους κατάσταση. Ο Χριστός μας δεν εξετάζει με κοινωνικά και εξωτερικά κριτήρια, αλλά με τον πλούτο της καρδιάς. Σαν παντογνώστης και δημιουργός, γνωρίζει τα άγνωστα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων. Τους καλεί γιατί ξέρει ότι θα ανταποκριθούν, τους καλεί εκεί στην καθημερινότητά τους, στην εργασία τους, «οἱ δέ εὐθέως ἀφέντες τό πλοῖον καί τόν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ». Κάνει εντύπωση το επίρρημα «ευθέως», αμέσως άφησαν το πλοίο, τα δίκτυα, τους συγγενείς και Τον ακολούθησαν. Θα έλεγε κανείς ότι ήταν σε ετοιμότητα, το περίμεναν.
Και ο Κύριος τους κάνει «ἁλιεῖς ἀνθρώπων». Τους κάνει συνεργάτες του. Τους κάνει ποιμένες του λογικού ποιμνίου του. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή από αυτή. Κατά τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, ο ιερέας έχει μεγαλύτερο αξίωμα από τον βασιλιά. Αλλά δεν είναι μόνο το επίγειο αξίωμα, ο Κύριος υποσχέθηκε στους μαθητές του ότι, «κατά τη Δευτέρα Παρουσία θα καθίσουν σε δώδεκα θρόνους και θα κρίνουν τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ». Με άλλα λόγια θα βρίσκονται μέσα στην φωτεινή δόξα της ακατάληπτης Τριάδος.
Οι τέσσερεις ψαράδες μέσα στην απλότητά τους βρήκαν το νόημα της ζωής. Κάτι που σοφοί και επιστήμονες δεν το έχουν ανακαλύψει. Ο Θεός μας δημιούργησε για να Τον γνωρίσουμε, να Τον αγαπήσουμε, να Τον πλησιάσουμε, και Αυτός θα μας δώσει τις ιδιότητές Του. Θα γίνουμε έτσι κατά χάρη αυτό που είναι Εκείνος κατά φύση, δηλαδή θεοί.
Όλοι είμαστε αλιείς του βυθού της αμαρτίας και των παθών μας, ο Κύριος μάς ζητάει να κοιτάξουμε ψηλά και να αλιεύσουμε την αγάπη Του. Οι Απόστολοι μας δείχνουν τον δρόμο και τον τρόπο. Όποιος ακολουθήσει τον πόθο της καρδιά τους, θα μοιραστεί και τη δόξα τους. Αμήν.
Ο Κύριος περπατά στην ακρογιαλιά της Γαλιλαίας. Εκεί βλέπει δυο αδελφούς, τον Σίμωνα τον οποίο κατόπιν ονόμασε Πέτρο και τον Ανδρέα τον αδελφό του, που έριχναν δίχτυα στη λίμνη γιατί ήταν ψαράδες και τους λέει: «Ακολουθήστε µε και θα σας κάνω ικανούς να ψαρεύετε αντί για ψάρια, ανθρώπους». Με τα λόγια αυτά εννοούσε πως με τα πνευματικά δίχτυα του κηρύγματος, θα έλκυαν τους ανθρώπους στη Βασιλεία των Ουρανών. Αυτοί αμέσως άφησαν τα δίχτυα τους και Τον ακολούθησαν. Αφού προχώρησε πιο πέρα, είδε άλλους δυο αδελφούς, τον Ιάκωβο τον γιό του Ζεβεδαίου και τον Ιωάννη τον αδελφό του, να ετοιμάζουν τα δίχτυα τους μέσα στο πλοίο μαζί με τον πατέρα τους και τους κάλεσε και αυτούς κοντά του. Το ίδιο και αυτοί, άφησαν το πλοίο και τον πατέρα τους και ακολούθησαν τον Χριστό.
Αυτοί οι τέσσερις ψαράδες ήδη γνώριζαν τον Ιησού, γιατί ήταν μαθητές του Ιωάννη του Προδρόμου και μετά την φυλάκιση του τελευταίου, γύρισαν στις οικογενειακές ασχολίες τους. Είχαν ακούσει το δάσκαλό τους που είχε πει: « ἴδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου… οὗτός ἐστιν ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ» (Ιω.1,29 και 4). Είδαν τον Κύριο να βαπτίζεται από τον Ιωάννη, να ομολογείται από τον Πατέρα σαν «Υιός αγαπητός» και να επιβεβαιώνεται με την «ωσεί Περιστεράς» παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Δύο από αυτούς μάλιστα, είχαν μείνει και για μία νύχτα μαζί του.
Οι ψαράδες αυτοί, φίλοι και συνεργάτες μεταξύ τους, από μικροί ενδιαφέρονταν να γνωρίσουν περισσότερο το Θεό. Τα πρώτα θρησκευτικά βιώματα τα είχαν από τους γονείς τους, που ήταν άνθρωποι πιστοί. Στη συνέχεια έμαθαν περισσότερα στην Συναγωγή της περιοχής, όπως συνηθιζόταν την εποχή εκείνη. Δεν έμειναν όμως ικανοποιημένοι μόνο με αυτά. Η ψυχή τους διψούσε τον Θεό. Άκουσαν για ένα νέο προφήτη που παρουσιάστηκε μετά από πολλούς αιώνες και έτρεχε ο κόσμος να τον ακούσει από όλα τα μέρη της Παλαιστίνης. Πήγαν και αυτοί, γοητεύτηκαν από τα λόγια του και θέλησαν να γίνουν μαθητές του.
Μόνο έτσι καταλαβαίνουμε γιατί τους επέλεξε ο Χριστός, παρά την άσημη κοινωνική και μορφωτική τους κατάσταση. Ο Χριστός μας δεν εξετάζει με κοινωνικά και εξωτερικά κριτήρια, αλλά με τον πλούτο της καρδιάς. Σαν παντογνώστης και δημιουργός, γνωρίζει τα άγνωστα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων. Τους καλεί γιατί ξέρει ότι θα ανταποκριθούν, τους καλεί εκεί στην καθημερινότητά τους, στην εργασία τους, «οἱ δέ εὐθέως ἀφέντες τό πλοῖον καί τόν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ». Κάνει εντύπωση το επίρρημα «ευθέως», αμέσως άφησαν το πλοίο, τα δίκτυα, τους συγγενείς και Τον ακολούθησαν. Θα έλεγε κανείς ότι ήταν σε ετοιμότητα, το περίμεναν.
Και ο Κύριος τους κάνει «ἁλιεῖς ἀνθρώπων». Τους κάνει συνεργάτες του. Τους κάνει ποιμένες του λογικού ποιμνίου του. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή από αυτή. Κατά τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, ο ιερέας έχει μεγαλύτερο αξίωμα από τον βασιλιά. Αλλά δεν είναι μόνο το επίγειο αξίωμα, ο Κύριος υποσχέθηκε στους μαθητές του ότι, «κατά τη Δευτέρα Παρουσία θα καθίσουν σε δώδεκα θρόνους και θα κρίνουν τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ». Με άλλα λόγια θα βρίσκονται μέσα στην φωτεινή δόξα της ακατάληπτης Τριάδος.
Οι τέσσερεις ψαράδες μέσα στην απλότητά τους βρήκαν το νόημα της ζωής. Κάτι που σοφοί και επιστήμονες δεν το έχουν ανακαλύψει. Ο Θεός μας δημιούργησε για να Τον γνωρίσουμε, να Τον αγαπήσουμε, να Τον πλησιάσουμε, και Αυτός θα μας δώσει τις ιδιότητές Του. Θα γίνουμε έτσι κατά χάρη αυτό που είναι Εκείνος κατά φύση, δηλαδή θεοί.
Όλοι είμαστε αλιείς του βυθού της αμαρτίας και των παθών μας, ο Κύριος μάς ζητάει να κοιτάξουμε ψηλά και να αλιεύσουμε την αγάπη Του. Οι Απόστολοι μας δείχνουν τον δρόμο και τον τρόπο. Όποιος ακολουθήσει τον πόθο της καρδιά τους, θα μοιραστεί και τη δόξα τους. Αμήν.
Γραπτό κήρυγμα Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας(4-7-2021)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου