Ο ναός του Αγ.Σπυρίδωνα καταφύγιο των Κερκυραίων!

 Ανέκαθεν οι πιστοί θεωρούν το ναό του Αγίου σαν το ασφαλέστερο καταφύγιο. Σε αναφορά στην πολιορκία του 1716 διαβάζουμε: 

  «Μέγας έπαινος πρέπει να δοθεί και µεγάλο χρέος έχουµε στον ένδοξο άγιο Σπυρίδωνα, επίσκοπο Λευκωσίας που έχει ταφεί στον καθεδρικό ναό της Κέρκυρας, κι είναι Προστάτης άγρυπνος αυτής τής πόλης. Λίγες µέρες πριν την πολιορκία, εγράφη ότι ο κλήρος ήθελε να µεταφέρει το λείψανό του στο Φρούριο για να το προστατεύσει από ενδεχόµενη προσβολή των Τούρκων• εκείνος όµως αντιστάθηκε πάση δυνάµει κι έµεινε ακίνητος στην Εκκλησία του (που, εν συνεχεία, στην διάρκεια της πολιορκίας, διατηρήθηκε ανέπαφη) και δεν επέτρεψε να τον µεταφέρουν αλλού προλέγοντας σχεδόν το ευτυχές τέλος του εγχειρήµατος».
 Οι σεισμοί και οι συνέπειές τους συσπειρώνουν πάντα τους πιστούς υπό τη σκέπη του ναού του Αγίου. Στις 9 Φλεβάρη του 1743 η πόλη υπέστη μεγάλες ζημίες από σεισμό και ο Πρωτοπαπάς Ιωάννης Βούλγαρης προστάζει τους ιερείς της πόλης να σημάνουν για πολλή ώρα τις καμπάνες και να ψάλουν παράκληση. Ταυτόχρονα έχει αρχίσει ολονυχτία στην εκκλησία του Αγίου και την επόμενη μέρα πραγματοποιείται λιτανεία του Αγίου.

Αλλά σε κάθε κατάσταση ο ναός θεωρείται μέρος ασφαλές και απρόσβλητο από κάθε απειλή. Σημειώνει ο Σαμαρτζής στις 15 Ιουνίου του 1857:

  «Προς τας 5 π.μ. έρριψε κεραυνόν όστις εμβήκεν εντός της Εκκλησίας του Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος εκ του Ιερού Βήματος, όπου ήσαν δύο υπηρέται οίτινες είδον μίαν λάμψιν και εφοβήθησαν διότι απέρασε από το κεφάλι τους και επήρε το φιλέτο το χρυσό, εμαύρισε το μέγα κανδήλι το οποίο είναι προς το μέρος της θυρός του Αγίου Στεφάνου και ολίγον την μεγάλην εικόνα της Αγίας Κερκύρας. Και μη δυνάμενος να ξεθυμάνη εσηκώθη εις την Ουρανίαν κάμων μίαν τρύπαν και έγινε άφαντος. Η χάρις του Αγίου εμπόδισε και δεν επροξένησε ζημίαν, αλλ’ η γειτονιά εφοβήθη και μαθών ο λαός το θαύμα του Αγίου έτρεξαν (οι πιστοί) εις την Εκκλησίαν δοξάζοντες και υμνούντες τον Ύψιστον…»

 Την ώρα του κινδύνου ο πιστός αισθάνεται πιο έντονη την ανάγκη της υπερφυσικής προστασίας. Έτσι, ενώ η Κέρκυρα βομβαρδίζεται κατά τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο 1940-41, πολλοί πιστοί αψηφούν τις οδηγίες της Αεράμυνας και καταφεύγουν στο ναό, ο οποίος είναι πάντα ανοιχτός. Ενώ πολλά κτίρια της πόλης πλήττονται, ο ναός του Αγίου δεν παθαίνει καμία ζημία και σε μια περίπτωση, βόμβα διαπερνά τη στέγη και καταλήγει στο γυναικωνίτη χωρίς να εκραγεί. Ο απλός λαός αποδίδει τα γεγονότα σε θαυματουργή επέμβαση του Αγίου, ενώ σχετική απεικόνιση αποδίδεται σε άγνωστο ζωγράφο. 

 Τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων του 1940 σε ανταπόκριση αθηναϊκής εφημερίδας για τους βομβαρδισμούς της Κέρκυρας διαβάζουμε: «… Ο ναός του Αγίου Σπυρίδωνος, πολιούχου και προστάτου της νήσου είνε ανοικτός ημέραν και νύκτα εις παλλαϊκόν προσκύνημα. Οι Κερκυραίοι σπεύδουν καθημερινώς εις τον ονομαστόν ναόν δια να δεηθούν υπέρ της νίκης των ελληνικών όπλων και να ζητήσουν τον όλεθρον του επιβούλου επιδρομέως.»

Τη βραδιά 13 προς 14 Σεπτέμβρη 1943 η γερμανική αεροπορία βομβαρδίζει επανειλημμένα την πόλη και μετά τα μεσάνυχτα ρίχνει εμπρηστικές βόμβες. Η φωτιά κατατρώει την πόλη και ο κόσμος πανικόβλητος την εγκαταλείπει. Μέσα στον πανικό η σκέψη βρίσκεται στον Άγιο: «Άγιε μου, διώξε τους Ούννους και ν’ ανάψω κερί στην κάσα σου». 

Το πρωί της 14ης Σεπτέμβρη, ενώ η πόλη φλέγεται, ο μητροπολίτης Μεθόδιος Κοντοστάνος σημειώνει: « Επροχωρήσαμεν εις τον Ναόν του Αγίου Σπυρίδωνος. Ήτο κατάμεστος πλήθους, το οποίον κατέφυγεν υπό την στέγην και την βοήθειαν του Αγίου, ως εις καταφύγιον. Ήσαν περίτρομοι, αι δε γυναίκες και τα παιδιά έκλαιον. Ο βόμβος των διαδοχικώς επερχομένων αεροπλάνων και ο συριγμός των ριπτομένων βομβών επηύξανε τον τρόμον...»

πηγή