π.Θεοφάνης Δανιήλ
Για την καύση των νεκρών πολλά έχουν ειπωθεί ,και Θεολογικά ,και επιστημονικά ,αλλά και χωρίς νόημα γνώμες ,όπως ότι έχουμε δικαίωμα στην διαχείριση του νεκρού σώματος μας…. εγωισμός ,που ενώ όσο ζούμε δεν τον αποβάλουμε,μέσα από την νοσηρή αυτή άποψη θέλουμε να τον διατηρήσουμε , και μετά τον θάνατο μας.Πόση δυστυχία θα πρέπει να έχει ο άνθρωπος που έχει τέτοιες απόψεις
Είναι η παραδοχή όλου του βίου που νεκρός και άνυδρος από πνευματική
τροφή ,επιμένει να διατηρήσει αυτή την ξηρασία και μετά θάνατο
Εκεί μας έχει φτάσει το υλικό φρόνημα,αποδοχή μιας αγονιμοποίητης πνευματικής εξέλιξης
Τέλος πάντων ,το θέμα μας είναι ότι η καύση των νεκρών συμβολίζει κενό νου (τι τραγικό η πλειοψηφία αυτόν που ζητούν την καύση είναι άνθρωποι που διδάσκουν τον κόσμο σε εκπαιδευτικά ιδρύματα την πνευματική εξέλιξη) και στην καλύτερη περίπτωση ,την άγνοια για το πως δημιουργηθήκαμε,όχι με την βιβλική θεολογία (αυτό για αυτούς που έχουν τέτοιες απόψεις είναι αδιανόητο ότι υπάρχει Θεός δημιουργός ) αλλά τουλάχιστον για την εξέλιξη μας από τους φυσικούς γονείς μας.
Δεν έχει περάσει ποτέ από τον νου αυτών των ανθρώπων,ότι η ζωή για αυτούς,ξεκίνησε από την ένωση ζωντανών οργανισμών που η ένωση τους έφερε ζωντανό οργανισμό στην ζωή;
Υπάρχει πουθενά σε αυτή την διαδικασία το καταστροφικό πυρ που εξαϋλώνει κάθε ίχνος ζωής και μεταφέρει ένα οργανισμό από την ύπαρξη στην μη ύπαρξη;
Σε όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες ,ανεξαρτήτου πνευματικότητος η θρησκείας ,το πυρ καταστρέφει κάτι που δεν πρέπει να συνεχιστεί ,ακόμη και η κάθαρση που προσφέρει η καύση οποιοδήποτε αντικειμένου νεκρού η ζωντανού οργανισμού ,ακόμα και συμβολικά υποδεικνύει το τέλος, την μη αποδοχή ,το σταμάτημα και την καταστροφή ,μέχρι εκείνης της ώρας ,την παρουσία του προ της καύσης οποιοσδήποτε αντικειμένου
Με λίγα λογία καύση ίσον διάλυση και μη αναγνώριση του παρελθόντος ,και εξαφάνιση αυτού που μέχρι την στιγμή της αποτέφρωσης του ,έδινε νόημα στην ύπαρξη του
Ακόμα και την υλιστική ιδεολογία να πάρουμε ότι είμαστε υλη ,και ως υλη δεν έχει νόημα να συντηρούμε τα υπολείμματα της ,αυτό που κυριαρχούσε μέσα στην υλη ήταν το πνεύμα ,οπότε έχουμε μια διαστρέβλωση της πραγματικότητας ως υλιστές ,γιατί σώζουμε το πνεύμα και την ιδέα ,και καταστρέφουμε και εξαφανίζουμε την υλη ,μήπως τελικά δεν είναι η υλη που μας έθρεψε ,αλλά το κυρίαρχο πνεύμα που δοσμένο από κάποιον Δημιουργό , μας θέλει και μετά την μη ύπαρξη ,του σώματος μας ;
Αυτή την επιθυμία της καύσης ,θα πρέπει να την έχουν άνθρωποι που δεν έχουν καταλάβει ,ότι ο χρόνος παρουσίας τους σε αυτή την ζωή ,δεν απενοχοποιείται με την καύση τους ,δεν πρόκειται να εξαφανιστεί το σαρκικό τους αποτύπωμα από την καύση ,και ότι θα διατηρηθεί μόνο το πνευματικό τους ίχνος ,ίσως να το έχουν κατά νου, αλλά είναι άτοπο ,ποτέ ένα μνημείο δεν στάθηκε χωρίς το βάθρο του ,και βάθρο σε εμάς τους ανθρώπους είναι το σώμα μας ,η μορφή μας ,τα χαρακτηριστικά και οι εκφράσεις του σώματος μας ,που είναι και εμφάνιση των ψυχικών μας διαθέσεων και λειτουργιών
Άρα δεν μπορεί να διατηρηθεί η εικόνα μας ,που εκφραζόταν το πνεύμα μας χωρίς το περιβάλλον του σώματος μας.
Μπορεί να μην έχει πια ίχνος ζωής το σώμα με το βιολογικό του θάνατο ,αλλά πως εξαφανίζετε η σάρκα μας όταν για την αποσύνθεση της ,πάλι ένα ζωντανός οργανισμός που γεννιέται από το ίδιο μας το νεκρό αίμα ,τα σκουλήκια ,που έχουν εντολή να αποσυνθέσουν τα υπολείμματα της νεκρής πια σάρκας μας ,αναλαμβάνουν το έργο της βιολογικής μας αποδόμησης
Αν ο άνθρωπος ήταν υλικό δημιούργημα ,θα είχε και μηχανισμό καύσης του ιδίου του σώματος του ,ώστε να εξυπηρέτηση την ποιο φιλική προς το περιβάλλον του αποσύνθεση ,κατά τα λεγόμενα των υποστηρικτών της καύσης των νεκρών
Αλλά θα πρέπει αν έχουμε κατά νου και την παράμετρο ,ότι η καύση προϋποθέτει φωτιά ,και η φωτιά δεν ήταν γνωστή στον άνθρωπο από την αρχή της παρουσίας του στην γη ,οπότε μιλάμε για κάτι που παρουσιάστηκε ως επίτευγμα του ανθρώπου ,ως τεχνολογική πρόοδο προς την βελτίωση του βιοτικού του επιπέδου ,και κάτι ακόμα ,ότι κανένα έμβιο ον στην γη ποτέ δεν είχε μορφή αποσύνθεσης μετά το πέρας του βιολογικού του χρόνου ,το πυρ, πάντα η φύση αποδομούσε τα έμβια όντα με φυσικές διεργασίες ,και αν κάτι ξέρουμε από το παρελθόν αυτού του πλανήτη και της ιστορίας του ,το χρωστούμε στο άκαυστο αποτύπωμα των υπολειμμάτων κάθε έμβιου οργανισμού ,που έτυχε να περάσει από την μακραίωνη ιστορία αυτού του πλανήτη
Τελειώνοντας αυτή την σκέψη για την διαχείριση των νεκρών συνάνθρωπων
μας ,θα ήθελα να υπεραμυνθώ την Θεολογική μας θεώρηση του γεγονότος του θανάτου ως αποτέλεσμα διαδικασιών,που ξεπερνούν κατά πολύ το υλιστικό φρόνημα της εποχής μας και ότι όντος θεωρούμαστε κεκοιμημένοι ,και οι χώροι αναπαύσεως κοιμητήρια ,διότι πως αλλιώς θα αξιώναμε πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου,όταν θα εξαφανίζαμε το παρελθόν του ,εξαφανίζοντας το ίχνος της υλικής του υπόστασης …..δεν μπορούμε να αξιώνουμε αναγνώριση πολιτισμού και ιστορικής παρουσίας ως έθνους ,μόνο με τα σωζόμενα συγγράμματα των αρχαίων φιλοσόφων και επιστημόνων,χωρίς την ύπαρξη των μνημείων της εποχής τους ,δεν γίνεται να εξαφανίσουμε την ακρόπολη με τον Παρθενώνα ,και να κρατήσουμε τους λόγους του Πλάτωνα και του Σωκράτη ,δεν θα έχουμε τότε ολοκληρωμένη εικόνα μια εποχής που δοξάστηκε ο ανθρωπινός νους , με τα επιτεύγματα του πνευματικά και υλικά.
Έτσι και εμείς θα πρέπει να τιμούμε το σώμα ανάλογα με το πνευματικό μας αποτύπωμα, ποτέ ένας τίτλος ιδιοκτησίας δεν αξιώθηκε συνέχειας ,χωρίς το αντικείμενο του τίτλου …
Αν θέλουμε να έχουμε αιώνια μνήμη ,θα πρέπει να έχουμε και αιώνια
παρουσία ,αν θέλουμε να εισέλθουμε στην λήθη ,τότε η απαξίωση του σώματος μας είναι η ευκαιρία να το αποδείξουμε ,και μη μας ξεγελά η αποτέφρωση διάσημων Ελλήνων (Μαρίας Κάλλας και Δημήτριου Μητρόπουλου π.χ.) που επέλεξαν την αποτέφρωση ως συμβολικής μορφής απεξάρτησης σώματος και πνεύματος ,αν είχαν το σθένος και την πνευματική κυριότητα του σώματος τους ,θα είχαν δημιούργησε και εξίσου πνευματική οικογένεια αλλά περιπλανώμενοι μόνοι στην ζωή επέλεξαν και την μοναξιά στον θάνατο ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου