ΕΙΚΟΣΙΤΕΣΣΑΡΕΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟΙ ΟΙΚΟΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΣΙΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΗΜΩΝ ΔΗΜΗΤΡΙΟΝ ΓΚΑΓΚΑΣΤΑΘΗΝ

 ΕΙΚΟΣΙΤΕΣΣΑΡΕΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟΙ  ΟΙΚΟΙ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΣΙΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΗΜΩΝ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΝ ΓΚΑΓΚΑΣΤΑΘΗΝ,

ΕΦΗΜΕΡΙΟΝ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΚΑΙ ΙΣΟΒΙΟΥ ΔΙΑΚΟΝΗΤΟΥ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΥ ΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ

ΧΩΡΙΟΥ ΠΛΑΤΑΝΟΥ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΤΡΙΚΚΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΓΩΝ  

Ποίημα  Γεωργίου Ἀποστολάκη, Δικαστοῦ.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ. Τῇ ὑπερμάχῳ

Ἱερωσύνης κοσμηθείς ἔνδοξον στέφανον, ποιμήν κατέστης θαυμαστός καί ὁσιώτατος, τούς ὑμνοῦντάς σε λυτρούμενος θεοφόρε. Ἀρχαγγέλων κοινωνός καί παμφιλέστατος, πᾶσι δίδου τήν ταχεῖάν σου βοήθειαν,ἳνα κράζωμεν! Χαίροις, θεῖε Δημήτριε !

 

Ἄγγελος ἐν ἀνθρώποις, ταπεινός καί θεόφρων, ὑπῆρξες ὦ Δημήτριε Πάτερ· (γ)[1]θρέμμα ὤν τοῦ Πλατάνου σεπτόν, πολιοῦχος γέγονας αὐτοῦ ὅσιε· σεμνύνεταί σοι ἅπασα, Μητρόπολις ἡμῶν βοῶσα·

Χαῖρε, τό ἄνθος τῆς Θετταλίας,

χαῖρε, καρπός καλῆς ῥιζουχίας.

Χαῖρε, τῶν ἀρχαίων πατέρων ἐφάμιλλος,

χαῖρε, ἱερέων ὁ γνώμων ὁ ἄριστος.

Χαῖρε, ὅτι καί γεννήτορας ἔσχες ὅλως εὐλαβεῖς,

χαῖρε, ὅτι καί μετέδωκας τῆς πρεπούσης ἀγωγῆς.

Χαῖρε, ὁ εὐσεβείᾳ τόν Θεόν προσεγγίσας,

χαῖρε, τήν θείαν χάριν σύν τῷ χρόνῳ αὐξήσας,

Χαῖρε, λαμπρόν πραότητος σκήνωμα,

χαῖρε, σεπτόν τῆς Χάριτος τίμημα.

Χαῖρε, δεκτόν ῾Ιερεῖον τοῦ Λόγου,

χαῖρε, τερπνόν ἐκμαγεῖον τῆς δόξης.

Χαίροις, θεῖε Δημήτριε!

Βάσιν ἔχων τήν πίστιν, ἐκ νεότητος πάτερ, ὡς δώρημα Χριστῷ παρεδόθης· καί προσηύχου τοῦ κόσμου μακράν, τήν σήν ποίμνην νέμων ταπεινῶς πάνσεμνε, δηλοῦσαν τήν ἐκποίμνασιν, προβάτων λογικῶν κραυγάζων·

Ἀλληλούϊα!

Γνούς σοφέ  ὡς προστάτας, τούς κλεινούς Ταξιάρχας, σφοδρότατα ἠγάπησας τούτους· φυλαχθείς ἀσφαλής ὑπ' αὐτῶν, διεσώθης θαύματι δεινῶν ὅσιε, ὁρῶντες δέ βεβαίαν σου, τήν πίστιν πρός αὐτούς βοῶμεν·

Χαῖρε, συνέστιε Ἀσωμάτων,

Χαῖρε, πηγή ἀΰλων ναμάτων.

Χαῖρε, παλαιῶν ἱερέων ἰσότιμε,

χαῖρε, πρεσβευτά πρός Θεόν προθυμότατε.

Χαῖρε, σθένος καί ὑπόδειγμα ἱερέων εὐλαβῶν,

χαίρε, εὖχος καί κραταίωμα εὐσεβῶν Χριστιανῶν.

Χαῖρε, νοῦς ἀπολαύων ἐννοιῶν ἀπορρήτων,

χαῖρε, ὁ εἰσελθών εἰς τά ἄδυτα τῶν ἀδύτων.

Χαῖρε, Θεόν δοξάσας τῷ βίῳ σου,

χαῖρε, πολλούς στηρίξας τῷ λόγῳ σου.

Χαῖρε, Ἀρχαγγέλων λαμπρός θεράπων,

χαῖρε, δι’ οὗ κατῃσχύνθη ὁ δράκων.

Χαίροις θεῖε Δημήτριε!

Δῶρον σύ τῷ Κυρίῳ, ἐκ παιδός ἀνετέθης, σεπτός δέ λειτουργός Του κατέστης· εὐσεβείας τῷ ζήλῳ καυθείς, λειτουργῶν ναῷ Ταξιαρχῶν πάνσοφε, ἐδέχου τήν ἐπίσκεψιν,  ἁγίων καί ἀγγέλων μέλπων·

Ἀλληλούϊα!

«Η αρχή της σωτηρίας είναι το να αρχίσουμε να έχει επίγνωση του εαυτού του»

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού αρχιμανδρίτου Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα: «ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 25-3-1983]

Τώρα την Μεγάλη Τεσσαρακοστή, αγαπητοί μου, πολύ συχνά ακούεται η μικρά, εκείνη, κατανυκτική προσευχή του αγίου Εφραίμ, η οποία συνοδεύεται και με γονυκλισία: «Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας καί ἀργολογίας, μή μοι δῷς. Πνεῦμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καί ἀγάπης, χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ. Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τά ἐμά πταίσματα καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου».

Ο όσιος πατήρ αισθάνεται ότι όταν αυτές οι πρώτες τέσσερις κακίες, που είναι το πνεύμα της αργίας, της περιεργείας, της φιλαρχίας και της αργολογίας και εν συνεχεία η επίτευξις των άλλων τεσσάρων αρετών, όπως είναι η σωφροσύνη, η ταπεινοφροσύνη, η υπομονή και η αγάπη, τότε θα επιτύχει κανείς ικανοποιητικά πνευματικά επίπεδα. Σαν κλειδί, όμως, αυτών των τεσσάρων αρετών προς επιτυχίαν και των τεσσάρων κακιών προς αποφυγήν των, προς περικοπήν των, θέτει την αυτογνωσία. Γι'αυτό λέγει: «Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τά ἐμά πταίσματα». «Βοήθησέ με, χάρισέ μου το να μπορώ να ιδώ τα δικά μου τα πταίσματα, και έτσι, με τον τρόπον αυτόν, να αποφύγω και την κατάκριση των άλλων και την δική μου προκοπή».

Η όλη προσευχή, όπως αντιληφθήκατε, αρχίζει με μίαν επίκλησιν προς τον Κύριον της ζωής: «Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου». Πραγματικά έχει πάρα πολλή σημασία αυτό, διότι μόνον ο Κύριος της ζωής είναι ο γνώστης της ανθρωπίνης κατασκευής. Κανείς δεν γνωρίζει, ούτε ο ιατρός, ούτε ο φιλόσοφος, ούτε ο κοινωνιολόγος, ούτε εγώ ο ίδιος τον εαυτό μου. Κανείς δεν γνωρίζει τόσο, όσο γνωρίζει ο κατασκευαστής μου. Και ο κατασκευαστής μου είναι ο Κύριος της ζωής μου. Είναι Αυτός ο Οποίος με δημιούργησε. Γι΄αυτό αγαπητοί μου, πολλές φορές, όταν αναρωτιόμαστε τι ωφελεί τον άνθρωπο ή τι είναι ικανό να τον κάνει να αρρωστήσει, βεβαίως δεν θέλω να πω ότι θα απορρίψομε την γνώμη μιας πείρας που έχουν οι άνθρωποι, αλλά εφόσον όμως αυτή η πείρα που έχουν οι άνθρωποι, όπως η ιατρική πείρα, η κοινωνική πείρα κ.ο.κ. εφόσον αυτή η πείρα θα έρχεται, θα απορρέει από αυτό το οποίον λέγει και εντέλλεται ο Θεός δημιουργός μου.

Ένα μικρό παράδειγμα. «Πρέπει ή δεν πρέπει -συνηθισμένο ερώτημα για έναν νέον άνθρωπο, κυρίως για τον έφηβο- να μείνω εν παρθενία στα νεανικά μου χρόνια;». Η απάντησις: Ο κόσμος λέγει «Όχι». Πάρα πολλοί ιατροί, όχι όλοι -δόξα τω Θεώ- λέγουν «Όχι». Πολλοί κοινωνιολόγοι και εκπαιδευτικοί και ψυχολόγοι, όχι όλοι ευτυχώς, λέγουν «Όχι». Τι λέγει ο Χριστός; Ο κατασκευαστής μου; Ο κατασκευαστής μου, ο Οποίος γνωρίζει την μάρκα μου και τη δομή μου και την λειτουργία μου όσο κανένας άλλος, μου λέγει: «Θα μείνεις εν παρθενία μέχρι τον γάμο σου». Ποιον θα ακούσω; Προφανώς τον Κύριο της ζωής μου. Συνεπώς αποτείνομαι προς τον Κύριο της ζωής μου. «Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου…». Διότι εσύ μου έδωσες σήμερα την φυσικήν ζωήν, σε Σένα ελπίζω ότι θα μου δώσεις και την πνευματικήν ζωήν, και την αιωνίαν ζωήν. Διότι ποια η αξία το να επιτύχω την φυσικήν ζωήν, την βιολογικήν ζωήν, με τα εντάλματα των ανθρώπων, και χάσω την αιωνίαν ζωήν, που σε Σένα υπάρχει;

Καλό, λοιπόν, θα ήταν να αρχίσομε αυτήν την προσευχήν, από το κλειδί της επιτυχίας της, που είναι η αυτογνωσία. Διότι αν θέλει ο Θεός, στην σειρά των Παρασκευών, της ακολουθίας των Χαιρετισμών προς την Θεοτόκον, θα αναλύσομε αυτήν την προσευχήν. Γι΄αυτό, κάνοντες αρχή από απόψε, ερωτούμε: 

«Από πού θα αρχίσομε;». Προφανώς από το κλειδί της επιτυχίας. Ποιο είναι αυτό; Είναι η αυτογνωσία! «Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοὶ τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα», «δώρισέ μου το δώρο αυτό, το ανεκτίμητο, να μπορώ να δω τα δικά μου τα πταίσματα». Με άλλα λόγια, «βοήθησέ με να έχω αυτήν την αυτογνωσία». Αλλά αυτή η αυτογνωσία, αγαπητοί μου, πράγματι αποτελεί κλειδί.

 Οι αρχαίοι Έλληνες το είχαν κατανοήσει αυτό. Γι΄αυτό και υπήρχε στη μετώπη του μαντείου των Δελφών εκείνο το περίφημο ρητό «γνῶθι σαὐτόν» «γνώριζε τον εαυτό σου». Γιατί πράγματι αποτελεί κόμβον όλων των περιπτώσεων του ανθρώπου και των ενεργειών του. Οι πατέρες έλεγαν τούτο: «Ἀρχὴ σωτηρίας τὸ ἐπιγνῶναι τινὰ ἑαυτόν». «Η αρχή της σωτηρίας είναι σε κάποιον το να αρχίσει να έχει επίγνωση του εαυτού του». Να ξέρει δηλαδή πού ακριβώς βρίσκεται, ποια είναι η όλη του κατάσταση, ποιος είναι αυτός ο ίδιος.

Ο Άγιος Παΐσιος για Αλβανία.

-"Εσείς οι στρατιωτικοί, την Αλβανία να προσέχετε. Από εκεί θα έρθει η απειλή".
-"Γέροντα, άμα φτύσουμε οι Αλβανοί θα πνιγούν στο σάλιο μας και σεις λέτε ότι θα έρθει απειλή από την Αλβανία; Δεν μπορώ να το πιστέψω".
-"Άκου το Γέροντα!", μου απάντησε.

Υποστράτηγος ε.α. Τσιαλίκης Χρήστος.

(Μαρτυρίες Προσκυνητών, Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, Νικ. Ζουρνατζόγλου, τόμος Β' 

Ο Έντι Ράμα οργώνει ελεύθερα όλη την Ελλάδα, κάνει συγκεντρώσεις, οργανώνει και αφυπνίζει τους εδώ Αλβανούς.
Αλβανοί υπήκοοι, απόγονοι των Τσάμηδων, κάνουν κατευθυνόμενες και επιθετικές αγορές ακινήτων με ξένα κεφάλαια στη Θεσπρωτία και ο Κυβερνητικός Βουλευτής αυτού του μονοεδρικού Νομού ''αγρόν αγοράζει''.
Όπως γίνεται τελευταία στη Θράκη και στα Νησιά από τους Τούρκους. Κοινό το σχέδιο μάλλον!!!
Μεταξύ Αλβανίας και Τουρκίας παίζεται ύπουλο παιχνίδι και η Ελληνική Κυβέρνηση βάζει λουκέτο στο ένα και μοναδικό Στρατόπεδο της Θεσπρωτίας.
Άγιε του Θεού σωστά τα έλεγες, ''εἰς ὦτα μή ἀκουόντων'' όμως.

πηγή

Όλα είναι του Πατέρα μας....

 Ευτυχώς που πλησιάζει το Πάσχα....Ευτυχώς δηλαδή που δεν το πέρασαν κι' αυτό στο φάσμα της τεχνητής νοημοσύνης να ακούμε ξαφνικά από τον υπολογιστή εκείνη την φρικιαστική φωνή - αναγγελία εκτέλεσης (περίπου) να μας αναγγέλλει: " Φέτος το Πάσχα ματαιώνεται, φέτος το Πάσχα ματαιώνεται"!

 Οργουελικό ακούγεται αυτό και απολύτως απίθανο αλλά και όσα μέχρι τώρα έχουν γίνει προς την κατεύθυνση της κατάργησης του ανθρώπου ως ελεύθερης οντότητας, απίθανα τα ακούγαμε κάποτε....

 Οι Πασχαλιές μας ωστόσο είναι μια άλλη ιστορία που δεν θα μπορέσουν ποτέ να την ακουμπήσουν γιατί έχει μέσα της το Αίμα της απόλυτης Αγάπης (Του), την κατάργηση του θανάτου και την Ανάσταση ως βεβαιότητα της διαδρομής του ανθρώπου προς την λύτρωση. Αυτά δεν τα θα τα ακουμπήσουν ποτέ, όσο και αν τα χλευάσουν, όσο και αν ασεβήσουν σε βάρος των ιερών και των οσίων μας.

 Κάπως έτσι εμείς οι καθημερινοί άνθρωποι, που απλώς δεν προδώσαμε, φαντάζουμε εξωπραγματικοί και για κάποιους μεσαιωνικοί ή και ψεκασμένοι, όπως μας είπαν ακόμη και πολιτικοί ηγέτες. Δεν μας πειράζει αυτό. Τιμή μας και καμάρι μας. Κάποιοι πρέπει να φυλάξουν τις Θερμοπύλες. Δεν ισχυριζόμαστε ακριβώς ότι το κάνουμε εμείς αλλά οπωσδήποτε άλλοι είναι οι Εφιάλτες....

 Για μας οι μέρες ξημερώνουν πάνω σε προσευχές και όνειρα της νύχτας που πέρασε, με Αγίους σε πρόσφατες περιπολίες και αυτό μας κάνει να κουβαλάμε τα καθ'ημέραν με υπομονές και ελπίδες καθώς οι δρόμοι μας διασταυρώνονται με το έλεος του πιο Δυνατού, του Κυριάρχη του κόσμου. Αυτό μπορεί να ακούγεται "κάπως" αλλά είναι πολύ απλό. Τόσο απλό όσο η αθωότητα του μικρού παιδιού που βρίσκεται στο βιός του κραταιού γονιού του και το ξέρει και λέει δείχνοντας ολόγυρα "ο μπαμπάς μου είναι πολύ δυνατός και όλα αυτά είναι δικά του". Εμείς το λέμε λίγο διαφορετικά: " Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών" και "Του Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής"!

anazhthseis-elena

Η Μαρία η ψηλή και ο Άγιος Πορφύριος

Του Μητροπολίτου Λεμεσού Αθανασίου

Αυτή η κοπέλα, μια αγία ψυχή, ήταν πανύψηλη, ήταν γίγαντας. Βέβαια στο τέλος καμπούριασε, περπατούσε με σίδερα, μετά με καροτσάκι.Εγώ την πρόλαβα πού περπατούσε ίσια. Είχε γιγαντισμό, ήταν παραμορφωμένη. Τα παπούτσια της, έχω ένα παπούτσι της στο μοναστήρι, ήταν 57 νούμερο, τόσο πράγμα σαν βάρκα, η παλάμη της ήταν 3 φορές μεγαλύτερη από την δική μου.

Να σας πω πώς την γνωρίσαμε. Είχαμε έναν δικό μας μοναχό τον π. Νήφωνα, ο οποίος πουλούσε μήλα σε σακούλια όταν ήταν πρώτη Λυκείου και πήγε να πουλήσει μήλα.
Χτύπησε την πόρτα και την άνοιξε η Μαρία, μόλις την είδε από τον φόβο του, της πέταξε τα μήλα κι όπου φύγει φύγει.
Ήταν όμως η αιτία να γνωριστούν και να συνδεθούν πνευματικά και αργότερα μέσω αυτού να γνωρίσομεν και εμείς την μακαριστή Μαρία.
Αυτή η κοπέλα, ήταν μια αγία ψυχή, πραγματικά μια αγία, παρ’ όλο που ήταν ένα τέρας εξωτερικά, και το πρόσωπο της ήταν αλλοιωμένο ακόμη και τα μικρά παιδιά δεν την φοβόντουσαν. Ανέπαυε πολύ κόσμο.
Ήταν δηλαδή… μια πνευματική μητέρα με όλη την σημασία της λέξεως.

Αυτή η κοπέλα ήταν μία τυπικά χριστιανή στα πρώτα χρόνια και η μητέρα της καλή χριστιανή.
 Όταν μεγάλωσε και μεγάλωνε και έγινε δυσθεώρητη, έγινε 2.30 μ., αφού στο Νοσοκομείο έβαλαν δύο κρεβάτια τα ένωσαν για να την χωρέσει, όταν πέθανε το φέρετρό της ήταν από εδώ μέχρι εκεί πού είναι η καρέκλα.
Την ζήτησαν στην Αμερική και πήγε, με έξοδα της Κυβερνήσεως, για εξετάσεις. Για να ερευνήσουν το φαινόμενο. Συνήλθαν εκεί οι μεγάλοι γιατροί κ.τ.λ. κι άλλος έλεγε γιγαντισμό κι άλλος διάφορες θεωρίες.
Δεν μπορούσαν όμως επακριβώς να δουν τί έπαθε η Μαρία κι έγινε τόσο μεγάλο πράγμα, τόσο μεγάλος άνθρωπος. Και βέβαια της είπαν τότε πώς είχε ένα πρόβλημα.
Όλο το κεφάλι της μέσα είχε όγκο, ο οποίος πίεζε τα μάτια και θα έχανε το φως της, θα τυφλωνόταν
Οι Αμερικάνοι προσφέρθηκαν να αγοράσουν τον σκελετό της και αυτή λυπήθηκε πάρα πολύ, όταν το άκουσε, γιατί ήταν ένα φαινόμενο γι΄ αυτούς έτσι να την διατηρήσουνε για λόγους επιστημονικούς.

Η Κλίμαξ», όλη θαυμαστη, γραμμένη από το Πνεύμα,

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», Μάρτιος

Ως λύχνος παμφαέστατος ο Ιωάννης
έλαμψε στο Όρος Σινά, με ουράνιο φως,
υποτάσσοντας το σώμα, καθυπέταξε τις σκέψεις του,
Τριάντα αναβαθμίδες αρίθμησε, στη πορεία για τη νίκη.
Θαυματουργή στρατηγική, υπέροχη τακτική!
Ως παρακαταθήκη, έδωσε σε κάθε πνευματικό πολεμιστή
που θέλει να μάθει, τον πνευματικό πόλεμο,
και σε αυτόν τον πόλεμο να αναδειχθεί νικητής.

«Η Κλίμαξ», όλη θαυμαστη, γραμμένη από το Πνεύμα,
Αφού τελείωσε η φοβερή μάχη,
Όταν ο Ιωάννης ο Νικητής, απεκδύθηκε τον κόσμο,
Ως πολύτιμο δώρο, το έφερε στους αδερφούς του.
Ένα επικό ποίημα, έτσι είναι η ψυχή του ανθρώπου,
όταν ποθήσει από το χώμα, να σκαρφαλώσει προς τον ουρανό,
ένα λαμπρό έπος αγώνων και βασάνων,
ένα ακτινοβόλο επικό ποίημα πίστεως και ελπίδας!

Αυτό, μας χάρισε ο Ιωάννη, φωτισμένος από τον Θεό,
Όπλα, ολόφωτα, έδωσε σε σένα και σε μένα.
Και τώρα ενώπιον του Κυρίου, ο Ιωάννης προσεύχεται
να ευαρεστηθεί ο Κύριος να μας στείλει βοήθεια
καθώς, ανεβαίνουμε προς Αυτόν, δια της Κλίμακος.
Να απλώνει το χέρι Του,για να φθάσουμε στον Ύψιστο,
Είθε να φθάσουμε!

Όσο δίνεις,ο Θεός το διπλασιάζει...

 πηγή

Γέροντας Κύριλλος.Ο Γέροντας ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

Σαν σήμερα 30 Μαρτίου 2012, ο Άγιος Γέροντάς μας Κύριλλος παρέδωσε την αγία του ψυχή σ' Εκείνον που παιδιόθεν αγάπησε και αφιέρωσε ολόκληρη την επίγεια ζωή του.

Η Κυρία Θεοτόκος, η μεγάλη αγάπη του ,η " γλυκειά του μανούλα", όπως αποκαλούσε την Παναγία μας ,τον κάλεσε κοντά Της την 30ή Μαρτίου, την μεγάλη εκείνη ημέρα, όπου στην Εκκλησία μας ψάλλεται ο Ακάθιστος Ύμνος, τη Παρασκευή του Ακαθίστου Ύμνου και έτσι καθιερώθηκε το επίσημο μνημόσυνό του να τελείται το Σάββατο του Ακαθίστου, που φέτος είναι το Σάββατο 5 Απριλίου 2025.

Αναχώρησε για τας αιωνίους μονάς, αφού διακόνησε αγόγγυστα και με αυταπάρνηση τους Αγίους Γεροντάδες της Μονής Οσίου Δαυίδ,τον νοικοκύρη της Μονής Όσιο Δαυίδ και τον Άγιο Ιάκωβο,του οποίου ήταν γνήσιος υποτακτικός με υποδειγματική υπακοή και στη συνέχεια άξιος διάδοχός του στην ηγουμενία, αλλά και τις εικόνες του Θεού, τους δοκιμαζομένους αδελφούς που προσέτρεχαν στο Μοναστήρι να βρουν καταφύγιο.

Η αγιότητά του ήταν καλά κρυμμένη μέσα στην απλότητά του, κάτω από το χαριτωμένο μειδίαμά του και τη γεμάτη φως και αγάπη ματιά του.Ο γλυκασμός της καρδιάς του,το φως που εξέπεμπε το προσωπό του ακόμη κι όταν ήταν πολύ ταλαιπωρημένος από τις τόσες ασθένειες, προσέλκυσε πλήθος ανθρώπων ,
οι οποίοι κοντά του , είτε στο πετραχήλι του, είτε από το παράδειγμα της βιοτής του , εμπνεύσθηκαν και αλλοιώθηκαν οι ψυχές τους.

1822-Τις θηριωδίες και την κτηνωδία των Τούρκων στην Χίο δεν τις χωράει ανθρώπινος νους.

Konstantinos Lampropoulos
Στις 30 Μαρτίου του 1822 ο οθωμανικός-τουρκικός στόλος υπό τον Ναύαρχο Νασούχ Ζαντέ Αλή Πασά τον επονομαζόμενο Καρά Αλή και χιλιάδες άτακτα στίφη από τα Μικρασιατικά Παράλια υπό την καθοδήγηση τον Βαχήτ Πασά, αποβιβάστηκαν στο νησί της Χίου πραγματοποιώντας γενοκτονία κατά του ελληνικού πληθυσμού.
Η σφαγή κράτησε 5 ολόκληρους μήνες ως τον Αύγουστο του 1822 σε τρία στάδια με άποτέλεσμα τον ολοκληρωτικό αφανισμό και τον πλήρη εξανδραποδισμό του ελληνικού πληθυσμού.

Η διαταγή του Σουλτάνου ήταν:
α. Να φονεύονται νέοι και άνδρες από 12 ετών και άνω.
β. Να φονεύονται γυναίκες άνω των 40 ετών.
γ. Να φονεύονται βρέφη αδιακρίτως φύλου έως 3 ετών.
δ. Να αιχμαλωτίζονται και να πωλούνται ως σκλάβοι κορίτσια και γυναίκες από 3 έως 40 ετών.
ε. Να αιχμαλωτίζονται και να πωλούνται ως σκλάβοι αγόρια από 3 έως 12 ετών.
στ. Να χαρίζεται η ζωή μόνο σε εφήβους που θ’ ασπάζονται το Ισλάμ.

Οι Χιώτες και οι Χιώτισσες αντιστέκονται στις τουρκικές ορδές με απαράμιλλη γενναιότητα αλλά η προετοιμασία για την Επανάσταση ήταν ελλιπέστατη και τα πολεμοφόδια ελάχιστα.
Παρά τις αρχικές ελληνικές επιτυχίες στο νησί, το Κάστρο της χώρας με την μεγάλη αποθήκη πολεμοφοδίων δεν κατελήφθη, ενώ ήταν έτοιμο να παραδοθεί, εξαιτίας της διχογνωμίας μεταξύ των ηγητόρων Μπουρνιά και Λογοθέτη.
Όταν αποβιβάζονται οι Οθωμανοί-Τούρκοι στον Βροντάδο, οι Έλληνες βρίσκονται ανάμεσα σε δύο πυρά, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού είναι άοπλη.

Τις θηριωδίες και την κτηνωδία των Τούρκων στο νησί του Αιγαίου δεν τις χωράει ανθρώπινος νους.
Καίγεται η Σχολή της Χίου σφαγιάζονται όλοι μέχρι και οι λεπροί.
Πυρπολούνται η Νέα Μονή και το Μοναστήρι του Αγίου Μηνά και η κτηνωδία της σφαγής είναι απερίγραπτη:Πάνω από 3 χιλιάδες φονεύονται καιόμενοι αποκεφαλίζονται, γδέρνονται ζωντανοί και κατακρεουργούνται χλευαζόμενοι για του Χριστού την Πίστιν την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία.
Δεκάδες Κληρικοί και πρόκριτοι σέρνονται µε στεφάνους αλυσσοειδείς, µε σιδηρούς όνυχες και µε πυρωµένες πυράγρες και φραγγέλια σε πρόχειρες φυλακές, όπου υπόκεινται σε φρικώδη βασανιστήρια για να αλλαξοπιστήσουν και βρίσκουν μαρτυρικό θάνατο.

Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Σφαγής στον λεγόμενο Μαύρο Γκρεμό (Κάβο Μελανιό) γράφεται το Ζάλογγο της Χίου.
Το τουρκικό ιππικό πρόλαβε όσους περίμεναν τα ελληνικά καράβια να διαφύγουν στα βορειοδυτικά του νησιού και τους ποδοπάτησε.
Στην συνέχεια άρχισε η σφαγή αδιακρίτως ανδρών γυναικών και παιδιών στη στεριά και μέσα στη θάλασσα εναντίον όσων κολυμπούσαν για να γλυτώσουν. Έβαζαν φωτιά στα φορέματα των γυναικών και τις παρέδιδαν στις φλόγες. Κατασφάζονται ανηλεώς 10.000 άνδρες γυναίκες και παιδιά.

ΑΚΕΛ ΚΑΙ ΟΜΟΝΟΙΑ ... ΤΟΥΡΚΟΦΙΛΟΙ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ ΠΡΟΔΌΤΕΣ

Μη αξιζοντας ούτε μια τρίχα από τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη έκαψαν την φωτογραφία του .... Ανθρωπάκια που μεσα στον όχλο νομίζουν πως είναι παλικάρια ..... Μπροστά όμως στην αγχόνη που στάθηκε αγέρωχος ,άντρας κ παλλικαρι ο Ευαγόρας μόλις στα 19 του χρόνια, αυτοι θα γέμιζαν τα παντελόνια ....Υπάρχουν οι φωτό τους ..... Υπάρχει η πολιτεία;
Πάφος FC VS Ομόνοια Λευκωσίας
Κατά τη διάρκεια του αγώνα μεταξύ των δύο ομάδων,γνωστοί-άγνωστοι,αριστεροί απάτριδες,φίλαθλοι της Ομονοίας,που δεν σέβονται ούτε ιερό ούτε όσιο, έκαψαν ελληνική σημαία με τη φωτογραφία του ήρωα της ΕΟΚΑ Ευαγόρα Παλληκαρίδη.
Εύχομαι και ελπίζω οι αρμόδιες αρχές να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να τιμωρήσουν τους ενόχους!

ΠΗΓΗ

Εάν μας δίδη καθημερινώς το τεθεωμένον άγιον Σώμά Του και Αίμά Του ποίον εστι τούτων ανώτερον;

  Τι μεγαλείόν εστιν η Θεία Λειτουργία! Όταν ο Θεός επιβλέπη εις τον ταπεινόν λειτουργόν Του, πόσον αυτός αισθάνεται την μεγαλοπρέπειαν της Λειτουργίας, πόσον ωφελούνται οι μνημονευόμενοι! 

 Πόσον τιμά ο Θεός τον άνθρωπον, να κατέρχεται μετά των αγγελικών ταγμάτων εις κάθε Λειτουργίαν και να τρέφη τον άνθρωπον με το πανάγιον Σώμα και Αίμα Του! 

Πάντα γαρ απέδωκεν ημίν.

 Ποίον πράγμα υπάρχει σωματικόν ή πνευματικόν, φθαρτόν ή άφθαρτον, το οποίον μας υστερεί! Ουδέν.

 Εάν μας δίδη καθημερινώς το τεθεωμένον άγιον Σώμά Του και Αίμά Του ποίον εστι τούτων ανώτερον; Βεβαίως ουδέν. Εν ποίοις μυστηρίοις ηξίωσεν ο Θεός τον χοϊκόν άνθρωπον να λειτουργή! Ω, αγάπη ουρανία, ανεκτίμητος. 

Μία σταγών θείας αγάπης υπερβαίνει πάσαν αγάπην υφήλιον, σωματικήν, εγκόσμιον.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

πηγή

Το Οσφράδιον

Ηλίας Γ. Σκόνδρας

Δέν ὑπάρχει εγκώμιο που να ταιριάζει στο πρόσωπο και στο έργο  της Υπεραγίας Θεοτόκου κα να μη το έχουν χρησιμοποιήσει  οι ιεροί υμνογράφοι στην  ακολουθία του Ακαθίστου Υμνου.

Ακούμε να  χαρακτηρίζουν τη Μητέρα του Θεού με αναρίθμητες συμβολικές λέξεις ή φράσεις, όπως παράδεισον, αστέρα, λιμένα, πόλιν, βάθος, ύψος, στολήν, στοργήν, ιλαστήριον του κόσμου  κ.ά.

 Ένα ασυνήθιστο εγκώμιο που επέλεξαν για την Παναγία μας είναι  το οσφράδιον, που σημαίνει άρωμα ή ευωδία  και απαντάται σε τροπάριο του κανόνος ως εξής:

 Χαίρε [η τέξασα] το οσφράδιον του πάντων Βασιλέως.

 Μεταφράζεται  με δύο τρόπους: Χαίρε συ που γέννησες την ευωδία του Βασιλιά του σύμπαντος ή Χαίρε συ που είσαι η ευωδία του Βασιλιά του σύμπαντος. 

Και οι δύο αποδόσεις είναι ορθές, διότι σύμφωνα με την πρώτη οσφράδιο με την απόλυτη έννοια είναι ο Κύριος, ο Υιός και Λόγος του Θεού, που αποτελεί την υπέρτατη πνευματική ευωδία. Σύμφωνα με τη δεύτερη οσφράδιο είναι η Παναγία μας, η οποία μπροστά στο Θεό είναι μοναδική ευωδία, καθότι η Παρθένος Μαριάμ είναι η αγιωτέρα ανθρωπίνη ύπαρξη και αναδίδει ασύγκριτο άρωμα αρετής.

Σε τι χρησίμευε το οσφράδιο και  πώς εφαρμόζεται στη Μητέρα του Θεού.

  Το οσφράδιο (από την όσφρηση και το οσφραίνομαι) είναι δυνατή αρωματική ουσία, την οποία χρησιμοποιούσε ο αυτοκράτορας, για να μπορεί να εισέρχεται στο ιπποφόρβιο(=στάβλος αλόγων) και να αντέχει την αφόρητη μυρωδιά αυτού του χώρου 1. Έτσι και η Υπεραγία Θεοτόκος χρησίμευσε ως οσφράδιο-πολύτιμο άρωμα, προκειμένου ο Κύριός μας να εισέλθει στον κόσμο μας, ο οποίος ιδιαίτερα την εποχή εκείνη θύμιζε στάβλο με έντονη τη δυσοσμία της αμαρτίας.Μήπως και το σπήλαιο της Γεννήσεως με το σταύλο των αλόγων ζώων δεν μας παραπέμπει στην αποπνικτική ατμόσφαιρα , την οποία δημιουργούν τα ζωώδη ένστικτα των ανθρώπων και την οποία ήρθε να καθαρίσει ο Λυτρωτής του κόσμου με το άρωμα της αγιότητος;

Τι πρόσεξε η Παναγία μας και έγινε το μυροδοχείο που γέμισε από το μύρο της θεότητος;

  Η Παναγία Παρθένος πρόσεξε να κρατήσει καθαρή την ψυχή της. Δεν επέτρεψε στο ρυπαρό περιβάλλον της Ναζαρέτ να κηλιδώσει την άσπιλη και αμόλυντη ζωή της. Ποτισμένη από το Πνεύμα του Θεού σκόρπιζε την αγιότητα σε κάθε στιγμή μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες. Εκεί, όπου την έβαλε ο Θεός , άνθισε και ευωδίασε.Αυτό το σημείο μας επισημαίνει ότι δεν φταίει το περιβάλλον για τις πτώσεις μας, αλλά η προαίρεσή μας. Όταν δεν αγρυπνούμε, και σε λιμάνι να είμαστε, μπορεί να υποστούμε ναυάγιο. Οι πρωτόπλαστοι βρέθηκαν στο καλύτερο δυνατό περιβάλλον και όμως αμάρτησαν.  Ενώ για την Υπεραγία Θεοτόκο  ισχύει ο λόγος του Μ. Βασιλείου: ‘’Δεν είχε εκείνη η γενεά των ανθρώπων κανέναν ισάξιο με την καθαρότητα της Μαρίας, για να δεχθεί την επενέργεια του Αγίου Πνεύματος».

Ο σταυρός που δεν κάνουμε σωστά, δεν είναι σταυρός!

Όπως σε ένα έγγραφο, όταν δεν αποτυπώνεται σωστά η σφραγίδα, το έγγραφο δεν έχει ισχύ και είναι άκυρο, έτσι και ο σταυρός που δεν κάνουμε σωστά, δεν είναι σταυρός! Πρέπει να γίνεται σωστά! Μέτωπο, κοιλία και στις 2 ωμοπλάτες. Ο σταυρός που κάνουμε, συμβολίζει και την δική μας σταύρωση, την σταύρωση των παθών και του θελήματός μας.

Δυστυχώς οι περισσότεροι, δεν γνωρίζουν την δύναμη του σταυρού και κάνουν ένα σταυρό, που μόνο σταυρός δεν είναι. Κινούν τα χέρια τους, λες και ανακατεύουν τον αέρα ή σαν να δέρνουν τον αέρα. Κάνουν ένα σταυρό ανάποδο, ένα σύμπλεγμα, ένα ορνιθοσκάλισμα! Είναι μεγάλη βλασφημία αυτό το πράγμα! Από τους 1000 που κάνουν τον σταυρό τους στην Εκκλησία, μόνο οι 2 τον κάνουν σωστά...

 Ιεροκήρυκος Δημητρίου Παναγοπούλου

πηγή

Η ΚΛΙΜΑΚΑ μας περιγράφει τήν πορεία, τί δηλαδή βιώνει ὁ ἄνθρωπος πολεμώντας μέ τόν κάθε διάβολο πού βρίσκεται πίσω ἀπό τήν ἁμαρτία.

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος.Ποιός εἶναι αὐτός;Εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ἐβίωσε καί ἔγραψε τήν Κλίμακα τοῦ Παραδείσου, πού ἐβίωσε τήν ἀνάβαση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν κόλαση μέχρι τόν Οὐρανό, μέχρι τόν Παράδεισο. 

Αὐτός ἐβίωσε τήν κλίμακα ἀπό τήν γῆ μέχρι τόν Οὐρανό, τήν κλίμακα πού ἐκτείνεται ἀπό τόν πυθμένα τῆς κολάσεως τοῦ ἀνθρώπου μέχρι τήν κορυφή τοῦ παραδείσου.Ἐβίωσε καί ἔγραψε.

Ἄνθρωπος πολύ μορφωμένος, πολύ σπουδαγμένος. Ἄνθρωπος πού ὡδήγησε τήν ψυχή του εἰς τάς ὁδούς τοῦ Χριστοῦ, πού τήν ὡδήγησε ὁλόκληρη ἀπό τήν κόλαση στόν παράδεισο, ἀπό τόν διάβολο στόν Θεό, ἀπό τήν ἁμαρτία στήν ἀναμαρτησία, καί πού θεόσοφα μᾶς περιέγραψε ὅλη αὐτή τήν πορεία, τί δηλαδή βιώνει ὁ ἄνθρωπος πολεμώντας μέ τόν κάθε διάβολο πού βρίσκεται πίσω ἀπό τήν ἁμαρτία.
Μέ τήν ἁμαρτία μᾶς πολεμάει ὁ διάβολος, καί μένα καί σένα, ἀδελφέ μου καί ἀδελφή μου. Σέ πολεμάει μέ κάθε ἁμαρτία.

Μήν ἀπατᾶσαι, μή νομίζῃς πώς κάποια μικρή καί ἀσθενής δύναμις σοῦ ἐπιτίθεται.
Ὄχι!Αὐτός σοῦ ἐπιτίθεται!
Ἀκόμη κι’ ἄν εἶναι ἕνας ρυπαρός λογισμός, μόνο λογισμός, γνώριζε ὅτι αὐτός ὁρμᾶ κατεπάνω σου.

Κύριε, όπως Συ ο Ίδιος προσευχόσουν για τους εχθρούς....

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

 Υπάρχουν άνθρωποι που εύχονται για τους εχθρούς τους ή για τους εχθρούς της Εκκλησίας την απώλεια και τα βάσανα στη φωτιά της κολάσεως. 

Σκέφτονται έτσι, γιατί δεν εδιδάχθηκαν από το Άγιο Πνεύμα την αγάπη του Θεού. Όποιος την εδιδάχθηκε πραγματικά, αυτός χύνει δάκρυα για όλο τον κόσμο. Λέγεις ότι είναι κακούργος κι ας καεί στη φωτιά του Άδη. 

 Σ’ ερωτώ όμως: αν ο Θεός δώσει σ’ εσένα μια καλή θέση στον παράδεισο και δεις πεταμένο στις φλόγες εκείνον για τον οποίον τα ευχόσουν αυτά, άραγε δεν θα λυπηθείς τότε γι’ αυτόν, όποιος κι αν ήταν, έστω και εχθρός της Εκκλησίας;…

Ή μήπως έχεις καρδιά από σίδερο; Στον παράδεισο όμως δεν χρειάζεται σίδερο. Εκεί χρειάζεται ταπείνωση και αγάπη Χριστού, η οποία σπλαχνίζεται τους πάντες.
Όποιος δεν αγαπά τους εχθρούς, σ’ αυτόν δεν έχει κατοικήσει ακόμη η χάρη του Θεού.

Ελεήμων Κύριε, δίδαξέ μας με το Πνεύμα Σου το Άγιο ν’ αγαπούμε τους εχθρούς και να προσευχόμαστε με δάκρυα γι’ αυτούς. Κύριε, όπως Συ ο Ίδιος προσευχόσουν για τους εχθρούς, έτσι δίδαξε κι εμάς με το Άγιό Σου Πνεύμα ν’ αγαπούμε τους εχθρούς.

πηγή

Η Παναγία Γαλακτοτροφούσα

Η Παναγία Γαλακτοτροφούσα.Βόρεια αψίδα του λεγόμενου Κόκκινου Μοναστηριού.Πρόκειται για Κοπτικό Μοναστήρι του 4ου αιώνα με συντηρημένες τοιχογραφίες του 6ου αιώνα και βρίσκεται στην Αίγυπτο.

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΣΙΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΗΜΩΝ ΔΗΜΗΤΡΙΟΝ ΓΚΑΓΚΑΣΤΑΘΗΝ

 

πηγή φώτο

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΣΙΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΗΜΩΝ ΔΗΜΗΤΡΙΟΝ  ΓΚΑΓΚΑΣΤΑΘΗΝ ΤΟΝ ΕΚ ΠΛΑΤΑΝΟΥ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΟΡΜΩΜΕΝΟΝ

 Ποίημα: Γεωργίου Ἀποστολάκη, δικαστοῦ.Τρίκαλα Σεπτέμβριος 1996

  Εὐλογήσαντος τοῦ ῾Ιερέως,  τό "Κύριε εἰσάκουσον", μεθ'  ὅ τό "Θεός Κύριος", ὡς συνήθως καί τό ἑξῆς:

Ἦχος δ! ῾Ο ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ἐν τῷ Πλατάνῳ ἀνεβλάστησας μάκαρ, ὣσπερ τό κρίνον ἐν ἐρήμῳ τοπίῳ, λαμπρύνας τήν χορείαν τῶν ἁγίων λευϊτῶν· ὅθεν σύ Δημήτριε, τῶν πιστῶν τάς αἰτήσεις, δέξου καί προσάγαγε, ἐκτενῶς τῷ Δεσπότῃ· μή παραβλέψῃς δέησιν ἡμῶν,  τῶν προσκυνούντων μυρίπνοον κάραν σου.

Δόξα. Τό αὐτό.

Καί νῦν. Θεοτοκίον.

Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι. Εἰ μή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν ἓως νῦν ἐλευθέρους;Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ· σούς γάρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Εἶτα ὁ Ν! Ψαλμός καί ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς:

"ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΕΜΟΥ ΟΣΙΕ ΠΑΤΕΡ ΔΗΜΗΤΡΙΕ. ΓΕΩΡ(ΓΙΟΥ)"

ᾨδή α! Ἦχος πλ.δ!  Ὑγράν διοδεύσας.

Πειθόμενος κλήσει τῇ μυστικῇ, κατέστης Κυρίῳ, ἀκροθίνιον ἱερόν,  καί πρότυπον πᾶσι νῦν παρέχεις, τοῖς πρεσβυτέροις οὕς, Ἅγιε φώτισον.

Ρευμάτων τῶν θείων ὁ ἀγωγός, ἰσάγγελε πάτερ, καί ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, κατάφλεξον πάσας ἁμαρτίας·  παρά Κυρίου γάρ ἔχεις τήν δύναμιν.

Ἐνδόξου Κυρίου οἱ ἱερεῖς, ψυχῶν ναοδόμον, ἀδελφόν καί συλλειτουργόν, Δημήτριε πάτερ σέ καλοῦσι, ὡς ἀντιλήπτορα θεῖον καί ἄριστον.

Θεοτοκίον

Συνήγορος οὖσα ἁμαρτωλῶν, Κεχαριτωμένη, Παντευλόγητε Μαριάμ, πικρᾶς τυραννίας διαβόλου,  τάς διανοίας ἡμῶν ἀποκάθαρον.

Ξαφνικά, μέσα στην ησυχία της νύχτας, ένα φώς ουράνιο πλημμύρισε το κελλί

φώτο

 Ησυχία βασίλευε στο κελλί του Υπατίου, εκεί στα άγια Κατουνάκια.
Το λιτό δωμάτιο, φωτισμένο μονάχα από το τρεμόσβημα του καντηλιού, αγκάλιαζε την ασκητική μορφή που προσευχόταν αδιάκοπα.
Ο Γέροντας, έχοντας τελειώσει τον Εσπερινό και το Απόδειπνο, κρατούσε στα χέρια του το κομποσχοίνι, ψιθυρίζοντας την ευχή που άνοιγε τις πύλες του ουρανού: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
Κάθε λέξη, κάθε ανάσα τον έφερνε πιο κοντά στη Θεία Χάρη.
Η κούραση έσβηνε, το σώμα ξεχνούσε το βάρος του, και η ψυχή του αναδυόταν σε άλλον κόσμο, απρόσιτο για το γήινο βλέμμα.

Ξαφνικά, μέσα στην ησυχία της νύχτας, ένα φώς ουράνιο πλημμύρισε το κελλί.
Όχι σαν το φώς του ήλιου, που τυφλώνει και βαραίνει το βλέμμα, αλλά γλυκό, διάφανο, φωτεινό και συνάμα ελαφρύ, σαν χάδι Θεού.
Τα μάτια του ενισχύθηκαν μυστικά για να αντέξουν αυτήν την θεία λάμψη.
Δεν ήταν πια στην πεπερασμένη πραγματικότητα, αλλά σε μια σφαίρα όπου ο χρόνος είχε πάψει να κυλά.
Ο νους του πλημμύρισε από θεία νοήματα, σαν διάλογος άρρητος με τον Δημιουργό.

Ρωτούσε χωρίς να ρωτά, λάμβανε απαντήσεις πριν ακόμη αναδυθεί η απορία.
Ήταν μια νύχτα χωρίς τέλος, μια ενατένιση στην αιωνιότητα.

Κυριακή Δ΄Νηστειών-Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

 Στην καρδιά της εκκλησιαστικής ασκητικής παράδοσης χτυπάει η περίφημη «Κλίμακα». Κορυφαίο βιβλίο αναφοράς για την ορθόδοξη πνευματικότητα, αξεπέραστο εδώ και χίλια πεντακόσια χρόνια, γραμμένο από έναν ασκητή-ορόσημο, τον άγιο Ιωάννη ηγούμενο του Σινά. Είναι τόσο σπουδαία η μορφή του και η πνευματική του σοφία που με χαρισματικό τρόπο αποτυπώνεται στο εν λόγω σύγγραμμά του, που η Εκκλησία τον προβάλλει εν μέσω της Μεγάλης Σαρακοστής σαν διαχρονικό πρότυπο πνευματικής ζωής (Κυριακή Δ΄ Νηστειών).

Από τον έκτο αιώνα και μετά λοιπόν ο άγιος Ιωάννης με τα ζωοποιά του νάματα, «ως πηγή ανεξάντλητος, αντλουμένη» συνεχώς και «χεομένη», αλλά παραμένουσα εσαεί «αδαπάνητος», ποτίζει και αυξάνει πνευματικά τα τέκνα της Εκκλησίας. Από την αρχή της Σαρακοστής στις ιερές μονές αρχίζει η καθημερινή ανάγνωση της «Κλίμακος». Διαβάζουμε στο βιβλίο του Τριωδίου ήδη από την Καθαρά Δευτέρα, την πρώτη μέρα της νηστείας: «Και ευθύς αναγιγνώσκομεν εις την Κλίμακα». Και λίγο παρακάτω: «Είτα γίνεται ανάγνωσις εις την Κλίμακα». Το βιβλίο σήμερα είναι ήδη μεταφρασμένο σε γλώσσα απλή και μπορεί και πρέπει ο κάθε Χριστιανός να το κάνει καθημερινό πνευματικό του εντρύφημα.

Ας παραθέσουμε όμως και κάποιο πολύτιμο μαργαριτάρι από τον ακένωτο αυτόν θησαυρό. Αναφερόμενος στη μετάνοια και την εξομολόγηση ο άγιος Ιωάννης, στέκεται στο λεπτό σημείο της ντροπής που μας κυριεύει, όταν πρόκειται να φανερώσουμε τα αμαρτήματά μας στον πνευματικό.

Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

                         

Ελευθέριος Ελευθεριάδης, ψυχολόγος .KΕΡΚΥΡΑ 23 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023

Νέος Άγιος της Εκκλησίας μας ο π.Δημήτριος Γκαγκαστάθης

Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης. Ὁ ὅσιος καί ἅγιος λευΐτης τοῦ Πλατάνου Τρικάλων

Μετά βαθυτάτης συγκινήσεως, η Ιερά Μητρόπολις Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης ανακοινώνει ότι η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, κατά τη συνεδρίαση αυτής τη 11ην Μαρτίου 2025, απεδέχθη ομοφώνως την εισήγηση για την κατάταξη του μακαριστού πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Γκαγκαστάθη εις τας Αγιολογικάς Δέλτους της Εκκλησίας, και υπέβαλε σχετικό αίτημα προς την Α.Θ. Παναγιότητα, τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο.

Στο ἐπίσημο συνοδικὸ ἔγγραφο ἀναφέρεται:

«Ὑποβληθέντος αἰτήματος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Τρίκκης, Γαρδικίου καὶ Πύλης κ. Χρυσοστόμου… ἀπεφασίσθη ἡ ἀναγραφή εἰς τὰς Ἀγιολογικὰς Δέλτους τῆς Ἐκκλησίας τοῦ ἱερέως Δημητρίου Γκαγκαστάθη, ἄνθρωπος πανθομολογουμένως τῆς ἁγιότητος καὶ τοῦ ὀρθοδόξου βίου, ὑπὸ τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος…»

Καθωρίσθη δὲ ὡς ἡμέρα μνήμης του ἡ 29η Ἰανουαρίου, ἡμέρα τῆς κοιμήσεώς του.

Ὁ παπα-Δημήτρης, ὡς ἠγάπα καὶ ἀπεκάλει αὐτὸν ὁ λαὸς, ὑπῆρξε ἱερεὺς τῆς προσευχῆς, τῆς ταπεινώσεως καὶ τῆς ἀδιάλειπτου διακονίας.

Ἡ φήμη τῆς ἀγιότητός του παραμένει ζωντανή, καὶ πλήθος πιστῶν συνεχίζει νὰ καταφεύγει στὶς προσευχὲς του.

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Τρίκκης, Γαρδικίου καὶ Πύλης, μετὰ προσευχῆς καὶ εὐλαβείας, ἀναμένει τὴν ἀπόφασιν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, διὰ τῆς Α.Θ. Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, διὰ τὴν ἐπίσημον καταγραφὴν τοῦ μακαριστοῦ ἱερέως μεταξὺ τῶν Ἁγίων.

Μετὰ βαθυτάτης συγκινήσεως
+ Ὁ Τρίκκης, Γαρδικίου καὶ Πύλης Χρυσόστομος

Ποιός ήταν ο Γέροντας Δημήτριος Γκαγκαστάθης

Γεννήθηκε στις αρχές του αιώνος μας, και συγκεκριμένα γεννήθηκε το 1902 στο χωριό Πλάτανος, όπου αργότερα, επί 42 συναπτά έτη, εχρημάτισε ο καλός ποιμήν των λογικών προβάτων.

Πολλοί δεν θέλουν να σωθούν ή θέλουν να σωθούν με τον δικό τους τρόπο...(Διδακτική ιστορία)

Κάποτε ο Θεός έστειλε έναν άγγελο σε έναν ασκητή για να του δείξει, ότι πολλοί δεν θέλουν να σωθούν ή θέλουν να σωθούν με τον δικό τους τρόπο...
Λέει λοιπόν ο άγγελος στον ασκητή:
- Έλα κοντά μου, για να σου δείξω τα παράξενα του κόσμου.

Τον πήρε μαζί του και εκεί που προχωρούσαν, συναντούνε κάποιον που είχε κόψει ξύλα στο δάσος και προσπαθούσε να τα φορτωθεί στην πλάτη του. Τα έδεσε στην πλάτη του και επιχείρησε να σηκωθεί. Ήταν όμως βαριά και δεν μπόρεσε να σηκωθεί. Τα άφησε κάτω και πήγε να κόψει και άλλα ξύλα. Τα συνέλεξε και τα έφερε μαζί με τα άλλα και τα σήκωσε.
Μα πως να τα σηκώσει, αφού δεν μπορούσε να σηκώσει τα πρώτα;

Προχώρησαν λίγο πιο κάτω και συνάντησαν έναν άλλον, που προσπαθούσε να αντλήσει νερό από ένα πηγάδι. Αλλά δεν μπορούσε να βγάλει νερό, γιατί ο κουβάς ήταν τρύπιος και έτσι ματαιοπονούσε.

Προχώρησαν πιο κάτω και εκεί συνάντησαν μια Εκκλησία, που δεν είχε ψηλή πόρτα και να ένας καβαλάρης, πάνω σε ένα άλογο, θέλησε να μπει με το άλογο μέσα στην Εκκλησία, χωρίς να κατέβει από το άλογο. Και επειδή ήταν χαμηλή η πόρτα της Εκκλησίας, δεν μπόρεσε να μπει.

- Τί θέλεις να με διδάξεις με αυτά; ρώτησε ο ασκητής τον άγγελο.

9η ΙΟΥΛΙΟΥ 1821 "Ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός πριν τον απαγχονισμό του."

Με αυτή την ελαιογραφία σε ξύλο που τώρα βρίσκεται στην Πινακοθήκη του Πολιτιστικού Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’ , ο Μιχαήλ Κκάσιαλος, ο ναΐφ ζωγράφος μας από την κατεχόμενη Άσσια, ο " Θεόφιλος της Κύπρου", κατέθεσε τον δικό του εικαστικό οβολό στην ευρωπαϊκή δημιουργία που αφορά την Επανάσταση του 1821.

Το σχοινί πάνω στο οποίο οι κατακτητές θα δολοφονήσουν τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό, κρέμεται από μια συκαμιά. 

Ο φλογερός Πίσκοπος, με βλέμμα ατάραχο, στέκεται μπροστά στον βλοσυρό τούρκο που έχει στην κατοχή του τις επαναστατικές προκηρύξεις πάνω στις οποίες διακρίνονται οι λέξεις " ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ" και "ΑΠΟΣΤΟΛΗ".

Μια κολώνα ιωνικού ρυθμού, πάνω στην οποία αναγράφεται η χρονολογία "1821", διακρίνεται στα αριστερά του έργου και τεκμηριώνει ακριβώς τί ήταν εκείνο που οδήγησε κάθε Έλληνα σε κάθε ελληνική θυσία στο βωμό της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ: οι ρίζες, η ταυτότητα, η κληρονομιά.

Τολμούμε να πούμε πως το έργο αυτό, του Κκάσιαλου μας, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1974 από τούρκους εισβολείς , είναι η εικονογράφηση του κορυφαίου στίχου του ποιήματος " 9η Ιουλίου" του εθνικού μας ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη:
"Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΕΝ ΝΑ ΧΑΘΕΙ , ΟΝΤΑΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΛΕΙΨΕΙ."

Ελένη Σιούφτα

Για ρωτήστε τους ήρωες του ’21 τι διαβάζανε, Ψαλτήρι διαβάζανε!

Για ρωτήστε τους ήρωες του ’21 τι διαβάζανε, Ψαλτήρι διαβάζανε!
Δεν διαβάζανε μανιφέστο του Μαρξ, ούτε τους εθνικισμούς του Νίτσε
Έμαθαν ωραία Ελληνικά, έμαθαν να μετανιώνουνε, έμαθαν να κλαίνε, έμαθαν να βλέπουν τα λάθη τους... και αυτοί έκαμναν λάθη άνθρωποι ήταν.
Και προσείλκυσαν τη Χάρη του Θεού, το Άκτιστο Φως της Θεότητος, το Τρισάγιο που είναι γεμάτο πληροφορίες μας λέγαν οι Άγιοι, οι οποίες κάνουν τον άνθρωπο γνωστικό και όχι τα πτυχία!

Και εγώ δύο πτυχία έχω τι να τα κάμω... 

Πιο πολύ με βοηθά το Ψαλτήρι, η αγράμματη μάνα μου, η μυροφόρα γιαγιά μου, ο ολιγογράμματος Ιάκωβος και Πορφύριος παρά οι «μεγάλοι» καθηγητάδες και οι «περισπούδαστοι» νομικοί...

Αν δεν επιστρέψουμε σε αυτά τα στοιχειώδη να μη μιλούμε για αναλαμπή της Ορθοδοξίας μόνο από ορισμένα γεγονότα τα οποία θα προκαλέσουν άλλες δυνάμεις και θα μας πουν ελάτε να πάρετε τη δόξα εσείς.

Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος

πηγή

Να μαθετε στα παιδια σας...!

Να μαθετε στα παιδια σας οτι η φουστανελα ειναι το πιο αντρικιο ενδυμα που φορεσε ποτε αντρας πανω στη γη.
Να μαθετε στα παιδια σας οτι το πουκαμισο ειναι λευκο συμβολιζοντας την αγνη αγαπη προς την πατριδα.
Να μαθετε στα παιδια σας πως το κοκκινο φαριο στο κεφαλι συμβολιζει το αιμα των ηρωων.
Να μαθετε στα παιδια σας πως η μαυρη φουντα που κρεμεται συμβολιζει το πενθος, την σταυρωση και το δακρυ του Χριστου.
Να μαθετε στα παιδια σας πως η φουστανελα εχει 400 πιετες, οσα και τα χρονια σκλαβιας.
Να μαθετε στα παιδια σας πως τα τσαρουχια ηταν αιχμηρα στις μυτες και χρησιμευαν σαν οπλο στην μαχη σωμα με σωμα και πως η φουντα στο τσαρουχι καλυπτε αυτο το οπλο.
Να μαθετε στα παιδια σας πως οταν οι Ευζωνοι βαδιζουν περηφανα χτυπωντας με δυναμη το δεξι τους ποδι χαμω, το κανουν για να διαμηνυσουν στους νεκρους ηρωες κατω απο τη γη οτι τους τιμαμε καθε στιγμη και πως ποτε δεν τους ξεχασαμε.
Να μαθετε στα παιδια σας οτι η Ελληνικη σημαια εχει εναν ισοσκελη λευκο σταυρο που συμβολιζει την εκτιμηση και την αγνη πιστη προς την Ορθοδοξη Χριστιανικη πιστη η οποια ενεπνευσε και βοηθησε πνευματικα τους ηρωες της Επαναστασης τις μαυρες ωρες της απαισιοδοξιας.

Να μαθετε στα παιδια σας οτι η Ελληνικη σημαια εχει 9 γραμμες κυανες και λευκες. το κυανο συμβολιζει τον ουρανο και το λευκο τα αφρισμενα κυματα των θαλασσων μας.

Οι γραμμες ειναι 9 συλλαβιζοντας η καθε μια απο αυτες την φραση ''ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ''.

Η Παναγία η Αλευρού

Στην Μύκονο, το νησί των ανέμων αλλά και των ανεμόμυλων, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός εκκλησιών αφιερωμένων στην Παναγία. Μεταξύ αυτών βρίσκεται και ένα μικρό ερημοκλήσι η «Παναγία η Αλευρού» που σώζεται μέχρι σήμερα στον λόφο Κούνουπα. Το εκκλησάκι αυτό είναι καταγεγραμμένο σε βιβλίο του 1930 και ενδεχομένως να οφείλει το όνομά του σε κάποιον Αλευρά (μυλωνά), ο οποίος θα ήταν και ο κτήτορας - ιδιοκτήτης του. 

Στο Άγιον Όρος επίσης, στην Σκήτη της Αγίας Άννης, υπάρχει μία αγιογραφία τής Παναγίας τής Αλευρούς, η οποία αναπαριστά και περιγράφει το εξής θαύμα:
Στην νήσο Μύκονο μία πτωχή γραία ήλθε στην εικόνα τής Θεοτόκου και ζητούσε άφεσιν διότι δεν είχε άλευρον δια να παρασκευάσει άρτους για την εορτήν των Εισοδίων. Καθώς άκουσε κάποιον θόρυβον από την περιοχή τής Βορείας Πύλης τού Αγίου Βήματος, κατευθύνθηκε εκεί πέρα και είδεν να ρέει άλευρον από την προσκομιδήν το οποίο και άρχισε να μαζεύει. Καθώς δε η ποσότης του ήτο πολύ μεγάλη ανεφώνησε: "Σώνει Παναγία μου, σώνει".

πηγή

Η Εκκλησία βλέπει στον «ένδροσο πόκο» του Γεδεών τον τύπο της Υπεραγίας Θεοτόκου

  Θαύματα αναζητούμε οι άνθρωποι στη ζωή μας. Μάλιστα, όσοι πιστεύουμε στον Θεό συχνά έρχεται η στιγμή που θέλουμε την απόδειξη ότι Αυτός και υπάρχει και μας αγαπά. Κυρίως σε δυσκολίες, σε θέματα υγείας, σε κρίσιμα σταυροδρόμια, στις σχέσεις μας με τους άλλους, μοιάζουν τα θαύματα οι μοναδικές λύσεις τις οποίες περιμένουμε. Όταν μάλιστα αυτά δεν έρχονται, θυμώνουμε με τον Θεό, σαν τα παιδιά που μας χάλασαν το χατίρι, και ριχνόμαστε στην απιστία, στην άρνηση, στην απογοήτευση. Βεβαίως, όταν τα θαύματα πρόκειται να μας ωφελήσουν στην πνευματική μας κατάσταση, όταν είναι προς το αληθινό μας συμφέρον που έχει να κάνει με την αιωνιότητα, αλλά και έχουν να κάνουν και με τη βοήθεια προς τους άλλους την οποία τα θαύματα μπορεί να προσφέρουν, ο Θεός διά της Παναγίας και των Αγίων Του τα δίνει. Αρκεί η πίστη μας να μην στηρίζεται στα θαύματα, διότι τότε όσα και να δούμε, πάλι δεν θα ικανοποιηθούμε.

  Στην Παλαιά Διαθήκη, στα χρόνια της ιστορίας του Εβραϊκού λαού που ονομάστηκαν «χρόνια των Κριτών», ο κριτής Γεδεών κλήθηκε από τον Θεό να συγκεντρώσει κάποιον στρατό για να πολεμήσει εναντίον των Μαδιανιτών, εχθρών του ισραηλιτικού λαού. Ο Γεδεών ένιωθε ότι το έργο αυτό θα ήταν δύσκολο και έτσι ζήτησε από τον Θεό ένα θαύμα, ένα σημείο: ήταν καλοκαίρι και είχε κουρέψει τα πρόβατά του. Ενώ παντού υπήρχε ξηρασία, σε ένα ποκάρι μαλλιών από τα πρόβατα θα υπήρχε δροσιά, η οποία θα το νότιζε τόσο πολύ το ποκάρι, που θα ήταν αδύνατον άνθρωπος να το είχε ποτίσει, ενώ το έδαφος γύρω του θα παρέμεινε ξερό.

 Ο Θεός επιτέλεσε το θαύμα και ο πόκος είχε τόση δροσιά, ώστε ο Γεδεών να τον πιέσει και να γεμίσει μία λεκάνη με νερό. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Γεδεών ζήτησε από τον Θεό ο πόκος να στεγνώσει το επόμενο πρωί και όλο το έδαφος γύρω του να είναι γεμάτο δροσιά. Έτσι κι έγινε και ο Γεδεών ανέλαβε τον αγώνα εναντίον των Μαδιανιτών, τους οποίους και κατενίκησε, ελευθερώνοντας τον λαό του Ισραήλ από την τυραννία.

  Η Εκκλησία βλέπει στον «ένδροσο πόκο» του Γεδεών τον τύπο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Γι’ αυτό και ο ιερός υμνογράφος του Κανόνος του ακαθίστου Ύμνου, ο άγιος Ιωσήφ, χαιρετίζει την Παναγία ως «πόκον τον ένδροσον, όν Γεδεών, Παρθένε, προεθεάσατο». Η Θεοτόκος έδωσε, εκ Πνεύματος Αγίου, σάρκα στον Θεό που γίνεται άνθρωπος, και Εκείνος ως ένδροσος πόκος κατέρχεται σ’ αυτήν αθόρυβα και ήσυχα, χωρίς να προξενήσει φθορά στην παρθενία της. Γίνεται μάνα η Παναγία και αυτό αποτυπώνεται στον ένδροσο πόκο, αλλά παραμένει παρθένος, και αυτό αποτυπώνεται στο ότι το ποκάρι ξαναγίνεται στεγνό, όπως στο θαύμα του Γεδεών.

Δημόσιος εκφοβισμόs εvός αvάπηρου αvήλικου μαθητή

Ο άλλος που είπε «κάvε παιδi» εκδιώχθηκε από το κόμμα σε χρόνο ντε τέ και ερχόντουσαν εδώ οι πονόψυχες μωρέ και οι πονόψυχοι και μας έλεγαν πως «και εάν κάποια δεν μπορεί να κάvει παιδιά πως θα αισθανθεi;» και αιτιολογούσαν έτσι την δημόσια διαπόμπευση και άμεση τιμωpiα του. Αν και αφορούσε μια εvήλικη γuvαiκα που είναι ενεργή στον χώρο της πολιτικής όλη της την ζωή.

Όταν όμως η άλλη βγαivει για να συνδέσει πολιτικά την παρέλαση με τον μισαvαπηρισμό, και vτpoπιάζει δημόσια και από βήμα εξουσίας ένα αvήλικο αvάπηρο αγόpι επειδή στάθηκε όρθιο την θέση τηs την κpάτησε ε; 

Ακόμα και όταν η ίδια η μητέpα βγήκε και μίλησε για το πόσο κακό έκανε στο παιδi τηs το οποίο δεν θα δεi ΠΟΤΕ στην ζωή του τα λεφτά που πληρώvεται η βουλευτίνα.

 Φυσικά κανείς δεν μίλησε για το περιστατικό ως αυτό που πραγματικά ήταν, δηλαδή ένας δημόσιος εκφοβισμόs εvός αvάπηρου αvήλικου μαθητή στο όνομα του διαθεματικού φeμιvισμού, που έχει πλέον όπως είδαμε σχετικά πρόσφατα απλώσει τα πλοκάμια τοu και στις ζωές των ΑμεΑ.

ΠΗΓΗ

Ο Άγιος Διονύσιος ο Ελεήμων Μητροπολίτης Λάρισας

Κων/νου Αθ. Οικονόμου

  Για τον άγιο Διονύσιο τον Ελεήμονα, μητροπολίτη Λαρίσης και κτίτορα της μονής Αγίου Νικολάου Αναπαυσά των Μετεώρων, δεν διασώζονται αγιολογικά κείμενα, ακολουθίες, συναξάρια ή βίος, ούτε σημειώνεται πουθενά ημερομηνία εορτασμού της μνήμης του. Συνεπώς δεν έχουμε αναλυτικές πληροφορίες για τη ζωή και τη δράση του. 

Εικονίζεται σε τοιχογραφία του 1627 στο αριστερό κλίτος του ναού των Αγίων Αναργύρων Τρικάλων, όπου κατά χρονολογική σειρά από αριστερά προς τα δεξιά τοιχογραφούνται επτά «άγιοι αρχιεπίσκοποι Λαρίσης»:

 Ο άγιος Θωμάς ο Γοριανίτης (1264-1273), ο άγιος Κυπριανός ο Θαυματουργός (Οκτ. του 1318), ο άγιος Αντώνιος ο Λογιώτατος και Νέος Θεολόγος (Ιουν. 1340 – 21 Μαρτ. 1362), ο άγιος Βησσαρίων ο Πρώην (στα 1489 -90 μετατέθηκε από την Επισκοπή Δημητριάδος στη μητρόπολη Λαρίσης), ο άγιος Διονύσιος ο Ελεήμων, ο άγιος Μάρκος ο Ησυχαστής (1499 – τέλη 1526 0 αρχές 1527) και ο άγιος Βησσαρίων του Σωτήρος (πρόκειται για γνωστό μητροπολίτη Βησσαρίωνα Β’, ιδρυτή και κτίτορα της μονής του Σωτήρος των Μεγάλων Πυλών, της γνωστής ως μονής Δουσίκου, ο οποίος αρχιεράτευσε στη Λάρισα από Μάρτ. 1527-13 Σεπτ. 1540).

Οι επτά παραπάνω μητροπολίτες, με την ίδια ακριβώς σειρά, αναφέρονται στον ογκώδη κώδικα, υπ’ αριθμ. 59 της μονής Δουσίκου Τρικάλων, που είναι το «βρέβιον» ή ο «ιερός κώδιξ» του μοναστηρίου: Αρχιερείς Λαρισσαίοι πόσοι αγίασαν. Αναφέρονται επίσης και στον κώδικα 76 της ίδιας μονής: ''Ιδού σημειώ τους αγίους αρχιεπισκόπους Λαρίσσης''. Ο ιερομόναχος της μονής Δουσίκου Χατζή – Γεράσιμος μας πληροφορεί επιπλέον ότι οι επτά «άγιοι αρχιεπίσκοποι» Λαρίσης ήταν τοιχογραφημένοι και στον παλαιό μητροπολιτικό ναό των Τρικάλων, του Αγίου Στεφάνου, ο οποίος κάηκε στα τέλη του περασμένου αιώνα.

Ο άγιος Διονύσιος ο Ελεήμων στην τοιχογραφία του ναού των Αγίων Αναργύρων εικονίζεται πέμπτος στη σειρά, ανάμεσα στους μητροπολίτες Λαρίσης άγιο Βησσαρίωνα τον Πρώην και άγιο Μάρκο τον Ησυχαστή. Εικονίζεται ολόσωμος, ντυμένος με τα αρχιερατικά του άμφια, σάκκο και ωμοφόριο. Με το αριστερό του χέρι κρατεί ευαγγέλιο, ενώ με το δεξιό του ευλογεί. Το κεφάλι του περιβάλλεται από φωτοστέφανο, όπως συμβαίνει με όλους τους αγίους της Εκκλησίας, και τα χαρακτηριστικά του προσώπου του διαγράφονται έντονα. 

Η  επιγραφή της τοιχογραφίας (Ο άγιος Διονύσιος ο Ελεήμων αρχιεπίσκοπος [λαρίσης]) μαρτυρεί ότι ο μητροπολίτης αυτός καταξιώθηκε στη συνείδηση του πιστού ποιμνίου του και συγκαταριθμήθηκε στην τιμητική χορεία τον τοπικών αγίων της περιοχής. Ακόμη, η επωνυμία Ελεήμων που του αποδόθηκε, αποδεικνύει αναντίρρητα την πλούσια προσφορά του τόσο στο θρησκευτικό, όσο και στον κοινωνικό τομέα, ως φιλεύσπλαχνος διάκονος, σε όσους βρίσκονταν σε χαμηλή κοινωνική κατάσταση και ως παρηγορητής σε εκείνους που έπασχαν.

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΑ ΟΡΙΑ: Με βάση τη χρονολογική σειρά των παραπάνω επτά αγίων μητροπολιτών της Λάρισας, η αρχιερατεία του αγίου Διονυσίου του Ελεήμονος, πρέπει να τοποθετηθεί μετά το 1489/90 και πριν το 1499 και οπωσδήποτε θα ήταν μικρής διάρκειας. 

Γύρω στα 1499 παραιτήθηκε από το αξίωμά του και τη θέση του κατέλαβε ο άγιος Μάρκος ο Ησυχαστής. Μετά την παραίτησή του αποσύρθηκε και μόνασε στη μονή Αγίου Νικολάου Αναπαυσά, της οποία υπήρξε και ο νεότερος κτίτορας.

 Σύμφωνα με την κτιτορική επιγραφή, που βρίσκεται πάνω από την είσοδο του νάρθηκα προς τον κύριον ναόν, κατά την πρώτη δεκαετία του ιστ’ αιώνα, μαζί με τον έξαρχο Σταγών ιερομόναχο Νικάνορα (†1521-22) ανήγειραν από τα θεμέλιά του το σημερινό καθολικό του Αγίου Νικολάου.