Έτσι ο λόγος του Θεού επιβεβαιώνει και την κοινή άλλωστε ηθική αντίληψη για την παραλυσία της ψυχής από την θεληματική υποταγή μας στην αμαρτία.Αυτή την παράλυση της ψυχής είχε στο νου του ο προφήτης Ησαίας,όταν εξ ονόματος του Θεού προέτρεπε τους συγχρόνους του:« ἰσχύσατε, χεῖρες ἀνειμέναι καί γόνατα παραλελυμένα·»(35,3).
Δεν εννοούσε ο προφήτης χέρια και πόδια παράλυτα,αλλά ψυχή παράλυτη,δηλαδή ψυχή που έχει κόψει τα νεύρα επαφής με τον ζωοδότη Θεό.
Ο νούς,για παράδειγμα,του ανθρώπου που έχει απογυμνωθεί από κάθε ιδέα περί Θεού και αρετής κατά θεόν,δεν είναι παράλυτος,άχρηστος νούς;.Όταν απομακρυνθεί από την ακτίνα της χάριτος του Θεού ο νους μας,οι λογισμοί μας μπαίνουν σε λανθασμένη και επικίνδυνη τροχιά.
Με φρίκη περιγράφει ο Απόστολος Παύλος,στην αρχή της πρός Ρωμαίους επιστολής του τ'αποτελέσματα του νου μας αποκομμένα από τον Θεό:«ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν»(1,21)θα συμπεράνει ακτηγορηματικά.Θα αποκτήσουν «ἀδόκιμον νοῦν»(1,28)με συνέπεια τραγική:Η ζωή τους θα κηλιδωθεί από σωρεία φοβερών ηθικών σφαλμάτων.Και ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς θα διδάξει κάπου ότι «ο νούς του ανθρώπου μακριά από την χάρη του Θεού γίνεται κτηνώδης ή δαιμωνιώδη;»
''Φωνή Κυρίου''(17 Μαΐου 1992)Αρχ.Χ.Π.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου