"Ανάξιος όποιος ξάφνου ακούει το προσκλητήρι των καιρών
να το φυσάει ή να το κρούει σάλπιγγα ή τύμπανο, το ακούει,
δε λέει: Παρών!
Ανάξιος όποιος μαρμαρώνει σα να τον πότισαν αφιόνι,
κι αντί τα λόγια τα χρυσά,που αστράφτουνε και ορθά και ακέρια,
τα λόγια του μουντά, μισά,τα λόγια του σαν αχνοκέρια.
Ανάξιος όποιος δε γνωρίζει,γιά μες στο νου του δε σταθεί
πως κυβερνά και πως ορίζει το Λόγο που είναι σα σπαθί!
Κι ο ποιητής ανάξιος πια!
Κι ακόμ’ ανάξιος κι ο σοφός,που δεν ανάφτουν πυρκαγιά
κι από του λύχνου τους το φως,όταν αλύπητη βαριά
ξεσπά η Ανάγκη, και προστάζει.Ανάξιος είναι όποιος διστάζει!"
[.....]
Κωστής Παλαμάς (1859-1943)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου