ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΕΞΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!

Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Ομιλία Κυριακή της Τυρινής

«Ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν». (Ματθ. στ΄, 15). 
Φο­βε­ρός κα­τα­πέλ­της καί εὔ­στο­χη βο­λί­δα πού κα­τα­κερ­μα­τί­ζει τήν ψυ­χι­κή δι­ά­θε­ση εἶ­ναι, ἀ­γα­πη­τοί μου, ὁ λό­γος τοῦ Κυ­ρί­ου μας πού ἀ­κού­σα­με. Τί λέ­γει; Μᾶς προ­ει­δο­ποι­εῖ ὅ­τι, ἐ­άν δέν συγ­χω­ροῦ­με τά πταί­σμα­τα τῶν συ­ναν­θρώ­πων μας, οὔ­τε ὁ Θε­ός θά συγ­χω­ρή­ση τά δι­κά μας ἐ­γ­κλή­μα­τα καί κα­κουρ­γή­μα­τα. Μά­λι­στα!! Κα­κουρ­γή­μα­τα εἶ­ναι ὅ­σα πράτ­του­με καί πολ­λῷ μᾶλ­λον ὅ­ταν εὐ­καί­ρως-ἀ­καί­ρως ἐκ­στο­μί­ζου­με τόν φο­βε­ρό ἐ­κεῖ­νο καί βδε­λυ­ρό λό­γο πρός τόν συ­νάν­θρω­πό μας καί τόν στέλ­νου­με στόν ἀ­ντί­δι­κο δι­ά­βο­λο. Καί μό­νο αὐ­τή ἡ ἁ­μαρ­τί­α εἶ­ναι δυ­να­τή νά μᾶς χω­ρί­ση ἀ­πό τήν ἀ­γά­πη τοῦ Θε­οῦ.

Εἴ­δα­με τήν πε­ρα­σμέ­νη Κυ­ρι­α­κή τῆς Κρί­σε­ως, ὅ­πως λέ­γε­ται, ὅ­τι ὁ Θε­ός Πα­τήρ ἔ­δω­σε τήν κρί­ση στόν Υἱ­ό Του. Καί ὁ Υἱ­ός, ὅ­πως βλέ­που­με στό ση­με­ρι­νό Εὐ­αγ­γε­λι­κό ἀ­νά­γνω­σμα, δί­νει τό μέ­τρο τῆς κρί­σε­ως σέ μᾶς. 

Ἐ­κεῖ­νο πού μᾶς συμ­φέ­ρει, ὅ­ταν μᾶς κρί­νει ὁ Θε­ός, εἶ­ναι νά μᾶς λυ­πη­θῆ καί νά μᾶς συγ­χω­ρή­ση. Γι­α­τί ἀλ­λι­ῶς, ὅ­πως λέ­γει ὁ Ψαλ­μω­δός, «τὶς ὑ­πο­στή­σε­ται»; Δη­λα­δή, ποι­ός μπο­ρεῖ νά στα­θῆ μπρο­στά στόν Θε­ό καί νά ἀ­ντέ­ξη τήν φο­βε­ρή κρί­ση Του; Αὐ­τό ἐ­ξαρ­τᾶ­ται ἀ­πό ἐ­μᾶς τούς ἴ­δι­ους. Εἶ­ναι στό χέ­ρι μας νά λά­βου­με τήν συγ­χώ­ρη­ση ἀ­πό τόν Θε­ό. Συγ­χώ­ρα καί θά συγ­χω­ρη­θῆς. Ἀ­γά­πα καί θά σ᾿ ἀ­γα­πή­ση ὁ Θε­ός. Γι­ά νά μᾶς λέ­γη ὁ Ἴ­δι­ος ὁ Κρι­τής γι­ά τήν ἀ­νε­ξι­κα­κί­α –καί τό ἔ­χει ἐ­πα­να­λά­βει καί σέ ἄλ­λες πε­ρι­πτώ­σεις- ση­μαί­νει πώς αὐ­τό ἔ­χει τή με­γα­λύ­τε­ρη σπου­δαι­ό­τη­τα γι­ά τήν ζω­ή μας καί γι­ά τή σω­τη­ρί­α μας στήν ἄλ­λη ζω­ή. 
Κα­λή εἶ­ναι καί ἡ σω­στή θρη­σκευ­τι­κή ζω­ή μας, τά κα­λά ἔρ­γα, οἱ ἐ­λε­η­μο­σύ­νες, οἱ ὁ­ποῖ­ες σβή­νουν πλῆ­θος ἁ­μαρ­τι­ῶν, κα­τά τόν Ἅ­γι­ο Ἰ­ω­άν­νη τόν Χρυ­σό­στο­μο, ἄ­ρι­στη ἡ συμ­με­το­χή μας στά ἱ­ε­ρά Μυ­στή­ρι­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας καί δή στό κε­ντρι­κό Μυ­στή­ρι­ο τῆς Θεί­ας Εὐ­χα­ρι­στί­ας, μέ τό ὁ­ποῖ­ο γι­νό­μα­στε σύσ­σω­μοι καί σύ­ναι­μοι Χρι­στοῦ. 
Με­γά­λη ἐ­πι­τυ­χί­α ἔ­χουν οἱ ἐ­πι­σκέ­ψεις μας σέ ἀρ­ρώ­στους, ἀ­νή­μπο­ρους καί ἐν­δε­εῖς ἀ­δελ­φούς μας καί πολ­λά ἄλ­λα. Ὅ­λα αὐ­τά, ὅ­μως, δέν ἀρ­κοῦν νά μᾶς ὁ­δη­γή­σουν στήν σω­τη­ρί­α τῆς ψυ­χῆς μας. «Ἕν σοι λεί­πει». Ἀ­κό­μα ἕ­να σοῦ λεί­πει, μᾶς λέ­γει ὁ Λό­γος τοῦ Θε­οῦ. Ἡ συγ­χω­ρη­τι­κό­τη­τα. Δεῖ­ξε ἔ­λε­ος, γι­ά νά λά­βης ἔ­λε­ος. Δεῖ­ξε μα­κρο­θυ­μί­α, γι­ά νά ἔ­χης ὅ­λη τήν ἀλ­λη­λεγ­γύ­η μου μα­ζί σου, μᾶς λέ­γει.

Φαί­νε­ται, ὅ­μως, πώς ὑ­πάρ­χει δυ­σκο­λί­α σέ ὅ­σα ἀ­να­φέρ­θη­καν. Κι ἐ­πει­δή οἱ Πρω­τό­πλα­στοι, τῶν ὁ­ποί­ων τήν ἐ­ξο­ρί­α ἀ­πό τόν Πα­ρά­δει­σο μᾶς θυ­μί­ζει σή­με­ρα ἡ Ἐκ­κλη­σί­α, ἔ­δει­ξαν ἐ­γω­ϊ­στι­κή στά­ση ἀ­πέ­να­ντι στόν Θε­ό, χω­ρίς νά ζη­τή­σουν τήν εὐ­λο­γη­μέ­νη συγ­γνώ­μη γι­ά τό πα­ρά­πτω­μά τους, γι᾿ αὐ­τό τόν λό­γο καί πα­ρέ­μει­ναν στήν ἀ­θλι­ό­τη­τα πού τούς ἀ­κο­λού­θη­σε κι αὐ­τή τήν ἄ­θλι­α εἰ­κό­να κλη­ρο­δό­τη­σαν σ᾿ ὅ­λο τό ἀν­θρώ­πι­νο γέ­νος. Καί μᾶς λέ­γει ὁ Μέ­γας Ἀ­θα­νά­σι­ος στόν πε­ρί­φη­μο λό­γο του «Πε­ρί ἐ­ναν­θρω­πή­σε­ως τοῦ Λό­γου» ὅ­τι ἐ­άν ζη­τοῦ­σαν συγ­γνώ­μην πά­ραυ­τα ἀ­πό τόν Θε­ό, τό­τε θά συ­ντό­μευ­αν οἱ δι­α­δι­κα­σί­ες τῆς ἀ­πο­κα­τα­στά­σε­ως τῶν Πρω­το­πλά­στων, ἀλ­λά πά­λι θά χρει­α­ζό­ταν ἡ ἐ­πέμ­βα­ση τοῦ Θε­οῦ, δι­ά τῆς ἐ­ναν­θρω­πή­σε­ως τοῦ Θε­οῦ Λό­γου.

Ἀ­γα­πη­τοί μου, ὅ­λα ὅ­σα λέ­γο­νται στό Εὐ­αγ­γέ­λι­ο τά κα­τα­λα­βαί­νου­με καί τά δε­χό­μα­στε. Μά δυ­σκο­λευ­ό­μα­στε νά τά τη­ρή­σου­με. Οἱ πε­ρισ­σό­τε­ροι προ­σπα­θοῦν νά ἐ­ξη­γή­σουν μέ τήν λο­γι­κή τά θεῖ­α λό­γι­α. Τό­τε τό Εὐ­αγ­γέ­λι­ο γί­νε­ται βα­ρύ καί ἀ­σή­κω­το γι­ά τόν τρό­πο ζω­ῆς μας.

Ἄς προ­σέ­ξου­με, λοι­πόν, πο­λύ. Νά εὐ­χό­μα­στε, ἡ θεί­α χά­ρις νά φω­τί­ζη τήν δι­ά­νοι­ά μας, ὥ­στε νά δεί­χνου­με συγ­χω­ρη­τι­κό­τη­τα με­τα­ξύ μας, γι­ά νά γί­νη ὁ Θε­ός ἵ­λε­ως, εὐ­σπλαγ­χνι­κός ἀ­πέ­να­ντί μας. Ἀ­μήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: