Με την ευχή η Ζωή να αντέξει την τραγωδία που ζούμε•
μιὰ βουβὴ καὶ μιὰν ἀνόητη στ’ ἀνθογυάλια,
μιὰ ραγισματιά. Μοῦ φτάνει αὐτή.
Εἶπε ο Χαλασμός: Ἀγάλια ἀγάλια
θὰ σὲ καταλύσω ἐσέ, Ζωή,
μέσ’ στ’ ἀσάλευτα ἀκρογιάλια
τῶν κυμάτων ἡ ἀγκαλιά. Μοῦ φτάνει αὐτή.
Εἶπε ο Χαλασμός: Ἀγάλια ἀγάλια
θὰ σὲ καταλύσω ἐσέ, Ζωή•
στὰ γερὰ καὶ στὰ σκληρὰ, στὰ μάρμαρα ὅλα
τοῦ νερού ἡ σταλιά. Μοῦ φτάνει αὐτή.
Τρανὰ θέλω σ’ ἕνα τέλος νὰ σὲ φέρω,
καθὼς εἶναι οἱ χάρες σου τρανές•
τοὺς μεγάλους τοὺς θανάτους ἐγὼ ξέρω
πὼς τοὺς δίνουν οἱ μικρὲς οἱ μαχαιριές.
Κωστής Παλαμάς, Η Πολιτεία και η Μοναξιά, 1912
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου