Ὁ Πρόδρομος τοῦ Χριστοῦ Ἰωάννης μεγάλωσε μὲ ἄσκηση καὶ σκληραγωγία στὶς ἐρημιὲς τοῦ Ἰορδάνη. Σὲ ἡλικία τριάντα περίπου ἐτῶν «ἐγένετο ρῆμα Θεοῦ», ἔλαβε μήνυμα νὰ ἀρχίσει νὰ κηρύττει γιὰ τὸν ἐρχομὸ τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν καὶ τὴν ἐμφάνιση τοῦ Χρι στοῦ. Κήρυττε καὶ συγχρόνως βάπτιζε, «κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν». Κατὰ τὴν ὥρα τῆς βάπτισης οἱ ἄνθρωποι ἐξομο λογοῦνταν τὶς ἁμαρτίες τους. Ἔτρεχαν νὰ τὸν ἀκούσουν καὶ νὰ βαπτι σθοῦν ἀπὸ ὅλη τὴν Ἰουδαία καὶ τὰ Ἱεροσόλυμα. Ἀκόμη καὶ ὁ Χριστὸς προσῆλθε νὰ βαπτισθεῖ. Γι’ αὐτὸ καὶ δόθηκε στὸν Ἰωάννη καὶ ἡ προσω νυμία Βαπτιστὴς (Κυριακὴ πρὸ τῶν Φώτων).
Τί ἦταν τὸ βάπτισμα Ἰωάννου; Τί ἐξυπηρετοῦσε;
Οἱ εὐαγγελιστὲς ἀναφέρουν ὅτι ὁ χαρακτήρας τοῦ βαπτίσματος τοῦΠροδρόμου ἦταν προπαρασκευαστικός. Γιὰ νὰ προετοιμάσει τοὺς ἀνθρώπους νὰ δεχθοῦν μετέπειτα τὸ βάπτισμα τοῦ Χριστοῦ. Τὸ βάπτισμα ποὺ εἰσάγει στὴν Ἐκκλησία. Στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Ὅπως ὁ ρόλος τοῦ Ἰωάννη ἦταν προδρομικός, γιὰ νὰ ἑτοιμάσει «τὴν ὁδὸν Κυρίου», καὶ δὲν ἦταν ἐκεῖνος τὸ φῶς, ἀλλὰ προηγήθηκε «ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός», ἔτσι καὶ τὸ βάπτισμά του ἦταν προδρο μικό. Δὲν ἦταν βάπτισμα μὲ τὸ ὁποῖο οἱ βαπτιζόμενοι λάβαιναν ἄφεση ἁμαρτιῶν. Ἦταν μόνο «βάπτισμα μετανοίας» σὲ ἁπλὸ νερό, γιὰ νὰ ἔλθουν οἱ ἄνθρωποι σὲ αἴσθηση τῶν ἁμαρτιῶν τους. Νὰ συναισθαν θοῦν βαθύτερα τὴν ἁμαρτωλότητά τους, τὴν ἀνάγκη σωτηρίας καὶ λύτρωσης, ὥστε νὰ ἀποδεχθοῦν κατόπιν συνειδητὰ τὸ βάπτισμα τοῦ Χρι στοῦ «ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ πυρί», ποὺ θὰ τοὺς ἔδινε «ἄφεσιν ἁμαρ τιῶν καὶ ζωὴν αἰώνιον».
Ὁ Πρόδρομος ξεκαθαρίζει πλήρως τὸ θέμα λέγοντας: «Ἐγὼ μὲν βαπτίζω ὑμᾶς ἐν ὕδατι εἰς μετάνοιαν». Ἀλλὰ πίσω μου ἔρχεται ἄλλος ἰσχυρότερός μου. Ἐγὼ δὲν εἶμαι ἄξιος οὔτε νὰ σκύψω καὶ νὰ λύσω τὰ κορδόνια του. «Αὐτὸς ὑμᾶς βαπτίσει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ πυρὶ» (Ματθ. 3, 11).
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπεξηγεῖ: «Ἰωάννης μὲν ἐβάπτισε βάπτισμα μετανοίας», λέγοντας στὸν λαὸ «εἰς τὸν ἐρχόμενον μετ’ αὐτὸν ἵνα πιστεύ σωσι, τοῦτ’ ἔστιν εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν». Γι’ αὐτὸ καὶ ὅσοι ἔλαβαν τὸ βάπτισμα Ἰωάννου, βαπτίσθηκαν κατόπιν «ἐπὶ τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χρι στοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» (Πράξ. 19, 4. 2, 38).
Ὁ Πρόδρομος ὁμολογεῖ τὸν προσωρινὸ χαρακτήρα τοῦ βαπτίσματός του, τονίζει ὅμως τὴ θεϊκή του προέλευση. Οἱ Φαρισαῖοι ἀμφισβήτησαν τὸ βάπτισμα τοῦ Προδρόμου. Ὅταν ὁ Ἰωάννης ρωτήθηκε καὶ εἶπε ὅτι δὲν εἶναι ὁ Χριστός, οὔτε ὁ Ἠλίας, οὔτε κάποιος ἀπὸ τοὺς γνωστοὺς προφῆτες, οἱ Φαρισαῖοι, θεωρώντας καινοτομία τὸ βάπτι σμά του, τοῦ εἶπαν: Γιατί λοιπὸν βαπτίζεις; Μὲ ποιὰ αὐθεντία τὸ κάνεις αὐτό;
Τότε ὁ Ἰωάννης τόνισε, ὅτι δὲν τὸ ἔκανε μὲ δική του γνώμη. Ἀλλὰ τὸν ἔστειλε ὁ Θεὸς νὰ βαπτίζει. Γιὰ νὰ φανερωθεῖ μπροστὰ στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων μὲ πανηγυρικὸ τρόπο ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας-Χρι στός. «Διὰ τοῦτο ἦλθον ἐγὼ ἐν τῷ ὕδατι βαπτίζων». Ὁ Θεὸς τοῦ εἶχε δώ σει καὶ σημάδι γιὰ νὰ ἀναγνωρίσει τὸν Χριστό. «Ὁ πέμψας με βαπτίζειν ἐν ὕδατι, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἐφ’ ὃν ἂν ἴδῃς τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ’ αὐτόν, οὗτος ἐστὶν ὁ βαπτίζων ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ» (Ἰω. 1, 31-33).
Γι’ αυτό καὶ ὁ Χριστὸς τιμᾶ τὸ βάπτισμα Ἰωάννου, ὡς μέρος τοῦ θεϊκοῦ σχεδίου γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Καὶ τὸ δέχεται ταπεινὰ «ὑπὸ τῶν τοῦ Προδρόμου χειρῶν» βαπτιζόμενος «ἐν Ἰορδάνῃ».
Τί ἦταν τὸ βάπτισμα Ἰωάννου; Τί ἐξυπηρετοῦσε;
Οἱ εὐαγγελιστὲς ἀναφέρουν ὅτι ὁ χαρακτήρας τοῦ βαπτίσματος τοῦΠροδρόμου ἦταν προπαρασκευαστικός. Γιὰ νὰ προετοιμάσει τοὺς ἀνθρώπους νὰ δεχθοῦν μετέπειτα τὸ βάπτισμα τοῦ Χριστοῦ. Τὸ βάπτισμα ποὺ εἰσάγει στὴν Ἐκκλησία. Στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Ὅπως ὁ ρόλος τοῦ Ἰωάννη ἦταν προδρομικός, γιὰ νὰ ἑτοιμάσει «τὴν ὁδὸν Κυρίου», καὶ δὲν ἦταν ἐκεῖνος τὸ φῶς, ἀλλὰ προηγήθηκε «ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός», ἔτσι καὶ τὸ βάπτισμά του ἦταν προδρο μικό. Δὲν ἦταν βάπτισμα μὲ τὸ ὁποῖο οἱ βαπτιζόμενοι λάβαιναν ἄφεση ἁμαρτιῶν. Ἦταν μόνο «βάπτισμα μετανοίας» σὲ ἁπλὸ νερό, γιὰ νὰ ἔλθουν οἱ ἄνθρωποι σὲ αἴσθηση τῶν ἁμαρτιῶν τους. Νὰ συναισθαν θοῦν βαθύτερα τὴν ἁμαρτωλότητά τους, τὴν ἀνάγκη σωτηρίας καὶ λύτρωσης, ὥστε νὰ ἀποδεχθοῦν κατόπιν συνειδητὰ τὸ βάπτισμα τοῦ Χρι στοῦ «ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ πυρί», ποὺ θὰ τοὺς ἔδινε «ἄφεσιν ἁμαρ τιῶν καὶ ζωὴν αἰώνιον».
Ὁ Πρόδρομος ξεκαθαρίζει πλήρως τὸ θέμα λέγοντας: «Ἐγὼ μὲν βαπτίζω ὑμᾶς ἐν ὕδατι εἰς μετάνοιαν». Ἀλλὰ πίσω μου ἔρχεται ἄλλος ἰσχυρότερός μου. Ἐγὼ δὲν εἶμαι ἄξιος οὔτε νὰ σκύψω καὶ νὰ λύσω τὰ κορδόνια του. «Αὐτὸς ὑμᾶς βαπτίσει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ πυρὶ» (Ματθ. 3, 11).
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπεξηγεῖ: «Ἰωάννης μὲν ἐβάπτισε βάπτισμα μετανοίας», λέγοντας στὸν λαὸ «εἰς τὸν ἐρχόμενον μετ’ αὐτὸν ἵνα πιστεύ σωσι, τοῦτ’ ἔστιν εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν». Γι’ αὐτὸ καὶ ὅσοι ἔλαβαν τὸ βάπτισμα Ἰωάννου, βαπτίσθηκαν κατόπιν «ἐπὶ τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χρι στοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» (Πράξ. 19, 4. 2, 38).
Ὁ Πρόδρομος ὁμολογεῖ τὸν προσωρινὸ χαρακτήρα τοῦ βαπτίσματός του, τονίζει ὅμως τὴ θεϊκή του προέλευση. Οἱ Φαρισαῖοι ἀμφισβήτησαν τὸ βάπτισμα τοῦ Προδρόμου. Ὅταν ὁ Ἰωάννης ρωτήθηκε καὶ εἶπε ὅτι δὲν εἶναι ὁ Χριστός, οὔτε ὁ Ἠλίας, οὔτε κάποιος ἀπὸ τοὺς γνωστοὺς προφῆτες, οἱ Φαρισαῖοι, θεωρώντας καινοτομία τὸ βάπτι σμά του, τοῦ εἶπαν: Γιατί λοιπὸν βαπτίζεις; Μὲ ποιὰ αὐθεντία τὸ κάνεις αὐτό;
Τότε ὁ Ἰωάννης τόνισε, ὅτι δὲν τὸ ἔκανε μὲ δική του γνώμη. Ἀλλὰ τὸν ἔστειλε ὁ Θεὸς νὰ βαπτίζει. Γιὰ νὰ φανερωθεῖ μπροστὰ στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων μὲ πανηγυρικὸ τρόπο ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας-Χρι στός. «Διὰ τοῦτο ἦλθον ἐγὼ ἐν τῷ ὕδατι βαπτίζων». Ὁ Θεὸς τοῦ εἶχε δώ σει καὶ σημάδι γιὰ νὰ ἀναγνωρίσει τὸν Χριστό. «Ὁ πέμψας με βαπτίζειν ἐν ὕδατι, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἐφ’ ὃν ἂν ἴδῃς τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ’ αὐτόν, οὗτος ἐστὶν ὁ βαπτίζων ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ» (Ἰω. 1, 31-33).
Γι’ αυτό καὶ ὁ Χριστὸς τιμᾶ τὸ βάπτισμα Ἰωάννου, ὡς μέρος τοῦ θεϊκοῦ σχεδίου γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Καὶ τὸ δέχεται ταπεινὰ «ὑπὸ τῶν τοῦ Προδρόμου χειρῶν» βαπτιζόμενος «ἐν Ἰορδάνῃ».
π . Δ η μ η τ ρ ί ο υ Μ π ό κ ο υ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου