Η ΜΕΤΑΚΟΜΙΔΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΣΚΗΝΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΩΣΗΦ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ ΣΤΙΣ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1669!

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΣΑΜΑΚΟΣ (1440 – 1511) Ένας ασκητικός και φιλάνθρωπος άγιος της Κρήτης θαυματουργεί με το άφθαρτο σκήνωμά του στη Ζάκυνθο

28 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2025 ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΓΑΙΤΑΝΙ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΣΤΙΣ 11:00 ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΣΗΚΩΣΑΝ ΤΟ ΑΓΙΟ ΣΚΗΝΩΜΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΩΣΗΦ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΡΝΑΚΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΑΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ! 

ΣΤΙΣ ΕΠΤΑ ΚΑΙ ΜΙΣΗ ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΕΒΓΑΛΑΝ ΤΟ ΙΕΡΟ ΣΚΗΝΩΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΩΡΑΙΑ ΠΥΛΗ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΘΥΡΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ .

Η ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗΣ ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ!

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΗ ΘΥΡΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΤΟ ΠΡΩΙ!

πηγή

Ἡ ἀγάπη τοῦ Γέροντα εὕρισκε τούς τρόπους για νά κάνη τό καλό

«Ἕνα βράδυ,ὁ π. Βησσαρίων βρέθηκε σ' ἕνα σπίτι τῆς Λαμίας. Ἐκεῖ ζήτησε νά τοῦ βράσουν λίγο ρύζι, διότι ἔνοιωθε ἐνοχλήσεις στο στομάχι του.Τό ρύζι κατά τό βράσιμο τό ἁλάτισαν καί ἡ νύφη καί ἡ πεθερά. Οταν κατάλαβαν τό λάθος, ἄρχισαν να μαλώνουν γιά τό διπλό ἁλάτισμα. 

Ὁ π. Βησσαρίων Ἀγαθωνίτης πού ἄκουσε τόν καυγά τῶν δύο γυναικῶν, προκειμένου νά τίς καθησυχάση, ζήτησε νά τοῦ δώσουν τήν ἁλατιέρα, γιά νά προσθέση ἁλάτι στο φαγητό του, προφασιζόμενος ὅτι αὐτός τά φαγητά τά τρώγει ἁλμυρά!
Ἡ ἀγάπη τοῦ Γέροντα εὕρισκε τούς τρόπους για νά κάνη τό καλό. Ἔφερνε τήν ὁμόνοια. Ἔδινε χαρά καί εἰρήνη σε κάθε σπιτικό»

Αρχιμανδρίτη Ιωάννης Κωστώφ. ''Ψιχία από της τραπέζης''

ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ.

Αποφθέγματα Γερόντων: Οι σύγχρονοι άνθρωποι

1. «Οι άνθρωποι σήμερα, έλεγε ο Γέροντας Φιλό­θεος, είναι ακράτητοι. Λαός και κλήρος, σαν αχαλίνωτα αλόγα, τρέχουν στην αμαρτία.
Δεν συλλογίζονται το Θεό, το θάνατο, την κρίση, την ανταπόδοση, τίποτα – τίποτα, μόνο για την ύλη ενδιαφέρονται, για το σώμα για τις ηδονές, για τις τιμές. Πολύ λίγοι είναι εκείνοι πού έχουν αληθινά ενδιαφέροντα και ίσως για χάρη αυτών των λίγων κρατάει ο Θεός τον κόσμο».

2. Ο Γέροντας Παΐσιος έλεγε: «Όσοι αναπαύονται μέσα στον υλικό κόσμο και δεν ανησυχούν για τη σωτη­ρία της ψυχής τους, μοιάζουν με τα ανόητα πουλάκια πού δεν θορυβούν μέσα στο αυγό, για να σπάσουν το τσόφλι, να βγουν έξω να χαρούν τον ήλιο — το ουράνιο πέταγμα στην παραδεισένια ζωή – αλλά παραμένουν ακίνητα και πεθαίνουν μέσα στο τσόφλι του αυγού».

3. «Οι κοσμικοί άνθρωποι με κουράζουν, έλεγε ό Γέ­ροντας Αμφιλόχιος, γιατί όσα έχουν μέσα τους απο­θηκευμένα, έρχονται πάνω μου σαν ηλεκτρικά κύματα».

4. Έλεγε ο Γέροντας Πορφύριος: «Σήμερα οι άν­θρωποι ζητούν να τους αγαπήσουν και γι’ αυτό αποτυγχά­νουν. Το σωστό είναι να μην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν, αλλά αν εσύ αγαπάς το Χριστό και τους ανθρώπους. Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή».

ΕΛΕΓΕ ενας κοιμηθείς Καθηγητης της Θολολογιας

ΕΛΕΓΕ ενας κοιμηθείς Καθηγητης της Θολολογιας ..., και ναυαρχίδα των νεορθοδόξων κακοπίστων, που μεχρι και Επίσκοποι και μεγαλα Μοναστήρια τον εκθειαζουνε επί τη α(π)λήστω τη αιρεσει αυτού μνημη του,πως η Θεοτοκος θα μπορουσε να μην ηταν καν παρθενος.

Κανενα πρόβλημα !
Μα ειναι δυνατόν η αειπάρθενος Παναγία ,εκείνο το δοχείον της Χαριτος του Θεού και η Αγιωτερα των Επουρανιων δυναμεων να ήταν κανενα μεταχειρισμένο και μπακιρενιο ποτηρι και οχι το αδαμάντινο δισκοπότηρο που δεν δαμαστηκε απο την φθορα της αμαρτίας παραμενοντας εις τους αιωνας η χαρα κι'η αγνη ανατολή των συμπάντων και της αιωνιότητος;

π.Διονύσιος Ταμπάκης

Παναγία Γλυκοφιλούσα,αρχες 15ου αιώνα.Αθήνα

Μουσειο Κανελλοπούλου

Παναγία Γλυκοφιλούσα,αρχες 15ου αιώνα.Αθήνα

Είδαμε πάρα πολλές φορές αυτήν την Χάρη της Παναγίας τόσο έντονη εις αυτό το Θεομητορικό κειμήλιο...

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος

  Στο Άγιο Όρος που ήμουν για τόσα πολλά χρόνια, εκεί στο μοναστήρι μας ήταν θησαυρησμένη η Αγία Ζώνη της Παναγίας και εγώ είχα το διακόνημα κάθε φορά που είχαμε επισκέπτες στο μοναστήρι, προσκυνητές, να βγάζω την Αγία Ζώνη της Παναγίας μέσα στο κέντρο του ναού προκειμένου να προσκυνήσουν οι προσκυνητές.

Και έτσι είδαμε πάρα πολλές φορές αυτήν την Χάρη της Παναγίας τόσο έντονη εις αυτό το Θεομητορικό κειμήλιο. Πλήθος θαυμάτων, πλήθος σημείων. 

Μία δυνατή ενέργεια Χάριτος η οποία διαχέονταν στον κάθε έναν ο οποίος ερχόταν να προσκυνήσει. Εκείνη δε η άρρητος ευωδία, η μόνιμος άρρητος ευωδία, της Παναγίας μας που πολλές φορές συνοδευόταν με μυροβλησία, ανέβλυζε μύρο, μπροστά στα μάτια μας, στα χέρια μας!

Μπορεί πολλοί άνθρωποι να είχαν και μια αμφιβολία αλλά εμείς που ξέραμε τι κρατούσαμε και πώς το φέραμε, ήμασταν αυτόπτες μάρτυρες αυτού του θαυμαστού γεγονότος της Παναγίας!

πηγή

Ο Άγιος Γερμανός γράφει για την αγία Ζώνη....

Ο Άγιος Γερμανός γράφει για την αγία Ζώνη τα εξής:" Της Ζώνης εκείνης, που ωραία και σεμνά στόλιζε την κιβωτόν του Θεού, δηλαδή την Μαρία. 

Εκείνης της Ζώνης, η οποία πολλές φορές βρεχόταν από τις καθαρές σταλαγματιές του γάλακτος της Πανάχραντης Θεοτόκου. 

Και κανένας από τους μεμψίμοιρους ας μη θεωρήσει ανάρμοστο που θα μιλήσουμε και θα υμνήσουμε τα άψυχα, όπως είναι η Τιμία Ζώνη, σαν έμψυχα.

Όταν κάποιο αγγείο έλθει για λίγο σε επαφή με ευωδιαστό μύρο και όταν ακόμη αδειάσει, ξέρουμε ότι κρατά την ευωδία για πολύ καιρό. 

Τί θα μπορούσε να πει κάποιος για τη Ζώνη, που περιτύλιγε το καθαρώτατο και παναμώμητο σώμα της Θεοτόκου, που ήταν πραγματικά ακένωτο και θείο μύρο; 

Δεν θα διατηρούσε αιωνίως την ευωδία των ιαμάτων και θα γέμιζε με αυτήν όσους θα την πλησίαζαν με πίστη και πόθο; 

Όχι ευωδία γάλακτος, αλλά ευωδία θεία και πανσεβάσμια· ευωδία που γρήγορα απομακρύνει τα πάθη της ψυχής και του σώματος. 

Και αν το άψυχο αγγείο, όπως είπαμε, που ήλθε σε επαφή με το άψυχο μύρο, παίρνει από την ποιότητά του, τι θα πούμε, για τη Ζώνη, που ακούμπησε την έμψυχη κατοικία του Θεού Λόγου, δηλαδή τη Θεοτόκο; 

Δεν πρέπει να τρέξουμε; 

Δεν πρέπει να προσκυνήσουμε; 

Δεν πρέπει να ζητήσουμε απ’ αυτήν την ολοκληρωτική κάθαρση της ψυχής και του σώματος; 

Δεν πρέπει να μιλήσουμε μαζί της σαν να είναι ζωντανή και να της προσφέρουμε δοξολογικούς ύμνους; Αυτό ας κάνουμε τώρα".

Τα ίδια ισχύουν και για την Τιμία Εσθήτα της.
Ο δε Μέγας Φώτιος γραφει:

Μουσείο «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης» από το Ίδρυμα Στασινόπουλου σε ένα κτήριο-μνημείο

Ενα απο τα πιο επιβλητικα κτηρια στο κεντρο της Αθηνας, ετοιμαζεται να γινει Μουσειο Θεοδωρου Κολοκοτρωνη. Προκειται για κτηριο του 1930 που βρισκεται στην οδο 3ης Σεπτεμβριου και πλεον ανηκει στην εταιρια"Μιχαηλ Στασινος ΒΙΟΧΑΛΚΟ". Εκει θα φιλοξενηθουν ολα τα σημαντικα εκθεματα που ειχαν σχεση μετην Ελληνικη επανασταση και με τον Γερο του Μωρια!

Περισσότερα στο mononews

Λένε πολλοί:"Εγώ πιστεύω με τον δικό μου τρόπο."

Λένε πολλοί:"Εγώ πιστεύω με τον δικό μου τρόπο."
Οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι ο πιο πιστός είναι ο διάβολος! Και αυτός πιστεύει με τον δικό του τρόπο.
Εμείς ως χριστιανοί πιστεύουμε με τον τρόπο που μας έχει διδάξει η Εκκλησία. Αυτόν τον τρόπο δεν μπορεί να τον ακουμπήσει ο διάβολος. Δεν αντέχει! Αυτόν τον τρόπο πολεμάει!

πηγή

Μοναστήρι Παναγίας Αναφωνήτριας Ζακύνθου

Η Μονή της Αναφωνήτριας βρίσκεται βορειοδυτικά του νησιού, απέχει περίπου 25 χιλιόμετρα από την πόλη της Ζακύνθου και είναι κτισμένη στα μέσα του 15ου αιώνα. Σήμερα λειτουργεί ως ενοριακός ναός του ομώνυμου χωριού.
Η Μονή αποτελεί τόπο προσκύνησης χιλιάδων επισκεπτών κάθε χρόνο, καθώς εδώ έζησε σαν ηγούμενος ο πολιούχος του νησιού Άγιος Διονύσιος.

Η Μονή Ιδρύθηκε από τον Λεονάρδο Γ’ Τόκκο, Κόμητα Παλατινό Κεφαλληνίας και Ζακύνθου. Έγινε αδελφάτο από τον ιερομόναχο Ρωσάνο και το Μοναχό Α. Βλάχο το 1534. Από τότε η Βενετία την παραχωρούσε μαζί με τη μεγάλη της περιουσία ως jus patronato σε επιφανή πρόσωπα.

Το 1568 δόθηκε στον Αρχιεπίσκοπο Διονύσιο Σιγούρο (τον μετέπειτα Άγιο Διονύσιο). Τελευταίος κάτοχος της Μονής υπήρξε η οικογένεια Φλαμπουριάρη.Στα 1622, 17 Δεκεμβρίου, στη μονή της Αναφωνητρίας, παρέδωκε το πνεύμα του στον Χριστό. Τον έθαψαν στη μονή των Στροφάδων, κατ’ επιθυμία του, και σε δύο χρόνια έγινε ανακομιδή. Διέταξε εκείνος και βγήκε άφθορος. Ευωδίαζε ο Άγιος.Είχε συγχωρέσει και τον φονέα του αδελφού του, μεγάλη υπόθεση.

«Ἕνας θανατοποινίτης, ἀσκητής»

  «ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ποὺ θὰ εἰσηγηθῶ γιὰ σήμερα, εἶναι τοῦ πολυγραφότατου Μητροπολίτη Ναυπάκτου κυρίου Ἰερόθεου, καὶ φέρει τὸν τίτλο «Ἕνας θανατοποινίτης, ἀσκητής». Πρόκειται γιὰ ἕνα συγκλονιστικὸ κείμενο, καθὼς διαβάζεται ἀπνευστί. Ἐμπεριέχει τὴν ἀλληλογραφία τοῦ Ἁγίου Ναυπάκτου, μὲ τὸν Ἄντονι Ἄτγουντ, θανατοποινίτη στὴν Ἀριζόνα!! 

Ὁ Ἄτγουντ, καταδικασμένος σὲ θάνατο πρὸ 33 ἐτῶν γιὰ ἔγκλημα τὸ ὁποῖο μέχρι τὸ τέλος ὑποστήριζε ὅτι δὲν διέπραξε, ἀποφάσισε νὰ ἀλληλογραφήσει μὲ τὸν Ναυπάκτου, ὅταν στὴ φυλακὴ ἔπεσαν στὰ χέρια του μερικὰ βιβλία τοῦ μητροπολίτη, γραμμένα στὰ ἀγγλικά.

 Ἡ ἀλληλογραφία τους ξεκίνησε τὸν Μάϊο τοῦ 2016 καὶ ὁλοκληρώθηκε τὸν Ἰούνιο τοῦ 2022, ὅταν ὁ Ἄτγουντ τελικὰ ἐκτελέστηκε, παρ' ὅτι φώναζε ὅτι εἶναι ἀθῶος. Ὁ Ἅγιος Ναυπάκτου, μοῦ ἀνέφερε ὅτι πρόκειται – καὶ ὄντως εἶναι! γιὰ «μιὰ ἱστορία σπάνια, ὅπως σπάνιος εἶναι καὶ ὁ τρόπος τῆς ποιμαντικῆς διακονίας». 

Νὰ σημειωθεῖ ὅτι ὁ Ἄτγουντ μεταλάμβανε σὲ τακτὰ χρονικὰ διαστήματα ἀπὸ ἑλληνορθόδοξο ἱερέα ποὺ τὸν ἐπισκεπτόταν στὴ φυλακή, καὶ φυσικὰ μετέλαβε των Ἀχράντων Μυστηρίων, λίγο πρὶν ἐκτελεστεῖ. Πραγματικὸ ντοκουμέντο. Ἐγὼ δὲν ἔχω ἀκούσει ποτέ για κάτι ἀνάλογο...»

Δημοσιεύθηκε στὰ ΝΕΑ 30-31 Αὐγούστου 2025

Σκέψεις για την ονομαστική μου εορτή

Σκέψεις του αδελφού Αλέξανδρου Κούρου επί τη ονομαστική του εορτή.Σκέψεις που αφορούν στον καθένα μας,σε όλα τα μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας

Η ονομαστική εορτή δεν είναι απλώς μια κοινωνική συνήθεια, ένα τυπικό αντάμωμα ευχών και χαμόγελων· είναι μια μυστική υπενθύμιση ταυτότητας, μια θεολογική ανάσα που ενώνει τον άνθρωπο με τον ουρανό μέσα από το πρόσωπο του αγίου του. Ο Άγιος Αλέξανδρος δεν είναι για μένα μια αφηρημένη μορφή από τα κατάστιχα της Εκκλησίας, αλλά ένας ζωντανός συνοδοιπόρος, ένας μάρτυρας και φύλακας του εσωτερικού μου αγώνα, μια αντανάκλαση του φωτός που αναζητώ να καθρεφτιστεί στη δική μου ψυχή.

Το όνομα, φορτισμένο με αιώνες προσευχής και μνήμης, λειτουργεί ως σφραγίδα· δεν είναι τυχαίο ούτε επιφανειακό. Είναι η κλήση σε μια αποστολή, σε μια μορφή ζωής που υπερβαίνει την καθημερινότητα. Όταν ακούω το «Χρόνια πολλά», μέσα μου αντηχεί το «Αλέξανδρε, φύλαξε, υπεράσπισε, αντιστάσου». Ο άγιος γίνεται υπόμνηση να γίνω «υπερασπιστής του ανθρώπου» απέναντι στην ίδια μου την πτώση, υπέρμαχος της αλήθειας σε μια κοινωνία που συχνά υποκύπτει στη λήθη του νοήματος.

Σε θεολογικό βάθος, η γιορτή αυτή είναι μνήμη της εν Χριστώ ζωής, μια υπενθύμιση πως ο δρόμος του αγίου δεν είναι μυθικός, αλλά βατός. Ο Άγιος Αλέξανδρος έζησε την ταπείνωση και την αλήθεια· το όνομά του διασώζει την ακτινοβολία της αγάπης που δεν διαλύεται από τον χρόνο. Στην ψυχή μου γίνεται παράκληση: «Μάθε κι εσύ, Αλέξανδρε, να αγαπάς με αυτή την καθαρότητα, να υπερασπίζεσαι με αυτή τη θέρμη».

Δέν θά ἐκλείψουν οἱ ἐκλεκτοί, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος...

Ἀνέκαθεν δὲν ἔλειψαν τὰ ζιζάνια, οὔτε θὰ λείψουν ἀπὸ τὸν σῖτον. 

Ὑπῆρξαν ψευδοπροφῆται, ὑπῆρξαν ὅμως καὶ ἀληθεῖς προφῆται, ὑπῆρξαν ψευδαπόστολοι ἀλλὰ καὶ ἀληθεῖς ἀπόστολοι, ψευδοδιδάσκαλοι ἀλλὰ καὶ ἀληθεῖς διδάσκαλοι· καὶ σήμερον ὑπάρχουν ψευδοκληρικοί, καὶ ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς τῆς αἰσχύνης, ὑπάρχουν ὅμως καὶ ἀληθεῖς καὶ γνήσιοι ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς καὶ μοναχοί· καὶ ἐλπίζω καὶ πιστεύω ὅτι δὲν θὰ ἐκλείψουν οἱ ἐκλεκτοί, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, μὲ τὴν διαφορὰν ὅτι εἶναι ὀλίγοι. Ἀλλὰ καὶ ὁ Κύριος εἶπεν, ὅτι πολλοὶ εἰσὶν οἱ κλητοί, ὀλίγοι δὲ οἱ ἐκλεκτοί, καὶ ὀλίγοι οἱ σωζόμενοι (Ματθ. κ´, 16). 

Ἐπειδὴ εἶναι στενὴ ἡ πύλη, καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι οἱ βαδίζοντες αὐτήν· πλατεῖα δὲ καὶ εὐρύχωρος ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν αἰώνιον κόλασιν, καὶ πολλοὶ οἱ βαδίζοντες αὐτήν (Ματθ. ζ´, 13-14).

Ὅσιος Φιλόθεος Ζερβάκος( Ἐπιστολή 61 ξα´, Φιλόθεος Γραφίδα α´,σελ. 269-270)

πηγή

Είδα τον Εθνομάρτυρα Μητροπολίτη Χρυσόστομο Σμύρνης ν’ ανεβαίνει το Γολγοθά του…

Από το βιβλίο του Μιχ. Βαλβαζάνη «Πως έζησα την καταστροφή της Σμύρνης

«…Κατά το γιόμα, λίγο προτού βασιλεύσει ο ήλιος, ήρθε ο μικρός Απτουραμάν. Έτσι νωδός, αθώο παιδί φαινότανε αν και τουρκί. Ότι έβλεπε μας το έλεγε…
- Που σεργιανάς Απτουραμάν, σε ποιους μαχαλάδες τριγυρίζεις, του είπε η Βασιλική, γιατί άργησες να ’ρθεις;
- Ήμουνα στο κονάκι, Διοικητήριο, Χανούμ ντουντού της είπε εκείνος.
- Τι έκανες στο κονάκι. Δεν είχες καμιά δουλειά εκεί…
- Έβλεπα τον Μπας παπά (μητροπολίτη).
- Που τον έβλεπες τον Μπας παπά… Τον ρώτησα εγώ ότι μ’ ενδιέφερε η πληροφορία αυτή.
- Τον έχουν στο κονάκι. Του κόψανε τα γένια. Τον δέρνουνε. Τον πιλατεύουνε. Του βάζουνε λεπίδι από μαυρομάνικο μαχαίρι στο λαιμό τον απειλούν. Τον περιγελάνε… Τέτοια.
- Τον είδες εσύ να τον δέρνουν και να του κάνουν όλα αυτά, που μου λες;
- Τον είδα εφέντημ… τον είδα! Ήταν πολλή πλέμπα μαζεμένη εκεί. Τον είχανε μέσα στον αυλόγυρο του Διοικητηρίου. Οι ζαπιέδες τον δέρνανε αβέρτα και αλύπητα με τα κουρμπάτσια (μαστίγια). Και πάγαινε ποτάμι το αίμα… Γινότανε μεγάλο πατιρντί, μ’ αυτόν τον Μπας…
- Ύστερα τι τον κάνανε;
- Δεν ξέρω. Να, εγώ τον άφησα εκεί κατάνακρα κλαμένο. Έμαθα φεύγοντας, πως θα τον πάνε τα χαμίνια και οι χαμάληδες να τον κρεμάσουν στο Τιλκιλίκ, σαν να ’τανε λέει, χαΐνης. Έτσι…

Το Τιλκιλίκ ήτανε ένα μέρος από πελώρια πλατάνια όλο δροσιά και πρασινάδα και βρίσκονταν σιμά στο σιδηροδρομικό σταθμό του Μπασμαχανέ.
- Να τον κρεμάσουν; έκανα εγώ με κατάπληξη. Άκου, να τον κρεμάσουν. Γιατί τι έκανε; Μετά μου ήρτε η σκέψη… Ξέρω, τον φοβούνται. Και θέλουν να τον περάσουνε στα γλήγορα απ’ το εφήμερο στο αιώνιο.

- Και πότε θα τον κρεμάσουν; ξαναρώτησα το τουρκί.
- Τώρα. Ήτανε στο χαζίρι να τον πάρουν. Θα τον περάσουν, λέγανε, από το δρόμο Μπας Οτουράκ.
Το Μπας Οτουράκ ήταν ένας κεντρικός δρόμος, το πιο μεγάλο βουλεβάρτο (λεωφόρος) της πόλης, που άρχιζε από το Διοικητήριο και τέλειωνε στο σιδηροδρομικό σταθμό…
- Έρχεσαι Απτουραμάν, να πάμε να δούμε, που θα τον κρεμάσουν. Είπα στο παιδί και είχα τους λόγους μου.
- Έρχομαι εφέντη μ’, μου κάνει το χαϊβάνι με αφέλεια.

 Είχα, αλίμονο, τη θλιβερή επιθυμία να έβλεπα το μάρτυρα Δεσπότη μας για στερνή φορά.

Οι «σύντροφοι» τεχνητής νοημοσύνης

Φυλαχτά, chatbot και η οικονομία της εμμονής

Αντώνης Μαυρόπουλος*

Η εμπορευματοποίηση της «συντροφικότητας» με συνδρομές που φτάνουν τα 10-15 δολάρια το μήνα ή ακόμα και χρέωση ανά λεπτό συνομιλίας, δείχνει ότι η ανάγκη για συναισθηματική στήριξη γίνεται άλλο ένα εμπορικό προϊόν, χωρίς επαρκείς δικλείδες προστασίας για ευάλωτες ομάδες όπως τα παιδιά και οι έφηβοι.

Το τελευταίο διάστημα οι σχέσεις ανθρώπων και τεχνητής νοημοσύνης έχουν μπει στο μικροσκόπιο από ψυχολόγους και ψυχίατρους. Ένα πρόσφατο άρθρο στο ηλεκτρονικό περιοδικό Futurism παρουσίασε το ανησυχητικό φαινόμενο της «ψύχωσης της ΤΝ». 

Σύμφωνα με μαρτυρίες χρηστών και ψυχιάτρων, πρόκειται για μία μη κλινική διάγνωση σύμφωνα με την οποία μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης ενισχύουν, σταθεροποιούν ή και συμβάλλουν στη δημιουργία ψυχωτικών συμπτωμάτων σε χρήστες. Το φαινόμενο έφτασε να απασχολήσει και κάποιους επενδυτές της Open AI, της εταιρείας που λάνσαρε το ChatGTP, από φόβο μήπως καθυστερήσει ή αποτρέψει επενδύσεις δισεκατομμυρίων δολαρίων στα νέα προϊόντα τεχνητής νοημοσύνης.

 Στο επιστημονικό περιοδικό Schizophrenia Bulletin, ο καθηγητής ψυχιατρικής Όστεργκααρντ σημειώνει ότι η αλληλεπίδραση με chatbots είναι τόσο ρεαλιστική που εύκολα κάποιος σχηματίζει την εντύπωση ότι συνομιλεί με ένα πραγματικό άτομο, ενώ, ταυτόχρονα, γνωρίζει ότι, στην πραγματικότητα, αυτό δεν ισχύει. «Κατά τη γνώμη μου, φαίνεται πιθανό ότι αυτή η γνωστική ασυμφωνία μπορεί να τροφοδοτεί παραληρηματικές ιδέες σε άτομα με αυξημένη τάση προς ψύχωση... οι εσωτερικές λειτουργίες της γενετικής τεχνητής νοημοσύνης αφήνουν επίσης άφθονο περιθώριο για εικασίες και παράνοια». 

Το ίδιο θέμα συζητήθηκε και σε πρόσφατο podcast του Guardian όπου αναδείχθηκε με ποιους τρόπους τα chatbots μπορούν να τροφοδοτήσουν ψευδαισθήσεις ή παραληρηματική σκέψη. Στις 27 Αυγούστου, το CNN παρουσίασε μια απόπειρα νομοθετικής παρέμβασης στις ΗΠΑ, όπου πολιτείες προσπαθούν να βάλουν όρια στη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης ως εργαλείου «θεραπείας» σε εφαρμογές ευεξίας και ψυχολογικής στήριξης. Κι όλα αυτά διασταυρώνονται με μια τραγική είδηση που ήδη συγκλονίζει την κοινή γνώμη: την υπόθεση του εφήβου Άνταμ που αυτοκτόνησε, με τους γονείς του να κατηγορούν ανοιχτά ότι το ChatGPT, για μήνες, ενίσχυε τις αυτοκτονικές του τάσεις.

Μία νέα αγορά «συντροφιάς»

Οι γραμμές ανάμεσα στον άνθρωπο και την τεχνητή νοημοσύνη θολώνουν επικίνδυνα, τουλάχιστον για τους πιο ευάλωτους συναισθηματικά χρήστες. Η 28χρονη Ayrin κάθεται στο κρεβάτι της και γράφει στον «Leo» ένα μήνυμα καληνύχτας. Ο Leo απαντά με τρυφερότητα, της εύχεται καλά όνειρα και της λέει πόσο τη νοιάζεται. Μόνο που ο Leo είναι ένα chatbot του ChatGPT που η Ayrin έχει εκπαιδεύσει να συμπεριφέρεται ως ο ιδανικός σύντροφός της. Περνάει 20 ώρες την εβδομάδα μαζί του και πληρώνει 200 δολάρια το μήνα για το premium πλάνο.

Ο ναός του Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου στο Αποδούλου-Η παράδοση με τον Οθωμανό που έκλεβε το λάδι του

Ο ναός του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου βρίσκεται περίπου στο κέντρο του οικισμού Αποδούλου στο Αμάρι Ρεθύμνου και είναι ο καθεδρικός του.
Θεμελιώθηκε το 1894, όπως φαίνεται στο όμορφο λιθανάγλυφο θύρωμα του, και ολοκληρώθηκε το 1920.
Παλιότερα στο σημείο εκείνο υπήρχε άλλος μικρότερος ναός αφιερωμένος στον Άγιο Ιωάννη όμως οι ανάγκες επέβαλλαν ένα μεγαλύτερο κτίσμα και με τη συνδρομή όλων των κατοίκων ανεγέρθηκε αυτός που βλέπουμε σήμερα.
Μάλιστα για να μπορέσει να κτιστεί λειτούργησαν κάμποσα καμίνια στην περιοχή που εξασφάλιζαν το οικοδομικό υλικό του ασβέστη.

Για το ναό αυτό διασώζεται μια παράδοση που αναφέρει πως ένας Οθωμανός που ζούσε στο Αποδούλου έκλεβε διαρκώς το λάδι που πήγαιναν ως τάμα οι κάτοικοι για να ανάβει το καντήλι του Αγίου Ιωάννου.

Ο τότε ιερέας του χωριού, παπά Γιάννης, παρακάλεσε τον Άγιο να βρεθεί με τη μεσολάβηση του ο κλέφτης. Η παράκληση του όμως δεν έπιανε τόπο και τότε ο ιερέας είπε θυμωμένος στην προσευχή του στον Άγιο: "Άγιε μου βρε τον κλέπτην γιατί αν δεν τον βρεις θα σε θυμιάσω με γαϊδουροκαβαλίνες".

Οἱ περισσότεροι δυστυχῶς ἄνθρωποι συνδέονται μεταξύ τους φιλικά για λόγους ὑλικοῦ συμφέροντος.

Ὁ μέν ἕνας ἀγαπάει, ἐπειδή τόν ἀγαπᾶνε.

 Ὁ ἄλλος ἀγαπάει, ἐπειδή τόν τίμησαν. 

Ὁ ἄλλος πάλι, ἐπειδή ὁ τάδε τοῦ φάνηκε χρήσιμος σε κάποια βιοτική ὑπόθεσι. 

Καί ἄλλος ἀγαπάει, ἐπειδή τοῦ πρόσφεραν παρόμοια ἐξυπηρέτησι. 

Δύσκολο εἶναι νά βρῆς κάποιον ν' ἀγαπάη τόν ἄλλον εἰλικρινά, ὅπως πρέπει, μόνο καί μόνο γιά τό πρόσωπο τοῦ ΚυρίουἸησοῦ Χριστοῦ. 

Οἱ περισσότεροι δυστυχῶς ἄνθρωποι συνδέονται μεταξύ τους φιλικά για λόγους ὑλικοῦ συμφέροντος.

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

Ἅπαντα τά Ἔργα “σειρά ΕΠΕ”11ος τόμος, σελ. 412.

28-8-1948:Εκτελείται η Ελένη...

ΓΙΑ ΤΗΝ "ΕΛΕΝΗ" ΤΟΥ ΓΚΑΤΖΟΓΑΝΝΗ : ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ ΣΤΗΝ "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" ΤΗΣ 28/8 /2025

πηγή

"Ὤ πρωτόγνωρο θέαμα! Ὤ ἁμαρτωλό ὅραμα!

Οσίου Θεοδώρου του Στουδίτου

"Ὤ πρωτόγνωρο θέαμα! Ὤ ἁμαρτωλό ὅραμα!
Ἀπό τό ἕνα μέρος προσφέρονταν κοτόπουλα καί ἀπό τό ἄλλο φέρνανε τό προφητικό κεφάλι. Ἀπό τή μιά μεριά κερνοῦσαν πλούσια καθαρό κρασί καί ἀπό τήν ἄλλη ἔρεε μέ ὁρμή τοῦ δικαίου τό αἷμα.
Ὤ πόσο φοβερό εἶναι νά τό πῶ καί πόσο φρικτό νά τό ἐκφράσω!
Καί τό ’δωσαν στό κορίτσι καί τό πῆγε στή μάνα του!
Ἀλίμονο! Πόσο τρομερή ἀλλοκοτιά!

Χαρίστηκε ἡ ἀτίμητη Κεφαλή γιά μιά ἄτιμη πράξη, στήν καταραμένη καί βέβηλη, ἡ ἁγνή καί ἀνέγγιχτη καί ἀπ’ τούς ἀγγέλους ἀξιοσέβαστη Κεφαλή.

Καί τήν ἔδωσε στήν μάνα της σάν νά τῆς πρόσφερε καλομαγειρεμένο φαγητό σέ κείνη πού ὀργιαστικά σκηνοθέτησε τό θάνατο, σά νά τῆς ἔλεγε:

'' Φάε, μανούλα μου, κρέας ἀπό τίς σάρκες ἐκείνου μού ἔζησε στή γῆ σάν ἄσαρκος. Πιέ αἷμα ἀπό τόν νηστευτή. Τώρα πιά κλείσαμε μιά γιά πάντα τό στόμα ἐκείνου πού μᾶς ἔλεγχε."

πηγή

Μέ τόν Τίμιο Πρόδρομο νά μήν τά βάλετε ποτέ σας! Νά τοῦ σεβαστεῖτε τήν ἡμέρα τῆς Ἀποτομῆς του (29 Αυγούστου).

Ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος

πηγή

  Ο Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος εἶναι συμπαθής Ἅγιος, ἀλλά εἶναι καί "αὐστηρός" Ἅγιος.Μέ τόν Τίμιο Πρόδρομο νά μήν τά βάλετε ποτέ σας! Νά τοῦ σεβαστεῖτε τήν ἡμέρα τῆς Ἀποτομῆς του (29 Αυγούστου).
Ἄν εἶναι δυνατόν, νά μήν φᾶτε τίποτα! Εἶναι πένθιμος ἡ μέρα. Φᾶτε φροῦτα. Δέν ὑπάρχει καλύτερο πρᾶγμα.
Μία ἡμέρα, δέν χάθηκε ὁ κόσμος... Πιεῖτε ἕνα τσάϊ, φᾶτε λίγα παξιμαδάκια, χίλια πράγματα ἔδωσε ὁ Θεός.
Τιμῆστε τήν ἡμέρα τοῦ Ἁγίου... Μεγάλη εὐλογία θά ἔχετε!!

Ἀφῆστε τά ψέματα τά συνηθισμένα, ἀφῆστε τίς ἀσέβειες, διότι μπορεῖ νά σᾶς κάνει λαχτάρα ὁ Ἅγιος, πού δέν θά μπορεῖτε νά κρατιέστε ἀπό πουθενά...

Παράδειγμα 1ο: Στήν Ἀγιά τῆς Λαρίσης, συνέβη τό ἑξῆς περιστατικό:
Ἦταν τοῦ Τιμίου Πρόδρομου (ἡ ἀποτομή τοῦ Προδρόμου - ἡμέρα νηστείας) 29 Αὐγούστου. Ἦταν ἕνας νεαρός ἀπ’ αὐτούς τούς δικούς μας τούς «τακουνάκηδες», ὁ ὁποῖος ἦρθε στό σπίτι 3 τά ξημερώματα ἀπό τό γλέντι.
Ἡ μάνα του μιά χηρούλα πῆγε τό πρωΐ στήν Ἐκκλησία.
Σηκώνεται αὐτός κατά τίς 9 - 10 τό πρωΐ καί λέει στή μάνα του:
- Τί θά φάω; Φέρε μου γάλα νά πιῶ!
- Παιδί μου, σήμερα εἶναι τοῦ ἀφέντη τοῦ Ἀη - Γιάννη, δέν τρῶνε σήμερα τίποτα...
- Δέν ξέρω... Ἐγώ θά φάω!! Θά μοῦ φτιάξεις γάλα!...
Καί ἄρχισε νά βλασφημάει.
Τά μάζεψε ἡ καημένη ἡ χηρούλα καί μπροστά στό νά μή βλασφημεῖτε ὁ Χριστός ἡ Παναγία καί ὁ Τίμιος Πρόδρομος, πηγαίνει καί ἀρμέγει τήν γίδα καί τοῦ φέρνει σέ ἕνα πήλινο μπόλ, γάλα καί τοῦ ἀφήνει πάνω στό ξύλινο τραπέζι τοῦ φτωχοῦ σπιτιοῦ τους. Καί τοῦ ἄφησε καί μισό καρβέλι ψωμί.
Τό ταβάνι ἀπό πάνω ἦταν μέ καλάμια (τά παλαιά τά σπίτια) καί ἀπό πάνω ἡ σκεπή καί τά κεραμίδια.

Και εμείς αναρωτιόμαστε γιατί έχουμε τέτοιες τραγωδίες όπως αυτή της Μινεσότα;

  H κυρίαρχη προοδευτική κουλτούρα πουλάει σε δυσλειτουργικά παιδιά και εφήβους το παραμύθι ότι μπορούν να αλλάξουν το φύλο τους σαν λύση για τα προβλήματά τους, τα μπουκώνει με ορμόνες και άλλα επικίνδυνα ιατρικά σκευάσματα που μπορούν να επηρεάσουν τη διάθεση και τη συναισθηματική τους κατάσταση, τα ντοπάρει με μίσος εναντίον του 90% της κοινωνίας που -πολύ σωστά- δεν συμμερίζεται τις ψευδαισθήσεις τους και όταν τελικά ο νέος συνειδητοποιεί με οδυνηρή απογοήτευση ότι δεν μπορεί να ξεφύγει από την πραγματικότητα και ότι το φύλο του δεν αλλάζει, αναρωτιόμαστε γιατί έχουμε τέτοιες τραγωδίες όπως αυτή της Μινεσότα;

  Στο χειρόγραφο κείμενό του, μεγάλο μέρος του οποίου ήταν κρυπτογραφημένο με συνδυασμό αγγλικών και ρωσικών κυριλλικών χαρακτήρων, ο Westman παραδεχόταν ότι ένιωθε «κουρασμένος από το να είναι τρανς» και ότι θεωρούσε πως είχε κάνει «πλύση εγκεφάλου» στον εαυτό του.

Οἱ ἀκρίδες πού ἔτρωγε ὁ Ἰωάννης δέν εἶναι ἔντομα πού μοιάζουν μ'ε σκαθάρια, ὅπως νομίζουν μερικοί....

  Οἱ ἀκρίδες ποὺ ἔτρωγε ὁ Ἰωάννης δὲν εἶναι ἔντομα ποὺ μοιάζουν μὲ σκαθάρια, ὅπως νομίζουν μερικοὶ ποὺ δὲν γνωρίζουν (μακριὰ μιὰ τέτοια σκέψη), ἀλλὰ κορυφὲς βοτάνων καὶ φυτῶν. 

  Οὔτε πάλι τὸ ἄγριο μέλι ἦταν κάποιο χόρτο, ἀλλὰ βουνίσιο μέλι ποὺ γίνεται ἀπὸ ἄγριες μέλισσες καὶ εἶναι πάρα πολὺ πικρό, ἐχθρὸς κάθε αἴσθησης γεύσης. 

 Μὲ αὐτὰ ὁ Ἰωάννης ἔδειχνε τὴν ὑπερβολικὴ κακουχία, ποὺ δὲν περιοριζόταν μόνο στὴν ἀκτημοσύνη, ἀλλὰ πίκραινε μὲ τὴ σκληρότητα ὅλες τὶς ὀρέξεις τοῦ σώματος.

 Ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης

( Ἅπαντα τά Ἔργα "σειρά ΕΠΕ"τ. 1, σελ.153).

πηγή

Κατά έναν τρόπο όμως και το ''φαΐ ''είναι μια από τις βασικες αιτίες της αδικίας

Λέγεται ότι ' 'δεν σταυρωσαν τα αυγά και το τυρί τον Χριστό, αλλά η προδοσία και η αχαριστία'' και άρα συνεπώς δεν χρειάζεται η νηστεία από τις τροφές. 

Κατά έναν τρόπο όμως και το ''φαΐ ''είναι μια από τις βασικες αιτίες της αδικίας. Όχι το φαΐ καθ' εαυτό, γιατί είναι καθαρό, αλλά αυτό που αντιπροσωπεύει . 

 Κοιτάξτε, αυτοί που σταύρωσαν τον Χριστό, το έκαναν γιατί ξεβολεύτηκαν , γιατί ότι δίδαξε ο Χριστός ήταν ενάντια στην καλοπέραση, στην θωπεια του εαυτού και ότι γενικά αφορά μια ήρεμη συμβατική ζωή, χωρίς μεγάλες αποφάσεις, θυσίες και έλεος για τα βάσανα του κόσμου.Ήταν συγκλονιστικό το Ευαγγέλιο και επικίνδυνο για την τάξη και την ηθική. Γι' αυτό θέλησαν να Τον βγάλουν από την μέση, γιατί ξεβολεύτηκαν.

 Δείτε τον Πρόδρομο! Ζούσε στην ύπαιθρο, ήταν ντυμένος με απλά φυσικά ενδύματα, τα οποία του πρόσφερε η φύση και ο κύκλος της ζωής .

ΤΟ ΚΑΡΤΟΤΗΛΕΦΩΝΟ...

  Το καρτοτηλέφωνο για πολλά χρόνια ήταν ένα κατώφλι δημοκρατίας: ο καθένας, ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης, κατοχής κινητού, οικονομικής κατάστασης, μπορούσε να σταθεί στην άκρη του δρόμου, να βάλει ένα κέρμα ή μια κάρτα, και να συνδεθεί με τον κόσμο. Η απομάκρυνσή του σηματοδοτεί τη βίαιη ιδιωτικοποίηση της επικοινωνίας: η δυνατότητα του «καλέσματος» μετατρέπεται σε προνόμιο εκείνου που διαθέτει συμβόλαιο, συσκευή, δεδομένα, και άρα εντάσσεται ήδη στην αγορά.

  Το καρτοτηλέφωνο ήταν ένα σημείο αντίστασης, γιατί μπορούσε να λειτουργήσει έξω από το καθεστώς της ολοκληρωτικής επιτήρησης: δεν σε ταυτοποιούσε αμέσως, δεν έγραφε τον αριθμό σου σε μια βάση δεδομένων, δεν συνέδεε τη φωνή σου με ένα προφίλ καταναλωτή. Στην εξαφάνιση αυτών των μικρών κυψελών δημόσιας επικοινωνίας βλέπουμε την καθολική επικράτηση του ψηφιακού βιοπολιτικού μηχανισμού: κανείς δεν μπορεί να μιλήσει χωρίς να έχει «πρόσωπο», χωρίς να έχει ήδη εγγραφεί στο σύστημα.

Και παπάς παπάς και… ψαράς ψαράς-

Κάλυμνος, 1964

Η φωτογραφία τραβήχτηκε, αρχές της δεκαετίας του 1960, από Γερμανό περιηγητή. Σαν την εμφάνισε στην πατρίδα του, μη γνωρίζοντας το όνομα του παπά, την έστειλε στην εξής διεύθυνση: Προς: «Παπά ψαρά, Kalymnos = Dodekanisos = Creek.» Ο ποστιέρης (ταχυδρομικός), κατάλαβε αμέσως και παρέδωσε τον plico = «πλίκο» (φάκελο) στον ιδιοκτήτη του, το γνωστό σ’ όλους, παπά= ψαρά του λιμανιού.

Μαρτυρία : Ιερόθεος Σπανός (ιατρός)

Πολιτισμικές και Λαογραφικές καταγραφές, από την παλιά Κάλυμνο

ΟΛΟΚΛΗΡΟ το άρθρο ΕΔΩ

Η ανακομιδή του άφθαρτου λειψάνου του οσίου Θεοδοσίου της Λαύρας των Σπηλαίων

14/27 AΥΓΟΥΣΤΟΥ

Δεκαοχτώ χρόνια αφότου η ψυχή του οσίου Θεοδοσίου, ηγουμένου της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου, αναχώρησε για τον ουρανό, οι πατέρες, με πρόταση του τότε ηγουμένου Ιωάννου, αποφάσισαν την ανακομιδή του λειψάνου του. Χωρίς χρονοτριβή, ετοίμασαν στο μεγάλο καθολικό τους έναν κατάλληλο χώρο και τοποθέτησαν εκεί μιαν όμορφη πέτρινη λάρνακα, στην οποία θα κατέθεταν το λείψανο.

Τρεις μέρες πριν από την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ο ηγούμενος πρόσταξε τον όσιο Νέστορα τον Χρονογράφο να πάει στη σπηλιά του οσίου Αντωνίου, χωρίς να τον αντιληφθεί κανείς, και να προσδιορίσει το σημείο όπου θα γινόταν το σκάψιμο. Όταν το έκανε, ο ηγούμενος του ανέθεσε την εκταφή.

– Πάρε όποιους αδελφούς θέλεις, του είπε, και πήγαινε. Φρόντισε, όμως, να μη μάθουν οι άλλοι τίποτα, μέχρι να ξεθάψετε το τίμιο λείψανο.

Την ίδια μέρα, Τρίτη, ο όσιος Νέστωρ ετοίμασε τα εργαλεία. Και το βράδυ, αφού σκοτείνιασε καλά, ξεκίνησε για τη σπηλιά. Πήρε μαζί του δύο αδελφούς που ξεχώριζαν για την αρετή τους. Οι άλλοι μοναχοί δεν ήξεραν τίποτα.

Φτάνοντας στη σπηλιά, ο όσιος άρχισε να σκάβει με ζήλο, ενώ προσευχόταν. Όταν κουράστηκε, συνέχισε άλλος αδελφός. Αλλά μέχρι τα μεσάνυχτα δεν είχαν βρει το λείψανο. Τους έπιασε βαριά θλίψη. Από τα μάτια τους άρχισαν να τρέχουν δάκρυα. “Μήπως ο άγιος δεν θέλει να φανερωθεί;”, αναρωτήθηκαν. “Μήπως πρέπει να σκάψουμε στην άλλη πλευρά;”.

Ωστόσο, ο όσιος Νέστωρ έπιασε πάλι τα εργαλεία και συνέχισε να σκάβει στο ίδιο σημείο.

"Χέρι μολυσμένο από φόνο κόβει με ξίφος το κεφάλι εκείνου που έθεσε το χέρι του στο κεφάλι του Κυρίου

Οι τρεις στίχοι του Συναξαρίου του Όρθρου της 29ης Αυγούστου έχουν ως εξής:
"Τέμνει κεφαλὴν χεὶρ μιαιφόνος ξίφει,
τοῦ χεῖρα θέντος εἰς κεφαλὴν Κυρίου.
Εἰκάδι ἀμφ' ἐνάτῃ Προδρόμου τάμεν αὐχένα χαλκός".

Στους δύο πρώτους στίχους γίνεται αναφορά στον αποκεφαλισμό του Προδρόμου (του οποίου [αποκεφαλισμού] η μνήμη τελείται τη μέρα αυτή) και στη Βάπτιση του Χριστού από τον Πρόδρομο. Κοινό στοιχείο τους, για τον συναξαριστή, δύο ζωτικής σημασίας (ιδιαιτέρως το πρώτο) μέρη του σώματος: το κεφάλι και το χέρι. Η αναφορά, μάλιστα, σε αυτά γίνεται με το ρητορικό σχήμα "χιαστό" (ή "χιαστί"): "κεφαλήν"-"χείρ" / "χεῖρα"-"κεφαλήν").

Στον τρίτο στίχο, το ρήμα "τάμεν" (δηλ. "ἔταμεν" χωρίς την αύξηση "ἐ-") είναι Αόριστος του ρήματος "τέμνω" ( = "κόβω", "τεμαχίζω"), με το οποίο ξεκινάει το τρίστιχο ("Τέμνει...").

Η τελευταία λέξη του τρίστιχου ("χαλκός") αναφέρεται στο υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένο το ξίφος με το οποίο διενεργήθηκε ο αποκεφαλισμός, έχουμε δηλ. το σχήμα τής "μετωνυμίας" (δήλωση του υλικού από το οποίο φτιάχτηκε ένα αντικείμενο αντί του ίδιου του αντικειμένου).

Οι τρεις αυτοί στίχοι θα μπορούσαν να αποδοθούν ως εξής:
"Χέρι μολυσμένο από φόνο κόβει με ξίφος το κεφάλι εκείνου ( = του Προδρόμου) που έθεσε το χέρι του στο κεφάλι του Κυρίου (κατά τη Βάπτιση).
Την εικοστή ενάτη (του μηνός), χάλκινο ξίφος έκοψε τον αυχένα του Προδρόμου".

Andreas Moratos

Η ΠΩΡΩΜΕΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ(Αποτομή κεφαλής Τιμίου Προδρόμου)

  Η εορτή της αποτομής της κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου αποτελεί για την Εκκλησία μία υπενθύμιση της ανάγκης ο άνθρωπος να μην έχει πωρωμένη συνείδηση. 

Ο βασιλιάς των Ιουδαίων Ηρώδης ο Αντύπας είχε συνδεθεί με την Ηρωδιάδα, σύζυγο του αδελφού του Φιλίππου, έκανε μία κόρη μαζί της και την είχε στο παλάτι ως βασίλισσα παραβιάζοντας την εντολή του Δεκαλόγου «ου μοιχεύσεις». Έδινε έτσι και κάκιστο παράδειγμα στον λαό, όταν οι άνθρωποι έβλεπαν τον βασιλιά τους να μην τηρεί τα όσα όριζε η ταυτότητα την οποία η παράδοση έδινε στους Ισραηλίτες, αλλά και η στάση του αποτελούσε προσβολή προς την οικογενειακή τιμή. Η εξουσία συνδέεται με την φιληδονία και μπροστά σ’ αυτήν το ήθος γίνεται άηθες. Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος υπενθύμιζε με στεντόρεια φωνή στον βασιλιά ότι «ουκ έξεστί σοι», «δεν σου επιτρέπεται να έχεις ως γυναίκα τη γυναίκα του αδελφού σου» και αυτό προκάλεσε την οργή, κυρίως της Ηρωδιάδας, η οποία πέτυχε και τη φυλάκιση και τη θανάτωση του ενοχλητικού προφήτη, με ένα έγκλημα ειδεχθές.

 Οι καιροί μας χαρακτηρίζονται από πωρωμένες συνειδήσεις. Θριαμβεύει η  επιθυμία του ανθρώπου να τα έχει όλα δικά του, καθώς ζούμε σε έναν πολιτισμό που θεωρεί, με την έννοια των κτημάτων, ως «αγαθά» χρήματα, σώματα, αισθήσεις, περιβάλλον, συνάνθρωπο. Μέσα σ’ αυτήν την προοπτική πώς να ακουστεί η φωνή του Θεού, η φωνή της συνείδησης που μας λέει τι είναι καλό και τι κακό για την ύπαρξή μας, όχι μόνο όσον αφορά στην επιβίωσή μας, αλλά, κυρίως, αναφορικά με την ηθική μας ποιότητα; Το «κάνε ό,τι θες», «κάνε ό,τι σου αρέσει γιατί το δικαιούσαι» είναι το μοτίβο των καιρών, ασχέτως αν αυτό είναι μία παραπλάνηση, καθώς κανείς στην πραγματικότητα δεν μπορεί να ικανοποιήσει κάθε επιθυμία του, ενώ και αν το πράξει, γρήγορα θα διαπιστώσει ότι η υπεσχημένη ευτυχία θέλει πολύ κόπο.

Κήρυκας ἀληθείας ὁ Ἰωάννης ο Πρόδρομος

Μνήμη δικαίου μετ’ ἐγκωμίων, σοὶ δὲ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου, Πρόδρομε, ἀνεδείχθης γὰρ ὄντως καὶ προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καὶ ἐν ρείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τον κηρυττόμενον. Ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας, χαίρων εὐηγγελίσω καὶ τοῖς ἐν ἅδῃ Θεὸν φανερωθέντα ἐν σαρκί, τὸν αἴροντα τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, καὶ παρέχοντα ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

 Ἐὰν μελετήσουμε προσεκτικὰ τὸ Ἀπολυτίκιο τοῦ Ἰωάννου Προδρόμου, τὴν Ἀποτομὴ τῆς Κεφαλῆς τοῦ ὁποίου ἑορτάζουμε στὶς 29 Αὐγούστου, θὰ ἀντιληφθοῦμε καλύτερα τὶς ἐπί μέρους ἰδιότητές του: ὑπῆρξε πρόδρομος τοῦ Κυρίου, προφήτης, καὶ μάλιστα «προφητῶν σεβασμιώτερος», βαπτιστὴς καί, τέλος, κήρυκας τῆς ἀληθείας «καὶ τοῖς ἐν ἅδῃ». Ἡ κάθε μία ἀπὸ τὶς παραπάνω ἰδιότητες τοῦ Ἰωάννου θὰ μποροῦσε νὰ ἀποτελέσῃ ἀντικείμενο ξεχωριστῆς μελέτης.

Στὸ παρὸν ἄρθρο θὰ σταθοῦμε στὴν ἰδιότητά του ὡς κήρυκα τῆς ἀληθείας, γιὰ τὴν ὁποία ὄχι ἁπλῶς ἀγωνίστηκε, ἀλλά «ὑπερήθλησε». Πράγματι, ὅλη του τὴν ζωὴ ὁ Ἰωάννης τὴν ἀφιέρωσε, γιὰ νὰ προετοιμάσῃ τὸν δρόμο γιὰ τὴν ἔλευση τῆς ἀληθείας, τοῦ Χριστοῦ, ἔχοντας τὴν συνείδηση ὅτι ὁ ἴδιος εἶναι ὁ πρό-δρομος τῆς «ὁδοῦ, τῆς ἀληθείας καὶ τῆς ζωῆς».

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΟΕΡΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

πηγή

Ἕνα δευτερόλεπτο μετά – Τί δέν μπορεῖ νά κάνει τό chat GBT

Τοῦ Μανώλη Κοττάκη

Η ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ σκέψεων γιά τήν ἐμπειρία ἀπό τήν χρήση τῆς τεχνητῆς νοημοσύνης εἶναι μία ἀπό τίς πλέον δημοφιλεῖς συζητήσεις στίς παρέες τό φετινό καλοκαίρι. Οἱ ἄνθρωποι περιεργάζονται τήν νέα ἀνακάλυψη, τῆς ἐκφράζουν τούς μύχιους πόθους τους, τήν ρωτοῦν γιά θέματα πού ντρέπονται νά ἐμπιστευτοῦν νά ρωτήσουν συνανθρώπους τους, τῆς ζητοῦν τήν γνώμη της γιά ἐπαγγελματικά θέματά τους, τῆς δίνουν ἐντολή νά τούς φτιάχνει σκίτσα γιά νά συνοδεύουν κείμενά τους ἤ νά βελτιώνει τό ὕφος τῶν πονημάτων τους, ἀκόμη, ἀκόμη, (τό ὁμολόγησαν καμαρωτοί Ὑπουργοί), τήν συμβουλεύονται γιά τό πῶς νά ἀπαντοῦν γιά λογαριασμό τους σέ ἐπικριτές τους στό twitter.τοῦ Μανώλη Κοττάκη

Εἶναι φανερό ὅτι ἡ τεχνητή νοημοσύνη εἶναι ἡ ἑπόμενη φάση τῆς ἀναπτυσσόμενης ἐρωτικῆς σχέσεως τοῦ μοναχικοῦ ἀνθρώπου μέ τίς μηχανές. Μέ τελικό προορισμό του τό Μεγάλο Κατόρθωμα: τήν ἀναίρεση τῆς ἴδιας του τῆς ὑπάρξεως ἀπό τίς μηχανές.
Ἡ πρώτη φάση της ἦταν ἡ συγγραφή κειμένων στόν ὑπολογιστή, ἡ κατάργηση τοῦ χειρόγραφου, τῆς ὀρθογραφίας καί ἡ ἐξαφάνιση τῆς ἰδιοπροσωπίας μέσῳ τῆς ὑπογραφῆς καί τοῦ μοναδικοῦ γραφικοῦ χαρακτῆρα. Ἀκόμη καί τά νομοσχέδια ὑπογράφονται πλέον ἠλεκτρονικῶς ἀπό τούς Ὑπουργούς. Ἰδιοχείρως μέ πέννα καί μελάνι μόνον ἡ πράξη ὁρκωμοσίας τους.

Ἡ δεύτερη φάση ἦταν τά σιωπηρά σκυμμένα κεφάλια ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων πάνω ἀπό τά κινητά. Ἡ ἀντικατάσταση τῶν λέξεων μέ τά εἰκονίδια emoticons. Καρδοῦλες, φιλάκια, λουλουδάκια, δάκρυα, γκριμάτσες. Τά συναισθήματα ἔγιναν συνοπτικά. Ὁ ἄνθρωπος ἔγινε συνοπτικός. Ἀπό τόν σιωπηρό διάλογο τῶν κινητῶν πᾶμε τώρα στήν συνομιλία μέ τά ρομπότ. Αὐτό πού κάποτε ὁ Γιάννης Πάριος ὀνόμασε γιά δικούς του λόγους «μοναξιά πολυτελείας».

~ΦΩΣ ΚΑΙ ΣΚΟΤΑΔΙ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ~

«Χρυσόστομος Σμύρνης ο Άγιος της Θυσίας, Αριστείδης Στεργιάδης ο Μοιραίος της Δειλίας»

Με την ευκαιρία της τραγικής επετείου του μαρτυρικού θανάτου του Χρυσοστόμου Σμύρνης και της ηρωικής του αυτοθυσίας, η μνήμη μας στέκεται ευλαβικά στον Ιεράρχη που έγινε θυσία ζώσα, που πότισε με το αίμα του τη γη της Ιωνίας, αφήνοντας πίσω του έναν θρύλο αθανασίας. Μα, την ίδια στιγμή, η ιστορία μας υποχρεώνει να κοιτάξουμε και την άλλη όψη. Να αντικρίσουμε όχι το μεγαλείο και την ανδρεία αλλά την τραγωδία και τη δειλία. Να δούμε τον άλλο «πρωταγωνιστή» εκείνων των ημερών τον αρνητικό ήρωα, τον Ύπατο Αρμοστή Αριστείδη Στεργιάδη.

Ο Στεργιάδης έφτασε στη Σμύρνη τον Μάιο του 1919 ως αντιπρόσωπος της Ελλάδος και εντολοδόχος(αποτελούσε ξεκάθαρα άνθρωπο του και προσωπική επιλογή)του Ελευθερίου Βενιζέλου. Ο λαός τον υποδέχθηκε με ιαχές, με δάκρυα χαράς, με την προσδοκία πως έβλεπε στο πρόσωπό του τον ελευθερωτή, τον μεσσία της φυλής. Δυστυχώς όμως, εκείνος, αντί για λόγια ελπίδας, σήκωσε τον βούρδουλα. Δήλωσε ότι θα διοικήσει με αυστηρότητα, με σκληρότητα, με πειθαρχία που ισοπέδωνε ψυχές. Από την πρώτη κιόλας στιγμή πρόδωσε την καρδιά του Μικρασιάτη που τον περίμενε αιώνες.

Πορτρέτο του Ιωάννη Καποδίστρια

Από τις πολλές ιδιότητες του Ιωάννη Καποδίστρια η λιγότερο γνωστή είναι η ιατρική.
Έτσι το πορτρέτο του βρίσκεται στη Μεγάλη Αίθουσα του Πανεπιστημίου της Πάδοβα στο Palazzo Bo.
Συγκεκριμένα ο πίνακας βρίσκεται στην «Αίθουσα των Σαράντα» (Sala dei Quaranta), που περιλαμβάνει πορτρέτα εμβληματικών σπουδαστών του πανεπιστημίου.
Από την πινακοθήκη των σαράντα ξένων σπουδαστών ο χώρος, που η παράδοση τον συνδέει με τον Γαλιλαίο, ονομάστηκε «Αίθουσα των Σαράντα».

https://catalogo.beniculturali.it/.../Histo.../0500090477-37

Ο Αγ.Νεκτάριος διώχνει το ακάθαρτο πνεύμα από ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι που προέβλεπε το μέλλον.

Στις 10 Σεπτεμβρίου 1904, όταν ο Άγιος Νεκτάριος και οι τρεις πνευματικές του κόρες είχαν ήδη επιβιβαστεί σε ένα κανονικό πλοίο στον Πειραιά και απέπλευσαν για την Αίγινα, ήταν μια συνηθισμένη μέρα στο νησί. Ψαράδες πουλούσαν τα φρέσκα αλιεύματά τους στο λιμάνι, οι επιβάτες περίμεναν τους αγαπημένους τους και παραγγελίες από την πρωτεύουσα ή ετοιμάζονταν να επιστρέψουν στην Αθήνα. Παιδιά έτρεχαν στην πλατεία μπροστά από το μικρό λιμάνι, ατμόπλοια και ψαρόβαρκες ξεφόρτωναν, αστυνομικοί κρατούσαν την τάξη, νοικοκυρές παζάρεψαν με μανάβηδες και παντοπωλεία, οι άμαξες με άλογα δεν μπορούσαν να προσπεράσουν η μία την άλλη στα στενά σοκάκια και οι άνθρωποι διάβαζαν εφημερίδες και συζητούσαν τα νέα στα καφενεία.

Μεταξύ άλλων, ένας δεκαπεντάχρονος έφηβος ονόματι Σπύρος Αλιφαντής περιπλανιόταν στην πλατεία του λιμανιού. Όλο το νησί τον γνώριζε καλά. Αυτός, όπως σχεδόν όλοι στο νησί, καταγόταν από μια φτωχή, μεγάλη οικογένεια, πολύ χλωμός και αδύνατος. Φυσικά, δεν πήγαινε σε κανένα σχολείο και περνούσε όλο τον ελεύθερο χρόνο του στο λιμάνι. Κατά καιρούς, κάτι συνέβαινε στον νεαρό, έπεφτε στο έδαφος, γύριζε τα μάτια του, στριφογύριζε σε σπασμούς και άρχιζε να προβλέπει ορισμένα γεγονότα.

Έτσι, όταν το πλοίο με τον άγιο δεν είχε καν εμφανιστεί στον ορίζοντα, ο Σπύρος, που φυσικά δεν γνώριζε τίποτα για τον άγιο, ούτε για το μοναστήρι και τα σχέδια αναστήλωσής του, έπεσε ξαφνικά στο κατώφλι του φαρμακείου, άρχισε να κυλιέται και να φωνάζει:
- Έρχεται!.. Ο Κύριος έρχεται! Τρέξτε να τον προϋπαντήσετε όλοι!.. Ο άγιος που θα σώσει το νησί μας έρχεται!

Μαζεύτηκε πλήθος, προσπάθησαν να ηρεμήσουν τον Σπύρο, τον χαστούκισαν στα μάγουλα, τον πιτσίλισαν με νερό, αλλά εκείνος συνέχισε να έχει σπασμούς και να φωνάζει:
- Τρέξτε!.. Ο Κύριος κολυμπάει προς τα πάνω! Ο Κύριος κολυμπάει προς τα πάνω - ο άνθρωπος του Θεού!..

Εκείνη την ώρα, περνούσε από εκεί ένας ηλικιωμένος τοπικός ιερέας, ο πατήρ Μιχαήλ. Οι άνθρωποι έτρεξαν κοντά του και είπαν ότι ο Σπύρος είχε «πέσει ξανά σε προβλέψεις» - αυτή τη φορά προέβλεπε ότι κάποιος άγιος άρχοντας έπλεε. Ο πατήρ Μιχαήλ πλησίασε, άκουσε τις κραυγές του άτυχου άνδρα, κούνησε το κεφάλι του και πήγε στην προβλήτα. Όταν το ατμόπλοιο από τον Πειραιά έδεσε, ο πατήρ Μιχαήλ είδε έναν άγνωστο επίσκοπο (ο άγιος δεν φορούσε παναγία, αλλά αυτή τη φορά, επειδή επρόκειτο για επίσημες συναντήσεις, πήρε μαζί του την επισκοπική ράβδο του) να κατεβαίνει την πασαρέλα ανάμεσα σε άλλους επιβάτες, και μαζί του - τρία σεμνά ντυμένα κορίτσια.

Ο πατήρ Μιχαήλ πλησίασε τον άγιο και πήρε την ευλογία του. Γνωρίστηκαν. Αφού έμαθε για τα σχέδια αναστήλωσης του μοναστηριού, ο ιερέας κάλεσε με χαρά τον άγιο και τους συντρόφους του στο σπίτι του, αλλά ο άγιος αρνήθηκε ευγενικά, επειδή είχε προηγουμένως συμφωνήσει με τον ηγούμενο ενός τοπικού μοναστηριού να περάσει τη νύχτα στο αγρόκτημά τους στο χωριό.

Τότε ο πατήρ Μιχαήλ είπε:
- Άγιος Κύριε, έχουμε έναν νεαρό άνδρα εδώ, έναν έφηβο ή λίγο μεγαλύτερο. Μερικές φορές πέφτει στο έδαφος και αρχίζει να προβλέπει κάτι. Και μερικές ώρες πριν από την άφιξή σας, έπεσε κάτω και άρχισε να φωνάζει ότι θα έρθετε σύντομα και θα σώσετε το νησί μας. Φώναξε επίσης ότι είστε άγιος και άνθρωπος του Θεού. Είναι ακόμα εκεί, βλέπετε;

Η παλαιότερη προσευχή προς την Παναγία

Η πρώτη γραπτή προσευχή, αφιερωμένη στην Παναγία μας, είναι από τον 3ο αι. μ.Χ. και συγκεκριμένα γύρω στο 250 μ.Χ., γραμμένη στα ελληνικά, με σκοπό να χρησιμοποιηθεί στη Θεία Λειτουργία. 

Τιτλοφορείται «Υπό την σην ευσπλαχνίαν»!

Η εν λόγω προσευχή βρέθηκε ανάμεσα σε θραύσματα παπύρου, τα οποία αποκτήθηκαν από τη Βιβλιοθήκη John Rylands στο Μάντσεστερ το 1917. Στην αρχή δεν ήταν διακριτή η προσευχή, αλλά όταν συντηρήθηκε ο πάπυρος αποκαλύφθηκε το κείμενο της προσευχής σε όλο του το μεγαλείο και την ακρίβεια.

πηγή