Στο αρχαίο τείχος της Κόρκυρας, Παναγία Νεραντζίχα

 

Τμήμα πύργου από το αρχαίο τείχος της πόλης. Σώζεται ενσωματωμένο στα ερείπια της βυζαντινής εκκλησίας της Παναγίας της Νεραντζίχας, πάνω σε μικρό ύψωμα στα δυτικά του ναού της Αρτέμιδας.

 Ο πύργος χρονολογείται στον 5ο αι. π.Χ. και προστάτευε πύλη του τείχους της πόλης. Πάνω στον αρχαίο ισοδομικό τοίχο από ασβεστολιθικούς λιθόπλινθους στηρίζεται ο βόρειος τοίχος της βυζαντινής εκκλησίας. Στο εσωτερικό του πύργου διακρίνονται και επιχρίσματα του βυζαντινού ναού.

 Από τον πύργο, τον λεγόμενο της Νεραντζίχας από το όνομα της εκκλησίας, που ήταν αφιερωμένη στην Παναγία την Νεραντζίχα, το αρχαίο τείχος συνεχιζόταν μάλλον προς ΒΑ, ακολουθώντας την κορυφογραμμή των λόφων που καταλήγουν στο τρίστρατο των οδών Δαίρπεφλδ - Αλκινόου - Αγ. Θεοδώρων.

 Η Παναγία Νεραντζίχα αποτελεί ένα μνημείο με ιδιαίτερη σημασία πάνω στο οποίο με χαρακτηριστική σαφήνεια είναι ορατές οι δύο εποχές, κλασική και βυζαντινή, που το δημιούργησαν. Το κατώτερο τμήμα του είναι πύργος της οχύρωσης, το μοναδικό σωζόμενο και ορατό σήμερα τμήμα του τείχους της αρχαίας πόλης της Κέρκυρας και η κατασκευή του τοποθετείτε στους κλασικούς χρόνους (5ος αιώνας π.Χ.).

 Κατά τα βυζαντινά χρόνια ο πύργος μετασκευάστηκε σε μονόκλιτη βασιλική μικρών διαστάσεων με τρίπλευρη αψίδα ιερού και πλούσιο κεραμοπλαστικό διάκοσμο στην εξωτερική πλευρά της τοιχοποιίας, χαρακτηριστικό στοιχείο της βυζαντινής αρχιτεκτονικής του 11ου και 12ου αιώνα, περίοδο στην οποία τοποθετείται και η ίδρυση του ναού.
 Στα μεσαβυζαντινά χρόνια (μετά το 1453), ο ναός επισκευάστηκε και προστέθηκε νάρθηκας στην νότια πλευρά του. Η κατάρρευση του κωδωνοστασίου, του δυτικού τοίχου αλλά και της αψίδας περί το 1900 έδωσε στο μνημείο τη σημερινή μορφή του.

πηγή