Ο Ιωήλ είναι ένας προφήτης από την ευλογημένη χορεία των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, του οποίου το μικρό σε έκταση γραπτό έργο τον κατατάσσει ανάμεσα στους «ελάσσονες» προφήτες. Η αγία μας Εκκλησία προβάλλει την προσωπικότητά του στις 19 Οκτωβρίου, ημέρα εορτής της μνήμης του, όμως η ιστορία δεν κατέγραψε πληροφορίες για το πρόσωπό του. Ωστόσο ο λόγος του, λόγος Θεού, ακριβώς εξαιτίας της ιερής του προέλευσης διασώθηκε και καταχωρίσθηκε ανάμεσα στα προφητικά βιβλία της Αγίας Γραφής.
Δεν εξαιρείται κι εκείνος από τη βαριά αποστολή των προφητών, να σημάνουν την οργή του Θεού για την αμαρτία του λαού.
«Σαλπίσατε σάλπιγγι εν Σιών, κηρύξατ’ εν όρει αγίω μου, και συγχυθήτωσαν πάντες οι κατοικούντες την γην, διότι πάρεστιν ημέρα Κυρίου, ότι εγγύς…» (Ιλ. Β΄1).
Ο άγιος του Θεού απεσταλμένος σημαίνει το συναγερμό εμπρός στη θεομηνία, αλλά και με τη νηφαλιότητα τού φωτισμού του Θεού υποδεικνύει τη θεραπεία. Η έμπρακτη μετάνοια είναι αυτή που μπορεί μόνη να διεγείρει το έλεος του Θεού.
Ο Ιωήλ αφήνει το στόμα του να λαλήσει στον απόηχο της φωνής του Θεού: «Και νυν λέγει Κύριος ο Θεός υμών· επιστράφητε προς με εξ όλης της καρδίας υμών και εν νηστεία και εν κλαυθμώ και εν κοπετώ· και διαρρήξατε τα καρδίας υμών και μη τα ιμάτια υμών και επιστράφητε προς Κύριον τον Θεόν υμών, ότι ελεήμων και οικτίρμων εστί, μακρόθυμος και πολυέλεος και μετανοών επί ταις κακίαις» (Ιλ. β’ 12-13).
Ο λαός υπακούει και οι ιερείς του αναφωνούν προς το Θεό: « Φείσαι, Κύριε, του λαού σου και μη δως την κληρονομίαν σου εις όνειδος του κατάρξαι αυτών έθνη…» (Ιλ. β’ 17). Ο Θεός αποκαλύπτει στον προφήτη του την ευαρέσκειά τοιυ για τη μετάνοια του λαού και ο Ιωήλ διακηρύττει με χαρά την καταλλαγή και την ευλογία: «Και εζήλωσε Κύριος την γην αυτού και εφείσατο του λαού αυτού (…) και επιγνώσεσθε ότι εν μέσω του Ισραήλ εγώ ειμί, και εγώ Κύριος ο Θεός υμών, και ουκ έστιν έτι πλην εμού, και ου μη καταισχυνθώσιν έτι ο λαός μου εις τον αιώνα» (Ιλ. β΄ 18,27).
Ο Ιωήλ αφήνει το στόμα του να λαλήσει στον απόηχο της φωνής του Θεού: «Και νυν λέγει Κύριος ο Θεός υμών· επιστράφητε προς με εξ όλης της καρδίας υμών και εν νηστεία και εν κλαυθμώ και εν κοπετώ· και διαρρήξατε τα καρδίας υμών και μη τα ιμάτια υμών και επιστράφητε προς Κύριον τον Θεόν υμών, ότι ελεήμων και οικτίρμων εστί, μακρόθυμος και πολυέλεος και μετανοών επί ταις κακίαις» (Ιλ. β’ 12-13).
Ο λαός υπακούει και οι ιερείς του αναφωνούν προς το Θεό: « Φείσαι, Κύριε, του λαού σου και μη δως την κληρονομίαν σου εις όνειδος του κατάρξαι αυτών έθνη…» (Ιλ. β’ 17). Ο Θεός αποκαλύπτει στον προφήτη του την ευαρέσκειά τοιυ για τη μετάνοια του λαού και ο Ιωήλ διακηρύττει με χαρά την καταλλαγή και την ευλογία: «Και εζήλωσε Κύριος την γην αυτού και εφείσατο του λαού αυτού (…) και επιγνώσεσθε ότι εν μέσω του Ισραήλ εγώ ειμί, και εγώ Κύριος ο Θεός υμών, και ουκ έστιν έτι πλην εμού, και ου μη καταισχυνθώσιν έτι ο λαός μου εις τον αιώνα» (Ιλ. β΄ 18,27).
Ορόσημο στις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, που διαπερνούν το βαθύ ποτάμι των αιώνων το μυστικό αυτό χρονοδιάγραμμα της εβδόμης ημέρας στο σχέδιο της θείας οικονομίας, στέκει η ολοκάθαρη προφητεία του Ιωήλ υιού Βαθουήλ, από την προ Χριστού όχθη της Ιστορίας για την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στη Νέα Σιών της Χάριτος, την Αγία του Χριστού Εκκλησία: «Και έσται μετά ταύτα και εκχεώ από του πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα, και προφητεύσουσιν οι υιοί υμών και αι θυγατέρες υμών και οι πρεσβύτεροι υμών ενύπνια ενυπνιασθήσονται και οι νεανίσκοι υμών οράσεις όψονται» (Ιλ. γ΄ 1).
Ο Ιωήλ, προφήτης με χριστολογική και εσχατολογική εμβέλεια πνεύματος και λόγου, εντολοδόχος της αγάπης του Θεού για τους κεκλημένους του νέου λαού Του, αποκαλύπτει με ευκρίνεια και τα σημεία που θα προηγηθούν της Δευτέρας Παρουσίας: «Και δώσω τέρατα εν ουρανώ και επί της γης, αίμα και πυρ και ατμίδα καπνού· ο ήλιος μεταστραφήσεται εις σκότος και η σελήνη εις αίμα πριν ελθείν την ημέραν Κυρίου την μεγάλην και επιφανή» (Ιλ. γ’ 3-4).
Πρόκληση ήταν και θα είναι για την ανθρώπινη λογική η γνώση του μέλλοντος, του εγγύτερου και του απώτερου. Ο τεχνοκράτης και αποστάτης από τη γνώση του Θεού ανθρώπινος νους αγωνιά και ωχριά μπροστά στο αύριο και αποτολμά με θρασύτητα να συμβουλεύεται το σκοτιστή διάβολο, για να διεισδύσει στο σκοτάδι πέραν του τώρα.Οι προφήτες, στόματα και όμματα του Θεού, διασπούν ριζοσπαστικά το φράγμα του χρόνου, γιατί απλά και ταπεινά είναι ταγμένοι υπηρέτες του Παντογνώστη Θεού που δημιουργεί, καλλιεργεί, αναπλάθει τον ιστορικό χρόνο και τον αναβιβάζει στο θρόνο της αιωνιότητας.
Ο άγιος προφήτης Ιωήλ, ένας κι αυτός ανάμεσά τους, βλέποντας το μέλλον λουσμένο στο φως της όγδοης ημέρας, διαβεβαιώνει αβίαστα και αδιαμφισβήτητα τους πιστεύοντας ότι «Κύριος κατασκηνώσει εν Σιών» (Ιλ. δ’ 21)
ΦΙΛΟΘΕΗ Χ.Τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου