Στα πρόσωπα των παιδιών καθρεπτιζόταν εκείνη η πηγαία εσωτερική αναγκαιότητα που τους ωθεί να στέκονται με πολύ σεβασμό κάθε φορά που καταφέρνουν να συναντήσουν την εκφρασμένη Αλήθεια στο πρόσωπο ενός Ιερωμένου. Τότε ζωντάνεψαν μπροστά μας εικόνες από τη ζωή του Αγίου Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης Αντωνίου και τη σχέση του με τους νέους, καθώς όλη η επίγειος πορεία του ήταν πλαισιωμένη από νέους, μαζί με τους οποίους αγωνίστηκε για τη διαμόρφωση της ολοκληρωμένης προσωπικότητας τους μέσα σε μια ισορροπημένη εν Χριστώ ζωή.
Ο Αντώνιος Γ. Κόμπος το 1939 «εἰσήχθη εἰς την Μαράσλειον Παιδαγωγικήν Ἀκαδημίαν» και τα δύσκολα χρόνια της κατοχής θα συνεισφέρει στο πιο ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας, στην ιδιαίτερη πολυαγαπημένη του πατρίδα, το Άργος :
«Μέσα στην κατοχή και κάτω από το φάσμα της πείνας έκανε ιδιαίτερα μαθήματα σε μαθητές του δημοτικού Σχολείου στα γύρω χωριά κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί. Αλλά σε παιδιά, που λόγω φτώχειας δεν είχαν τίποτε να του προσφέρουν και δίσταζαν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα, τα καλούσε ιδιαιτέρως και τους έλεγε να έρχονται δωρεάν. Χρήματα για να βοηθήσει τους πτωχούς μαθητές δεν είχε. Αυτό όμως που διέθετε, τὴ γνώση, την έδινε δωρεάν. Εξασκούσε και αυτός τὴ φιλανθρωπία με τον τρόπο, που μπορούσε. Εφάρμοζε τα λόγια του Απ. Πέτρου: ἀργύριον καὶ χρυσίον οὐχ ὑπάρχει μοι· ὅ δὲ ἔχω τοῦτό σοι δίδωμι (γ,6)».
Κατά τα έτη 1943-45 θα υπηρετήσει για μία διετία ως Δημοδιδάσκαλος στην περιοχή Κάντια Αργολίδος.
