ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ-Εγκαταλείπει τη Δαμασκό μέσα σ'ένα καλάθι

Τι είδε ό Σαούλ στο εκτυφλωτικό φως, πού τον τύλιξε στη Δαμασκό ;
 Το αποκαλύπτει στις Επιστολές του : δεν ήταν ακαθόριστο, θαμπό όνειρο. Ήταν ό ίδιος ό Χριστός, πού είχε ξεψυχήσει στο Σταυρό και είχε άναστηθή. Πολλοί πίστευαν τώρα στον άναστηθέντα Χριστό : όχι μονάχα εκείνοι πού τον είχαν δει με τα ίδια τους τα μάτια (γι'αυτόν ακριβώς το λόγο ονομάζονταν «μάρτυρες»).
  Ό Σαούλ διακηρύττει πώς ανήκει κι' αυτός στην ομάδα των «μαρτύρων» και διεκδικεί τον τίτλο του Αποστόλου : Γράφει προς τους Κορινθίους : «Ουκ ειμί απόστολος ; Ουχί Ίησούν Χριστόν, τον Κυριον ημών έώρακα ;» Θα μείνη για πάντα προσηλωμένος σ' Εκείνον, πού, όπως γράφει, «τον συνήρπασε και τον αιχμαλώτισε». "Αν ή μεταμέλεια του υπήρξε ακαριαία, το ίδιο έπρεπε να συμβή και με την πνευματική μεταμόρφωση του Ραββίνου, πού είχε προσκολληθή στην άκαμπτη ιδεολογία των Φαρισαίων. 'Επρεπε να συνδυάση τις παλαιές αλήθειες με την καινούργια αλήθεια, πού του είχε άποκαλυφθή. 'Επρεπε να έμβαθύνη τη σημασία της και να αναμόρφωση τη σκέψη του. 
 Αυτή ή εσωτερική διεργασία τον ανάγκασε να άποσυρθή στην έρημο της Αραβίας. Δεν είναι γνωστό πόσο παρέμεινε εκεί. "Εξη μήνες, δύο χρόνια ; Ή ψυχή του πάσχιζε, στην έρημο, να συμβιβάση τον παλαιό και τον νέο άνθρωπο, την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη."Ετσι θεμελίωσε τη διδασκαλία, πού ονομάζεται «θεολογία του Παύλου».Επανειλημμένως — μας λέει ό Παύλος — του απεκάλυψε ό Θεός τα μυστήρια και τις βαθειές σχέσεις ανάμεσα στις αλήθειες, ώστε να μπορή να διαβεβαιώνη ότι είναι ό θεματοφύλακας «ενός θεϊκού Ευαγγελίου». 
Επιστρέφοντας στη Δαμασκό, παρουσιάζεται στις συναγωγές και μιλάει με τόση θέρμη και δύναμη, ώστε φέρνει σε δύσκολη θέση τους αντιπάλους του. Επειδή δεν μπορούν να τον αντιμετωπίσουν, στήνουν ενέδρα για να τον εξοντώσουν. Ό αντιπρόσωπος του βασιλιά Άρέτας, Κυβερνήτης (τοπάρχης) της Δαμασκού, διατάζει να φρουρούνται μέρα και νύχτα οί πύλες της πολιτείας, για να μη μπόρεση ό Σαούλ να δραπέτευση. Σώζεται όμως χάρι σ' ένα τέχνασμα, πού διηγείται ό ίδιος με χιούμορ : «Εν Δαμασκω, ό εθνάρχης Άρέτα του βασιλέως έφρούρει την Δαμασκηνών πάλιν πιάσαι με θέλων και δια θυρίδος εν σαργάνη (σ' ένα καλάθι) έχαλάσθην δια του τείχους και έξέφυγον τάς χείρας, αύτοΰ». "Ετσι αρχίζει ό Απόστολος Παΰλος το μεγάλο αποστολικό του έργο.

πηγή