Θεοφύλακτος μοναχός Νεοσκητιώτης (1897 - 1986)
Είχε μεγάλη ευλάβεια στους Αγίους Ανάργυρους, τους προστάτες της Καλύβης του. Πολλές φορές είδε τα θαύματά τους στη ζωή του και τους είχε ένθερμους και αχώριστους φίλους του, τους ονόμαζε «χρυσά παλληκάρια». Όλα του τα προβλήματα τα έλυνε διά των αγίων.
Κάποτε που ήταν πολύ άρρωστος, πήγε στην εικόνα τους κι άκουσε να του λένε το εξής θαυμάσιο και αξιοπρόσεκτο:
«Εμείς, Γέροντα, σε θεραπεύουμε, εάν θέλεις, αλλά αυτό δεν σε συμφέρει!».
Στο τέλος της ζωής του τυφλώθηκε τελείως, φωτίσθηκαν όμως τότε πιό πολύ τα μάτια της ψυχής του. Πήγαιναν να τον παρηγορήσουν και παρηγορούνταν οι ίδιοι. Η ζωή του κύλησε μέσα σε θεία και αποκαλυπτικά οράματα. Οι επιθέσεις του πονηρού πολλές. Οι πρεσβείες των άγιων δυνατές και η σκέπη της Θεοτόκου σωστική.
Υπόμενε ασθένειες, γηρατειά, τύφλωση γενναία. Είχε όμως κουρασθεί και ήθελε να φύγει από τη ζωή. Είχε προγευθεί ουράνιες δωρεές της θείας Χάριτος κι επιθυμούσε την αιώνια ζωή. Προσευχόμενος απήλθε της παρούσης ματαιότητος. Ανεπαύθη στις 15/28.7.1986. Ένας ιερεύς της σκήτης που έκανε σαρανταλείτουργο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του, είδε τον Γέροντα Θεοφύλακτο αναπαυμένο με πολλή δόξα σε ολόφωτο ανάκτορο…
Ο βιογράφος του ιερομόναχος Πρόδρομος στο τέλος της ωραίας βιογραφίας του σημειώνει: «Μυρίπνοο άνθος της Χάριτος του Θεού υπήρξε και ο Γέρων Θεοφύλακτος, που με το άρωμα της αγιότητός του κατηύφρανε τους συνασκητάς του και με τους ασκητικούς του αγώνας ευλόγησε την αθωνική γη».
Υπόμενε ασθένειες, γηρατειά, τύφλωση γενναία. Είχε όμως κουρασθεί και ήθελε να φύγει από τη ζωή. Είχε προγευθεί ουράνιες δωρεές της θείας Χάριτος κι επιθυμούσε την αιώνια ζωή. Προσευχόμενος απήλθε της παρούσης ματαιότητος. Ανεπαύθη στις 15/28.7.1986. Ένας ιερεύς της σκήτης που έκανε σαρανταλείτουργο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του, είδε τον Γέροντα Θεοφύλακτο αναπαυμένο με πολλή δόξα σε ολόφωτο ανάκτορο…
Ο βιογράφος του ιερομόναχος Πρόδρομος στο τέλος της ωραίας βιογραφίας του σημειώνει: «Μυρίπνοο άνθος της Χάριτος του Θεού υπήρξε και ο Γέρων Θεοφύλακτος, που με το άρωμα της αγιότητός του κατηύφρανε τους συνασκητάς του και με τους ασκητικούς του αγώνας ευλόγησε την αθωνική γη».
Ο βίος του ΕΔΩ
1 σχόλιο:
Θεωρώ ότι χρειάζεται να γίνουν κάποιες διευκρινήσεις σε μια απορία που την έχουν πολλοί ευσεβείς Χριστιανοί: «Γιατί οι Άγιοι Ανάργυροι εορτάζουν δύο φορές το χρόνο;» Αυτή η απορία είναι και λάθος και σωστή. Λάθος, επειδή εννοούν την 1η Ιουλίου και την 1η Νοεμβρίου. Υπάρχουν τρία ζευγάρια Άγιοι Ανάργυροι αδέρφια Κοσμάς και Δαμιανός. Οι εκ Ρώμης (1η Ιουλίου), οι εκ (Μικράς;) Ασίας (1η Νοεμβρίου) και οι εξ Αραβίας (17η Οκτωβρίου). Σωστή, επειδή την 17η Οκτωβρίου εορτάζεται και η Σύναξη των 20 Αγίων Αναργύρων. Οπότε είναι δεύτερη φορά που εορτάζουν τα τρία ζευγάρια.
Αλλά, κάποιος μπορεί να υποθέσει ότι ο βιογράφος ή ο Υμνογράφος ή ο Αγιογράφος, κάπου μπερδεύτηκαν στο μέτρημα. Γιατί στην εικόνα μετράμε 21 πρόσωπα. Για την ακρίβεια 20 και μισό.
Το θέμα έχει ως εξής: Ανάργυροι επονομάζονται οι Άγιοι οι οποίοι όσο ζούσαν στον κόσμο ήταν ιατροί και θεράπευαν χωρίς να παίρνουν τίποτα για αντάλλαγμα. (Αν-άργυροι= οι αφιλοκερδείς. Δεν έπαιρναν αργύρια ή κάτι άλλο ως αντάλλαγμα.) Ο Άγιος Φώτιος (πρώτος από αριστερά στην επάνω σειρά) δεν ήταν ιατρός, αλλά μαρτύρησε μαζί με τον θείο του Άγιο Ανίκητο. Έτσι τιμητικά τον έχουν στην αγιογραφία, μισό, χωρίς να τον επονομάζουν Ανάργυρο.
Αυτό δείχνει το πόση προσοχή, διάκριση και δικαιοσύνη υπάρχει στα θέματα αγιοκατατάξεων, από την Εκκλησία.
Δημοσίευση σχολίου