Οκτώ Νοεμβρίου-Η γιορτή των αγγέλων

Tη μέρα πού ώρισε ή Εκκλησία μας, για να γιορτάζει τίς στρατιές των αγγέλων, θα πρέπει να τη νιώθει καθένας μας, μέρα προσωπικής του γιορτής. Ένας στενός αχώριστος φίλος μας γιορτάζει. Ό "Αγγελος μας!

Μέρα και νύχτα στέκει δίπλα μας, αόρατη προστασία. Μας παρακινεί ή μας συγκρατεί, παρακαλεί το Θεό για μας καί θλίβεται για τα λάθη μας. Είναι ένα προνόμιο, ένα δώρο της άκρας θεϊκής φιλανθρωπίας, στον κάθε άνθρωπο. Με ποιο σωματοφύλακα «υψηλού» προσώπου, μπορεί να συγκριθεί ό φύλακας άγγελος μας;
Όμως ό νους μας, πού οι αισθήσεις τον παγιδεύουν στα φαινόμενα του κόσμου τούτου, ξεχνάει ασυγχώρητα, αυτόν τον αόρατο πιστό φύλακα. Δεν τον σκεφτόμασε, δεν τον προσκαλούμε σε βοήθεια μας, δεν δείχνουμε υποχρεωμένοι κι ευγνώμονες απέναντι του.
Μέσα στο χώρο της Αγίας Γραφής, άγγελοι κινούνται άδιάκοπα, από τον ουρανό στη γη. Κομίζουν την εντολή του Θεού, στον άνθρωπο. Είναι ή επικοινωνία Του με το πεσμένο πλάσμα. "Αλλοτε μ' ένα μήνυμα χαροποιό, ελπιδοφόρο κι άλλοτε προειδοποιητικό ή προφητικό. Μέσα άπ' τα δρώμενα στην Παλαιά καί την Καινή Διαθήκη, διαγράφεται ό ρόλος τους, δοξολογίας του Θεού καί διακονίας των ανθρώπων.

Ό Αβραάμ στέλνει το δούλο του 'Ελιέζερ στη γενέτειρα του, με σκοπό να βρει γυναίκα στο μονάκριβο Ισαάκ. Ανάμεσα στ' άλλα του λέει με πεποίθηση: Ό Θεός, θα σου στείλει οδηγό άγγελο για να σε βοηθήσει να διαλέξεις... Αλλά κι ό Ιακώβ, όταν φτάνει στη Βαιθήλ καί κατάκοπος πέφτει να κοιμηθεί, βλέπει στ' όνειρο του μια μακριά σκάλα πού στερεώνεται στη γη κι ακουμπά στον ουρανό. Πλήθη αγγέλων την ανεβοκατεβαίνουν. Στήν κορυφή της, ό Θεός, πού τον ευλογεί καί παραδίνει σ' αυτόν καί τους απογόνους του, τον τόπο.
Στόν Δανιήλ πάλι, διαβάζουμε το εντυπωσιακό περιστατικό των τριών Εβραίων, πού δεν προσκυνούν τα χρυσά είδωλα του Ναβουχοδονόσορα. Τότε εκείνος, προστάζει να τους ρίξουν σ' ένα φλογισμένο καμίνι. Ό Θεός όμως, στέλνει τον άγγελο Του, πού απομακρύνει τίς φλόγες άπ' τους τρεις νέους καί δημιουργεί δροσιά ολόγυρα τους, έτσι πού βγαίνουν άθικτοι, άπ' την πύρινη αυτή δοκιμασία.
Στούς ψαλμούς ό Δαβίδ, μιλάει συχνά για τους αγγέλους. Επικαλείται τη βοήθεια τους, εναντίον των εχθρών του «...άγγελος Κυρίου έκθλίβων αυτούς...» ή «άγγελος Κυρίου καταδιώκων αυτούς...». Καί άλλου, «ό ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα...». Στήν Παλαιά Διαθήκη, πέρα από το φύλακα άγγελο του κάθε ανθρώπου, φαίνεται κι ό φύλακας άγγελος ενός ολόκληρου λαού, του Ισραηλιτικού. «... Στέλνω μπροστά από σένα τον άγγελο μου, για να σε προφυλάξει στο δρόμο σου καί να σε οδηγήσει καί εγκαταστήσει στη χώρα πού σου έχω ετοιμάσει...». Καί για να περάσουμε στο χώρο της Καινής Διαθήκης, ας θυμηθούμε ότι τη μυστηριακή νύχτα της Γέννησης του Χριστού, ανοίγουν πάνω άπ' τη γη οι ουρανοί καί τα πλήθη αγγέλων περπατούν ανάμεσα στους ανθρώπους, μιλάνε, ψάλλουν κι εξηγούν τα συμβαίνοντα, στον απλοϊκό κόσμο της Βηθλεέμ.

Συχνές οι εμφανίσεις των αγγέλων καί στις Πράξεις των Αποστόλων. Όταν τους έριξαν στη φυλακή εξ αφορμής της επιτυχίας του κηρύγματος καί θαυμάτων πού έκαμαν«... άγγελος Κυρίου δια της νυκτός ήνοιξε τάς θύρας της φυλακής έξαγαγών αυτούς...».
Άλλα καί όταν κρατείται ό Πέτρος, δεμένος με αλυσίδες, ανάμεσα σε δυο στρατιώτες πού τον φρουρούν κι ενώ κοιμάταιμέσ' στη φυλακή «...ιδού άγγελος Κυρίου επέστη καί φως έλαμψεν εν τω οίκήματι. Πατάξας δε την πλευράν του Πέτρου ήγειρεν αυτόν...». Στή συνέχεια του δίνει οδηγίες τί να κάνει καί αφού τον βοηθάει να βγει έξω ό ρόλος του τελειώνει καί εξαφανίζεται.

Ό Απόστολος Παύλος μας μιλάει για την ανυποψίαστη παρουσία των αγγέλων ανάμεσα μας «... της φιλοξενίας μη έπιλανθάνεσθε δια ταύτης γαρ έλαθον τινές ξενίσαντες αγγέλους...». Όταν όμως ό βασιλιάς Ηρώδης δέχεται σε επίσημη συνάντηση τους εκπροσώπους των κατοίκων Τύρου καί Σιδώνος, πού τον κολακεύουν καί τον επευφημούν σαν Θεό, «... παραχρήμα δε έπάταξεν αυτόν άγγελος Κυρίου άνθ' ων ουκ έδωκε την δόξαν τω Θεώ...» Εδώ έχουμε μια τιμωρητική επέμβαση του αγγέλου. Γεμάτη ή βίβλος από τα φτερουγίσματα. "Αγγελος αναγγέλλει στον Ζαχαρία τη γέννηση του Προδρόμου. Άγγελος απευθύνει στην Παρθένο το χαίρε, καί την ευδοκία του Θεού να φέρει τον Υίόν Του στα σπλάχνα της. Κι από κεί καί πέρα, μ' ένα αγγελικό μήνυμα, ή αγία οικογένεια μαθαίνει πάντα τη βούληση του Θεού.
Άλλα κι όταν ό Κύριος αποσύρεται στην έρημο, πρίν αρχίσει το σωτήριο έργο Του καί κει πειράζεται από τον διάβολο, μετά «άγγελοι προσήλθαν καί διηκόνουν αύτφ...».

Άλλα καί πόσες φορές δε μας θυμίζει τους αγγέλους καί το ρόλο τους στη ζωή μας ό ίδιος ό Κύριος, «άπ' άρτι όψεσθε τον ούρανόν άνεωγότα και τους αγγέλους του Θεού αναβαίνοντας καί καταβαίνοντας επί τον υίόν του ανθρώπου...». Καί μιλώντας για τους ταπεινούς: «οί άγγελοι αυτών εν ούρανοΐς δια παντός βλέπουσι το πρόσωπον του πατρός μου του εν ούρανοΐς...». Καί άλλου:«... πάς ός αν ομολογήσει εν έμοί έμπροσθεν των ανθρώπων καί ό υίός του ανθρώπου ομολογήσει εν αύτφ έμπροσθεν των αγγέλων του Θεού...» Καί«... ούτω λέγω ύμίν, χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού επί ένί άμαρτωλω μετανοοΰντι...».
Όλη ή ζωή του χριστιανού, από την ώρα της βάφτισης του, πού άγγελοι χαρούμενοι κυκλώνουν την κολυμβήθρα, για το καινούργιο μέλος της Εκκλησίας ως τη στιγμή πού κλείνει τα μάτια καί συνοδεύουν την ψυχή του στο Δίκαιο Κριτή, είναι δεμένη με την αγγελική παρουσία.

Ό Κύριος, μας μιλάει ακόμα για το ρόλο τους καί στην τελευταία στιγμή του κόσμου τούτου, την ώρα της συντέλειας, «...καί άποστελεί τούς αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγας φωνής μεγάλης καί έπισυνάξουσι τους εκλεκτούς αυτού...».
Ελάχιστες από τις πολυπληθείς αναφορές του Κυρίου καί των κατά καιρούς ανθρώπων του Θεού στους αγγέλους, είναι τα όσα γράφτηκαν. Ουσιαστική ή παρουσία καί ή συμβολή τους στον καθημερινό αγώνα για τη σωτηρία μας. Για τούτο ή Εκκλησία μας, μια μέρα της εβδομάδος -κάθε Δευτέρα- την αφιερώνει στη μνήμη τους. Ψάλλει για τους Αρχαγγέλους: «Των ουρανίων στρατιών αρχιστράτηγοι δυσωπούμεν υμάς ημείς οί ανάξιοι ϊνα ταϊς υμών δεήσεσι, τειχίσητε ημάς σκέπη των πτερύγων της αυλού υμών δόξης...».
"Αγγελε μου, συνηθίζουμε να λέμε στον άνθρωπο πού στέκεται δίπλα μας, γεμάτος καλωσύνη καί αφοσίωση. Στόν άνθρωπο δηλαδή πού εκπληρώνει τον αγγελικό ρόλο. Τι ζηλευτή προσφώνηση! "Αγγελε μου... Όταν ή μέρα μας τελειώνει, μέσα στο Απόδειπνο πού τη σφραγίζει, υπάρχει ή ιδιαίτερη προσευχή στον φύλακα άγγελο. Ή ψυχή στρέφεται με τρυφερή εμπιστοσύνη στον ουράνιο φίλο καί του απευθύνει τα τελευταία αιτήματα της: «"Αγιε άγγελε... κράτησαν της αθλίας καί παρειμένης χειρός μου... πάντα μοι συγχώρησαν όσα σοι έθλιψα πάσας τάς ημέρας της ζωής μου καί εϊ τι ήμαρτον την σήμερον ήμέραν... σκέπασαν με εν τη παρούση νυκτί... πρέσβευε υπέρ έμοϋ προς τον Κύριον...».


της Ναύσης Ιεσσαί-Κασιμάτη